Chapter three

Bahagyang napangiti si Julliane matapos itong marinig. Minahal niya ang lalake mula pa noong bata siya, ngunit isa siyang bituin sa langit.

Mahirap abutin at hindi kailanman matutupad ang pangarap niya dahil may mahal nang iba ang lalake.

 "Will you move out after the annulment? Gusto mo tulungan kitang maghanap ng matitirhan?" Tanong ng kaibigan niya sa kanya.

 Napabuntong-hininga si Julliane, tamad na lumingon sa gilid, sumandal sa bintana, at mahinang sinabi.

 "Dapat akong lumipat sa lugar ng aking ina." Sagot niya sa kaibigan.

Akmang magsasalita ulit ang kanyanh kaibigan nang marinig nito ang boses ng lalake.

“Julliane!" Narinig nito na tinawag ito ng lalake.

"Ibaba ko muna ang tawag, saka na lang tayo mag-usap." Sabi nito sa kaibigan at agad na pinatay ang cellphone.

Nakita ni Julliane ang taong bumababa sa hagdan mula sa gilid ng kanyang mata.

Silver nightgown lang ang suot niya. Hindi siya naglakas-loob na tumingin sa lalake ng seryoso at mabilis na nilagay sa gilid niya ang cellphone na hawak.

Sa isip ni Ismael ay walang alinlangan na maganda ang babae, maging sa mga tuntunin ng background ng pagkakakilanlan o hitsura at pigura.

Nabighani siya sa kanyang pigura mula noong siya ay bata pa, ngunit siya rin ay nabighani sa ibang babae.

 Si Julliane ay mas bata sa kanya ng ilang taon. Kaya niya lang pinakasalan ito dahil sa magandang relasyon ng kanilang mga lolo at sa sakit ng babaeng kinabighani niya.

Hinding-hindi tatanggapin ng pamilyang Sandoval ang isang babae na hindi makapag-anak bilang manugang, kaya siya ang naging kandidata para sa kanyang asawa na itinulak ng pamilyang Sandoval, at para kay Crissia, nakipagkasundo ito sa kanya nang pribado.

Ang babae ay kanyang asawa sa pangalan lamang. Tinulungan niya itong malutas ang mga problema ng pamilya Vazquez at inalagaan ang kanyang ina.

Sa ganitong paraan, nakuha ng tatlong partido ang gusto nila.

"Nakasulat sa annulment agreement na ang property na ito ay sa iyo." Sabi niya sa babae, sa sentro ng lungsod na ito kung saan ang bawat pulgada ng lupa ay nagkakahalaga ng malaking halaga, binigyan niya ang babae ng isang sea view apartment na nagkakahalaga ng sampung milyon.

Ngumiti si Julliane. 

"Baka hindi matutuwa si Crissia sa bagay na ito."

Ang mga mata ni Ismael ay kumislap sa kawalang-interes nang marinig niya ang tatlong salita ni Julliane sa pagbangit kay Crissia, ngunit pagkatapos ay tumalikod na lamang siya at naglakad patungo sa kusina.

Dito ay tumingin si Julliane sa kanyang relo. Alas diyes na pala sa isip niya!

Nang lumabas si Ismael na may dalang red wine, sinabi niya.

"Mr. Sandoval, dapat..." Hindi ito naituloy ng babae dahil sa pagsasalita ng lalake.

"Umiinom ka ba?" Tanong niya sa babae na nakatingin lang sa kanya.

Lumapit si Julliane at kinuha ang baso ng alak na kahoy.

Paano niya naisip na siya, isang batang babae na nasa twenties, ay hindi maaaring uminom?

Humigop siya ng dahan-dahan.  

Mas malambot ang lasa ng high-end na alak. Tumabi ito sa kanya na nakababa ang kilay at bumaba ang mga mata.

Tumingin sa kanya si Ishmael. "Ikaw ay... twenty ngayong taon..."

 “Dalawampu't tatlo!" Biglang sagot ng babae.

Bata pa talaga siya noong ikinasal sila. Hindi pa siya handa nong panahong iyon.

Tumango si Ismael at tinignan siya ng taas-baba.  

Nakasuot pa rin siya ng itim na pantalon at mahabang gown, ngunit sa pagkakataong ito ang kanyang shirt ay napalitan ng ibang istilo, napaka-ladylike.

 Alam ni Ismael na siya ay maganda mula pa man nong bata pa ito, ngunit mas lalo pang gumanda ang babae sa paglipas ng panahon.

Nang matapos ang dalawa sa kanilang inumin, muling sinabi ni Julliane.

 "Gabi na, hindi na kita iistorbohin para magpahinga!" Sabi nito sa lalake.

"Nasa labas ang mga tao ni lolo, wala kang mapupuntahan ngayong gabi!" Sabi ng lalake mayamaya.

Hindi naglakas-loob si Julliane na sabihin dito na wala siya talagang mapupuntahan ngayong gabi.

Pagkarating niya pa lang kanina sa airport ay dito na siya dumeretso.

At isa pa ay sinabi ng in-laws niya na dito na siya tumira ngayon na nakauwi na siya.

Nakatingin sa kanya nang may kaunting ngisi ang lalake, ngumiti si Ismael.

"Katulad ng dati." Sabi nito.

 Nakita ni Julliane na umakyat na ito sa itaas, at huminga siya nang malalim.

Ano ang ibig sabihin ng katulad ng dati? Tanong niya sa sarili at bahagyang napakamot ng ulo.

Natulog siya sa kama noon at ang lalake ay natulog naman sa sofa?

Logically speaking, kahit na binabantayan sila ng mga tao ni lolo sa ibaba, sa totoo lang, napakalaki ng bahay na ito kaya sapat na itong malaking sofa na ito para matulog.

At isa pa ay may mga kwarto naman dito pero nagtataka pa rin siya sa lalake kung bakit sa iisang kwarto na naman sila magsasama nito.

 "Sa tingin mo hindi ako matutulog sa kamang tinulugan mo, 'di ba?" Tila napansin ni Ismael ang kanyang mga alalahanin, nakatayo pa pala ito sa hagdan at nakatingin sa kanya upang paalalahanan siya.

 “Julliane.“ Matiim nitong turan.

Sa pag-aakalang ito na ang huling pagkakataon na sila na lang, hindi niya nakumbinsi ang sarili na hindi sumama sa kanya!

Summer vacation ngayon, kaya hindi malamig ang gabi.

Pagkahiga nilang dalawa, parang bumalik sila nong wedding night talaga nila ang unang gabing iyon sa mga sandaling ito.

Ngunit sa ikalawang kalahati ng gabi, sa madilim na espasyo, na nakatayo sa tabi ng kama na napakataas at nakatingin sa kanya.

Si Ismael ay mataman na tinitigan ang mahimbing na tulog na dalaga at wala itong imik.

     ——

Pinaalalahanan siya ni Ismael nang maaga, kaya maagang gumising at naghanda si Julliane kinabukasan.

Sa isang restaurant sila magkikita ni Crissia at kakain sila ng tanghalian.

Nang makita siya nito, ngumiti si Crissia at hinawakan ang kanyang kamay at kinabig para mayakap.

 "Ilang taon na ba tayong hindi nagkita? Lumaki ka na!" Nakangiti nitong turan sa kanya.

Ngumiti lang si Julliane at napatitig sa babae.

 "Oo!" Maikli lang nitong sagot sa babae.

Lumaki si Julliane na kasama nila, ngunit may isang kawalan lamang ng paglaki nang magkasama.  

Palagi siyang tinatrato nito bilang isang bata.  

Pero sa isip niya ay ang batang tinuring nito noon ay asawang legal ng lalakeng katabi nito ngayon na nobyo naman nito.

Kunh isip ang babaeng ito ay isang malaking insulto ito sa babae, pero mabait ito sa kanya mula pa man noon.

At nakita niya na napakalaki na nga ng pinagbago nito. Ang sakit nito ay malubha rin katulad ng sa ina niya.

Pagkapasok na pagkapasok nila sa private room, bago sila umupo, tinanong siya ni Crissia.

"Napakaganda mo lalo Julliane, siguradong maraming gwapong Amerikano na humahabol sa iyo sa ibang bansa!" Sabi nito.

 “Oo! Pero isa lang ang gusto ko!" Nakangiting sinagot siya ni Julliane.

Biglang tumahimik sa private room dahil sa sagot niya at tila nawala ang ngiti sa labi ng babae.