Chapter Twelve

NAPATINGIN siya rito na kumakain pa rin habang katabi nia, nasanay na siyang lagi itong nandyan sa paligid niya, humihinga sa parehong hangin na kanyang nalalanghap, lumalakad sa iisang lugar ng magkasabay ang kanilang mga paa, kinakanta ang mga kantang pareho nilang paborito sa sasakyan habang nakikinig ng radyo, sa loob ng maraming taon walang ibang nagmay-ari ng puso niya kundi ito.

    Akala niya nung lumayo siya ay hindi niya makakaya ng wala ito, na hindi ito ang kasama niya, na habang nakikisalamuha siya sa ibang tao ay lagging nasa tabi niya ito nakagabay at alalay,  tumayo siya at naglabas ng pera,nilagay niya iyon sa table nila at napatingala ito sa kanya.

     “Hebe, saan ka pupunta?”

    “Aalis na, hindi ba halata? Salamat sa mga pagkain?” kinuha nito ang pera niya at ibinalik sa kanya.

    “Okay lang, naki-share lang na