Chapter 12 Just Stay

Mesaiyah Point of View

Nakahiga ako sa aking kama, I mean kama ng stranger husband ko, wala pa rin siya hanggang ngayon. Hindi ko naman siya hinahanap o kaya namimiss in fact masaya pa nga ako kasi wala siya. Humanap ako ng dvd sa kwarto niya kasi may dvd player siya at speaker dito, buti nga hindi ito nabasag last week na inaway niya ako nung nagbasag siya ng mga gamit niya. May nakita na akong cd at sinalang ko na ito.

Now Playing: Antukin by Rico Blanco

Iniwan kana ng eroplano

Ok lang baby wag kang magbago

Dito kana lang humimbing

sa aking piling antukin

Kukupkupin na lang kita

Sorry wala ka nang magagawa

Mahalin mo nalang ako ng sobra-sobra

Para patas naman tayo diba?

Pinikit ko ang aking mata at fineel yung kanta na naririnig ko. Music makes me feel good and makes my mind relax. Sometimes kung may problema akong walang mapagsabihan at halos sumabog na ito sa aking utak, nakikinig lang ako ng kanta at nalilimutan ko na ang mga problema ko. Minsan kasi, mismong kanta na ang nagdidescribe ng nararamdaman mo.

I miss my bestfriend so much. Miss ko na ang lahat sa kanya, ang ngiti niya, tawa niya haaaays! Siya ang nakikita ko sa isip ko ngayon. 'Yung mga araw na magkasama pa kami. Kailan ko pa kaya ulit siya makikita? 'Yun yung miss mo na siya pero wala kang magawa kundi umiyak nalang.

Sasalubungin natin ang kinabukasan

Ng walang takot at walang pangamba

Tadhana'y merong trip na makapangyarihan

Kung ayaw may dahilan

Kung gusto palaging merong paraan

Pinaiyak ka ng manghuhula

Hindi na raw tayo magkasamang tatanda

Buti nalang merong langit na nagtatanggol sa pag-ibig na pursigido't matiyaga

Bigla akong napabalikwas ng bangon dahil sa biglang pagbukas ng pintuan. Agad kong pinunasan ang luha ko. Akala ko may multo na, siya lang pala. -_____- Hindi talaga uso sa kanya ang kumatok.

"Papatayin mo ba ako sa takot?"

"N-nagulat ba kita?" tanong niya. Hindi ba halata?

"Tsss!" Tumingin lang siya sakin at dumiretso na sa kanyang closet. Kumuha siya ng mga damit at inilagay sa kanyang black jansport bag. May balak na naman siyang umalis?

"San ka pupunta?" tanong ko at inistop yung tugtog. Ngumiti siya ng nakakaloko sakin.

"Namimiss mo na siguro ako kaya mo tinatanong?" tinaas pa niya ng dalawang beses yung kanyang kilay.

"Huh? Namimiss? Hahahaha nakakatawa ang joke mo." Sagot ko.

"Or maybe you want me to stay here."

"Nangloloko ka ba? Hindi kita namimiss at mas lalong hindi ko gusto na bumalik ka dito! Stranger!"

"Okay. I will leave again. Bye!" tapos na siyang kumuha ng damit at sinakbit na niya yung bag niya at aalis na sana siya ng biglang may lumabas sa bibig ko na hindi inaasahan.

"Wag ka ng umalis!"

"See? You want me to stay here..pakipot pa..so gagawin na natin?"

=_________=! Ah, ah grabeeee. Hinagis ko sa mukha niya yung unan

"Baliw lang ang gusto kang makasama! Psh! Sige, lumayas kana!" sigaw ko. Nakakainis, siya na nga itong pinigilan na umalis ganito pa siya mag-isip.

"Okay." bubuksan na niya sana yung pinto ng mapatigil ulit siya sa sinabi ko. Ang daldal ko naman!

"Wag kana nga umalis!"

^_________^ <-- siya

=________=" <-- ako

"Ayaw pa aminin ng mahal kong asawa na namimiss ako." Nakakainis!

"Oo na! Miss na kita at gusto kong dito kalang! Masaya kana?" Tsss!

Pasalamat ka hinahanap ka ng maganda mong kapatid sakin.

"Sinasabi ko na nga ba. Miss na din kita mine ko." Lumaki na ang kanyang ulo sa sinabi ko. Psh! Akala naman niya totoo 'yun.

He turn on again his cd player at nagtuloy ang pagtugtog ng antukin.

Sasalubungin natin ang kinabukasan

Ng walang takot at walang pangamba

Tadhanay merong trip na makapangyarihan

Kung ayaw may dahilan

Kung gusto palaging merong paraan

Long as we stand as one

Ano man ang ating makabangga

Nothing will never break us

Wala talaga! as in wala...

"Ehemm. Ehemm." I clear my throat. Ang awkward naman ng moment. Nakahiga siya sa faded black couch ng kanyang kwarto at tahimik lang kaming dalawa. Ano naman ang sasabihin ko sa lalaki na'to? Aish! Aish! naalala ko tuloy yung sinabi ko sa kanya nung nag away kami.

Pipilitin kong mahalin ka..tumigil ka lang please.. Aish! sinabi ko ba talaga sa kanya yun?

Nagtalukbong ako ng kumot at huminga ng malalim. Sana hindi na niya maalala yung sinabi ko. Napatigil sandali ang pagtibok ng puso ko kahit na malabong mangyari yun dahil sa kanta na nagplay.

Now Playing: Bestfriend by Jason Chen

Do you remember when I said I'll always be there?

Ever since we were ten baby

When we were out on the playground playing pretend

I didn't know it back then

Now I realize you are the only one

It's never too late to show it

Grow old together have feelings we had before

"Umiiyak ka?" dinig ko na tanong niya. Hindi nalang ako sumagot.

"Namimiss mo na ang bestfriend mo?" tanong niya. Hindi nalang ulit ako sumagot kundi lalo pa akong naiyak. Bakit ba kasi tinanong niya pa ako? Kung pwede lang pagsabihan ang mga luha na wag umiyak, nagawa ko na. I didn't stop crying.

"Okay ka lang ba seyah?" *sob* ano pating sinasabi niyang seyah?

I pray for all your love cause your love is so unreal

I just wanna reach and touch you

Squeeze you somebody pinch me

"Hoy Seyah!" Nagtatakbo ako papunta sa bathroom na hindi siya nililingon.

"Patayin mo na nga *sob* yang tugtog mo! hindi Seyah *sob* ang pangalan ko! Saiyah!" and i slam the door.

///////////