We are here somewhere at Balanga, ipinahatid ako ni Ellie sa driver namin dahil ayaw niyang pumayag na ako lang mag-isa ang aalis na naman. Ilang minuto pa kaming nagpilitan bago ako pumayag, hindi niya ako papa-alisin nang wala akong kasama. Laking tuwa ko naman nang maabutan ko dito si mommy, at nakadagdag pa sa tuwa ko ay hindi kasama si daddy. Ang lahat ng mga girls mula sa mga flower girls, mga abay at bridesmaids ay magkakasama para sukatan. Malaki ang ibinayad nila rito dahil kailangan itong matapos bago ang kasal, two weeks from now. Ang mga bridesmaids ay hindi ko kilala dahil sila ang namili nito, pero ang alam ko ay anak sila ng mga business partners nila daddy. Sayang lang at hindi iyon sina Riva, Denicee at Caly, kaya hindi ko rin sila magawang imbitahin dahil alam ‘kong magtatampo sila. Nagsimula ang pagsusukat sa mga maliliit na bata, tatlo ang nagsusukat sa amin. Nang matapos sukatan ay binigyan nila ako ng brochure para sa mga designs ng wedding gown. Excited
Hindi ko na alam kung ilang mura ang nabanggit ko sa isip ko. Lord, sana puwedeng i-undo lahat ng nangyari lalo na lahat ng nasabi ko, hindi ko kayang lunukin ang kahihiyan na ito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako lumilingon sa likod ko, hindi ko kayang salubungin ang mata niya. Si mommy kasi! Sigurado akong alam niya na nasa likod ko na si Ellie, kaya tanong siya ng tanong at plano niya talaga akong ilaglag! Kaya pala mukha siyang may balak na masama sa ngisi niya!“Did I heard it right?” ulit na tanong ni Ellie, para akong may stiff neck at hindi makalingon. I just want to get out of here. Naririnig ko ang mga paa niyang naglalakad patungo sa pwesto ko kaya naman mas lalo akong nanigas at hindi alam ang gagawin. Should I run? Or should I just face him and pretend that everything he heard was wrong? Help me, please.“Uhmm... Lhaarny, anak, I think I should go na. May meetings pa si mommy tomorrow at kailangan ko na maka
Hingal ‘kong sinara ang pinto at saka sumandal dito, ramdam ko pa rin ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi ko kayang magsalita kaya naman mabilis ko na lamang siyang tinalikuran at pumasok sa kwarto. Kitang kita ko sa gestures niya na gusto niya akong pigilan ngunit hindi ko alam kung makapagsasalita ba ako once na nag-usap kami. I felt guilty rin naman, ilang beses ko na siyang hindi pinapansin at tinatakbuhan, pero nangingibabaw pa rin ang sama ng loob ko. Also, bakit nga ba niya ako pinipigilan? Bakit nagpapakita na naman siya ng motibo na gusto niya akong makausap? Tinawanan niya lang ang feelings ko and here I am, feeling guilty because I am avoiding him? Umiling ako, sinusubukang burahin iyon sa isip ko. Pumasok na lamang ako sa banyo upang maligo dahil lalo lamang akong pinagpawisan, ang lagkit na ng pakiramdam ko.It’s already 7:30 o’clock in the evening when I decided to went outside my room, I’m already starving.
Everyone started to become busy since few days ago, the wedding is about to happen the day after tomorrow. Sobrang daming inaasikaso at araw araw kaming umaalis ni Ellie. Dahil rush ang wedding, kailangan madaliin at pagsabay sabayin ang meetings sa isang araw araw. Noong nakaraan lamang ay nagkaroon kami ng rehearsals para sa blocking sa mismong cathedral kung saan kami ikakasal. Cakes and other food tasting, bridal makeup trial run, the venues, invitations, we also got prenuptial shoots with our photographer and videographer. All the rest were taken care by our wedding planner and coordinator, including the floor designs, the rentals, DJs and wedding band, and all other stuffs. Elegante at halatang ginastusan ng malaki ang kasal but hindi ko pa rin maiwasan ang manghinayang dahil hindi katulad ng ibang brides and grooms, hindi kami ang personal na pumili at nagcompile ng mga designs and guest list namin. Sayang lang at hindi namin pwedeng imbitahan ang ilang tao na gusto namin mak
“Who the hell gave this to you?” galit na sabi ni dad ngunit hindi ito sumisigaw, kahit ganoon ay bakas pa rin sa mukha niya ang matinding galit na nararamdaman nito. Si mommy naman halos umiyak dahil sa nakita.“I-i don’t know... the maid just gave it me and the person who gave that to her said that his boss brought me that gift. And that man didn’t left any information about him including his name, and his boss’ name.” mahinang paliwanag ko. Halos mapatalon ako nang bigla siyang sumigaw,“Call all the maids here!” sumabog ang galit nito at lalo lamang nanginig ang katawan ko. Lalo akong natatakot sa sigaw niya, napapikit ng mariin ang mata ko. Naramdaman ko naman ang yakap sa akin ni mommy. Maya maya lamang ay nagtatakbuhang pumila sa harap namin ang lahat ng maids habang nakayuko, alam ‘kong natatakot rin sila.“Who told you to accept anything from a st
It’s already 2:00 o’clock in the afternoon, ang lahat ay nakaayos na dahil mayroon pa kaming ilang shots na gagawin sa garden dito sa hotel namin. Nandito kami ngayon sa garden upang magshoot, mabuti na lamang at nakisama ang panahon kaya hindi mainit. Tamang tama ang panahon para sa kasal ko. Matapos ang ilang mga shots ko ay bumalik na muna ako sa room ko kasama ang isang make up artist ko. Tanging kami na lamang mga bridesmaids ang nandito sa hotel dahil ang mommy ko ay ka-aalis lamang papunta sa simbahan, kailangan niya raw siguraduhin ang ayos ng mismong church, hahaha. Nang makapasok kami sa room ay naupo ako sa harap ng vanity mirror ko, parang kinakabahan ako.“Ummm... Tin, can I have a water, please?” pakikisuyo ko. Agad namang nagtungo ito para bigyan ako ng tubig, nang i-aabot na niya ang water goblet ay hindi inaasahang dumulas ito sa kamay ko at nalaglag. Sa hindi ko maipaliwan
Napahawak ako sa ulo ko, hindi ko alam kung saan nanggagaling ang kakaibang hilo ko. Pinilit ‘kong tumakbo palayo sa bahay na iyon. Suot ang maduming wedding gown ko, nakayapak akong tumakbo pauwi sa bahay. Gabi na at madilim ngunit hindi ko iyon ininda, patuloy sa pagtulo ang luha sa mata ko. Pagod na pagod na ako, nanghihina ang mga tuhod dahil sa hilo. Kailangan ‘kong magpaliwanag kay Ellie, kina mommy at daddy. Alam ‘kong sa mga oras na ito, galit na galit na si daddy. Patuloy lamang ako sa pagtakbo hanggang sa tuluyan akong makarating sa bahay, pagod akong huminto sa labas. Tagaktak ang pawis ko at hindi na makilala ang wedding gown ko. Nanghihina ang buong katawan ko, alam ‘kong dahil iyon sa gamot na itinurok nila sa akin. Mga hayop! Pinapangako ko, hahanapin ko siya! Hahanapin ko sila! Sisiguraduhin ko na may kalalagyan sila!“Ma’am...” gulat na sabi sa akin ng isa
Tagaktak ang pawis, hindi na mag mukhang tao sa itsura. Pinigilan ‘kong umiyak dahil sa sitwasyon ko ngayon. Sa katirikan ng araw, parang palaboy akong palakad lakad dala ang mga maleta ko. Kanina pa ako hindi kumakain at umiinom, halos hindi rin ako nakatulog kagabi dahil sa mga nangyari. Pakiramdam ko ano mang oras ay babagsak ako, hindi ko kaya ang hilo ko. Wala akong mahanap na matutuluyan, at hindi ko rin alam kung nasaan akong parte ng Bataan. Basta ang alam ko, city ito at napakaraming tao. Dala ng gutom, nagdesisyon akong pumasok sa isang convenience store para mamili ng kaunting pagkain. Kailangan ‘kong tipidin ang laman ng lahat ng cards ko, sa palagay ko ay kaya nang bumili ng isang bahay gamit ang laman ng credit card ko. Nagsimula akong manguha ng pagkain, nakikita ko pa lamang ito ay naglalaway na ako. Nang dinala ko na ito sa counter para bayaran ay tumitig sa akin ang cashier, tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa at saka ibinalik ang card ko.&
2 years later...Nakabibinging tugtugan, iba’t-ibang kulay ng ilaw, mabahong usok mula sa vape at sigarilyo, lasing at nagsasayawan na mga tao, ito ang gabi gabing nasasaksihan niya sa loob ng dalawang taon sa RAS, ang bar kung saan nagtatrabaho si Lhaarny. Isa siyang dancer dito at sa oras na matapos sa pagsayaw, siya ay binabayaran upang i-table, bagamat ganito ang uri ng trabaho niya, hanggang pagsasayaw at pag-entertain lamang siya ng mga customers.“Anastacia! Table number 6 dali! ” malakas na tawag sa akin ng manager namin na si Madam K, agad naman akong napasimangot dahil sa gabi gabing trabaho ko dito, walang customer ang hindi tumable sa akin. Lahat kami ay binigyan ng ibang pangalan upang maprotektahan daw ang personal naming buhay, I just wish. I’m done dancing at the stage so sa table naman ako, kailan ba ako makakaalis sa pesteng trabaho na ‘to?“Pwe