STRIPPED

Nakabibinging tugtugan, iba’t-ibang kulay ng ilaw, mabahong usok mula sa vape at sigarilyo, lasing at nagsasayawan na mga tao, ito ang gabi gabing nasasaksihan niya sa loob ng dalawang taon sa RAS, ang bar kung saan nagtatrabaho si Lhaarny. Isa siyang dancer dito at sa oras na matapos sa pagsayaw, siya ay binabayaran upang i-table, bagamat ganito ang uri ng trabaho niya, hanggang pagsasayaw at pag-entertain lamang siya ng mga customers. “Anastacia! Table number 6 dali! ” malakas na tawag sa akin ng manager namin na si Madam K, agad naman akong napasimangot dahil sa gabi gabing trabaho ko dito, walang customer ang hindi tumable sa akin. Lahat kami ay binigyan ng ibang pangalan upang maprotektahan daw ang personal naming buhay, I just wish. I’m done dancing at the stage so sa table naman ako, kailan ba ako makakaalis sa pesteng trabaho na ‘to? “Pwede magpahinga muna?” patagong irap ko kay Madam K habang kunwaring busy sa pag-aayos ng gamit ko sa backstage, kung pwede lang hindi na ako

“Mommy will going to miss you.” she looked at me with a teary-eyes. Pwede bang magstay ka na lang mommy? Gustong gusto ko sabihin sa kaniya. I would be very happy kung kaming dalawa lang. Bumibigat ang puso ko dahil alam ko na nahihirapan din siya sa sitwasyon ng pamilya namin. I hugged her tight, parang ayaw na namin pakawalan ang isa’t-isa. Ang sakit sa pakiramdam. “Can you please come back here as soon as possible? At least once a week? I will surely miss you, mom.” I wanna cry, bakit ba kailangan namin maghiwalay? She brushed my hair using her hands, everytime she do this, I felt safe. Mommy... “I’m not promising but I’ll find ways, okay? Be a good girl, I will call you from time to time. I love you.” kumalas na siya sa yakap ko at hinawakan ang mukha ko, hinalikan niya ang pisngi ko. I felt so much love. Tumango lamang ako upang pigilan ang luha ko, pakiramdam ko ano mang oras ay bab

I woke up at 8:00 o’clock in the morning, hindi pa rin ako tumatayo sa kama. Hindi ako masyadong nakatulog kagabi dahil sa sinabi ni dad, hindi ko alam pero iba ang pakiramdam ko. Ito rin ba ang dahilan kung bakit may iba sa kinikilos ni mom? They are so strange, and I’m not liking it. We will talk tonight, and I don’t have any idea on what are we going to talk about, I just wish it’s all about business. 8:30 na nang pinilit ‘kong tumayo, I feel so lazy today. I took a shower and wear a simple orange oversized shirt and black short cycling, it’s so comfy to wear since I’m planning to stay in house this whole day. I want to spend my time with mommy while she’s still here. I went downstairs to eat my breakfast, pag dating ko sa dinning ay tanging mga maids lamang ang nandoon. “Magandang Umaga po, ma’am Lhaarny.” bati sa akin ng mga kasambahay, ang ilan sa kanila ay nagpupunas at ang iba naman ay nag

Umaga pa lamang ay mistula nang plaza ang bahay, ang lahat ng kasambahay ay hindi matahimik sa iisang pwesto. Mayroong event organizers ang dumating at nag-aayos sa labas ng aming bahay kung saan gaganapin ang engagement party mamaya. According to mom, mamaya pa daw magsisimulang dumating ang mga bisita, this includes my soon-to-be husband. Lumukot ang mukha ko nang maalala ko ito, I don’t even want to imagine his looks. Sobrang daming pagkain ang inihahanda, iba pa rito ang pagkain sa catering services. If I know, puro businessmen lang naman ang aattend.   “Baby! I already have your dress and shoes, let’s take a look!” nakita ko siyang tumatakbo papunta sa akin, nandito ako sa kitchen tumutulong sa pagluluto ng ibang pagkain. She looks very much excited, sa tuwing may event ako na pinupuntahan, hindi siya pwedeng hindi makikialam sa make up artist ko.   “We are preparing the foods for later, mom.” lumingon ako sa kaniya. But knowing mommy,

Hingal akong napasandal sa pinto ng kwarto ko, sapo sapo ang dibdib habang tawang tawa, hahaha! Paulit ulit ‘kong pinanunuod ang video ni Ellie, lukot lukot ang mukha niya at salubong ang kilay, hahaha! Akala mo hindi ako makakaganti, ha. Halos mapatalon ako nang biglang kumatok ng malakas si Ellie, mabuti na lamang ay naka-lock ang pinto ko.   “Joel, halika dito! Ipapakain ko sayo ang itlog ko nang matikman mo kung gaano kaalat!” wtf, hahaha! Ang bastos talaga, malakas akong tumawa habang hawak ang tiyan.   “Hahaha! Kainin mo itlog mong maalat! Lintik lang ang walang ganti, hahaha!” sigaw ko sa pagitan ng pinto, patuloy pa rin siya sa pagkatok. Hindi ako magpapatalo, hahaha!   “Humanda ka sa’kin ‘pag nakalabas ka jan! Coward!” at ako pa nga ang takot, hahaha. Baka kung anong gawin niya sa’kin oras na buksan ko ang pinto, maya maya lamang ay tumigil na rin ang katok. Pagod akong umupo sa harap ng vanity mirror ko, umaga