Chapter 20

ANG dami nilang inikutan na ospital. Sa La Trinidad, Benguet, Itogon, Baguio, at kung saan-saan pang karatig na bayan. Pero pawang wala silang malapagan ng helicopter. Nag-aalala na tuloy si Guen. Sayang ang oras kakalipad nila habang patuloy na nauubusan ng dugo si Kibaweg. Pag nagtagal pa sila sa ere nang walang tiyak na patutunguhan ay posibleng manganib na ang buhay nito.

“Sa Clark po, Doktora,” mungkahi ng piloto. “ sigurado tayo doon.”

Saglit na nag-isip si Guen. Tinantiya niya ang distansiya ng Pampanga sa Maynila. Ilang minuto lang ang diprensiya. Mas kumportable siya sa pag-aari nilang ospital. Mas maaasikaso niya ito doon, mas mabibigyan ng prayoridad.

“Sige po, Doktora,” sang-ayon ng piloto. “coordinate ako sa base para pagdating natin doon ready na ER.”

“Thank you, Capt.,” aniya “thank you!”

Takot na takot si Aliw-Iw habang lumilipad ang helicopter.

Lalo na s