Chapter 11 Bitter Ends in Better

Mesaiyah Point of View

"A stranger will not do some things like that if he doesn't love you. It means binili ka ng kapatid ko sa mga magulang mo dahil.." before she continue what she was saying I cut her off.

"You should say, fake parents." I corrected.

"Uh, I'm sorry."

"It's okay."

"My brother bought you to your FAKE PARENTS because he do loves you and cares for you."

Si Anthea Shatsune ang kausap ko ngayon sa isang italian restaurant pero Filipino ang nagmamay ari, style italian lang. Si Anthea ang nakatatandang kapatid ni stranger husband at kita niyo naman na sa tuwing kausap ko siya, nosebleed ako.

Background music: Quit playing game by Backstreet Boys

Even in my heart

I see you're not being true to me

Deep within my soul I feel

Nothing's like it used to be

Sometimes I wish I could

Turn back time impossible as it may seem

But I wish I could so bad, baby

Quit playin' games with my heart

Binili niya ako kasi mahal? Mahal niya ako?Not valid reason.

Dahil mahal niya ako kaya binili niya ako? Ang selfish naman niya. Kung mahal niya ako, paano naman ako? Ang sarili ko? Pano naman ang sarili kong pangarap, paano naman yung mga bagay na gusto kong gawin sa buhay ko? Lahat ng yun nawala dahil lang sa mahal niya ako?

Ang layo ng ugali ni Anthea kay Anhiro. Si Anthea ay mabait, maunawain, maaalalahanin, parang si ate Terra kumbaga. Parehas na parehas sila ng ugali. Ang mga ginagawa ni ate Terra ginagawa niya din sakin. Siya lagi ang nasa tabi ko, ginagabayan sa mga gagawin ko, siya nagtatama ng mga mali ko,palatawa pati siya samantalang si stranger husband hindi palangiti, parang buhat-buhat lagi ang mundo na para bang hindi na nawawalan ng problema at speaking of stranger husband hanggang ngayon hindi pa din siya umuuwi sa bahay, tinotoo ang sinabi ko na wag na muna siyang magpapakita sakin at almost 5 days na din siyang wala.

"By the way, si Anhiro. Bakit hindi pa siya umuuwi? Both of you still have love quarrel?"

"Hindi ko alam." sagot ko nalang. She just shrugs and eats her pie cake with blueberries at akin naman ay oreo cookies 'n ice cream in a cup.

"I didn't mean to ask this pero is it true na fake lang ang parents mo?" Ang cute niya magsalita ng tagalog, slang siya magsalita. Tumango ako sa tanong niya.

"We are the same." Napatigil ako sa pagkain at napatingin sa kanya.

"What do you mean?"

"I'm an orphan too." she took a deep breath.

"Long time ago when I was only eight years old, my mother brought me to the orphanage and she just left me there without explaining anything. Sa pagkakatanda ko may kapatid pa ako but ako lang ang iniwan niya dun and I don't know kung saan napunta yung isa. I remember that time I'm always crying dahil nag-iisa nalang ako hanggang sa mag nine years olad na ako. Merong mag-asawa na naghahanap na pwedeng ampunin at ako ang napili nila. At first, ayoko pa ngang sumama sa kanila kasi baka pabayaan lang din nila ako katulad ng mga magulang ko na inabandona ako and then sumama na din ako sa kanila and they treat me like a princess, they treat me like their own child. They gave me what I want and that was my mom and dad. We migrate in Japan, dun ako nag-aral, at that time may anak na pala sila and it was my little brother Anhiro. I think, hindi rin nila totoong anak si Anhiro but I never, ever ask that to my parents. Almost ten years kami dun sa Tokyo, Japan and when Anhiro turned 14, it was also the first time that his heart have been broken, we went here at my home country, Philippines and decided to stay here."

"Buti ka pa maswerte sa umampon sayo."

"Yah! Maswerte nga ako kasi kilala at mayaman ang umampon sakin. My family owned the Yakuza clan and Anhiro was the leader of it." What? Nagulat ako sa sinabi niya na halos mabulunan ako sa aking kinakain. Bigla akong nakaramdam ng takot sa sinabi niya. Ang alam ko kapag yakuza kayang gawin ang lahat ng gusto niya. Bakit walang nabanggit si Ate sa akin na Yakuza sila?

"S-seriously?" Hindi makapaniwala kong sagot.

"Yah! I'm Serious. Ang lolo niya ang king ng black water yakuza and his grandfather decided to give that crown to Anhiro but still ang lolo pa rin niya ang nagpapalakad ng lahat pero ang mga pag-aari niya ay naka'y Anhiro such as mga commercial buildings sa Japan, different bussiness all over the world, airlines, resorts, hotels, malls and supermarkets, schools, studios, restaurants over the country, foundations and many more." Hindi ko akalain ganito pala sila kayaman ng sobra.

"That's why dito na kami pinatira ng lolo niya sa pilipinas because anytime pwedeng mamatay si Anhiro sa kamay ng mga kalaban namin na gang, kami pating family niya pwedeng mapahamak. Sa Japan kasi masikatan ka lang ng araw parang papatayin kana."

*gulp* nakakatakot.

"Pati ako pwedeng mamatay?"

"Yah! Kabilang kana samin at mas mataas ang chance mo na mapatay nila. Lalo na at asawa kana niya ngayon. Una kasing hinahunting ng mga gang ang asawa nung leader."

*gulp* ayoko pang mamatay.

"Don't worry walang nakakaalam na andito kami sa Pilipinas kahit na ang media kaya mag-ingat ka sa pagpapakilala sa husband mo."

*gulp* tumango lang ako. Wala na akong masabi. Parang nanuod na din ako ng the conjuring sa kinuwento niya sakin

"Napalayo ang conversation natin. How about you? 'Yung fake parents mo?" Tanong niya.

"Opposite of your life."

"Ayaw mo ng magkasing kahulugan? Hahahaha." ang cute niya tumawa parang si ate Terra lang.

"Kung nabibigay lahat ng gusto mo, sakin hindi. Kung nabigyan ka ng atensyon at pagmamahal ng umampon sayo, sakin hindi dahil para sa kanila lahat ng ginagawa ko ay mali kahit na ginagawa ko na ang lahat maging perpekto lang sa paningin nila."

"They treat you like a princess but they treat me like a slave." I added.

"Kung sa bagay, if you are lucky then you're lucky ,if you are not lucky, then you're not." Sabi niya.

"It's true, I'm not lucky having your brother."

"KKK lang naman yan eh."

"Huh? Ano yun?" tanong ko.

"Kanya-Kanyang Kapalaran hahahaha...natutunan ko yan sa boyfriend kong maloko."

"Hahahaha!" natawa nalang ako kasi ang cute ng tawa niya talaga.

"Your life starts in bitter but it will end in better always remember that." She said and she pinched my cheeks lightly.

"Let me correct, hindi ka malas sa kapatid ko, sobrang swerte mo nga eh." She added. Swerte? Huh?Asan 'yung swerte ko sa kanya? Bakit wala akong makita? Puro kamalasan ang nakikita ko sa kanya hindi swerte.

///////////