Heads up! Things get steamy in this chapter. If you're not comfortable with explicit content, feel free to skip ahead!
KHALEESI MONDRAGON
Napaarko ang katawan ko nang maramdaman ko ang labi ni Fabian sa leeg ko nang bumaba ito mula sa pagkakahalik niya sa labi ko. His fingers tracing my skin, teasing the hell out of me.
I couldn’t help but let out a soft groan as I got drowned with the burning desires that we both had.
“Fvk. You’re so beautiful, Lessi,” he murmured as he grazed his lips on my skin. Mahina lang ang kanyang pagkakasabi, loud enough for me to hear his words.
I couldn’t react, I was too drowned, too lost with his touch. Sobrang init na ng mga katawan namin para magsalita pa.
Fabian’s hand found its way to my thighs and gently caressed it with a tease. Hindi ko mapigilang manginig dahil sa bawat haplos na ginagayod niya ay siyang tuluyang pagkawala ng ulirat ko.
Nagpakawala ako ng malakas na ungol nang maramdaman ko ang bibig ni Fabian sa hinaharap ko at nilalaro ng kanyang dila ang ut*ng ko, habang ang kanyang libreng kamay ay siyang pinipisil ang kabilang hinaharap na may paglalaro sa ut*ng ko. Nibbling and tugging it as if it wasn’t sensitive enough.
The way he sucked my breasts was too personal. Fvk. I widened the spread of my legs for him as I was aching for more.
Sobrang basa ko na. Fvk. Gusto ko na lang ipasok niyang muli ang kanyang alaga sa loob ko dahil mukhang mababaliw ako kung hindi niya pa talaga gagawin.
Things were getting hotter when Fabian’s hands roamed down, touching my most sensitive part, making my whole damn body whimper.
Hindi ko mapigilang mapaungol ng malakas nang ipasok ni Fabian ang kamay nito sa loob ng panty na suot ko, then he played my folds, making my body trembled..
Bakas sa kanyang mukha ang malawak na ngisi nang maramdaman niyang sobrang basa ko na. Napaangat pa siya ng ulo sa’kin na may panunuksong mga tingin.
Dmn. Dmn. Dmn. Ilang beses kong mura sa isip ko lalo na nang maramdaman kong pinasok ni Fabian ang mga daliri nito sa loob ko tsaka nito nilalabas-pasok.
Napasabunot ako sa kanyang buhok, tsaka halos minu-minutong napapaarko ang katawan ko sa kanya. I pressed my body on him, feeling his warmth as I aching for more.
“You’re so fvking, wet and hot, baby,” his voice deep and raspy, and just by his tone alone ay paniguradong nilabasan na ako.
Just as things were getting hotter, someone interrupted us. Napaungol pa ako sa inis dahil hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Dahil siguro malapit na akong malabasan? O dahil sa kahihiyahang ginagawa ko dahil sa mga panunukso ni Fabian? Whether it is, I am more mad and irritated! Hindi dapat pinuputol ang gano’n!
“And cut!” sigaw ng director namin dahilan para mapatigil kami sa ginagawa ni Fabian. “That was good, Lessi and Fabian. We’ll take an hour break before continuing to the next scene.”
Next scene. Fvk. It is way hotter than now. What am I supposed to do?
Kaagad akong napaupo sa kama at dali-dali akong inabutan ng roba ng assistant ko tsaka ako mabilis na napatayo para iwanan ang set.
My whole body is still trembling because of his touch fvk. Fvk. Fvk.
Halos takbuhin ko na ang papuntang van ko para lang tapusin itong nararamdaman ko. Nag-iinit pa rin ako at mababaliw ako kapag hindi ko pa tuluyang nilabas ito.
Mabilis akong nakarating sa van, at sinalpak ang sarili sa upuan tsaka ko pinaligaya ang sarili. Hindi ko mapigilang magpakawala ng ungol na siyang dapat pinipigilan ko dahil ayokong marinig ako ng ibang tao, pero hindi ko mapigilan, lalo na’t nanatili sa balat at isip ko ang bawat haplos ni Fabian.
Bago tuluyang mawala lahat ng pagkainit sa katawan ko ay napaungol akong muli nang malabasan ako. Hindi dahil sa sarap. Kun’di dahil sa inis at galit na nararamdaman ko para sa kanya.
It’s been ten fvking years since I left him. But his touch was still the only one who could make me feel good. And it makes me fvking mad knowing that I can’t resist him—not with his touch.
Nagpapahinga ako sa loob ng van, wala sa sariling nakasandal ang ulo sa laylayan ng upuan habang nakapatong ang magkabilang binti sa maliit na mesa na nasa harapan ko.
The van was personally made for me. It has a closet, a bathroom and several things that I’m gonna need for my shootings. The chairs can fold and in a few seconds it is now a bed. Sobrang daming function ng van ko because it somehow became my second home, everytime na may tappings ako at hindi kaagad nakakauwi sa bahay ko para makapagpahinga, lalo na kung sunod-sunod ang scenes na kakailanganin kong tapusin, tulad na lang ngayon.
Habang nakapikit, nagpapahinga dahil biglang sumakit ang ulo ko ay may kumatok sa bintana ng sasakyan ko.
“What?!” Iritableng sigaw ko.
Ang pinakaayaw ko sa lahat ay ang istorbohin ako sa oras ng pagpapahinga ko. My work is very demanding, so I have to be so demanding too for my health. Hindi porket artista ako ay uubusin na nila ang oras ko. Fvk.
Hindi sumagot ang taong kumakatok kaya hindi ko na iyon sinagot, tsaka muling napapikit habang yakap ang sariling nakaupo sa inuupuan ko.
Matutulog na sana ako nang marinig ko ang boses niya. Biglang bumilis ang pagkakatibok ng puso ko dahil doon at walang minuto na hindi matigil-tigil iyon, hangga’t hindi siya umaalis sa harapan ko.
“Lessi, can we talk?”
May kung ano sa dibdib ko dahilan para mapahawak ako roon at halos himigpit ang pagkakahawa ko sa damit na suot ko dahil sa sobrang kirot na nararamdaman ko.
Napatingin ako sa bintana sa tabi ko tsaka ko pinunasan ang luha kong tumutulo na pala.
Hindi ko alam kung ano ang dahilan niya para bumalik at guluhin ang tahimik kong mundo. Ayos na ako e. I don’t need him. My life’s been great without him.
Ako itong nang-iwan sa kanya. Kaya dapat mas galit siya kesa sa’kin. Pero anong ginagawa niya? Bakit… Bakit pilit siyang bumabalik para guluhin muli ang mundo ko?
Just go away, Fabian. I don’t want you.
Napatawa ako sa sinabi ko. I don’t want you? Pero halos ibigay ko na ang sarili ko sa kanya kanina dahil sa lintek na bed scenes na iyon.
At mukhang mababaliw ako sa buong tapping, because more of our scenes are bed scenes.
Fvk. Ano ba talaga dahilan ng pagbabalik mo, Fabian? Can’t you just leave me alone?
Akala ko ay umalis na si Fabian dahil natahimik ito nang hindi ko siya sagutin. Pero halos madurog ang puso ko sa sunod niyang sinabi.
“I will claim you again, Khaleesi. Sa ayaw o sa gusto mo, I’ll fucking make you mine again.”
KHALESSI MONDRAGONKabadong napatawa si Alej. Ang mga ngiti sa labi ay hindi man lang umabot sa kanyang mga mata.“Ikaw ang kauna-unahang taong naging sandalan ko sa mundo ng showbiz. You helped me so much in a way I couldn’t imagine na magagawa mo kasi sino ba naman ako? I’m a single mother… Ang pangit ng naging karanasan ko, but you… stayed.”Umiling ng ilang beses si Alejandro at pilit na tumawa. Ang mga mata’y puno ng sakit, kaya iniwas ko ang tingin ko sa kanya.“Don’t say it, Lessi. Please?” Pagmamakaawa niya.Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan iyon. “Thank you for being my best bud, Alej. Sa walang sawang suporta, sa pagmamahal at pag-aalaga mo sa’kin, but I really need to end this…”“I’m sorry kung nadamay ka pa sa gulo ko. I’m sorry kung sinaktan kita at patuloy lang kitang masasaktan kung mananatili ka pa sa tabi ko. So…”Napapitlag ako ng biglang lumuhod si Alej sa harapan ko. “Please, Lessi don’t do this to me, hmm? I can endure everything. Hindi ko hinihingi agad na
KHALESSI MONDRAGON“Ma, si Khalian… Si Fabian… Ang baby ko… Iniwan nila ako…” Paulit-ulit kong saad. Nanginginig ang buo kong katawan dahil sa halo-halong emosyong nanararamdaman ko. Ramdam ko ang takot, inis, galit, lungkot na halos pumunit sa puso ko.Noong una, natatakot lang ako na mawala si Khalian, pero ngayon… Tatlo na sila. Hindi ko na alam ang gagawin ko.“Si Fabian ang pumalit sa’kin kagabi para bantayan si Khalian,” mahinahong saad ni Mama nang makiitang kumalma na ako, pero naroon pa rin ang mahihinang paghikbi ko.Sandaling natahimik si Mama kaya napaangat ako ng tingin sa kanya. Nakangiti ito, pero hindi abot sa kanyang mga mata. Malungkot na ngiti, at tingin. Na para bang may tinatago ito, pero hindi kayang itago ng kanyang mga mata.Sa titig pa lang ni Mama ay abot-langit na naman ang kabang naramdaman ko.“Khalian…” she muttered, low and undecided whether to tell me or not.Mas lalo akong kinabahan. “A-ano pong nangyari kay Khalian, Ma?” “May nangyari kaninang madali
KHALESSI MONDRAGONNAALIMPUNGATAN ako nang makarinig ng ingay. Pagdilat ko ng mga mata ay nakita ko sina Fabian at Alej na nagtatalo.Mariing napapikit ako at muling sinandal ang ulo sa unan. Ramdam ko pa ang pagkirot ng ulo ko at hindi ko alam kung bakit. Hindi naman ako nauntog—wait…Muli akong napatingin sa paligid. Puti ang buong paligid, umaalingasaw ang amoy ng alcohol sa hangin. At nang ibaba ko ang aking paningin, saka ko lang napansin ang suwero na nasa kamay ko.Indicating that I am in a hospital. A panic crept in, but I chose to calm down, not in front of these two men fighting each other like maniacs.Nang kumalma ako ay saka ako napatingin sa gawi nilang nagtatalo gamit ang mga tingin.“Leave, Fabian…” My voice’s trembled but firm. Sinubukan kong mapaupo pero parang ang bigat ng katawan ko. Mabilis akong dinaluhan ni Alej at inalalayan para mapaupo sa kama. Maingat ang mga galaw ni Alej na para bang hawak niya ay isang babasaging baso.“I’m fine, Alej…” wika ko na halos p
FABIAN MONTERO MORDECAINasa isang private room kami ni Lessi na walang tao. Just us. Nakaupo siya sa kama habang ako ay nakatayo at nakasandal sa pintuan.Wala ni isa sa’min ang nagsalita. And I don’t know what to say first. Feel ko wala akong karapatang magsalita.Pinagmamasdan ko siya. She’s playing with her hands, like she always does every time na kinakabahan siya. Her eyes never left her playing hands.“L-Lessi,” my voice cracked. Tumikhim ako, tumayo ng maayos, nilapitan siya at umupo sa tabi niya. I held her hands na sobrang lamig ngayon. Hinayaan niya naman akong hawakan ang kamay niya, and for a moment, feel ko maayos kaming dalawa.“Tell me everything, baby… Please?” Pakiusap ko. Her jaw tensed. Kita sa mga mata niya na parang ayaw niyang magsalita. Natatakot siya. Hindi ko alam kung anong kinakatakot niya.“I was…” she spoke, finally. Pero nanginginig ang buong katawan maging ang boses. “I was r*ped, Fabian.” My mind went blank. The moment she spilled her words felt like
FABIAN MONTERO MORDECAII didn’t sleep the whole night. Nasa tabi ko lang si Khalian na natutulog ng mahimbing. He’s so fragile at natatakot akong hawakan ang kahit anong parte sa kanya.Pumasok ang nurse para palitan ang IV fluid ni Khal, napainom din ng gamot at chineck rin ang vitals. Walang kahit ano sa kanyang mukha. Pagtataka, kilig o saya. The Sierras taught their staff to be professional. Umalis na rin siya, at saktong napatawag si Joey kaya sinagot ko iyon.“Sir, I’ve already sent the information you needed about Mr. Francisco Madrigal to your email. But if you need further information, I’ll bring it to you.” Nagpasalamat lang ako saka ko inabot ang iPad kong nasa side table. Pagbukas ko ay wallpaper agad ni Khal at Lessi ang tumumbad sa’kin.Napangiti ako.Even in silence, just one look at their faces could calm the chaos in me. They’re my home. My peace.Pero ilang sandali lang ay bigla akong napatigil nang bahagyang gumalaw si Khalian. Napangiwi siya. His expression twist
FABIAN MONTERO MORDECAIMatapos kong sabihin iyon ay hindi ko na siya hinintay na makapagsalita pa. I left the room. But I stayed outside, I had no intention to leave her again. Kahit ilang beses niya pa akong pagtulakan.Nakaupo lang ako sa may bench nang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko iyon mula sa bulsa, hoping for news from Joey, but Khalian’s names flashed on my screen.Napatayo ako sa gulat dahil ito ang unang beses na tinawagan ako ng anak ko, kaya walang alinlangan kong sinagot ang tawag niya. “Hey, little bud…” my voice cracked. Tumikhim ako at muling napaupo sa bench, trying to calm my nerves. What happened tonight was too much to handle.“Daddy, kasama mo po si Mommy? She’s not answering my calls, po.” Napatingin ako sa pintuan ng kwarto ni Lessi. Napakuyom ako. Ayokong nag-iisa siya kasama ang Alejandrong iyon, pero ano magagawa ko?“Yes, baby,” my voice cracked again. Napalunok ako. “Bakit? Bakit hindi ka pa natutulog? It’s past your bedtime, bud.” There’s a long s