“SAHARA.”
Isang hakbang na lamang ay nasa labas na siya ng condominium nang marinig niyang may tumawag sa kanyang pangalan. Papunta na siya noon sa The Lounge para kumanta. Lumingun-lingon siya pero wala siyang nakitang tao sa paligid, maliban na lamang sa security guard na nakatayo sa di kalayuan.
“Sahara.”
Naka-itim na T-shirt, itim na baseball cap, faded jeans, rubbershoes. Nakasuot rin ito ng sunglasses kahit pa gabing-gabi na. Pero kahit madilim ay aninag niya kung sino iyon. Hinding-hindi siya maaaring magkamali dahil hinding-hindi niya kailanman malilimutan ang pagmumukhang iyon.
“Max?”
“Akala ko nakalimutan mo na ‘ko.” Dahan-dahan itong lumapit sa kanya at bigla siyang hinalikan sa pisngi. “Kumusta na ang baby ko? Ang tagal nating hindi nagkita, ah.”
Pilit na tinanggal ni Sahara ang kamay nito sa kanyang baywang. “A-anong ginagawa mo rito?&
SHIT. If she could only kill, she’d definitely put Max on her priority list.Inisip ni Sahara ang mga maari niyang gawin para mawala sa landas niya si Max. Una, ang isumbong ito sa pulis. Pero sigurado siyang ang kapalit noon ay ang sarili niyang pagkakakulong. Pangalawa, ang ipagtapat ang lahat kay Baste. Alam niyang mahal siya nito at pilit nitong iintindihin ang sitwasyon niya pero alam rin niyang kaligtasan ni Baste ang nakataya roon. Pangatlo, tatakas siya, iyong malayung-malayo, iyong hindi na siya kailanman makikita ni Max. Pero paano? At babalik lang siya sa umpisa, matatakot siya sa maaaring mangyari kay Baste, at sa sariling kaligtasan.Ganoon siguro ang ginawa ni Max kay Del Mundo. Emotional blackmail.Kailangan na ba niyang hiwalayan si Baste? Kung mawawala si Baste sa buhay niya, kahit paano ay mababasawan ang mga kinakatakot niya. Tama. Makikipaghiwalay siya kay Baste, at hindi na makikipagkita kay Max. She could
NANG makasigurong tulog na si Max ay sinamantala niya ang pagkakataon para makapag-shower. Pagkatapos noon ay mabilis siyang nagbihis at kinuha na ang shoulder bag sa ibabaw ng nightstand. Aalis na siya sa lugar na iyon hangga’t mahimbing ang hayop na iyon. It’s almost ten in the evening and she’s late for her gig.“Oh, bakit nagmamadali kang umalis? May problema ba, baby?”Napapikit si Sahara at napailing. Hindi na pala dapat siya nagshower at basta umalis na lang. Tiningnan ni Sahara ang sariling repleksiyon sa malaking pabilog na salamin habang sinusuklay ang mahabang buhok. Kita niya mula roon si Max na prenteng-prenteng nakaupo sa kama habang naninigarilyo at nakatingin sa kanya.“Ano, bukas uli?” tanong ni Max. Nakakaloko ang ngiti nito.“Huli na ‘to, Max. At huwag na huwag mo na ‘kong pupuntahan sa condo, dahil kung hindi-““Kung hindi, ano?
GRADUATION. Iyon ang matagal nang pinapangarap ni Sahara at ngayong natupad na niya iyon, pakiramdam niya ay handang-handa na niyang harapin ang kahit na ano pang darating sa kanyang buhay. Ito dapat ang pinakamasayang araw para sa kanya pero parang kabaligtaran niyon ang lahat.Ang dami nang nangyari at sa totoo lang ay mas nanaisin na niyang kalimutan ang karamihan sa mga iyon. Oo nga’t tapos na siya sa kursong Mass Communications at maraming oportunidad ang naghihintay sa kanya pero pakiramdam niya ay hindi siya bagay doon.Karamihan sa mga kaibigan at kaklase niya ay magte-training sa opisina ng mga kilala at malalaking kumpanya bilang mga writers, editors, reporters, researchers. Tanggap na si Baste na mag-OJT sa publishing company na in-apply-an nito bilang isang writer. Noon pa man ay hanga na siya rito pagdating sa pagsusulat kaya naman hindi na nakapagtataka na sa publishing ito napadpad.Siya? Sinubukan niyang m
“KUMUSTA na ang pinsan mo?” nag-aalalang tanong ni Baste nang magkita sila sa coffee shop malapit sa opisina ng in-apply-an niyang modeling agency. Nabanggit niya rito ang tungkol kay Michaela, na kailangan niya itong dalawin paminsan-minsan sa bahay nito para malaman na rin ang kalagayan nito matapos ang insidente.“Okay na siya. Nagpapagaling na lang.”Ilang buwan na rin ang nakakaraan mula nang makalabas si Michaela sa ospital. Maayus-ayos na ang kalagayan nito, nakakalakad na nang mag-isa at kaunti na lamang ang bakas ng pambubugbog sa katawan.“Gusto mo samahan kita sa susunod na pagbisita mo sa kanya? Baka may maitulong ako.”Tumango siya at ngumiti. “Sige. Dalhan natin siya ng prutas at bulaklak kapag dumalaw tayo.”“Kawawa rin ‘yung pinsan mo, ano. Grabe naman pala ‘yung Max na ‘yon,” napapailing na sabi ni Baste. “Teka nga pala,
ANG araw na iyon ang muling pagkikita nila ni Baste mula nang makabalik ito galing Cebu, ang araw kung kailan nila pag-uusapan ang tungkol sa plano nilang bakasyon kaya naman hindi niya maiwasang ma-excite. Bukod doon, napagpasyahan niyang sabihin na kay Baste ang tungkol kay Max.Mula sa kabilang kalsada ay tanaw na ni Sahara si Baste doon sa paborito nilang fast food restaurant. Pero hindi ito nag-iisa. Alas onse noon ng umaga, mainit ang sikat ng araw kaya kinailangan pa niyang takpan ang sinag ng araw sa pamamagitan ng kanyang kamay para lamang makita nang husto kung sino ang kausap ng kasintahan. Mabilis siyang tumawid nang humudyat ang traffic officer na maaari na siyang tumawid. Nagpasalamat pa siya sa opisyal nang alalayan siya nito hanggang sa makarating siya sa kabilang kalsada.“Baste!”Agad na lumingon si Baste sa direksiyon niya, kasabay rin ng paglingon ng kausap nito. Nginitian siya nito at kinawayan.
“IYON si Sebastian, hindi ba?”Paano pa niya iyon ikakaila ni Sahara? “Max, huwag mo siyang idamay dito,”“Okay, sige. Madali naman akong kausap…kiss muna.” mahina nitong sabi.Ibinaling-baling ni Sahara ang mukha para hindi mahalikan ni Max pero wala rin namang naitulong iyon dahil hinawakan nito nang mariin ang kanyang lee at mariin siya nitong hinalikan.“Max…huwag dito…please,” Dahil naroon lang si Baste sa sinehan, hinihintay siya. Hindi siya maaaring mawala nang matagal dahil tiyak na mag-aalala ito.And he kissed her again. Wala nang nagawa si Sahara kundi ang magpaubaya. Hinayaan niyang itaas nito ang kanyang blouse at bra, hinayaan niyang gawin nito ang gusto nitong gawin sa kanyang malulusog na dibdib. Ang mga impit niyang ungol ay may kasamang hikbi nang simulang halik-halikan ni Max ang mga iyon.“Talikod.”Mahina
“MISS Smith, follow me.”Mabilis na tumayo si Sahara nang tawagin ang kanyang pangalan ni Miss Gopez, ang executive assistant ni Arch. Aguas. Maganda ito, mahaba ang tuwid na buhok, makurba ang katawan, morena ang makinis nitong kutis. Kahit limang taon na itong nagtatrabaho bilang executive assistant ni Arch. Ricardo Aguas, mabait ito sa mga tulad niyang mga baguhan. Pagkatapos ng anim na buwang OJT ay natanggap siya bilang copywriter sa Aguas Advertising Agency. There’s nothing to complain about, really – except the fact that the whole idea of a 9-5 job was a bit tedious for her.Kinuha niya ang kanyang handbag at inayos ang nalukot na bahagi ng palda bago sumunod sa nakangiting si Miss Gopez.“Bakit raw ako pinatawag ni sir?” medyo kinakabahang tanong ni Sahara habang nasa likod ni Miss Gopez. “May nagawa kaya akong mali?”Umiling-iling ito at ngumiti. “Don’t worry. Ganyan tal
SAHARA’S training has been great at dahil napakagaan kasama ni Miss Gopez, na ayaw magpatawag na Miss Gopez dahil mukha naman raw itong bata. Wala namang naging problema si Sahara sa mga itinuturo nito sa kanya.Fast learner raw siya, ayon rito at tiyak raw na matutuwa si Arch. Aguas kapag nalaman na handa na siyang gampanan ang papel bilang ‘temporary personal assistant’ nito. Ang problema lang ay ang hindi maiiwasang ‘chismis’ sa opisina. Yeah, office politics. Uso na pala iyon kahit pa nga bago lang siya – o dahil nga sa bago siya sa kumpanya?Sahara felt as if she’s in school once again. Iyo’ng pinagbubulungan at pinag-uusapan kapag nakatalikod siya, iyo’ng tinitingnan ng masama sa tuwing daraan siya, iyo’ng may mga naiinggit at nagagalit. This is why she hated working in the conventional office environment in the first place. Kung hindi nga lang sa malaking suweldo, na kailangang-kailanga