Chapter two

Isinantabi ni Julliane ang kasunduan nang makita niyang hind pa ito pinirmahan ni Ismael, at sumang-ayon na nakayuko.

"Okay!" Sabi na lang dito ng babae na napakuyom ng kamao.

“Kung tatanungin ka niya kung may boyfriend ka na, oo ang isagot mo." Sabi nito sa seryosong boses.

 "Okay." Maikli pa rin na sagot ni Julliane.

 "Kailangan mo siyang paniwalain at intindihin.“ Isa pa ulit na sabi ng lalake sa kanya, kaya medyo nainis na siya dito.

"Okay!" Namamanhid nang tugon ni Julliane, at hindi maiwasang tumingin muli sa kasunduan sa tabi niya.

Sa sandaling iyon, nagkaroon siya ng isang walang katotohanan na ideya, o nag-aatubili din ba itong talikuran ang kasal na ito?

Mahal talaga nito ang nobya nito para kahit ang magsalita sa harap ng babae ay kailangan niyang sundin ang sinasabi nito.

"Maaari mo ba akong tulungang punuin ang tubig sa bathtub?" Malamig na tanong nito bigla.

Nagulat si Julliane nong una, ngunit nang makita niya ang kawalang-interes sa mukha nito, sa wakas ay napagtanto niya na nagsasabi ng seryoso ang lalake.  

Ibinaba niya ang kanyang mahahabang pilikmata para itago ang panlalabo ng kanyang mga mata, at saka tumayo sa sofa at umakyat sa itaas para ipaghanda niya ng tubig na pampaligo ang lalake.

Hindi niya napigilang matawa sa sarili. Ano ba ang iniisip niya?

Yong babae ang laman ng isip nito, hindi ikaw! Inis na bulong niya sa sarili niya.

Umakyat siya sa madilim na hagdan, paulit-ulit na binabalaan ang kanyang sarili na maging makatuwiran, at inayos ang kanyang mga emosyon bago itulak ang pinto na nasa harap na niya ngayon.

Maliban sa gabi ng kasal, ito pa lang ang pangalawang beses na pumasok siya sa kwartong ito.

Para sa ilang kadahilanan, nagkaroon ito ng bawal na pakiramdam na manghimasok sa kwarto ng ibang tao.

Ngunit sa loob, ang dekorasyon ay kasing simple ng ibaba, na may puting dingding, itim na sahig, isang kama, mga cabinet sa gilid ng kama, at isang sofa, at wala nang iba pa.

Sa sofa natulog ang lalake sa gabi ng kasal nila, at iyon lang ang gabing nag-isa sila.

Walang ibang nangyari sa araw na iyon kahit na pinaniwalaan ng pamilya ng kanyang asawa na may namagitan na sa kanila.

Pumasok siya sa banyo at naghanda siya ng tubig na pampaligo.

Bigla niyang naalala ang sinabi ng kanyang ina na may malubhang karamdaman sa kanyang tenga sa ospital noong araw.

 "Malamang na gusto niya ng annulment. Naiisip niya lamang ang kanyang babae. Bakit hindi niya iniisip kung gaano kahirap para sa isang may-asawa. ang babaeng katulad mo para magpakasal ulit?" Hindi niya kailanman inisip ang tungkol sa muling pag-aasawa.  

Nakaramdam na lang siya ng pagkabalisa na hindi na niya magagawang magkatabi muli ang pangalan nito.

Halos lahat ng dokumento niya ay Sandoval ang apelyidong nakalagay dito.

Ngayon ay muli niyang ibabalik sa pangalan niya ang apelyido ng kanyang ama. Hindi siya galit sa pangalan ng kanyang ama pero tatlong taon tin siyang nasanay sa pangalan ng asawa niya.

Umupo si Julliane sa gilid ng bathtub, marahang hinawakan ang maligamgam na tubig dito.  

Naalala niya na umupo ito sa harap niya tatlong taon na ang nakakaraan.

Noong panahong iyon, ang kanyang ama ay nagpakamatay lamang dahil sa takot sa krimen, at ang kanyang ina ay na-diagnose na may kanser sa tiyan at nangangailangan ng tulong...

Tumulo ng kusa ang mga luha sa kanyang mata at hindi namalayan ns nandito na pala ang lalake.

"Ayos ka lang ba?" Biglang may malamig na boses ang nagmula sa likuran niya. Napabalikwas siya ng tingin, ngunit nadulas ang kanyang kamay at nahulog siya sa bathtub na napuno ng maligamgam na tubig.

Biglang, isang awkward na kapaligiran ang namuo sa espasyo ng banyo.

Si Julliane ay nakasuot ng itim na payat na pantalon at puting kamiseta, lahat ay basang-basa, lalo na ang kanyang pang-itaas na katawan, na halos kita na ang panloob.

Nakita niya ang itim nitong underwear.

May mysophobia siya, at alam niya kung gaano siya naiinis at naiinis sa mga sandaling ito nang hindi man lang siya tinitingnan.

Gusto pa niyang palitan ang bathtub at banyo.

Mabilis na umalis si Julliane mula sa bathtub, nagpapasalamat na ang mga luha sa kanyang mukha ay nakalubog sa tubig, na pinanatili ang huling bait ng pagpapahalaga sa sarili.

Niyakap niya ang kanyang sarili at tumayo, mapagpakumbaba na humihingi ng tawad.

"Oo! Pasensya na!" Mahina niyang turan dito.

Si Ismael ay hindi lumapit sa kanya, ngunit mahinang nagsabi. 

"Go change!"

 Ibinaba ni Julliane ang kanyang ulo at naglakad palabas, at nang marating niya ang pinto, tumalikod siya para iwasan siya.

Ngunit nang makasalubong niya ang babae ay tila sumingaw ang pabango na ipinahid niya sa kanyang katawan na hindi niya namamalayan na tumimik.

Bumaba si Julliane, binuksan ang maleta, at dali-daling hinanap ang kanyang damit mula rito. 

Tumingin siya sa mga silid sa unang palapag, pumasok sa isa sa mga ito at nagpalit ng damit.

Samantala naglakad si Ismael patungo sa isang lugar na medyo malayo sa bathtub at tumayo sa labas ng tumalsik na tubig.

Hindi siya pumapasok, nakatitig lang siya sa bathtub ng matagal.

Nagmamadaling naabutan muli ito ni Julliane.

 "Mr. Sandoval... I'm sorry!"

Akala niya siguro ay galit siya dito.  

Bilang isang taong may matinding mysophobia, hinding-hindi niya papayagan ang sinuman na dumihan ang kanyang banyo.  

Ngunit nang magpalit siya ng damit at nagmamadaling maglinis para sa kanya, nalaman niyang naghuhubad ito.

Natigilan si Julliane ng dalawang segundo, at agad na tumalikod at tumayo sa labas ng pinto.

Hinubad ni Ismael ang kanyang pantalon sa dingding at inilabas ang mga ito.

 "Ilagay mo sa lalagyan ng maruming damit!" Utos nito sa babae.

Awkward na tiningnan ni Julliane ang mga damit na may sinturon na nakasabit sa kanyang harapan, at nag-alinlangan itong kinuha.

"Gusto mo bang ituloy ang panonood?" Isa pang tanong ang nagmula sa likuran.

Mabilis na kinuha ni Julliane ang kanyang kamiseta, pagkatapos ay tumalikod at tumakbo.

Biglang umungol si Ismael, at hindi pa rin isinara ang pinto, bagkus ay naglakad na lamang siya patungo sa shower at binuksan ang tubig.

Tinupi ni Julliane ang mga damit ng lalake at inilagay sa tabi ng kama, at pagkatapos ay bumaba.

Malamang dito siya mag-stay mamayang gabi.  

Nag-iisip pa lang siya kung dito siya matutulog o mag-hotel nang tumunog ang cellphone niya. Kinuha niya ito.

"Hello?" Sabi niya sa kabilang linya.

 “Hindi ka naman aalis this time diba?" Bati iyon ng isang kaibigan.

"Oo nga! Malamang hindi ako makaalis pansamantala!" Sagot niya dito.

"May kulang pa ako dito, pano kung pumunta ka at tulungan mo ako saglit?" Sabi ulit ng kaibigan.

Naisip ni Julliane ang kanyang kasalukuyang sitwasyon at sumang-ayon nang walang sorpresa.

"Okay!" Sabi na lang niya rito.

"Si Ismael ay magpapakasal kay Crissia, alam mo ba?" Biglang iniba ng kaibigan ang usapan.

"Well, sinabi niya!" Naglakad-lakad si Julliane sa bintana habang hawak ang kanyang cell phone, at walang kamalay-malay na sumandal sa frame ng bintana at tumingin sa dilim sa labas.

"Ah Julliane, mahal mo pa ba siya?" Biglang pigil na tanong ng kaibigan sa kanya.

Napatigil siya at agad na napahinga ng malalim dahil sa biglang tanong ng kaibigan niya na hindi niya alam ang isasagot.