CHAPTER 42

Tear

Lumipas ang mga araw na nandito ako sa Lucena at habang tumatagal ay muli akong nasasanay kahit pa nangangamba ako na baka makasalubong ko bigla ang isa sa mga kaibigan noon.

Sa totoo lang I wanna talk to them and tell my reason why I chose to break their hearts. Kaso lang...baka hindi sapat ang rason ko sa kanila. Dahil sa totoo lang alam ko na ang puno't dulo ng lahat ay ako.

Kung sana ay pinilit ko na lang mag isa at hindi na hinayaan pang mapalapit sa ibang tao wala sana akong nasaktan.

Pero habang tumatagal mas lalong nasasaktan ang damdamin ko sa lahat, lalo na kapag inaaalala ko ang mga panahong masaya pa kami. Noong mga panahong magkakasama pa kami hanggang sa panahong sinaktan ko sila.

Natigilan ako sa pag iisip ng biglang nagsalita si Jez sa intercom. Sinabi niya sa aking oras na ng out ng mga empleyado. Hindi ko napansing alas singko na ng hapon. I checked my ph