KABANATA 5

Kabanata 5

Kinuha ni Demux ang kahon ng regalo kay Aimee. Nang sa hindi maipaliwanag na dahilan ay may tila kumikiliti sa kanyang puso ng magaan at mabilis.

Hindi ito masakit sa pakiramdam ng lalaki, ngunit hindi naman maayos ang kanyang paghinga. Kaya nakakaramdam ng tila walang kapanatagan si Demux.

Ang ribbon sa kahon ng regalo ay kapansin-pansin na itinali ng maingat na maingat kaya naging maganda ito sa paningin ni Demux. 

Kakatwang hindi maipaliwanag ni Demux ang nararamdaman sa kahon na galing sa kanyang asawa.

Kitang-kita kasi kung gaano kalaki ang effort na ginawa ni Aimee regalong ibinigay sa asawa.

Napaka-transparent ni Aimee pagdating kay Demux, pero ang huli nagtatago sa anyo ng isang masipag na asawa ngunit ang totoo kasangkapan lang para sa kanya si Aimee, para pagtakpan ang kanyang pangangaliwa.

Bago pa man makapagsalita si Demux ay lumakad na si Aimee patungo  sa labas. Nagsuot ng coat at scarf ang babae na bumagay naman sa maliit niyang mukha, na kasing-laki lang ng palad.

Matapos magsuot ng coat at scraft tuluyan ng lumabas si Aimee ng pinto. Nakasanayan na nga ng babae ang umalis at um-akto na walang nangyari.

Kahit gaano man ka confident si Aimee sa paglalakad mapapansin pa rin ang paika-ika nitong lakad. Napansin iyon ni Demux at bahagyang nakaramdam ng pag-aalala kay Aimee.

Nais sanang magtanong pa ni Demux kay Aimee, ng narinig niyang bumuntong-hininga si Bella sa tabi niya, 

"Demux, ang sakit!"

He subconsciously collected his thoughts and helped her sit down again, "Sobrang sakit ba ng tuhod mo? Dadalhin na ba kita sa hospital?"

"Ayoko. Ayoko ng pumunta sa lugar na ‘yun!"

Kinagat ni Bella ang kanyang mga labi, sinulyapan ang kahon na nasa kamay ni Demux, tsaka bumulong, "Sabi mo hindi ka naaakit sa kanya, bakit ngayon malinaw na pinapahalagahan mo kahit ang mga bagay na ibinigay niya sa iyo."

Agad na umiba ang mukha ni Demux dahil sa narinig sa babae,"Bella marami na akong utang may Aimee. Kahit iba ang relasyon namin sa normal na mag asawa. Dapat maunawaan mo na asawa ko pa rin siya. Asawa niya pa rin ako.” may diin na ani ni Demux.

“Asawa sa papel! Hindi mo siya naging asawa sa kama at sa iba pang aspeto.” ganting sagot naman ni Bella. ganting tugon ni Bella kay Demux habang nandidilat ang kanyang mga mata, kasunod ang pagtulo ng kanyang mga luha, "Paano ako? Paano ako Demux ha? Ano ba ang tingin mo sa akin? Ano ako sa'yo? Hahayaan mo na lang ganituhin ako ng ganito ng asawa mo pati na rin si Shiro?" puno ng hinanakit na sunod-sunod na tanong ni Bella sa lalaki.

"Paulit-ulit na lang ba? ‘Diba sabi ko naman sa'yo, hindi ganoong klaseng tao si Aimee! Iba siya sa’yo Bella. Nagkataon lang na mahal kita at si Aimee ang susi para makapag-patuloy tayong magkasama. Aimee is well decent woman. Hindi siya maglalaro ng apoy, tulad ng ginagawa natin. So stop accusing her. Tama ng niloloko natin siya at ginagamit bilang cover up ng ating relasyon.” may bahid ng inis na ani ni Demux sabay kapa sa kanyang dibdib dahil tila mas lumala ang kakaibang pakiramdam sa kanyang dibdib.

"Tama na! Demux, hindi mo ba napapansin na ang bawat salitang sinasabi mo ngayon ay parang kinakampihan at ipagtanggol na siya! Mahal mo na ba siya? Hindi pwede! Hindi ako papayag. Ako lang dapat ang mahal mo! Kami lang ni Shiro at batang nasa sinapupunan ko. Akin ka noon, kaya akin kalang din ngayon at habang buhay." galit na galit na bulyaw ni Bella kay Demux na natigilan naman ng sandali.

Pagkatapos masabi iyon, tumayo si Bella na may luha sa kanyang mga mata at hinila si Shiro paakyat pataas ng hagdan.

Si Demux naman ay natigilan pa muli ng saglit at dahan-dahang bumuntong-hininga.

Hindi niya alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na ito. Kung totoo nga kaya na may damdamin na siya sa asawa na ni minsan hindi niya ginawang hawakan at sipingan.

Umiling ang lalaki ng ilang beses. Ipinilit i*****k sa isip na ayaw lang niyang makarinig ng masamang mga salita tungkol sa mabuti niyang asawa na si Aimee.

“She's one of a kind. Iba si Aimee sa lahat. Dalisay siyang magmahal. Wala akong ibang magawa na mabuti para sa'yo. Patawarin mo sana ako.” wala sa sariling ani ni Demux.

Mahinang patak ng ulan ang bumagsak sa loob ng dalawang araw. Parang walang pagmamadali ang ulan. Tila waring may iniindang sakit ang panahon pero pinipigilan na kumawala ng husto.

Pumunta si Aimee sa isang Chinese medicine clinic sa Manila para sa konsultasyon sa umaga.

Sa hapon, dumating ang isang kasamahan mula sa ibang bansa upang matuto ng acupuncture mula sa nakatatanda. Nasa Pilipinas man sila, buhay na buhay ang kulturang tsino sa kanilang pang araw-araw na buhay.

Dahil sa may alam at isa sa mahusay sa ganitong kaalaman si Aimee, pansamantalang ibinigay ng senior ang trabaho sa kanya. Walang kaalam alam si Demux sa katangian na meron ang kanyang may bahay.

Pagkatapos ng trabaho, bandang alas singko ng hapon, nagmamadali umuwi si Aimee para magpalit ng damit at maglagay ng light makeup.

 Aimee is way to perfection. Magandang mga mata, matangos ang ilong, maputing ngipin at balingkinitan ang katawan. Kaya naman sa kaunting pag-aayos lang, mas lalo tumingkad ang kanyang ganda na talagang agaw pansin sa mga tao.

Pagbaba ni Aimee sa sala ng bahay, nakita niya ang kakaibang katahimikan.

Sa isip niya mukhang ang bait ng mag-ina ngayon.

"Aimee."

Katatapos lang niyang magsuot ng esteleto nang marinig ang boses ni Bella na may bahid ng pagtawa na agad din dumating mula sa kanyang likuran,

 "Sa tingin mo, ikaw o ako ang pipiliin niya?" mapanghamon na ani ni Bella.

Sa loob ng utak ni Aimee maraming marurumi at bayolenteng bagay ang nais niyang gawin sa babae. Ngunit hindi ibaba ni Aimee ang sarili niya sa tulad lang ni Bella.

Saglit na natigilan si Aimee, tsaka ngumiti, "Ate, ano ba ang sinasabi mo? Hindi ko masyadong maintindihan." saad ni Aimee.

"Ang ibig mo bang sabihin ay gusto mong gumawa ng eksena ng isang biyuda na. hipag na nahuhumaling sa kanyang bayaw sa pamilya Alcasi?" mapang-uyam na dagdag ni Aimee.

"Aimee!!"

Dahil sa masyadong tahasan ang mga salita binitawan ni Aimee, agad na nagngangalit si Bella sa galit.

Kalmado niyang isinuot ang kanyang coat at bahagyang ngumiti, "Hindi na kita pag-aaksayahan ng panahon Bella, hinihintay na rin kasi ako ni Demux."

Sinundan ni Bella ng tingin ang palayang si Aimee hanggang sa bakuran kung saan nandoon na nga si Demux.

Sa sobrang galit ni Bella kinagat niya ang kayang labi at halos magdugo na iyon.

Oo nga’t pumayag si Bella na pakasalan ni Demux si Aimee noon dahil tali na rin naman ito. Kaya si Aimee ang pinili nila dahil malambot, mahina at madaling kontrolin ang babae sa kanilang paningin. Ngunit ngayon nagbago na ito. Marunong ng lumaban at makipaglaro ang babae. Kaya mas lalong nagalit si Bella, pero hinding hindi siya susuko sa laban.

“Tingnan natin kung sino ang uuwing luhuan Aimee.” galit na galit na ani ni Bella.

Sumakay naman agad si Aimee sa kotse ng payapa bago tumingin kay Demux "Hindi ka naman nag-hintay ng matagal, 'di ba?”

"Hindi, kararating ko lang." tugon naman ng lalaki.

Kailang kuyom ng palad si Demux , bago ibinaba ang kanyang mga mata. Napansin ni Demux na tila iba ang suot ng kanyang asawa ngayon. Hindi niya maiwasang sumimangot at umiba ng timpla, "Bakit ang liit ng suot mo?" ani niya habang nakayuko.

She smiled, “Nasa kotse naman tayo at bahay ang pupuntahan, kaya tiyak ko na  parehong kumportable para sa akin kaya tingin ko akma naman ang suot ko.”

Walang magawa si Demux dahil sa sinabi niya, "May sipon ka at nilalagnat lang noong nakaraan tapos ganyan pa ang suot mo, tingnan ko kung ano ang gagawin mo kapag nagkasakit ka na naman."

"By the way, pagkatapos ng dinner, uminom ka agad ng gamot." tila concerned na ani ni Demux sa asawa. Nga lang parang balewala na ito kay Aimee.

Sa isip ni Aimee.  Sipon ay ang pinakamadaling gamutin, ang isang tableta lang ng gamot ay sapat na. Mas maraming karanasan na ngang sinabakan at napagtagumpayan si Aimee kahit walang tulong mula sa iba kaya sisiw na lang ang sakit.

Nangyayari ang mga ‘yun sa bawat oras at araw sa nakalipas na tatlong taon.

Hindi niya laging maaasahan si Demux na pangalagaan siya. Kaya si Aimee na mismo ang nag-alaga at nagmahal sa kanyang sarili.

Dahil batid ng babae na hindi siya pwedeng umasa kahit kanino.

Hindi maintindihan ni Demux ang nararamdaman nang makita niyang parang wala na itong pakialam sa kanyang katawan at kalusugan,

“Para bang sa pananalita mo wala akong pakialam sa'yo. Ako na asawa mo. I’m just worried about you Aimee. I always want you to be safe.” wika ni Demux.

Bahagya nagulat si Aimee, "Hindi mo ba nabuksan ang regalong binigay ko sa’yo kahapon?"

"Hindi pa." Mahinahong sinabi ni Demux.

"Hindi ba’t sa birthday ko pa iyon? Kaya naman plano ko na sa mismong araw ng birthday ko iyon buksan."

“Gano'n ba? Sige ayos lang yan.” tila balewang sagot ni Aimee.

Sa ganitong paraan kasi magkakaroon pa ng maraming oras ang babae para maghanda.

Si Aimee at si Demux tipikal na walang katangian ay paksang pinag-ka-pareho. Kaya namam mas pinipili nila na tumahimik na lang sa lahat ng oras kapag sila'y magkasama. Literally hindi sila compatible sa isa’t isa.

Ikiniling ni Demux ang kanyang ulo at nakita si Aimee na tahimik lang na nakatingin sa mga sasakyan at tao na nagmamadali sa labas ng bintana. Hindi niya alam kung ano ang iniisip ng asawa, dahil mukha lang naman itong blangko. Hirap aminin ni Demux sa sarili na wala naman talaga siyang alam sa kanyang asawa kahit na tatlong taon na silang nagsasama.

Ang tanging alam lang ni Demux kay Aimee ay harmless ito. Walang masamang gagawin kahit kanino. Gano'n ka dalisay ang tingin ni Demux kay Aimee.

Dahil sa katangian na ‘yun ni Aimee nagtataka si Demux bakit hindi kayang pakisamahan ni Bella ang asawa niya.

Nilaro ni Demux ang kanyang labi tila sinusubukan na maghanap ng topic para makausap kahit paano ang asawa ng biglang tumunog ang kanyang cell phone.

"Mr. Alcasi, umalis po si Miss Bella. And we followed her, pumunta po si Miss Bella sa isang blind date."

Hindi malakas o mahina ang boses ng nasa kabilang linya.

Malinaw itong narinig ni Aimee.

Naging masikip bigla ang loob ng sasakyan sa isang iglap. Naramdaman ni Aimee na sinusubukan ni Demux ang kanyang makakaya upang pigilan ang kanyang galit.

 Ilang beses na sinubukan kumalma ni Demux hanggang sa tugunin nito ang nasa kabilang linya.

"Send me the location ."

May lungkot bigla na gumuhit sa mukha ni Demux.

Matapos ibaba ang telepono, tinignan ng lalaki si Aimee. Nag-aalangan ito pero hindi talaga kaya ni Demux na basta pabayaan si Bella.

"Aimee, I'm sorry! I didn't know na may emergency na mangyayari, hindi na kita magagawang samahan sa hapunan ng pamilya."

“Anong emergency?” tanong ni Aimee sa isip kahit alam naman niya kung ano.

Gano’n pa man ayaw itong ilantad ni Aimee.

Dahil batid niya na lalo lang niyang mapapahiya ang kanyang sarili.

"Nakikita ko nga sa mga mata mo na super emergency talaga.”

Bahagya niyang ibinaba ang kanyang mga mata, " Manong, please pull over."

Dahan-dahang huminto ang sasakyan.

Hindi gumalaw si Demux at nalilitong tumingin kay Aimee, "Demux, lumabas ka kaagad sa kotse, hindi kami makakatagal sa tabing kalsada. Kaya ko naman pumunta without you." walang emosyon na ani ni Aimee. Kilabot naman ang hatid noon kay Demux.

"I'm sorry Aimee, next time I’ll choose you." tugon ni Demux na mas nagpasama ng loob ni Aimee.

Lalong naguluhan si Demux ng makitang parang wala ng epekto sa asawa ang kanyang sinabi.

Sandaling natahimik si Demux pero kailangan niyang lumabas ng sasakyan.

Ang monthly dinner ng pamilya ng Gregorio ay iba sa normal na mga dinner. Mayroong limang tao sa pamilya Gregorio, kabilang ang kay Demux. Masyadong tahimik iyon at formal na akala mo’y katulad ng klima sa sementeryo.

Pagpasok na pagpasok ni Aimee sa lumang bahay, dinala siya ng kasambahay sa silid-kainan.

"Aimee, matagal ka nang hinihintay ng lola, naghihintay siya palagi sa pagbabalik mo."

“Talaga? May naghihintay pala sa akin." wala sa katinuan na ani ni Aimee dahil dala pa rin ng babae ang naging eksena ng pag-iwan ni Demux sa kanya para kay Bella.

Kinagat ni Aimee ang kanyang mga labi at tumango, ngunit ang kanyang mga kamay ay hindi komportable na nakakuyom.

Sa silid-kainan.

Ang matandang Gregorio ay nakaupo sa pangunahing upuan, at ang kanyang panganay na anak na babae at pangalawang anak na babae ay nakaupo sa kanyang kaliwa.

Pumasok si Aimee  at tinawag ang lahat, isa-isa. "Lola,  tita Gie, tita Lilia."

Walang pakialam na ‘di sumagot ng dalawang tiyahin. Nakatingin sa likod niya ang matandang Ginang. Nang walang makitang tao, hindi niya maiwasang sumimangot, at ang mga kulubot sa kanyang mukha ay naging napakalalim. "Nasaan si Demux?"

Sumagot si Aimee ng totoo, "May kailangan siyang gawin kaya umalis po at hindi na kasama."

Sa isang iglap biglang umalingawngaw ang malakas na sigaw.

"Aimee lumabas ka at lumuhod! Hindi ganito ang itinuro ko sa’yo. Wala ka ng respeto sa tradisyon.”