Mesaiyah's Point of View
Lumakad na ako papasok ng aming bahay at pagkabukas ko ng pinto, lahat sila nakatingin sakin.S-sino sila?Umagaw sakin ng pansin ang isang babae na naka black dress kasama ang isang lalaki na sa tingin ko ay nasa kalagitnaang edad na at nakasuot din siya ng itim. Mag-asawa siguro sila atsaka siguro sila din ang may-ari nung mga sasakyan sa labas. Pananamit palang nila, mayaman na."Andito na ang ating mahal na prinsesa." hah?Mahal na prinsesa?Tiningnan ko ang apat na lalaki na nakasuot din ng black subalit ang isa ay nakabonnet. Teka? Parang familiar sila sakin. Sila ba yung mga lalaki na humarang samin ng bestfriend ko sa daan nung isang araw? At ano pati ang sinasabi nung isang lalaki na mahal na prinsesa daw? Tiningnan ko sila na parang nagtatanong."Mr. and Mrs. Shatsune, this is my daughter Mesaiyah, the wife of prince Anhiro."O__________OA-anong s-sabi ni papa? Wife? Hindi ba ako namamali ng dinig? Speechless ako. Hindi ko alam ang aking sasabihin."Hello, beautiful lady. I'm Hana Shatsune and this is my husband, Yohgee Shatsune." nilahad nung lalaki ang kanyang palad sa akin para makipag shakehands subalit nakatayo lang ako na parang hindi alam ang nangyayari."A-ano bang sinasabi niyo? Bakit wala akong maintindihan?" ang bilis ng tibok ng puso ko at kahit anong oras pwede na itong sumabog. Hindi ko magets ang sinasabi nila."Binili ka ng aking anak sa iyong mga magulang para magpakasal sa kanya.""H-HAH? A-ANOO? B-BAKIT? WAG NIYO NGA AKONG BIRUIN, HINDI KAYO NAKAKATUWA.""Hindi sila nagbibiro. Bukas na bukas din po pwede niyo na siyang kunin dito." napaharap ako kay papa. Napatulo nalang ang luha ko dahil sa pagkabigla. Lumapit ako kay ate na ngayon ay umiiyak."ATE?A-ANO BANG SINASABI NILA?" tanong ko at hinawakan ang magkabila niyang balikat."Tama, ang narinig mo. Ibinigay kana ni papa sa lalaking 'yan." Sagot ni ate sabay turo sa lalaki. Ngumiti siya sa akin nang tingnan ko siya."Nagdala sila ng maraming pera at mga regalo para sa kabayaran mo." pinunasan niya ang kanyang luha at tumalikod siya sakin. Lumapit naman ako kay mama at papa habang umiiyak."Papa, mama. Totoo ba ang sinasabi ni..ate? Ayoko sa kanila. Wag niyo po akong ibigay sa kanila..Please." halos pumiyok na ako dahil sa pagsusumamo."HINDI KA PARTE NG PAMILYA NAMIN KAYA KUNG ANONG GUSTO NAMING GAWIN SAYO, SUSUNDIN MO! KUNG GUSTO KA NAMING IPAGBENTA, GAGAWIN NAMIN YUN AT WALA KANG MAGAGAWA KUNDI SUNDIN ANG GUSTO NAMIN. MALIWANAG?" sigaw sa akin ni papa."Ang laog-laog mo kasi kaya ka namin ipinagbenta, lagi mo nalang kasama si Angelo at isa pa wala ka rin namang pakinabang dito kaya mas maige pang ipagbenta ka ng may pakinabang ka naman samin." Dagdag ni mama.Totoo nga. Totoo. Ampon lang ako. Ampon lang. Lalo akong naiyak at napaupo nalang sa sahig. Kaya pala ganito nila ako itrato, parang ulilang hayop na hindi alam ang pupuntahan, isang ulilang sisiw na basang-basa sa ulan na naghahanap ng masisilungan subalit walang nagmamalasakit na pasilungin ako."Maswerte ka kilalang tao at mayaman ang bumili sayo." dagdag pa ni mama."Kaya bukas na bukas din, magpapakasal ka sa kanya. Whether you like it or not magpapakasal ka sa kanya." sabi ni papa subalit wala akong nagawa kundi umiyak ng umiyak nalang.Hinawakan ko ang kanyang tuhod habang nagmakaawa para hindi na matuloy 'yun subalit hindi kumibo ang aking ama. Isa lang siyang statwa na nakatitig sa akin."PAPA..NAGMAMAKAAWA AKO! PLEASE. WAG NIYO AKONG IBIGAY SA KANILA. PLEASE PAPA." halos hindi na maintindihan sahil sa iyak ko."Ang lahat ng ito, ang lahat ng mga ginagawa namin sa'yo ay para sa ikabubuti mo! Para sa iyong future ang ginagawa namin sa'yo. Para hindi kana mahirapan pa." sagot ni papa habang inaalis ang pagkakahawak ko sa kanyang tuhod.Is that what they call good future? Ipinagbebenta ang anak or should i say AMPON LANG NA ANAK sa hindi kilalang tao? Ipinagbebenta ang anak kapalit ang yaman? Yun ba ang sinasabi nilang magandang kinabukasan para sakin?"Sige. Ibenta niyo po ako kung diyan kayo masaya pero hindi sa kanila. Ayoko sa kanya. Hindi ko siya kilala." sigaw ko na halos hindi maintindihan dahil sa iyak pa rin ako ng iyak."Wala kang magagawa dahil desisyon namin ito." sabi ni mama."Pasensya na po sa mga pangyayaring ito pero bukas na bukas din po, pwede niyo na siyang kunin siguro in trauma palang siya dahil sa biglaang pangyayaring ito. Prince Anhiro..." hindi ko alam kung anong sinabi ni papa kay Anhiro daw na 'yun.Wala na akong ibang nagawa kundi umiyak ng umiyak. Hinding-hindi ako titigil sa pag-iyak hangga't hindi nauubos ang aking luha. Hinding-hindi."Sorry." my father whisper in my ear. Umalis na silang lahat at napatingala ako sa lalaking nakalahad ang palad sakin. Nakabonnet siya at ito siguro ang sinasabi ni papa na Prince Anhiro. Tumayo ako at tinulak lang siya."HINDI KO KAILANGAN ANG KAMAY MO KAYA UMALIS KANA! AYOKO SAYO!" sigaw ko at napaupo na ulit ako sa sahig. Naramdaman ko namang lumapit sa kanya si ate Terra."Umalis kana muna. Hindi pa niya matatanggap ito sa ngayon, bigyan mo siya ng panahon para magkapag-isip." sabi ni ate at umalis naman yung lalaki."Mesaiyah, Sorry. Sorry." sabi ni ate Terra habang inaalis ang nakaharang na buhok sa aking mukha upang makita niya ako."I don't need your sorry kaya pwede ba umalis kana. Hindi kita kailangan." Sabi ko at ipinagtabuyan siya."Sorry." sabi niya na umiiyak."Sorry? Ganun na lang ba yun? Tinuring pa naman kitang tunay na Ate. Napakasinungaling mo! Sinungaling ka! Sinungaling!""Sasabihin ko na sana sa'yo pero hindi ko magawa. Sorry kung wala akong nagawa bilang ate mo.""Wala akong pakialam! Sinungaling ka pa rin! Sinungaling! Iwanan mo nalang ako pwede? Gusto kong mapag-isa.""Magpapaliwanag ako! Sasabihin ko sayo ang lahat-lahat.""Hindi. Sinungaling ka ate kaya iwanan mo nalang ako. Hindi ko kailangan ang paliwanag mo so just please go away, don't talk to me and leave me alone!""O-kay." Ate terra replied and she leave as I said.San na ako lalagay? Hindi ko na alam ang gagawin ko. Saan ako pupunta? Wala na akong kalalagyan. Wala na! Kay bestfriend. Tama. Kay Angelo ako pupunta. Lumabas ako ng aming bahay para pumunta kay Angelo at habang naglalakad ako papunta sa bahay niya, patuloy pa ring tumutulo ang aking luha. Andito na ako sa harap ng bahay ni angelo. Huminga ako ng malalim at pinunasan ko ang aking luha. At pinindot ang doorbell.///////Mesaiyah's Point of ViewSi lolang Maru ang katulong nila ang nagbukas ng pinto. Siguro 3-4 years na din siyang katulong dito."Ikaw pala Mesaiyah!" sabi ni lolang maru habang binubuksan ang gate."Magandang gabi po. Si Mark Angelo po?"tanong ko."Ahh. S-si Mark Angelo ba kamo?Ano kasi." sagot niya na hindi masabi ng diretso ang kanyang sasabihin."Mesaiyah. Ano kasi eh. Wag kang magagalit ha? Pinapasabi ni sir Angelo, wag ko daw sasabihin sayo kung asan siya." Napakunot ang aking noo."Ha? Bakit? Asan nga po ba siya? San siya nagpunta?" tanong ko subalit hindi siya makatingin sakin ng diretso."Sorry. Mesaiyah pero hindi ko masasabi sayo kung asan si sir, pasensya na." Isasarado na sana ni lola Maru ang pinto subalit pinigilan ko ito."Lola please. Asan siya ngayon? Kailangan ko po siya. Kailangan na kailangan ko siya ngayon." sabi ko at nagsisimula na namang tumulo ang aking luha."P-pero, hindi pwede eh.""Lola..sabihin mo na please?" pagmamakaawa ko sa kanya."Sige na nga. Hindi ki
Terra's Point of ViewAt nang makauwi na si Mesaiyah sa aming bahay ipinaliwanag ni papa ang lahat ng mga nangyari sa mga araw na wala siya. Nagmakaawa ang aking kapatid, hinawakan niya ang tuhod ni papa para mabago ang kanyang isip subalit wala lang itong kibo kundi itinuloy ang pagbenta niya kay Saiyah sa mga gustong bumili sa kanya. Iyak ng iyak ang aking kapatid noon subalit wala pa ring kibo ang aking ama.Patuloy na sumasagi sa isip ko kung paano sila ngumiti nang mabigyan sila ng pera habang ang aking kapatid naman ay labis na nagmamakaawa sa kanila. At nang malaman na niya ang buong katotohanan na siya ay ampon lang. Humingi ako ng sorry subalit hindi niya ito tinanggap. I told her that I will explain everything but she's pushing me away. Hindi nalang ako nakipagmatigasan sa kanya dahil alam ko namang may mali din ako kaya hinayaan ko muna siya para makapagisip-isip.Umuwi siya sa bahay kagabi ng basang-basa at patuloy pa rin sa pag-iyak. Sabi niya umalis na ang kanyang bestfri
On wednesday morning, after eating my breakfast. I went to the backyard of their house para maglibot-libot lang dahil nakakainip. Ilang days na din akong hindi nakakapasok sa school namin, hindi ko alam kung itutuloy ko pa ang pag-aaral ko, bahala na. Wala akong pangtustos sa sarili ko. Nakaupo ako sa bench na parang minsan lang may umuupo ditto, pinaglipasan na ng mga araw at puro dahon na nalalaglag ang paligid ng bahay nila, kung titingnan mo parang haunted house ang bahay nila dahil full painted black ang labas pero kapag pumasok kana sa loob ay nakakaiba.Minumuni-muni ko ang mga araw na pagtatahan ko sa bahay na ito. Napakahirap makisama sa mga tao dito pero pinipilit ko pa rin ang sarili ko na kilalanin sila para na din sa akin at para masanay na ako sa bagong environment na dapat kong matutuhan lalong-lalo na sa stranger husband ko.Sa unang apat na araw ko dito, maganda naman ang pakikitungo nila sakin lalo na kay Mr. and Mrs. Shatsune at sa anak nila na babae na si Anthea. H
Mesaiyah Point of ViewPumunta nalang ako sa kwarto ko, I mean kwarto ng stranger husband ko. I picked all my stuff and put this in my cute closet. Napansin ko yung nakadisplay niyang malaking picture. Psh! Hindi ka naman gwapo. I glare at his picture and talked."YOU!! MY HUSB...NO, NO...STRANGER GUY!! I REALLY REALLY HATE YOU!!""Kung hindi dahil sayo hindi mawawala ang bestfriend ko!! Stranger guy who you wish you never met!" Nararamdaman ko na naman ang pagbuo ng luha ko sa aking mga mata. Haays."Oh? Bakit mo tinitingnan ang picture ko? Gwapo ba?"O.......O Narinig niya kaya yung sinabi ko? Bumalik na ako sa pag aayos ng aking mga gamit."Mas gwapo pa din ang bestfriend ko kesa sayo at isa pa,hindi na pala usong kumatok ngayon?" Kung sa bagay, anytime naman kung gugustuhin niyang pumasok, makakapasok siya kasi sa kanyang kwarto ito"Pero bakit ka nga nakatingin sa picture ko?" Hindi din siya makulit eh no? Nakahiga siya sa kama habang pinapanood ako sa aking ginagawa. Nakatitig pa
Mesaiyah Point of ViewNang umalis na si ate terra sa bahay na'to. Dumiretso ako sa kwarto ng asawa ko. Mahirap mang tanggapin pero kahit pagbalik-baliktarin ang mundo, bilog pa rin ito at asawa ko siya. Asawa ko siya.Binuksan ko ang malaki niyang bintana na nababalutan ng itim na kurtina.FLASHBACKPumasok sa kwarto ni ate ang estranghero kong asawa at pilit akong pinapatulog sa tabi niya pero ayoko kaya hinigit niya ang aking braso at hinawakan ng sobrang higpit na halos maputol na."A-ARAY! NASASAKTAN AKO! A-ARAY! ATEE!" Sigaw ko na halos mangiyak ngiyak."ILANG BESES KO BANG DAPAT SABIHIN SAYO NA SA KWARTO KO IKAW MATULOG!""Anhiro bitawan mo siya. Nasasaktan ang kapatid ko sa ginagawa mo!" Pagpigil ni ate."WALA KANG PAKIALAM!" Sigaw niya kay ate"AYOKO NGANG SUMAMA SAYO!!" I yelled at lumapat sa pisngi ko ang kanyang kamay. Nanglaban ako sa kanya subalit sinaktan at sinipa niya lang ako pabalik ng kanyang kwarto. Nang nasa kwarto na niya kami agad niyang nilock ang pinto at pina
Mesaiyah Point of View"A stranger will not do some things like that if he doesn't love you. It means binili ka ng kapatid ko sa mga magulang mo dahil.." before she continue what she was saying I cut her off."You should say, fake parents." I corrected."Uh, I'm sorry.""It's okay.""My brother bought you to your FAKE PARENTS because he do loves you and cares for you."Si Anthea Shatsune ang kausap ko ngayon sa isang italian restaurant pero Filipino ang nagmamay ari, style italian lang. Si Anthea ang nakatatandang kapatid ni stranger husband at kita niyo naman na sa tuwing kausap ko siya, nosebleed ako.Background music: Quit playing game by Backstreet BoysEven in my heartI see you're not being true to meDeep within my soul I feelNothing's like it used to beSometimes I wish I couldTurn back time impossible as it may seemBut I wish I could so bad, babyQuit playin' games with my heartBinili niya ako kasi mahal? Mahal niya ako?Not valid reason.Dahil mahal niya ako kaya binili n
Mesaiyah Point of ViewNakahiga ako sa aking kama, I mean kama ng stranger husband ko, wala pa rin siya hanggang ngayon. Hindi ko naman siya hinahanap o kaya namimiss in fact masaya pa nga ako kasi wala siya. Humanap ako ng dvd sa kwarto niya kasi may dvd player siya at speaker dito, buti nga hindi ito nabasag last week na inaway niya ako nung nagbasag siya ng mga gamit niya. May nakita na akong cd at sinalang ko na ito.Now Playing: Antukin by Rico BlancoIniwan kana ng eroplanoOk lang baby wag kang magbagoDito kana lang humimbingsa aking piling antukinKukupkupin na lang kitaSorry wala ka nang magagawaMahalin mo nalang ako ng sobra-sobraPara patas naman tayo diba?Pinikit ko ang aking mata at fineel yung kanta na naririnig ko. Music makes me feel good and makes my mind relax. Sometimes kung may problema akong walang mapagsabihan at halos sumabog na ito sa aking utak, nakikinig lang ako ng kanta at nalilimutan ko na ang mga problema ko. Minsan kasi, mismong kanta na ang nagdide
Mesaiyah Point of ViewPsh! Bakit ba kasi pinatugtog pa niya 'yun? Nakita niya tuloy akong umiiyak. Nakasandal ako sa pintuan ng bathroom niya at pinupunasan ang aking luha.Makaligo na nga lang para naman mabawasan ang bigat na nararamdaman ko. Diba kapag nasa bathroom syempre maghuhubad ka para maayos kang makapagligo, kaya yun ang ginawa ko."Hoyy! Seyah! Ano bang binabalak mo?! Hey! Seyah sumagot ka! Ano bang ginagawa mo diya-----n."O_________O OMG!"AHHHHHHH!!! MANYAK! LUMABAS KA!! BASTOS! WAHHHHH!!" tinabunan naman ng kamay niya ang kanyang mukha pero nakasilip pa rin T_______T! Buti nalang may nakasabit na tuwalya dito."Hahaha! Akala ko kasi..hindi ka naliligo..hahaha akala ko..""TSE!! TAWA PA! ANO PANG HINIHINTAY MO!! LUMABAS KANA MANYAK! MANYAK! MANYAAAK!" kinuha ko ang sabon, shampoo, tabo at kung ano pang pwedeng itapon sa kanya pati na tubig ay tinapon ko sa kanya Grrr!"Naisip ko lang na sumabay kaya ako sayong maligo tutal basa na din naman ako." he said running his f