Dear Mama...I don't know why I am writing you this letter. I just found myself inside Hades'office looking for a piece of paper and a pen. I wanted so much to talk to you. Mama ang bigat-bigat na ng kalooban ko. Hindi naman nagbago ang dahilan, wala ka na at hanggang ngayon napakasakit.Hindi ko nga alam kung ilang beses kong hiniling na sana nandito ka sa tabi ko. I wished for you to meet my kids, to meet my husband and to discover how much of a good person he is. I want you by my side mama. I would kill for anything o have you back. I would even kill Helios if that's what it would take for me to have you back ---but it's too impossible. You have passed n and we all have to move on without you by our sides.And every night for the last five years of my life, I cry because your not with me. I imagined myself having you by my side 'till I am 85 --- lahat yata ng anak ay ganoon ang gusto. There was never a moment in my life when I didn't wish for you.Alam mo, last night, I was watch
"Hindi ba pwedeng tayo na lang ulit, Keith?"Tiningnan ko lang si Nathan. Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko mula sa kanya. Nasa dating tagpuan kami – saan iyon? Sa labas ng bahay namnin. Nakaupo kaming dalawa sa tapat ng flower box kung saan niya ako tinanong noong sixteen years old ako. Ang bilis ng panahon, limang taon na iyong nakalipas at break na kami ni Nathan.Nathan and I broke up that night I was about to give him my virginity. He was on top of me – and yes we're in the middle of a very heated make out session but then, he uttered someone else's name and that's the start of a very heated argument which ended our relationship. I thought that I'm gonna hate Nathan forever, but two days later, we became friends again. Mula noon, wala nang Natkeith – meron na lang Nathan at Keith.Minsan kapag iniisip ko, nanghihinayang ako sa naging relasyon namin ni Nathan – sa kanya ko naramdaman iyong kilig na hinahanap ko. He showers me with compliment and surprises. Oo nga at indi siya
Nakilala ko siya noong eighteen ako. Back then, my hair was silver and very short. Palagi niyang pinupuntahan iyong batambatang professor ko sa Psychology. Palagi ko silang nakikitang nagla-lunch at nagkakape. Naisip ko, siguro sila, o baka mag-asawa. Pero noong una hiniling ko n asana magkapatid lang silang dalawa but when I saw him kiss her, alam ko na. Medyo nakadama pa nga ako nang panghihinayang.Bakit ba lahat ng lalaki sa mundo, kundi taken ay bading naman?"Tomorrow, I need you to pass your three hundred word essay about multiple personality disorder, also known as MPD. I want you to discuss about its effect and it originated."I was taking down notes, pero sa isip ko ay naroon pa rin ang lalaking iyon sa isipan ko. Tiningnan ko si Professor Escalona. She's perfect. Napakaganda niya, maganda ang kurba ng katawan niya. Is she having sex with him?"Alright? Dismiss, see you tomorrow."Nagpa-iwan ako. Iniisip ko kung itatanong ko na ba kay Ma'am ang bagay na matagal ko nang iniis
I met him back in my university. Hindi na siya estudyante tulad ko. I guess he's a bit older than me. I am nineteen and he's twenty-two. Akala ko nga estudyante siya noong una ko siyang makita sa library ng eskwelahang pinag-aaralan ko pero hindi, according to the other student's assistant, he works in the library.Mula noong nakita ko siya noong araw na iyon, may kung anong palaging humahatak sa akin pabalik sa lugar na iyon para lang tingnan siya. I am kinda shy so I just couldn't come up to him and ask him his name or introduce myself because my heart gets chaotic every time I see him.I like him. He's mysterious. Hindi ko pa kasi siya nakakausap kaya hindi ko pa nakikita kung anong meron sa likod ng seryosong mukha niya at itim na itim na mga mata.I like watching him arrange books and all. I like watching his face gets bored and then he will smirk and shake his head as if asking himself why he was inside that boring library.Hindi naman kasi siya bagay doon. I imagine him to be a
"Halika na, 'wag ka nang sumimangot diyan!"Pinanlakihan ko ng mga mata ang asawa kong ayaw na namang tumayo mula sa pagkakahiga niya sa kama. Imbes na mainis ako ay natutuwa lang ako sa kanya. I realized this morning that there are a lot of things to be thankful and to be happy about and waking up beside him is one of those things and the best part of it is I have forever to do that."Lukas Consunji!" Sigaw ko. Tumayo ako at umupo sa tyan niya. Hinigit ko ang sando niya tapos ay sinampal ko siya. Pero wala pa ring epekto. Namaywang ako. I grinned. "Ay, natanggal iyong bra ko.""Where? Let me see!"Bigla ay bumangon siya. Natawa ako bigla nang malakas. Napasimangot naman siya."Apollo naman eh! Ilang linggo na tayong diet! Tara na kasi!" Wika niya habang nakasimangot sa akin. Binelatan ko siya."Eh! Red flag nga kasi! Bumangon ka na at tumawag na si Papa Sancho. 'Wag ka daw male-late sa board meeting ninyo, babe kaya maligo ka na, lika na..." Hinawakan ko siya sa kamay. Parang bata pa
Hindi iisang beses kong itinanong sa sarili ko kung bakit ganoon ko kamahal ang asawa ko. Alam ko na mahal ko siya pero kung minsan ay nagigising ako sa kalagitnaan ng gabi, mapapatitig ako sa kanya pagkatapos ay tatanungin ko ang sarili ko kung hanggang kailan ko ba siya mamahalin. Nakakatawa siguro kung iisipin pero minsan ay kinatatakutan ko na bala magising na lang ako isang araw na hindi ko na mahal si Lukas Consunji.Natatakot akong baka hindi ko na siya mahalin at kapag nangyari iyon, ano na ang gagawin ko? Saan na ako pupunta? I don't want to unlove him. I spent years building a world around him and dreaming his dreams for him. I love Lukas with all my heart and soul and all that I can offer him...But until when?Bata pa kaming dalawa. Marami pa ang mangyayari.Hindi naman kaagad nasagot ang tanong kong iyon. Kuntento na lang ako sa araw-araw na nagigising ako at mahal na mahal ko pa rin siya. Pero hindi naman ako nainip sa paghihintay kung kailan ko masasagot ang tanong na i
I never meant for it to happen. I tried everything, I did all I cold but I lost our son and I will never forgive myself for what happened to him. Since we lost him, everything in my life changed --- change is sometimes good but in my case, it's bad. I didn't like the change brought by the death of my son. It took away almost everything from me, the reason to smile, to be happy but the most painful thing that I lost is that look on the love of my life's face.The love of my life changed.Yza Joan Demitri couldn't look at me. Alam ko kahit naman hindi siya nagsasalita ay nakakaramdam siya ng panibugho para sa akin. Sinisisi niya ako. Kasalanan ko, hindi ko naman dapat isinama si Hyron nang gabing iyon, kung hindi ko siya kinuha marahil ay kasama ko pa rin ang anak namin, marahil ay natitingnan pa rin ako ni Yza sa mga mata ko, ngingiti pa rin siya sa akin, yayakapin niya pa rin ako habang natutulog kami.Dalawang buwan na halos na sa kwarto siya ni Hyan natutulog. Hindi niya ako sinasab
"Mon, Mon, Monmon Lobo! Tara na nagluto si Mamay ng Lucky Me! Tara na!"Nagulat ako nang magmulat si King Solomon ng mga mata at ngumiti. Akala ko talaga ay tulog siya pero heto siya ngayon, parang nakakain ng maraming enervon."Nasaan? Iyong color yellow ba? Ayoko kasi ng green medyo maasim.""Siyempre! May kalamansi iyon! Tara na! Magbabike ako, ikaw tumakbo ka na lang para naman mabawasan ang bilbil mo diyan sa tyan!" Sinundan ko iyon nang tawa. Binelatan lang naman ako ni King Solomon. Tumakbo naman ako palabas ng silid niya.Sixteen na si King Solomon. Mas matanda siya sa akin ng three years. Thirteen na ako sa ngayon pero kahit ganoon ay okay lang naman na palagi kaming magkasama. Matagal ko na siyang kakilala – bata pa lang kaming dalawa. Ang mga daddy kasi naman ay magkakaibigan.Ang Daddy ni Monmon ay si Ninong KD – KD stands for King David ang Daddy ko naman ay si Simoun Paul Azul – Azul ang surname namin pero sabi sa akin ni Daddy ay Consunji daw talaga iyon kasi iyon ang a