CHAPTER 5

ANG LAYO ng tinatakbo ng utak niya habang nakahiga siya sa ilalim ng kama.  Sino baa ng lalaking ito at ano ang ginagawa nito sa bahay nila?  Imposible namang ito ang ipinagmamalaking fiancé ni Christine?  Hindi naman sa nagmamaganda siyang masyado pero paanong nakakuha ng ganun kagwapong boyfriend ang babaeng iyon?  Parang di bagay si Christine sa kaguwapuhang ito ng binata.

            At ano bang laman ng box na ipinatago nito sa kanya?  Ni hindi niya nagawang check man lamang.  Engagement ring kaya iyon?  Baka ng araw na iyon, nakatakda itong mag-propose sa bruhang iyon kaso’y nagkaroon ng barilan kaya di na natuloy?  Baka alam nitong step-sister niya si Christine kaya sa kanya nito iyon ipinatago?

            Pero nakakapgduda talaga.  Ni wala pang nababanggit na boyfriend man lang ang malditang step-sister niya ng mga panahong iyon.  Kilala niya si Christine, pihadong ito ang bukambibig nito kung ‘nung mga panahong iyon ay boyfriend na ito ng lalaki.

            Hmm, baka naman may malaking utang dito ang step-mother niya? Ngunit kung sakali mang boyfriend nga ito ng magaling niyang step-sister, ibig sabihin lang ay walang kataste-taste ang lalaking ito.  Mabuti man lamang sana kung mabait ang Christine na iyon! Hindi na nga kagandahan, napakasama pa ng ugali.  Tingnan lang niya kung di ito maturn off oras na madiskubre nito ang tunay na ugali ng malditang babaeng iyon!

            Hah, ano ba itong mga naiisip niya?  Ang kailangan niya ngayon ay ang maipakulong ang lahat ng taong involve sa pagkamatay ng Papa niya.  At gagamitin niya ang video na nakuha niya para gawing ebedensya.

            Bigla siyang napabalikwas, tuloy ay nauntog siya.  Nakalimutan niyang nasa ilalim nga pala siya ng kama.  Nagpanic siya.  Nasaan na nga pala ang kanyang cellphone.  Wala iyon sa bulsa ng kanyang shorts.

            Dahan-dahan siyang gumapang palabas sa ilalim ng kama. 

            “Who the hell are you?” Dinig niyang tanong ng baritonong tinig, dumadagundong iyon sa loob ng kuwarto kaya namutla siya sa takot. 

            At kung nakakamatay lamang ang tingin nito, marahil kanina pa siya nakabuglata sa sahig sa talim ng tinging ipinupukol nito sa kanya.

            “Anong ginagawa mo sa loob ng bahay ko?” Muling tanong nito, kinuha nito ang baril sa drawer saka itinutok sa kanya. 

            Napatili siya sa sobrang takot.  Naalala niya ang naganap na barilan sa coffee shop.  Bad guy siguro ang lalaking ito.  Baka hired killer.  Baka inupahan ng madrasta niya para ipapatay siya?  Kahit malamig sa kuwartong iyon ay pinagpapawisan siya.

            “Sinong nagpadala saiyo dito?”

“BAKIT BA AYAW MONG MANIWALA, wala ngang nagpadala sakin dito!” Umiiyak nang sabi ng dalaga, “Napunta lang ako dito dahil nagtago ako sa pick up mo!” Paulit-ulit na sabi nito sa kanya, “Step-mother ko iyong nakatira dun sa bahay na pinuntahan mo kanina.  Pinalayas ako ng step mother ko kasi binenta niya iyong bahay namin.  Kung paanong nangyari iyon,hindi ko alam.  Si Christine, step-sister ko!  Kaya tigilan mo na ang katatanong sakin kung sinong nagpadala sakin dito!  Hindi ako spy!”

            Naiirita na si Jeffrey sa ingay nito.  Pero hindi niya ito pwedeng basta na lamang paalisin hanggang hindi siya nakakasigurong totoo nga ang sinasabi nito.

            “Eh ikaw, sino ka? Inupahan ka ba ng demonyang step mother ko para patayin ako?” Tanong nito sa kanya.

            “Kung sakali mang hired killer nga ako, for sure your step mother can’t afford me,” sagot niya sa babae. 

            “Sabagay, mukha ngang mayaman ka,” humihikbing sabi nito habang iginagala ang mata sa paligid, “P-pero sigurado akong m-masama kang tao.  H-hindi ka naman magtatago ng baril dyan kung wala kang kaaway.  Pero ngayon pa lang binabalaan na kita.  K-kapag nawala ako, m-maraming maghahanap sa akin!" Tila nanakot na sabi nito sa kanya.

            "And so?" Matiim na tanong niya dito.

"Anong and so?  Kapag pinatay mo ko, hahanapin ako ng mga friends ko, ng mga relatives ko, ng mga kapitbahay ko. . .at paniguradong makukulong ka!"

Napangisi lang siya dito saka isinuksok ang baril sa bulsa ng kanyang pantalon, "Marunong ka bang magluto?"

            Tumango ito.

            “Halika sa kusina, ipagluto mo ko,” utos niya sa babae.  “But I’m warning you, kapag nagkamali ka, hindi ako mangingiming iputok saiyo itong baril ko.”

            “Palagay mo, sa laki mong ‘yan, may gagawin akong masama saiyo?” Masungit na sagot nito sa kanya.  Naiiling na lamang siya. 

MANAKA-NAKANG sinusulyapan ni Sabina ang lalaki habang naghihiwa siya ng mga cherry tomatoes na ihahalo niya sa sea food pasta na lulutuin niya.  Mahirap na.  Baka mamaya ay bigla na lamang siya nitong barilin.  Ayaw pa niyang mamatay.  Kailangan pa niyang pagbayarin ang mga taong may atraso sa kanya.

            “Hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko, anong ginagawa mo sa bahay kanina?”

            “Inihatid ko si Christine.” Tipid na sagot nito sa kanya.

            Natigilan siya, “So, i-ikaw nga ang fiancé ng malditang iyon?” Hindi makapaniwalang tanong niya dito.  Parang napakaguwapo naman nito para magustuhan ang babalu niyang step-sister.  “Okay ka lang?” Natatawang tanong niya dito.

            Nangunot ang nuo nito.

            “I mean. . .are you sure mahal mo si Christine?” Tanong niya rito.

            Hindi ito nakasagot.

            Napailing siya, “Sinasabi ko na nga ba may hidden agenda ka eh, iyong totoo, bakit mo papakasalan si Christine?”

            Namula ang mukha nito.  Iyong itsura nito ay iyong itsura ng isang batang nahuling may ginagawang milagro.