1

Third Person’s Point of View

Tahimik ang mansyon ng buksan ni Alexandra ang malaking pinto. Agad siyang umakyat sa itaas ng kanilang kwartong mag-asawa. Dalawang araw siyang wala dahil sinamahan niya ang kaniyang kaibigan sa probinsya nito. Pumayag naman ang kaniyang asawa kaya walang naging problema.

“Ano ito? Hmmp! Wala naman akong ganito ah.” Tanong ni Alexandra sa kaniyang sarili, habang hawak niya ang isang thong, na halos hindi matakpan ang pisngi ng pwet kung isusuot ito. Sobrang sexy nito kung tutuusin kaya hindi ito maaring maging sa kaniya.

Naramdaman niyang may tao sa kaniyang likuran kaya agad siyang lumingon. Nakita niya ang kaniyang aswang si Joshua.

“Nandito ka na din pala. Kamusta ang pagbabakasyon mo?” tanong ni Joshua habang nag-aalis ng butones ng kaniyang damit.

“Kararating ko lang din. Kanino pala ito?” pinakita ni Alexandra ang thong na nasa kaniyang kamay. Aamuyin pa niya sana ito para malaman kung nagamit na pero nawala ang atensyon niya ng malakas na sumarado ang pinto ng CR at hindi siya pinansin ng kaniyang asawa.

Hinintay ni Alexandra na lumabas si Joshua sa banyo kaya naman nahiga muna siya sa kama. Pero hindi niya namalayang nakatulog na pala siya sa paghihintay.

Masakit ang ulo ni Alexandra nang tingnan ang paligid. Sapo-sapo niya ang kaniyang ulo nang makita niyang madilim na pala. Naglakad siyang palabas ng kwarto para hanapin si Joshua- ang kaniyang asawa.

Ngunit nagpaikot-ikot na siya sa loob ng bahay pero hindi niya ito makita, kaya naman kinuha na lang niya ang kaniyang cellphone sa bag para tawagan ito. Pero isang text antg nakita niya mula sa unknown number.

[ Kung gusto mong makita ang asawa mo! Pumunta ka sa address na ito!]

Huh? Paano naman niya nalaman na hinahanap ko si Joshua? Tanong ni Alexandra sa kaniyang isipan.

Hindi niya pinansin ang tawag.

“Baka isang prank text lang.” sabi pa ni Alexandra at pumunta na lang sa kusina para magluto.

Simula ng ikasal sila ni Joshua, nanatili lang siya sa bahay. Full time house wife, siya ang naglalaba ng damit ni Joshua, siya ang naghahanda bago pumasok sa umaga. Bago ito pumasok sa trabaho, sinisigurado ni Alexandra na nakapag-almusal ito at bago naman nakauwi, nakahanda na ang lahat sa para sa hapunan. Pinag-aalis din niya ng sapatos at coat ang kaniyang asawa. Ginampanan niya ng buo ang pagiging may-asawa.

“Wala naman sigurong masama kung puntahan ko? Baka naman may surpresya siya sa akin.” tanging nasabi niya ng hindi maalis sa kaniyang isip ang text message na kanyang tinanggap.

NGunit bago pa man siya umalis at puntahan ang addres, sinubukan muna niyang tawagan ng ilang beses ang number ng kaniyang asawa. Pero kahit ilang ulit pa itong mag-ring walang sumasagot.

Nagbihis si Alexandra saka naglakad papunta sa parking lot at sumakay sa sariling sasakyan upang puntahan ang address. Isang 5 stars hotel ang nadatnan niya sa address na nakalagay a unkown text. Kahit nag-aalinlangan, pumasok siya at nagtanong sa front desk.

“Excuses, I just wanna ask kung may room reservation ba under Joshua Mandia’s name?” magalang na tanong ni Alexandra.

“Let me check ma’am wait a minute!” nakangiting sabi ng babaeng nasa front desk saka tiningnan ang computer na nasa kaniyang harapan. “Yes ma’am room 302, hmm. Sandali nasaan ang spare key card?”

“Anong problema?” tanong ni Alexandra.

“Ang two keycard po kasi may kumuha na.”

“Pwede bang umakyat na lang ako. Ako naman ang mrs. niya.” Sabi ni Alexandra saka kinuha ang id sa kaniyang bag. “Here I Am Alexandra Villarama-Mandia.”

“Okay po Mrs. Mandia, akyat na lang po kayo sa room 302, pasensya na po, baka na-misplace ng kapalitan ko ang isang key card ng room.” Tumango naman si Alexandra saka dumiritso sa elevator at pinindot ang floor ng room 302.

Na-excite pa si Alexandra habang nasa loob ng elevator. Sa isip niya ay isang malaking surpresa ang inihanda ng kaniyang asawa. Kinakabahan siya bago hinawakan ang door knob ng pinto. Ngunit hindi pa niya lubusang nabubuksan ang pintuan nang marinig niya ang malanding mga halinghingan mula doon. Agad siyang napaatras sa bigla. Mabuti na lamang at hindi siya nakagawa ng ingay.

“Ughhh…ahhh.”

“I like it babeeeee.. aaaaaahhhh.”

Palitan ng ungol ng dalawang taong nasa loob ng kwarto. Muling tiningnan ni Alexandra ang number ng kwarto. Umaasa siyang nagkamali lang siya ng binuksan na kwarto pero hindi. Tama ang kwartong bubuksan niya. That room was under her husband’s name.

Para makumpirma ni Alexandra ang kutob niya, sinilip niya ng bahagya ang pintuan. Kitang kita niya ang kaniyang asawa na sarap na sarap habang nakapikit at kinakain ng babaeng nasa kaniyang paanan. Nakaluhod ito at pareho silang hubo’t hubad.

Napahawak na lang si Alexandra sa pader at tumalikod mula sa dalawang taong masayang inaabot ang tuktok ng kalangitan. Kaunting oras lang ang ginugol niya para panuorin ang mga ito pero hindi na niya kinaya.

Tahimik lang siyang umiyak at hindi na gumawa pa ng ingay.

Sigurado siya sa sarili niyang ginawa niya ang lahat para ipakita ang pagmamahal sa kaniyang asawa. Sinuko niya maging ang kaniyang maayos na trabaho para lang mabigyan siya ng pansin ngunit wala pa din.

Galit, lungkot, puot at sobrang sakit ang narramdaman ni Alexandra. Hindi niya alam kung ano ang gagawin niya ngayong ang iniingatan niyang kasal at pagmamahalan ay nasira na.

Habang nasa loob ngg kotse, inaalala ang mga gabing siya ang naglalambing kay Joshua ay sobrang lamig nito. Sa tuwing tinatanong kung bakit, laging dahilan ni Joshua ay pagod siya sa trabaho. Buong puso itong inunawa ni Alexandra, lalo na at mas nadagdagan ang trabaho ng kaniyang asawa simula ng ikasal sila, dahil lumawak ang sakop ng trabaho nito.

Matapos niyang mahismasan mula sa sobrang pag-iyak at paghagulhol nakatanggap siya ng tawag mula kay Bea, ang kaniyang bestfriend at ang babaeng kasama niya sa loob ng dalawang araw.

“Ano na bes? May pagbabago ba? Namiss ka naman ba niya?” agad na bungad nito sa kaniya. Ngunit hindi sumagot si Alexandra. Mas lalo siyang naiyak nang maiisip niya ang pinagdaanan niya matapos nilang ikasal.

“Ano ‘to? Pinoy henyo? Kailangan kong manghula? Aba ayos!” dagdag pa ni Bea ng lumipas ang isang oras na hindi siya sumagot.

“He didn’t love m-

“What?! How did you know? Sinabi ba niya sa iyo? Paano? Anong nangyari, come on tell me.” May kwela pa sa boses ni Bea. Ang totoo niyan, inaasahan na niya itong mangyari. Kaya nga niya sinama si Alexandra sa two days na bakasyon ay para makahinga.

Matagal na kasing nararamdaman ni Alexandra ang hindi magandang pakikitungo ng kaniyang asawa sa kaniya. Tinatanong pa ni Alexandra kung pagkukulang niya ito, at sinisisi ang sarili na baka hindi niya nabibigyan ng tamang pag-aasikaso ang kaniyang asawa.

Mas humagulhol si Alexandra. Hindi niya kayang ikwento sa kaniyang kaibigan, ang kaniyang nakita. MAtagal na din siyang pinapaalalahanan ni Bea na baka may ibang babae ang kaniyang asawa. Isa pa, simula nang maikasal sila ni Joshua, hiniling na ng pamilya nito na magkaroon agad sila ng anak. Mahal na mahal nila ang isa’t isa kaya naman maging silang mag-asawa ay excited na magkaroon ng supling pero hindi ito pinagkaloob.

Madaming beses nagkaroon ng false pregnancy si Alexandra pero sa tuwing nagpapa-check-up ay hindi ito nakukumpirma. Kaya mas sinisisi niya ang kaniyang sarili dahil dito, hanggang sa nastress na siya at medyo tumaba. Kaya naman awang awa sa kaniya si Bea.

“Oo na! gets ko na, hindi mo makwento sa akin dahil isa sa theory ko ay naging totoo. Alam mo, hiwalayan mo na siya. Mabilis na lang ang annulment dito sa bansa, two years magiging legal na ang separation niyo. You need to bring yourself back! Where are you, puntahan kita. Share location babe!” pagpapagaan ng loob ni Bea sa kaniyang kaibigan na tanging paghikbi na lang ang naging tugon.

 “Sssssshhh! It’s okay to cry, but you've been crying for almost a year! Maybe it’s time to give up on your marriage.” Mabilis na nakarating si Bea sakay ng taxi sa hotel parking lot kung nasaan si Alexandra.

Agad niya itong niyakap nang makita niyang halos mahirapan na ito sa paghinga dahil sa kakaiyak. Hinintay na lang ni Bea na huminahon si Alexandra saka niya binigay ang dala niyang Bottle water.

“May naiisip ako. Palit tayo ako ang magda-drive.”

“Huh? Saan?”

“Party! We need to party!!!” saka niya tinulak si Alexandra sa passenger seat at naupo sa driver seat. MAbilis ang pangyayari, bago pa makapag-react nasa byahe na silang dalawa.

Sa daan na sila papunta sa isang bar. Bea knew that Alexandra needed a distraction, even if just for one night.

Alexandra wiped her tears and stared blankly at the road ahead. She never imagined that this would happen to her marriage. She had given her all and sacrificed everything, yet it still wasn’t enough.

Bea glanced at her and sighed. “I know it hurts, Bes. But you have to stop blaming yourself. Kung may problema ang pagsasama niyo, dapat kayong dalawa ang nag-aayos. Hindi lang ikaw ang dapat na lumaban.”

Alexandra bit her lip. “Pero paano, Bea? Paano kung wala na talaga akong laban?”

Bea tightened her grip on the steering wheel. “Then maybe it’s time to walk away.”

Hindi nagsalita si Alexandra hanggang sa nakarating sa hotel. Hotel ng mayayaman at masasabing sikat ito.

 “I was invited to a masked theme party. Madaming business man dyan, mga kilalang lawyer and all professions are there. And most of them are single! Kaya kailangan natin to. I have a presidential suit upstairs, let’s go!” wala ng nagawa si Alexandra ng hatakin siya ni Bea. Binato pa ni Bea ang susi ng sasakyan niya sa isang guard na nandoon.

Mula sa mayamang pamilya si Bea. Isa sa mga sikat na prosecutor ng bansa ang kaniyang ama, at siya naman ay patuloy na nakikipagbakbakan para magkaroon ng position sa industriya.

Alexandra didn’t know that this night would tie her to an unexpected man forever…