SLAVE OF A HEARTLESS MAFIAContinuation 1.2 (EPILOGUE)"Nawalan din ako Klare" Tuluyan ng tumakas ang mga luhang pinipigilan ng lalaki..Pinanood ko ang bawat paglandas niyon sa pisngi niya.."I lost my child..And now, im sudden feel another grieves because it seems like I'm losing my wife too" Umiwas ako ng tingin..Wala na rin akong lakas na bawiin ang kamay kong mahigpit na nakakulong sa mga palad niya.Na para bang takot na takot siyang pakawalan iyon.."I'm blaming myself for all the pain you had right now-i regret" nagtagis ang panga ko bago muling ibinalik ang tingin sa lalaki.."Hindi ko nakikita ang pagsisising sinasabi mo Hendrix...Sa loob ng ilang linggo hindi kita nakitang nagluksa sa pagkawala ng anak ko! Hindi kita nakitang umiyak! Hindi kita nakitang nagsisi! Hindi kita nakitang nasaktan!...Ako lang lahat! Ako lang lahat ang nakaramdam niyon!" Totoo naman e! Ngayon lang siya umiyak.ngayong alam niyang aalis ako dahil hindi niya na magagawa ang planong mas durugin ako ul
I'm done hurting myself just because I love him.im tired of acting strong when in fact im totally crashed inside..I once dream being with him forever. but now, I'm thankful that I'm starting to admit that he doesn't belong to me.His not for me.the dreams that we once built are now gone.suddenly fall like how my heart did..I love him,but I only realize why I shouldn't"Saan mo gustong pumunta?" Biglaang tanong ni Andrew matapos ang isang mahabang katahimikan..Nanatili akong nakatingin sa labas ng bintana.. Paulit-ulit kong hinahawi ang mga luhang wala paring tigil sa paglandas.Simula ng makaalis kami sa mansyon ay hindi matigil-tigil ang mahihinang pag-iyak ko.paghikbi"Klare?" "Gusto ko munang umuwi Drew.. Pagkatapos-" bumaling ako sakanya..madalian siyang tumingin sa'kin bago muling itinutok ang atensyon sa kalsada.."Puwede mo ba akong dalhin sa lugar na hindi tayo mahahanap ni Hendrix" "Klare..what happened?" Umiwas ako ng tingin..Muli akong napabaling sa bintana.pumikit."Hi
"K-Klare..Umuwi na tayo.Uuwi na tayo.Hmm" Humiwalay ako sa lalaki.Muling napuno ng luha ang mata ko ng makita ang itsura niya.Kanina ay hindi ko masyadong nakikita iyon dahil malayo ako,pero ngayon ay kitang-kita ko na.. Halos masakop na ng dugo ang buong mukha niya.maging ang ngipin at bibig ay nababalot na rin ng dugo. May tama ng bala sa braso, balikat at bintiNaikuyom ko ang kamao ko bago tumayo.. Galit na hinarap ko si Carl..Lumapit at pinaghahampas ko ang dibdib niya"Bakit mo ginawa yon?Bakit mo siya sinaktan Carl!?! Bakit mo sinaktan si Hendrix!!" "He deserves it Klare.. Kailangan niyang pagbayaran ang ginawa niya sayo-" umiling iling ako.."You don't have to shoot him!" umiiyak na nagsisisigaw at pinagsusuntok ko siya.."KLARE KESLEY!" Binaliwala ko ang sigaw ni Daddy. Muli akong humarap kay Carl at hinawakan ang coat na suot niya.."Hindi mo dapat siya sinaktan! Wala kang karapatang saktan si Hendrix,Carl!" "He gave me rights Klare, He broke his promise of not hurting
GALIT na sigaw ni Daddy ang unang bumungad saakin ng marating ko ang sala. Yumuko lang ako at pinagpatuloy ang paglalakad."KLARE!" hinawakan niya ako sa braso para pigilang umakyat ng hagdan."Where's Hendrix?! He needs to go in jail!" Tamad na tumingin ako sakanya. Nagulat pa siya ng makita ang itsura ko..Alam kong luhaan parin ako ngayon.pagod na pagod na akong umiyak pero hindi ko alam kung bakit hindi ko kayang tumigil."Hindi ka babalik sa lalaking yon Klare!" Gumuhit ang mapait na ngiti sa labi ko."I..I know D-Dad..""iiwan ko siya.tatalikuran..pupunta ako sa lugar kung saan hindi niya na ako makikita..Kahit imposible,hahanap ako ng lugar kung saan kayang pawiin ang sakit..Lugar kung saan puwede akong maging masaya ulit" "Iiwanan ko si Hendrix..susukuan. iiwanan ko ang lalaking mahal na mahal ko" mahinang natawa ako hanggang sa tuluyan na akong umiyak at mapasalampak sa sahig.."Daddy..iiwan ko na siya..Kasi masakit na" tahimik sina Daddy. Tanging pag-iyak ko lang ang naririn
THE unexpected time will come that you'll decided to give up something you were afraid to lose because its hurting you,because you're not happy anymore..It is when the thing you've once consider fantasy turned into a worst nightmare. It is when you can't find any reason to stay.It is when you got a courage to let go of something you've ever dreamt of. "Goodmorning,Klare" kinukusot ko pa ang mata habang naglalakad. Naabutan ko si Andrew sa kusina. Eksaktong kalalapag niya pa lang ng mangkok sa mesa ng makita ako."Breakfast?" Nakangiting usal niya.Inurong niya pa ang upuan para saakin.Lumapit at naupo ako doon.Nilagyan niya ng pagkain ang plato ko..Pinagtimpla niya rin ako ng kape..Mahinang nagpasalamat ako bago kumain.. Naramdaman ko ang pag-upo niya sa isang upuang nasa tabi ko pero hindi naman siya sumabay..Tahimik akong natapos. Si Andrew ang nagligpit at nagayos ng mesa. Hindi ko na siya pinigilan.hinayaan ko siya sa ginagawa niyang pagaasikaso saakin.Lumabas nalang ulit ako
NOW, I'm starting to like the sounds of mourning alone-of healing from that pain Hendrix brought to me.Kinalimutan niya ang tungkol saakin.Ang tungkol saamin."Why its so hard for me to draw!" Bumaling ako sa batang katabi ko.. Nanulis ang mapupulang nguso niya,salubong din ang makapal na kilay.Halatang naiinis na.Napangiti ako.Binaba ko muna ang sketch pad na hawak bago tiningnan ang ginuguhit niya.. Sinusubukan niyang iguhit ang tanawing natatanaw namin ngayon. Malawak na dagat,puno ng niyog at iilang cottages "Maganda naman ha" lalo lang siyang napanguso.."No..its not..I have erasures.i can't even perfect my trees po" napangiti ako at humarap sakanya.."Is this ugly po? Yung drawing ko?" Umiling ako"It's beautiful baby""You're lying" mahinang natawa ako"No.ofcourse not! Maganda" mahina kong ginulo ang buhok niya."Really? Your not saying that because you don't wanna hurt my feelings, right?" Ngumiti at tumango ako."That was awesome" ngumiti ang bata. Lumabas tuloy ang malii
NAGPAKAWALA ako ng isang malalim na buntong hininga bago humawak sa seradura ng pinto.Ilang minuto na akong nakatayo sa tapat niyon. Nagdadalawang isip kung itutuloy ko ba o hindi... Dalawang linggo na ng malaman kong gising na si Hendrix.At sa loob ng dalawang linggong iyon ay ginugulo ako ng isang hindi maipaliwanag na pakiramdam. Paulit-ulit akong tinutulak ng isang bagay.Gusto ko siyang makitaNanginginig na pinihit ko ang doorknob. Nang makitang hindi iyon naka-lock ay mahina kong tinulak pabukas.Sumalubong saakin ang lamig ng aircon.at tunog ng isang monitor. Nagpatuloy ako sa pagpasok hanggang sa makita ang lalaking natutulog sa magandang uri ng kama..Lumapit at ilang sandali kong unusisa ang kalagayan niya. Nakabenda ang ulo.may mga galos sa mukha at braso.Isang suwero nalang din ang nakakabit sa katawan niya taliwas sa larawang ipinadala ni Kate noon na halos hindi ko mabilang ang mga hose na nakakabit sa lalaki.'Hendrix' mahinang buka ng bibig ko. Sumabay pa ang pagland
"WALA kang work ngayon Daddy?" Masiglang tanong ni Ryde ng buhatin siya ng lalaki para ipasok sa loob ng sasakyan. "Wala" humagikhik ang bata. Tumingin pa siya sa'kin.pilit niyang inaabot ang kamay ko. Ngumiti ako at ako na mismo ang humawak ng kamay niya. "Sasama ka di ba po?" Umiling ako"Po?" "It's suppose to be your time with your dad baby" ngumuso siya"Pero gusto ko pong sumama kayo" Napakagat labi ako ng mapansing ang lapit ko na pala sa kanya. Hawak at bahagyang hinila ni Ryde ang kamay ko kaya bahagya akong napalapit sa harapan niya.Palihim na umatras ako bago tumingin sa bata"Hmm..Ryde kasi -""You can join us" gulat akong napatingin sa lalaki pero agad ring umiwas.. pilit kong hinahanap kung talaga bang papanindigan niya ang sinabing puwede akong sumama sa kanila sa pamamasyal.."Yehey!" Sigaw ni Ryde.._____________NAKANGITING pinapanood ko si Ryde habang naglalaro sa slide. Nasa dulo niyon ang lalaki at hinihintay siya pagkatapos ay aalalayan ulit pabalik sa taas.