Chapter 2

DAHLIA

Pagpasok ko sa room ko dito sa hotel ay kaagad akong sumampa sa kama. Sa wakas ay makakapag-pahinga na rin ako. Tumayo ako para hubarin ang suot kong gown. Pero bigla may nagdoorbell kaya naglakad ako papunta sa may pintuan para silipin kung sino ang nasa labas.

"Kuya Axel," bumungad sa akin ang kapatid ko na ngayon ay magulo ang buhok. At alam ko na kung bakit. Malamang ay sinabunutan siya nung babae na kasama niya. 

Dire-diretso lang siyang pumasok sa loob sabay sampa sa kama ko.

"Dito ako matutulog," sabi niya sa akin. Nabigla ako sa sinabi niya pero hindi ko pinahalata sa kanya. Gusto ko sanang magtanong pero nakita ko ang maleta niya na nandito.

Hindi ba sila natuloy kasama niyang babae? Tanong ko sa sarili ko.

"Okay po," pagpayag ko dahil wala naman akong magagawa.

"Hindi ka ba nahihirapan sa damit mo? Bakit hindi ka pa nagbibihis?" Tanong niya sa akin.

"Magbibihis na po, matulog kana diyan kuya." Sagot ko sa kanya.

"Okay," tipid na sagot niya sa akin at hinubad niya ang damit niya.

Topless na siya ngayon. Kaya umiwas ako ng tingin. Hinayaan ko na lang siya. Medyo nahihirapan ako dahil hindi ko maabot ang zipper ng suot kong gown. Pero bigla akong nanigas  sa kinatatayuan ko dahil nasa likuran ko na si Kuya at ibinababa na niya ang zipper ng gown ko.

"Magbihis kana, pagkatapos ay matulog kana rin. Mauna ako dahil may jetlag pa ako. I’m tired. " Seryoso na naman siya.

"Thank you, kuya." Sabi ko sa kanya at mabilis akong nagbihis ng pantulog ko na damit. Suot ko ang cute kong pajama.

Naghilamos muna ako bago ako tumabi kay kuya. Naalala ko noong maliit pa ako ay palagi ko siyang katabi. Siya kasi ang nagbabantay sa akin kapag wala ang nanny ko. At ngayon binata na talaga siya kaya medyo nakakailang na. Pero ako lang naman ang nakakaramdam nito at hindi si kuya. Tulog na tulog na siya ngayon at halata na pagod na pagod siya sa biyahe. Ano kayang nangyari sa kasama niya kanina? Hindi kasi maalis sa isipan ko ang nasaksihan ko.

Ngayon ay napapaisip ako. Paano na ako kapag nag-asawa na sila? Maiiwan na ba akong mag-isa? Kaysa mag-isip nang mag-isip ay natulog na rin ako. Niyakap ko ang kuya ko dahil sobrang miss ko talaga siya. 

Nagising ako na magkayakap pa rin kami ni Kuya Axel. Bumangon ako dahil nagugutom na ako. Napangiti ako dahil nagtext sa akin si Kuya Gavin.

“Why are you smiling?” tanong sa akin ni Kuya kaya napalingon ako sa kanya. 

“Good morning, kuya.” nakangiti na bati niya sa akin.

“Morning,” walang gana na sagot niya sa akin.

Napalabi na lang ako. Hindi ko alam pero nasasaktan talaga ako sa treatment niya sa akin. Cold hearted na ba talaga siya.

“Hindi mo sinagot ang tanong ko. Bakit ka nakangiti at sinong lalaki ang kausap mo?Alam ko na lalaki ang kausap mo.” tanong pa niya sa akin.

“Kuya, masyado kang seryoso. Si Kuya Gavin lang po ang kausap ko. Baka maging matandang dalaga naman ako niyan. Hindi ba talaga ako puwedeng magka-boyfriend? Pabiro na tanong ko sa kanya.

“Hindi, kapag sinabi ko na hindi.” malamig na sagot niya sa akin.

“Paano na ako kapag nagka-asawa na kayo? Mag-isa na lang ba ako? Hindi na nga ako mahal ni mommy. Ayaw mo pa na may magmahal sa akin.” umiiyak na sabi ko sa kanya. 

Ewan ko ba pero bigla na lang akong naiyak. Pero kaagad ko ring pinunasan ang luha ko. Alam ko naman na sa aming tatlo ay si Kuya Axel ang paborito ni mommy. Kaya kahit na umiyak ako ay balewala lang sa kanya.

“Lalabas na po ako, nagugutom na po ako eh.” paalam ko sa kanya at mabilis akong pumunta sa buffet area ng hotel namin.

Gutom ako pero bigla akong nawalan ng gana. Kaunti lang ang kinain ko. Tumawid ako para pumunta sa korean store. Gusto ko kasing kumain ng korean ramyun. Habang nakaupo ako dito sa loob ng store ay natanaw ko na paalis na ang kotse ni Kuya. Hindi ko talaga alam kung bakit sobrang lamig ng pakikitungo sa akin ni Kuya Axel?

Ang sakit lang kasi sa puso na para bang si Kuya Gavin lang talaga ang nagmamahal sa akin. Sobrang sakit sa puso ko na para akong hindi kasapi ng pamilyang namin. Kumain ako at hinayaan ko ang sarili ko na maalis ang lahat ng tampo ko.

Masyado na akong kinain ng k-pop at k-drama kaya kahit sa mga pagkain ay gustong-gusto ko rin. Ito ang comfort food ko tuwing malungkot ako. Laking pasasalamat ko dahil isang linggo kaming walang pasok. At kaya ako nakangiti kanina dahil uuwi kami ni Kuya Gavin sa hacienda.

Gusto kong magbakasyon bago ulit ako pumasok sa school. Sobrang hirap para sa akin na kumuha ng kursong hindi ko naman talaga gusto. Pero ginagawa ko pa rin ang best ko dahil alam ko na magagalit sa akin si mommy kapag bumagsak ako.

Ayokong maging failure sa paningin niya. Kaya I pushed myself very hard para sa mommy ko. Bumalik na ako sa hotel room ko para kunin ang mga gamit ko dahil babalik na ako sa condo unit ko. Pero ngayon ay kasama ko na si Kuya Axel. Dahil noon pa man ay share na kami doon. 

Habang nag-aayos ako ng mga gamit ko ay may nakita akong notes sa side table at may kasamang card.

“Happy birthday, this is my present for you. Buy anything you want. This is your card. I’m sorry.

 –Kuya Axel”

Basa ko sa nakasulat sa note na iniwan niya. Napangiti naman ako. Hindi ako makapaniwala na may sarili na talaga akong card. Hindi naman ako magastos pero iba pa rin kapag may card na ako at hindi ko na kailangan na humingi kay Kuya Gavin. 

Bago ako umuwi sa condo namin ay bumili muna ako ng mga sangkap para sa lulutuin kong  ulam para sa dinner. Gusto kong ipagluto si Kuya kahit na hindi ko alam kung uuwi a siya mamaya ng maaga. Naglinis muna ako dito sa living room bago ako nagpasya na magluto.

Sobrang saya ko dahil pakiramdam ko magiging okay na kami ni Kuya Axel. Habang nagluluto ako ay nagpadala ako sa kanya ng text message.

Me: Kuya, sana umuwi ka ng maaga. Gusto kitang makasama sa dinner.

Kuya Axel: Hindi ako sure kung maaga ako makakauwi. Pero susubukan ko.

Basa ko sa reply niya. Okay lang kahit late basta ang mahalaga ay umuwi siya. Iinitin ko na lang mamaya kapag nakarating na siya. Pagkatapos kong magluto ay sa silid ko naman ako naglinis. Panay rin ang tingin ko sa orasan. Dahil inaabangan ko si Kuya. Alas nuebe na pero wala pa rin siya. Hanggang sa narinig ko na tumunog ang pinto kaya mabilis akong lumabas para salubungin siya.

"Bakit gising ka pa?" Tanong niya sa akin habang naghuhubad ng coat niya.

"Hinintay po kita." Sagot ko sa kanya at mabilis akong pumasok sa kusina para initin ang ulam na niluto ko.

"Hindi ka pa kumain?" Tanong niya sa akin.

"Hinintay kasi kita."

"Huwag mo na akong hintayin. I mean sa susunod ay kumain kana. Magugutom ka niyan." Sabi niya sa akin.

"Malungkot po mag-isa, kuya. Kaya kahit late ay hihintayin kita." Sabi ko sa kanya at nilagyan ko na ng pagkain ang plato niya.

Tahimik lang kaming kumain. Pagkatapos ay ako na ang naghugas ng mga plato. Bago ako pumasok sa silid ko ay lumapit muna ako kay Kuya.

"Good night, kuya." Nakangiti na sabi ko at hinalikan ko siya sa pisngi.

"Good night," hindi ko alam pero nakita ko ba ngumiti siya sa akin.

Mabilis akong pumasok sa silid ko. Hindi ko alam pero iba talaga ang epekto ng ngiti niya sa akin. Napahawak ako sa dibdib ko dahil para na namang may mga nagka-karerahan sa loob. 

"Sabik ka lang sa atensyon ng kuya mo. Kaya ka ganito, wala kang dapat maramdaman para sa kanya. Kasi magkapatid kayo. Kung ano man ang nararamdaman mo para sa kanya ay dahil 'yun sa pagmamahal mo sa kapatid mo." Kausap ko sa sarili ko.

Alam ko na mali itong naiisip ko kaya kailangan ko agad supilin. Hindi maari ang mga tumatakbo sa isipan ko. Kasalanan ito sa mata ng Diyos. 

Kinabukasan ay dinaanan na ako ni Kuya Gavin dahil uuwi na kami sa hacienda. Ako ang humawak sa pamangkin ko. Sobrang cute niya at talagang nakakagigil siya. Masaya kaming nagkwentuhan ni kuya. At nang makarating na kami sa hacienda ay kaagad kong hinahanap  si mommy. Sobrang miss ko na talaga siya.

"I miss you, mom." Niyakap ko siya ng mahigpit.

"Ano ba Dahlia?! Bitiwan mo nga ako," naiirita na utos niya sa akin.

"Sorry, mom." Saad ko sa kanya.

"Huwag mo akong yayakapin ulit." Saad niya sa akin.

"Opo, sorry po." 

"Mom, let's talk." seryoso na sabi ni kuya.

"Dahlia iwan mo muna kami." utos sa akin ni Kuya Gavin.

Umalis ako at iniwan ko silang dalawa. Pero hindi ko alam dahil may kung anong tumutulak sa akin na bumalik doon sa kanila. Nagdalawang isip pa ako pero sa huli ay bumalik rin ako. 

Habang pabalik na ako sa kanila ay naririnig ko ang malakas na sigawan ni Kuya at mommy. Kaya kinabahan ako. Patakbo akong lumapit sa may pintuan pero para rin akong pinag-bagsakan ng langit at lupa sa narinig ko mula sa kanila.