Chapter 6

Dahil sa huling pag-uusap nila sa training room, sinigurado ni Misha na nakahanda ang sarili niya kung sakaling paghihinalaan na naman ni Lucien ang identity niya.

Kalmadong tinignan niya ito. Hindi niya ito bibigyan ng rason para mas paghinalaan siya. Oo nga at hindi niya alam kung paano makitungo si Zephyra kay Lucien pero hindi 'yon problema dahil sa mata ni Lucien ay may amnesia siya.

Sa nabasa niya tungkol kay Lucien Clive Harrison, isa itong mnemonist. Lucien has an extraordinary inborn ability to recall or remember any long lists of numbers, data, book entries, names, etc, etc. Kahit yung isang buong libro ay kaya nitong i-memorize, educational man o entertainment books. Napakasensitibo din nito sa mga detalye.

Kasabay ng pagkakaroon nito ng nakakabilib at nakakahangang memorya ay ang pagkakaroon nito ng tiyak na intuwisyon. And because he is meticulous with details, of course, he won't miss something about her changes, won't he? After all, Zephyra is his bestfriend.

Pero sa huli, espekulasyon lang ang lahat. Hanggat wala siyang sinasabi o inaamin, hanggat wala itong ebidensiyang nilalapag sa harap niya, mananatiling haka-haka lang ang nasa isip nito.

"You think so?" nakangising tanong niya. "You know, having amnesia doesn't make me stupid. I don't have some of my memories but I can use my head perfectly. So if you are planning to mess with me with that boyfriend thing, forgive me but I can't satisfy your delusions."

Biglang hininto ni Lucien ang sasakyan. Akala niya ay lalabas ito dahil kinalas nito ang seatbelt, pero nagulat nalang siya sa mabilis na paghawak nito sa mukha niya at saka walang babalang hinalikan ang mga labi niya.

She was thoroughly stunned and he took that opportunity to snake his arm around her waist and brought her closer to negate the remaining space between them. He then sucked and nipped her lips before he probed his tongue inside her mouth for a deep kiss.

Before Misha knows it, the kiss ended.

Tinignan siya ni Lucien ng may mapaglarong ngiti sa mga labi. Ang braso nito ay nasa beywang niya pa rin.

"See? This proves that you are not Zephyra. Because if you are Zephyra, you won't even let me touch an inch of your skin not even a kiss on the cheek. Thank you for satisfying my delusions."

Bumalik si Misha sa katinuan. Ramdam niya ang pag-iinit ng mukha niya at mas umigting pa 'yon dahil sa sinabi ng lalaki.

Galit na tinulak niya ang binata at saka malakas na sinuntok ang mukha nito. "This is sexual harassment, you fxcking piece of shxt."

Walang oras na sinayang si Misha, lumabas siya sa sasakyan. Hindi na nakahabol si Lucien dahil walang u-turn. Mabilis siyang tumakbo palayo at ang sasakyan naman ni Lucien ay umandar. Kung tuluyang umalis o baka maghahanap ng u-turn para habulin siya, hindi niya alam pero sana tuluyan na itong umalis dahil sa puntong 'yon, gulong-gulo siya at gusto niyang mapag-isa.

"Why didn't you push him sooner, you idiot," galit na bulong niya sa sarili.

Lakad-takbo siya sa sidewalk ng walang direksyon. Wala pang limang minuto ay may itim na sasakyan na huminto sa gilid niya. Akala niya si Lucien 'yon ngunit nagulat na lang siya nang may lalaking may hawak na baril ang humarap sa kanya.

"Get in," matigas na sabi ng lalaki.

Napahinto siya. Tumingin siya sa paligid at saka lang napansin na walang masyadong tao. Winter season kaya siguro walang masyadong taong gumagala.

"I said get in."

Sinunod ni Misha ang sinabi ng lalaki. Pagpasok niya sa sasakyan, may dalawa pang lalaki sa loob. Ang driver at ang isa ay nasa shotgun seat na may baril din na hawak na nakatutok sa kanya.

"Who would have thought that we will see you here, Hera? Luck is on our side, huh? Brook will be happy to see you again," sabi ng lalaking nasa tabi niya. Tinalian nito ang mga kamay niya at saka nilagyan ng tape ang bibig niya.

Codename ni Zephyra ang tinutukoy nitong Hera. Kung anumang pakay nila ay wala siyang ideya.

Dinala siya ng mga lalaki sa isang warehouse. May isang grupo ng mga lalaki ang naghihintay doon sa loob.

"Oho, my eyes are not playing with me, right? My beautiful Hera has finally awoken from her slumber?" Nakangiting sabi ng lalaki sa gitna ng grupo na sa tingin niya ay ang leader na tinawag na Brook kanina.

"We happened to see her walking around while we were negotiating with Zamora," tugon ng lalaking nasa tabi niya.

"Good job, bring her here."

Tinulak siya ng lalaki at dinala sa harap ng leader. Hinawakan naman ng leader ang braso niya at hinila siya palapit.

Ngiting-aso itong tumingin sa kanya kaya pairap na nilayo niya ang mukha. Hinawakan nito ang baba niya at pwersahang hinarap ang mukha niya sa mukha nito.

Hinalikan ng lalaki ang may tape na bibig niya. "I missed you, my Hera. I thought you are going to sleep forever. Good thing you woke up. Now darling, tell me, where's the vault, hmm?"

Walang siyang ideya kung ano ang sinasabi ng lalaki. Hindi niya din ito kilala dahil wala pang sinasabi si Eveline tungkol sa mga nagdaang misyon ni Zephyra.

Binaklas ng lalaki ang tape sa bibig niya na kinaigtad niya dahil sa sakit kaya masamang tinignan niya ito.

Ngumisi ang lalaki sa kanya. "Sorry, did it hurt? Tell me, darling. Where is the fxcking vault?"

Galit ang mga matang tinignan niya ang lalaki. "I don't know what you are talking about. I don't even know you."

Brook chuckled. "Playing innocent, aren't you?"

"Heh?" Misha chortled sarcastically. "Didn't you hear the news? I woke up unable to recall almost everything about my life."

Sumeryoso ang mukha ng lalaki. Hiwakan nito ang buhok niya sa ulo at pwersahang hinila 'yon pababa kaya napatingala siya.

"Do you expect me to believe that bullshxt?"

Misha hissed in discomfort. "Whether you believe it or not is not my problem. Whatever you will do, you can't squeeze out any information from me because I don't know anything. I don't remember you or any business I did with you."

Isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi niya kaya natumba siya sa sahig.

"Lock her inside the freezer room. We need to teach that bitch a lesson. Make sure to take off her coat, tracksuit and her shoes. Let's see how long will she lasts."

Kinabahan si Misha sa narinig. Magsasalita pa sana siya pero nilagyan ulit ng tape ang bibig niya.

Kinaladkad siya ng dalawang lalaki sa napakalamig na silid. Sapilitan ding hinubaran siya ng dalawa hanggang sa underwear at medyas nalang ang natira.

"This room was modified for freezing hard-headed bitch like you so enjoy," sabi pa ng isa bago siya tuluyang ni-lock sa loob.

Ang maganda lang ata na nangyari ay hindi na nakatali ang mga kamay niya kaya malaya niyang natanggal ang tape sa bibig.

Huminga siya ng malalim saka pinakalma ang sarili. Walang maitutulong kung magpapanic siya. Tumingin-tingin siya sa paligid para maghanap ng pwedeng makatulong sa sitwasyon niya.

Malaki ang silid, may mga mahahabang lamesa na semento. Yakap ang sarili na naglibot siya hanggang sa may makita siyang paa ng tao sa pinakadulo na natatabunan ng cardboard at karton

Nilapitan niya ang tao at nakitang patay na 'yon. Hindi iyon ang unang beses na nakakita siya ng patay kaya dahan-dahan nalang niyang kinuha ang mga nakatabon dito. Nag-iwan siya ng isang piraso para takpan ang mukha ng patay.

"I'm sorry you have to die horribly. You may rest in peace," bulong niya sa patay.

Binitbit niya ang mga cardboard at karton saka nilagay ang iba sa sahig para makaupo siya. She covered herself para kahit papano ay mainitan ang katawan niya. Mahirap na magka-hyporthermia siya o frostbite.

At that moment, she finally realized what kind of world she entered. Hindi naman sa nagsisisi siya pero ayaw lang niyang sa ganoong paraan siya mamamatay. Hindi pa nga nakakaisang buwan na hiniram niya ang identity ni Zephyra tapos mamamatay na siya agad?

May tiwala siyang mahahanap at maliligtas siya dahil kailangan pa siya ni Eveline. Sana lang hindi magtagal kasi mamamatay talaga siya sa lamig kung sakali.

Ang ginawa niya lang sa loob ay magbilang ng oras mentally. Mga apat na oras ang nabilang niya bago siya nakatulog at nagising bigla sa sunod-sunod na putok ng baril.