“Doc?” tanong ni David, lumapit agad.“Sir David… hindi ito ordinaryong gamot. Tinikman ko lang ng kaunti, pero ramdam ko na agad ang epekto. Mas malala pa ito kaysa sa mga classified aphrodisiacs sa black market.”Humugot siya ng malalim na hininga, pinunasan ang leeg na pinagpapawisan.“Ito ay isang synthetic neural stimulant—pinapabilis ang daloy ng impulses sa utak at sa katawan. Pero ang mas delikado... tumatama ito sa sensory system ng reproductive nerves. Lalo na sa babae.”“Anong ibig mong sabihin?” malamig ang boses ni David.“Ibig sabihin, sir… kahit anong willpower meron siya, mawawala. She’ll feel like she’s burning from the inside. Hindi ito basta libog. It’s neurological. Overstimulated ang katawan niya, pero hindi niya ma-release.”“Then give her something to counter it!” sigaw ni David.Tumango si Dr. Shiela, pero bakas ang pag-aalinlangan sa mukha niya.“I can prepare suppressants… but they’ll only slow it down. They won’t stop it completely. At kung hindi siya makaka
Ngumiti si Helbert, isang tipid na ngiti na hindi mo malaman kung mabait o malamig."Hindi ko po matatanggap ang pera ni Mr. Sanchez," aniya, tumitig kay Killian. "Mabait po ang President namin. Kung may regalo man siya sa inyo, tiyak ko pong ‘yon ay pabor—hindi kapinsalaan."Pagkasabi no’n, may senyas siyang ibinigay sa mga bodyguard. Walang tanong, agad nilang dinakip si Killian at pati ang ilang empleyado ng coffee shop na kanina pa nanlalamig sa sulok.“Anong ginagawa n’yo? Ako lang ang may kasalanan! Wala silang alam! Huwag n’yo silang idamay!” sigaw ni Killian habang pilit na nagpupumiglas, pero wala siyang nagawa nang hilahin siya palayo.Paglingon ni Helbert sa coffee shop, nanlamig ang kanyang mga mata. Wala na ang ngiti.“Iniutos ni Sir David—sirain ang shop na ‘to.”Kasabay ng utos na iyon, unti-unting sinimulan ng mga lalaki ni David ang pagbaklas ng loob ng shop. Basag ang mga ilaw, giba ang mga upuan, at wala pang isang minuto, ang dating elegante at maaliwalas na lugar
Sa loob ng coffee shop, nanginginig ang katawan ni Arniya habang pinipilit niyang labanan ang epekto ng gamot na pilit sumisira sa kaniyang ulirat. Nakakulong siya sa kalituhan, pero sa gitna ng kadiliman ng kanyang isipan, nananatili ang isang bagay—ang pagnanais na lumaban.“Bang!”Bumasag sa katahimikan ang tunog ng basag na tasa. Sa isang iglap, hawak na ni Arniya ang matatalim na piraso ng baso. Nakatayo siya sa gitna ng shop, pawis na pawis, pulang-pula ang pisngi, nanginginig ang mga kamay, at ang kanyang mga mata—puno ng apoy.“Huwag kayong lalapit! Lalayuan n’yo ako o masusugatan kayo!”Walang makagalaw. Napatigil maging ang dalawang lalaking kasama ni Killian. Umaalog ang tuhod ni Arniya habang paurong siya sa sulok, ngunit kahit nanginginig ang boses, palaban ang titig.Si Killian, may sugat sa labi at pulang marka sa pisngi, ay napailing habang pinupunasan ang dugo gamit ang likod ng palad.“Damn, even with the drug, this one’s still fighting,” sabay tapon ng tissue sa sah
“Arniya, wait lang! We’re not yet done talking. Bakit ka aalis?” sigaw ni Kaira habang nakaharang sa daan niya, hawak pa ang braso ni Arniya.“Umalis ka sa daan kung ayaw mong masaktan,” banta ni Arniya habang nanlalabo na ang paningin. Mabigat ang dibdib niya, parang may apoy na lumalatay sa balat niya. Para siyang pinapaso ng hindi niya maintindihang init.“Hala girl, are you okay? Like, bakit namumula mukha mo? Masama ba pakiramdam mo? You need to sit down, okay? Dahan-dahan lang,” paawa pero may laman ang tono ni Kaira habang mas hinigpitan pa ang hawak sa braso ni Arniya.Nanlalamig ang batok ni Arniya kahit naglalagablab ang katawan niya. Parang gusto niyang isuka ang lahat pero pilit siyang nagpapakatatag.“Kaira… nilagyan mo ng kung ano ‘yung kape ko, ‘no?” singhal niya, nanginginig ang boses. “Ano ‘to, droga? Gusto mong wasakin buhay ko? Hindi ka ba natatakot sa karma?!”Nag-angat ng kilay si Kaira at ngumisi. “Excuse me? Karma agad? You’re so OA. Ako kaya may-ari ng café na
Alam ni Kaira na sa bawat sandali ng kawalan ng pag-asa, may isang taong inaasahan—isang inaakalang sandalan. At sa puso ni Nathaniel, gusto niyang siya ang maging taong iyon.Pero kagabi, habang mahigpit silang magkahawak-kamay sa ilalim ng malamlam na ilaw, isang pangalan ang lumabas sa mga labi ni Nathaniel—Arniya.Pagkarinig niya sa pangalan, tila binuhusan siya ng malamig na tubig. Lahat ng init sa katawan niya, lahat ng damdaming kanina lang ay umaapaw, ay naglaho. Napalitan ng matinding kahihiyan at pagkasuklam sa sarili.Hindi siya nakatulog buong gabi. Paulit-ulit niyang iniisip ang bawat sandaling kasama niya si Nathaniel. Iba ang lalaking ito—wala sa mga naging nobyo niya sa abroad ang kasing guwapo, katalino, o kayaman niya. Lahat ng nasa checklist niya, check kay Nathaniel. Kaya nang malaman niyang nakakagalaw na muli ito, agad siyang bumalik sa bansa—desididong muling pumasok sa buhay nito.Laking tuwa niya nang mapansing tila galit pa rin si Nathaniel kay Arniya. Nilalai
Si Reign ay hindi na napigilan nang makita ang eksenang iyon. Bigla niyang hinila si Arniya pataas, at sa ngiting nagngingitngit ay sabi, “Come with me.”Katatapos lang ni Arniya kumain ng lugaw at handang mag-ayos matapos ilapag ang kutsara nang maaga munang nilinis ng katulong sa tabi niya ang mesa nang maingat na parang sobrang attentive. “Ms. Arniya, Assistant Helbert already said you’re the only one in charge of cooking for Sir David. The rest of us got the other stuff covered.”Nang makita ito ni Reign, lalo pang sumunog ang galit niya. Tinitigan niya si Arniya na para bang may masamang intensyon sa mukha. Hinila niya ito palabas, at nang makita niyang walang tao sa paligid ay bumulong nang mababa ang tinig, “Damn it, are you hitting on David?”“Nilalandi? Ako?” Pinuntirya ni Arniya ang sarili, litong-lito. “Sa tingin mo ba, nakakaakit ako sa kanya sa itsura kong ito?”Reign smirked, cold and biting. “Come on, you know you’re ugly but still want to climb up the social ladde
Nahulog si Reign sa pagkabigla at napaupo sa sahig, lantad ang panty dahil sa pag-angat ng kanyang palda. Ni hindi siya nilingon ni David, bagkus ay lumipat ito ng upuan na may pagkasuklam sa mukha.Maingat na bumulong ang isang katulong sa tabi, “Reign, ang palda mo...” Napatingin si Reign pababa, napasigaw, at dali-daling inayos ang palda habang tumatayo.Lubos siyang naguluhan.Mabaho? Iniisip ni David na mabaho siya? Para lang makaharap si David kaninang umaga, naligo siya ng espesyal, inayos ang sarili nang maigi, at ginamit pa ang paborito niyang pabango.Paano siya naging mabaho?Namula sa galit si Reign. Napahiya siya, at nasaktan pa ang kanyang likod sa pagkakabagsak. Malapit na siyang maiyak.Nakatayo naman si Arniya Belle sa di kalayuan habang pinapanood ang lahat. Kung tutuusin, natuwa siya sa kanyang nakita. Sa dami ng taon na paninirahan niya sa pamilya Verano, araw-araw siyang inaapi ni Reign. Pero ngayon lang niya nakita itong ganoon ka-eskandaloso at kahiya-hi
Nang humupa na ang sakit ng ulo ni David, ramdam niyang parang nawala ang ulap sa pagitan ng kanyang sentido. Gumaan ang katawan niya—para bang kahit ilang oras pa siyang hindi matulog, kakayanin pa rin niya. Napangiti siya, unti-unting lumalalim ang titig kay Arniya Belle.“If you want, I can always talk to the Verano. I could ask them to add you to the roster.”Halos malaglag ang tray ni Arniya nang marinig niya 'yon. Nanlaki ang mga mata niya, para bang sinampal siya ng hangin mula sa bukas na bintana.Ngumiti si David, hindi lang basta ngiti—ngiting may kumpiyansa, ngiting sanay sa lahat ng gusto’y nakakamtan.“Why do you look so shocked?” bulong niya habang bahagyang lumalapit. “I'm rich and good-looking. It’s not exactly a bad deal.”Suminghap si Arniya, at kasabay niyon ay ang pagkuyom ng kanyang mga kamao. Halos magdilim ang paningin niya sa narinig.“Ako ang may-ari sa sarili ko. Hindi ako para ibenta sa kahit anong listahan mo. Kung may hinahanap kang babae, ang dami diyan—y
Kakatapos lang ni Arniya na palakasin ang loob nang marinig niya ang matinis na sigaw pagkapagbukas niya ng pinto.“Sir David… Sir David… nagkamali ako! Patawarin n’yo po ako! Hindi ko na po uulitin! Isasauli ko na po ‘yung perang kinuha ko! Pakiusap, patawarin n’yo na po ako...”Nanginginig na tinig iyon, punung-puno ng takot at paghihinagpis. Napakilabot si Arniya sa narinig. Napayuko siya habang mariing kumapit sa malamig na railing.Mula sa taas, aninag niya ang dalawang matitipunong lalaki—mga bodyguard na nakasuot ng itim. Kinaladkad nila ang isang lalaking nasa kalagitnaang edad, duguan ang noo at basang-basa ng luha ang mukha habang pilit na tumatangis."Please... please!" sigaw ng lalaki habang hinahakbangan ng mga guwardya na para bang wala silang dinadalang tao, kundi isang sako lang ng basura.Mabilis ang tibok ng puso ni Arniya. Hindi niya alam kung dahil sa awa o sa takot—pero ang isang bagay ay malinaw: ibang klaseng mundo ang pinasok niya.Napaatras siya, parang biglang