Novels by LanaCross

Ang katahimikan ay katumbas ng pagsang-ayon.Umiiyak pa rin si Julliane habang nakayakap kay Ismael, ang lalaki naman ay hindi maiwasan na hindi mapamura.Kahinaan niya talaga ang pag-iyak ng kanyang asawa, kaya nga minsan gusto niyang suntukin ang sariling dibdib dahil hindi niya maiwasan na hindi masaktan.Nang mahimasmasan na si Julliane ay saka siya kumalas sa yakap kay Ismael, at saka pinunasan ang kanyang luha sa pisngi.Akma na siyang babangong pero mahigpit na hinawakan ni Ismael ang kanyang pulso, at nang makita ang kanyang katahimikan, naramdaman niyang wala na siyang magagawa sa kanya, kaya napaka-decadent nitong sinabi ang pangungusap na iyon, "Kalimutan na natin ito! Totoong hindi tayo bagay!"Walang kamalay-malay na itinaas ni Julliane ang kanyang mga mata para tingnan siya. Naisip na ba niya sa wakas?Nagising na ba ito sa katotohanan?Bigla siyang natuwa, ngunit bago niya ito mapalakpakan, hinila siya nito sa kanyang mga bisig. "Matagal mo nang hinihintay ang pangung

Bagama't mababaw ang peklat ay tuwid na tuwid ito at halatang gasgas ito ng kutsilyo o kung ano pa man.Kung ito ay isang sanga, ang hugis ay hindi magiging ganito.Tila sariwa pa rin ito, at kamakailan lang marahil nito nakuha ang bagay na ito.Ngayon ay nagkaroon na ng sagot ang mga tanong sa kanyang isip, ito ba ang dahilan kung bakit ito lumipat ng bahay? At ang pagtatago nito sa leeg nito.Lalo na ang mga palusot nito na hindi niya pinaniniwalaan ng husto.His gut feelings are always true."Bibigyan kita ng huling pagkakataon para magpaliwanag at sabihin ang totoong nangyari diyan sa leeg mo Miracle!"Muling sabi ni Ismael na isa ring ultimatum.Si Julliane ay kinakabahan ng husto, sa pagkakataon na ito ay dapat na talaga niyang sabihin kay Ismael ang totoo.Wala na rin naman na siyang maaaring ipalusot pa dito."May pumasok sa apartment na may dalang kutsilyo." Hindi na naglakas-loob si Julliane na itago ito sa kanya, ngunit hindi siya nangahas na tumingin sa kanya nang magsalit

Sinubukan pa rin na magpumiglas kay Ismael, pero hindi siya nito binigyan ng pagkakataon.Malakas ito at maliit siya kumpara dito, lalo na at nadala na rin siya ng mga halik nito.Nang mawawalan na sila pareho ng hininga ay binitiwan nito ang labi niya at pareho silang humihingal at naghahabol ng hininga.Ang napakabangong hininga nito ay tumatama sa kanyang mukha at napakasarap nito sa pakiramdam.Ilang sandali lang ay muli na naman siya nitong hinalikan, at marahan na kinagat ang kanyang labi.Halos mapaiyak si Julliane sa sakit, pero sinipsip ni Ismael ang kanyang mga labi, upang mabawasan ang hapdi nito.Halos malagutan na siya ng hininga, at pagkatapos ay binuhat niya ulit siya.Sa pagkakataong ito ay hindi na siya tumigil, bagkus ay pinahiga siya ng diretso sa kama at tinakpan siya ng kanyang katawan.Si Julliane ay bumalik sa kanyang katinuan, at ang kanyang puso ay tumibok na parang kulog nang makita siya nang malinaw.Ang kanyang cell phone ay tumunog sa ibaba, at ang pangal

Si Julliane ay lalo pang kinabahan sa mga pinagsasabi ni Ismael.Pagkatapos ay tila nag-isip pa si Ismael kung ano ang sasabihin sa kanya."Hindi ka na makakatakas sa oras na iyon. Hahanap ako ng isang tao na susubaybay sa iyo 24 oras sa isang araw para ma-enjoy ko ito araw-araw." Patuloy ni Ismael kaya lalong maging kulay kamatis ang mukha ni Julliane sa mga pinagsasabi ng lalaking ito."Ikaw..." Hindi na nakaimik pa si Julliane sa kanyang pinag-sasabi ay napakuyom na lang ng kamao sa inis.Tumingin si Ismael sa kanyang mapupulang mga mata at hindi man lang natinag, at tinanong siya. "Naglakas-loob ka bang tumayo muli?"Mabigat ang mga mata ni Julliane na tumingin dito, at saka ibinaba niya ang kanyang ulo. "Naiinis ako na lagi mo akong pinipilit!"Nang lumabas ang mga salitang ito, paos, agrabyado, matigas ang ulo, at maselan!Ibinaba siya ni Ismael, ngunit ang kamay nito ay nakapulupot pa rin sa kanyang baywang, at ang kanyang boses ay paos at pinipigilan, "Hindi ba dapat ako ang n

Gumamit si Ismael ng ilang salita upang ipaalam sa kanya na itinuring niya siya bilang isang isda na kakatayin ayon sa kanyang kalooban."Sa tingin mo maniniwala ako sa sinasabi mo?" Galit na tanong ni Julliane kay Ismael na tumawa lang.Pero naisip rin ni Ismael na tutal mali ang inisip nito sa kanya ay pwede naman niya itong biruin na lang."Ang pagbisita kosayo ay walang kinalaman sa kung makaka-scrore ba akp o hindi." Sabi ni Ismael sa kanya sabay tawa na naman.Pero si Julliane ay nanlaki ang mga mata ay nagalit ng husto dito."Kaya naparito ka para gumawa ng napakaraming bagay para lamang sa huling maliit na bagay na ito?" Galit pa rin na tanong ni Julliane sa kanya."Kung sasabihin mo, hindi ko itatanggi. Gusto ko talaga." Sabi ni Ismael sabay kindat nito sa kanya. "Ikaw..." Tanging nasabi na lang ni Julliane dahil hindi niya alam kung ano ang sasabihin kay Ismael na hindi siya nakakapagbitaw ng masamang salita dito. "Sabay-sabay kang magtanong, huwag mong sirain ang saya ko

Humalakhak si Ismael at hindi napigilang hulaan ang ginagawang pagprotekta ni Julliane sa leeg nito. "May dumi ba sa leeg mo?""Hindi! Kaya lang hindi maganda ang cervical spine ko, at sinabihan ako ng doktor na panatilihin itong mainit-init." Bigla niyang paliwanag dito kaya napakunot ng noo si Ismael."Nagpatingin ka sa doktor? Ano sinabi? Bakit ba kasi napakatigas ng ulo mo!" Biglang nag-alala na sabi ni Ismael sa kanya, kaya si Julliane ay mukhang naipit na sa kanyang ginagawang palusot kay Ismael."Sinabi ko na sayo ang dahilan, bweno ipang araw lang ay gagaling naman na ito." Sabi na lang dito ni Julliane, pero si Ismael ay tila hindi pa rin kumbinsido sa sinasabi niya.Hindi ito inisip ni Julliane na lalaki pa gayunpaman, ang palusot na ito ay ginamit naman niya ng maayos.Pero palaging nararamdaman ni Ismael na hindi ito ang kaso, ngunit ano ang nangyayari?Tila may tinatago talaga ito sa kanya, napailing na lang siya at napahinga ng malalim.Pagkalabas nila ng hotel, Rolls-Ro

Nagbihis muna si Abigail bago muling bumaba sa sala, naisipan niya na pumunta sa library. Sabi ng asawa niya ay pwede siyang magbasa ng mga libro na koleksyon nito. Pero dahil wala siya sa sarili ay sa wine cellar siya pumunta, may nakita siyang bukas nang whiskey kaya kinuha niya ito. Hindi na niya inalam kung malakas ba ang alcohol content nito o ano, basta kumuha siya ng wine glass at saka nagsalin dito. May koleksyon rin kasi ng mga alak si Oliver at tila mamahalin lahat ng mga alak dito. Umupo siya sofa habang nakatitig sa baso ng alak at saka ito tinunga. Unang inom niya at kakaibang init agad ang dumulas sa kanyang lalamunan, mapait at kakaiba ang lasa. Gusto niyang maduwal o iluwa ito pero pikit mata na lang niya itong nilunok. Umiinom naman siya paminsan-minsan pero hindi ganito katapang, beer lang ang kasi pinakamatapang niyang iniinom. Hazel taught her how to drink when they were college, nang maalala niya ang babae ay lalong sumama ang loob niya. Ang ilang beses

Si Abigail ay lumuwas ng Manila mag-isa pero nagpaalam naman siya kay Oliver.Magka-canvas siya ng mga gamit sa kanyang ipapataya na cafe.At naisipan niya na pumunta sa manufacturing na ang may-ari ay kaibigan ng kanyang ama.Tumawag na siya sa may-ari na pupunta siya at hinihintay siya nito.Naging maayos ang usapan nila ng mismong may-ari, ang mag-asawa ay natuwa sa sinabi niya na magtatayo siya ng sariling cafe.Ang negosyo ng mga ito ay pagawaan ng mga upuan, lamesa at kung ano-ano pang mga kagamitan.Kapag naayos na niya ang lahat ay saka niya muling kokontakin ang mga ito.Tatlong oras rin siya sa Valenzuela kung nasaan ang kumpanya ng mga ito at bumyahe na siya papunta ng Manila.May kikitain rin siya na isang tao na pwede niyang mahingan ng advice sa pagpapagawa ng cafe.Sa isang mall sila nagkita at naging maayos naman ang kanilang pag-uusap."Balita ko ay kinasal ka na?" Tanong ni Lorraine, ito ang anak ng kaibigan ng kanyang ama.Dito siya nakipagkita at isa rin itong inte

Humingi ng paumanhin ang matandang mayordoma at ang dalawang kasambahay ni Oliver kay Abigail.At si Abigail naman ay agad na tinangap ang paumanhin ng mga ito, while Oliver is not yet fully convince but he did what his wife said.May tiwala siya dito, at dito nito napagtanto na isang ginto ang kanyang napangasawa.At ang matandang babae naman ay natauhan sa ginawa nito, kung tutuusin ay pwedeng hilingin ni Abigail kay Oliver na paalisin sila.Pero ito pa ang nakiusap kay Oliver na huwag silang paalisin.Nadala na kasi ito, mula pa man noon ay lagi nang bigo sa mga babae si Oliver. Halos lahat ng naging nobya nito ay niloko ang lalaki at pera lang ang habol ng mga ito dito.Isa na dito ang huling naging kasintahan ni Oliver, na alam ng matandang babae ang sakit at kabiguan na dinanas ng kanyang alaga.Kaya nang malaman niya na nag-asawa ng napakabilis ni Oliver at makilala si Abigail ay inakala nito na isa rin lang ang layunin ng babae.Ito ay ang pera nito, ngunit nagkamali pala siy

Pero nag-aalala pa rin si Abigail."Don't think too much, Abigail." Saway sa kanya ni Oliver mayamaya dahil napansin nito ang pag-aalala pa rin niya."Salamat, Oliver." Nasabi na lang ni Abigail habang nakatanaw sa karagatan ang lalaki.The days had past, and Abigail's life turn to different level.Masaya siya na minsan hindi, wala siyang ibang ginagawa sa mga nakalipas na araw.Dalawang linggo na ang matulin na lumipas, pero okay lang sa kanya hindi naman siya naiinip.Lagi lang siyang nasa kwarto niya at nagpipinta, ang pinakagusto niyang gawin mula pa man noon.Hindi niya kasi gusto ang makialam sa kusina o sa loob ng buong bahay na ito.Kahit hindi naman niya ito intensyon ay tila ba laging nakabantay ang mayordoma ng malaking bahay na ito.Bawat kilos niya ay nakatingin ito kapag nasa baba siya, si Oliver kasi ay laging abala sa trabaho.Wala naman kasi siyang magawa, gusto niyang maghalaman pero bawal siyang humawak ng kahit na ano.Minsan gusto na rin niyang kumprontahin ang ma

Napatingin si Abigail sa tumawag sa kanya at nakita na niya ang ate niya."Ate Aria, kumusta ka?" Nakangiti niyang bati dito, saka niya ito niyakap at hinalikan sa pisngi."I saw your husband, and i saw your smile." Sabi nito kaya namula ang pisngi ni Abigail na ikinangiti naman ni Aria.Magakahawak kamay na naglakad pabalik sa mall ang magkapatid, at masayang nagkwentuhan."He gave me his black card ate." Sabi ni Abigail kay Aria habang nandito sila loob ng isang cafe."Really? Nah, black card is something that all women wanted to have you know." Sabi ni Aria na ikinatingin dito ni Abigail."Pero nahihiya pa rin ako sa kanya ate." Bulong ni Abigail."It's okay, he is your legal husband now. All his asset is yours now." Sabi na lang ni Aria, but knowing her sister. She knows that she don't want live like a billionaire's wife."He is a good man, a gentleman and a good provider." Nasabi na lang ni Abigail kaya napangiti na lang si Abigail."Well I am glad that you already found a better

Tahimik lang si Abigail, habang nasa tabi niya si Oliver na may kausap sa telepono nito.Habang nasa daan at nagda-drive naman si Tristan, hindi pa rin maiwasan ni Abigail ang hindi mag-isip.Ngayon na legal na ang kasal nila ni Oliver Rosenthal, ang mga id's niya ay mapapalitan na rin niya.Ito ang sinabi kanina ng abogado, ito na rin daw ang mag-aasikaso ng lahat.Her name is no longer Navarro Abigail. Kundi Mrs. Abigail Rosenthal na.Sa isip ni Abigail ay bagay sa kanya ang apelyidong Rosenthal.Lihim na lang na napangiti si Abigail at saka napatingin sa hawak niyang envelope."Where are we now, Tristan?" Tanong ni Oliver sa lalaki nang matapos itong makipagusap sa telepono."Saan ko kayo ibababa?" Balik tanong naman ni Tristan."Where do you want to go first babe?" Tanong sa kanya ni Oliver kaya napatingin si Abigail dito.Kanina pa o nong nakaraan pa siya nito tinatawag sa ganong indearment."Kahit saan, sa mall?" Nakangiti niya na sagot dito."Okay then, bring us to the mall Tri