Samantala sakay naman ng isang magarang kotse si Giovanni. Ang kaniyang galit na emosyon ay hindi mapigilan, nang malaman niya ang planong pagpapakasal ng kaniyang Daddy.
“Gabi na, Giovanni. Hindi ba puwedeng bukas na natin bulabugin si Tito Rafael?” tanong ni Sander, ang kaibigan niya. “Hindi puwede, dapat ngayon din ay linisin ko ang utak niya. Kung kinakailangan kong palaklakin siya ng holy water ay gagawin ko matauhan lang siya sa nais niyang gawin.” “Alam mo, I donʼt really see what's wrong about him marrying another woman, eh, kung nagmamahal talaga siya.” Napangisi si Giovanni. “Whatʼs wrong? Well, may I remind you that my mother is still alive, Sander! She's not just… in her right mind…” Napakuyom si Giovanni ng kaniyang kamao at natahimik naman si Sander. 6 years ago, her mother became like a vegetable dahil sa isang aksidente. Base on the investigation hit and run ang nangyari. Isang truck ang nakasagasa sa sinasakyan nitong kotse. Nakulong naman ang driver, pero palaisipan pa rin sa isipan niya kung bakit galing ang Mommy niya sa cemetery. Nakita iyon sa CCTV. His grandma and grandpa ay nakalibing sa Italy, kaya sino ang binisita nito? “We are here. Hindi na ako papasok sa loob, laban mo ‘yan, eh.” sambit ni Sander na siyang tinanguan lamang ni Giovanni. Bumaba si Giovanni sa kotse, at kaagad siyang nakita ni Butler Teodoro. “N–Narito po pala kayo, Sir Gio. Kailan pa po kayo nakauwi ng bansa?” tila kinakabahan nitong tanong. “Stay still, Teodoro. Hindi pa kami nagkikita ni Daddy, pero ang nginig sa boses mo ay nababakas na.” walang emosyong sambit ni Giovanni saka tuloy-tuloy na pumasok sa loob ng mansion. Nakayukong sumunod si Teodoro sa kaniya. Hindi naman nito tinatanggi ang takot na nararamdaman dahil tiyak na gulo ito. Palaging tila may gyera sa tuwing magkikita ang mag-ama. “So, where's Dad?” tanong ni Giovanni saka bumuntong hininga. “W–Wala po siya rito. Hindi po niya pinaalam kung saan siya nagtungo. Ngunit may sulat po siyang iniwan para sa inyo, na tila ba nahuhulaan na niyang darating ka.” Inabot ni Butler Teodoro ang sulat kay Giovanni at tinanggap niya ‘yon. “I know you're mad, but I have a gift for you to ease your pain.” Napakunot ng noo si Giovanni. “Ano na naman ang pakulo ng matandang ‘to?” tanong niya sa kaniyang isipan. Sa halip na magtanong kay Teodoro ay inabot na lamang niya pabalik rito ang sulat. Naglakad siya patungo sa ikalawang palapag, kung saan naroon ang kaniyang kuwarto. Mula sa door knob ay nakita niya roon ang isang pulang ribbon. Walang buhay niyang binuksan ang pintuan at pagpasok niya ay isang babaeng walang malay ang nakahiga sa kaniyang kama. “What the fvck? Ito bang regalo ang sinasabi ng matandang ‘yon?” inis niyang turan bago naglakad palapit sa babae. Napahilot siya sa kaniyang sintido, dahil sa medyo tama ng alak sa kaniyang sistema. Uminom kasi sila ni Sander bago siya magtungo rito. Kinuha naman niya ang kaniyang cellphone at tinawagan ang kaniyang Daddy. “Answer your fvcking phone.” bulong ni Giovanni. “Hello son, nagustuhan mo ba ang regalo ko?” iyon kaagad ang bungad ng Daddy niya nang sagutin nito ang tawag. “Are you insane, Dad? Saan niyo naman nakuha ang isang ‘to?” “Huwag mo ng alamin pa. Basta i-enjoy mo na lang ang gabing ito.” saka natawa ito. Rinig ni Giovanni ang malakas na tugtugan mula sa kabilang linya. “Teka, nasaan ba kayo? Donʼt tell me you're having your bachelor party?” Tanging tawa na lamang ang narinig niyang tugon mula sa kabilang linya bago namatay ang tawag. “Hmmm…” rinig niyang pag-ungol ng babae habang nakakunot ang noo nito. Natitigan niyang muli ang itsura ng babae. Tila isang anghel ang nas kama niya ngayon. Marunong siyang kumilatis ng isang babaeng bayaran, at isang babaeng inosente. But right now, in front of him is someone like you can't resist. She’s wearing a black lingerie, at kitang-kita niya ngayon ang makinis nitong balat, at ang mga parte ng katawan na siyang dapat ay nakatago lang. Biglang nag-init ang mukha ni Giovanni. Nakaramdam siya ng init sa kaniyang katawan, at ramdam niya ang kaniyang alaga ay sumasaludo ngayon. “Damn it!” mahina niyang mura bago niluwagan ang suot niyang necktie. Lumapit siya sa dalaga upang gisingin sana ito, ngunit nang mahawakan niya ang balikat nito ay tila lalo siyang nakaramdam ng init sa kaniyang katawan. “Ilang taon na ba ‘yung huling may naikama akong babae?” tanong niya sa isip. Nagulat naman siya nang dumilat ang babae at ngumiti sa kaniya. Hinila nito ang kaniyang leeg saka siya niyakap. “A–Ang init… tulungan mo ‘ko… tanggalin mo ang init na nararamdaman ko…” “Baka magsisi ka sa gusto mong mangyari?” nakangising sambit ni Giovanni. Umiling ang babae. “H–Help me please…” Hindi na nagdalawang isip pa si Giovanni at kaagad na hinalikan ang labi ng babae. Ramdam niya na hindi ito sanay kaya marahan lamang niya itong ginabayan. At ang bawat paghimas niya sa balat ng babae ay tila napapaso ito at napapaliyad. Mabilis na lamang niyang nahubad ang kanilang mga saplot. At lalong nag-init ang kaniyang mga mata nang makita ang pink nitong nipplè, at ang perlas nitong kaunti lamang ang buhok. “Romance won't do right now. I want to feel inside you...” bulong ni Giovanni sa babae bago niya ipasok ang kaniyang kahabaan sa basang lagusan nito. “Ah! Ouch!” mahinang sigaw ng babae habang hawak ang balikat niya. “Ah! Fvck! You’re a virgin!” “Y–Yes…” narinig niya ang mahinang paghikbi ng babae, kaya nakaramdam siya ng awa rito. Mahina niyang hinimas ang pisngi nito, at naramdaman niya ang luha mula sa mga mata nito. “Sorry… but I can't back out… don't worry sa umpisa lang naman ‘yan masakit… I will be gentle, I promise…” pagsumamo ni Giovanni sa babae. Tumango na lamang ang babae at nagpaubaya sa bawat haplos at halik ni Giovanni. Hanggang sa kapwa na sila lamunin ng init ng kanilang mga katawan. Kinabukasan ay nagising si Fatima na masakit ang kaniyang buong katawan. Pinakiramdaman niya ang sarili at ramdam niya ang hapdi sa gitnang bahagi niya. Unti-unting naglandas ang luha sa kaniyang mga mata, at niyakap ang kumot pantakip sa kaniyang katawan. “W–Wala na… wala na ang pinakaiingatan kong akin…” naluluha niyang sambit, at gusto niyang maduwal sa isiping isang matanda ang siyang nanamantala sa kahinaan niya. Naalala niya na pagkalapag sa kaniya sa kama ay mayroong ding itinurok sa kaniya. Doon nagsimula na maramdaman niyang mag-init ang katawan niya. Gumalaw ang lalaki sa kaniyang tabi at marahan siyang niyakap. Nakita niya ang balat ng lalaki. “M–Makinis at walang kulubot? At isa pa… may muscle?” tanong niya sa kaniyang isipan. Gumalaw siya ng kaunti upang masulyapan ang itsura ng lalaki, at nanlaki ang kaniyang mga mata sa nakita. “Hindi isang matanda! Kundi isang guwapong lalaki!” Mabilis siyang napatakip sa kaniyang labi dahil sa gulat. Natitiyak niyang mas matanda lamang ang lalaki sa kaniya ng ilang taon. “No wonder kung bakit pakiramdam ko ay magang-maga ang kiffy ko, kasi hindi uugod-ugod ang siyang first time ko…” Maingat niyang inalis ang braso ng lalaki at pinulot niya ang isang slack, at black suit saka dali-daling lumabas ng kuwarto. Kahit masakit ang kiffy niya ay tiniis niya ‘yon. Hindi siya maaaring makita nito, at kailangan na niyang tumakas dahil hindi pa rin siya ligtas sa matandang pinagbentahan sa kaniya ng kaniyang Daddy.Habang nagmamadali silang lumabas ng bahay, ang mga yabag ng mga kalaban mula sa dilim ay patuloy na lumalapit. Si Giovanni at ang kanyang grupo ay handa nang makipaglaban. Ang mga mata nila ay puno ng determinasyon at takot—alam nilang bawat galaw ay magdudulot ng buhay o kamatayan.Ngunit, bigla na lamang, may mga kalalakihan na sumulpot mula sa dilim. Lahat sila ay nakaitim, ang mga mukha ay tinatakpan ng mga sombrero at bandana. Agad na nagbanta sa kanila ang presensya ng mga lalaki—ang mga kalaban ba ay dumating na nang buo?"Mga kalaban!" sigaw ni Giovanni, sabay hawak sa kanyang baril. "Maghanda kayo!"Ang mga mata ni Fatima, Mariella, at Sander ay naging alerto. Tumigil sila sa kanilang mga hakbang at naghanda ng kanilang mga armas, ngunit hindi pa man sila nakakalapit sa mga kalalakihan, isang pamilyar na tinig ang narinig nila mula sa likod."Giovanni, itigil mo na!" sigaw ng isang lalaki na pumasok mula sa madilim na bahagi ng bahay. "Hindi kami kalaban!"Nagulat si Giovann
Ang malamlam na gabi ay nagbigay daan sa isang hindi inaasahang takbo ng mga pangyayari. Mabilis na tumakbo si Giovanni at ang kanyang grupo—si Mariella, Fatima, at Sander—pabalik sa kanilang bahay, ang bawat hakbang ay puno ng kaba at tensyon. Iniisip ni Giovanni ang kaligtasan ng kanyang anak na si Marcus, at ang takot na may mangyaring masama sa kanilang pamilya. Kung hindi sila magmamadali, maaaring huli na ang lahat.Habang naglalakad sila, ang malamig na hangin ay sumasabay sa takot na umaabot mula sa kanyang dibdib hanggang sa kanyang mga daliri. Minsan lang siyang magmadali, at ngayon, tila ang bawat minuto ay may buhay at kamatayan na nakataya. Hindi maitatanggi, ang galit at pagkabigo ay sabayang sumasabog sa kanyang isipan. Kung hindi siya nagmadali, hindi lang ang buhay niya ang mawawala, kundi pati na ang pamilya niyang matagal na niyang pinangarap protektahan."Giovanni, kailangan nating magmadali," sabi ni Mariella, habang ang mga mata nito ay nagmamasid sa paligid, til
Samantala si Mariella ay aksidenteng narinig ang pinag-uusapan ng mga taong na utos sa kaniya na patayin si Giovanni. Ang totoo pa lang motibo nito ay para makuha ang kompanya ng Samniego, at patayin pati na rin siya.Habang naglalakad si Mariella sa madilim na kalsada, ang mga saloobin niya ay gumugulo sa kanyang isipan. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig—ang mga plano ng mga tao na nag-utos sa kanya na patayin si Giovanni. Hindi lang siya ang target nila. Gamit ang kanyang mga alyado, ang layunin nila ay ang kunin ang buong kompanya ng Samniego, at pagkatapos, tiyak na siya na rin ang kanilang tatapusin. Ang mga mata ni Mariella ay sumabog sa galit at takot. Paano niya nalaman ang mga lihim na ito? Bakit kailangan nilang gawin ito sa kanya at kay Giovanni?"Ang plano mo, Giovanni... hindi ko na kayang maging bahagi nito," bulong niya sa sarili habang mabilis na naglalakad, ang puso ay kumakalampag sa kaba.Naisip niyang kailangan niyang makita si Giovanni, para maipaliwanag
Habang iniisip ni Giovanni ang mga saloobin, nagpatuloy si Mariella sa pagtayo, hindi alam kung anong susunod na hakbang ang gagawin. Nang biglang may narinig silang tunog ng mga yabag sa labas ng kwarto. Isang seryosong tinig ang dumaan sa silid, at napansin nilang may mga anino na dumadaan sa bintana.Giovanni ay mabilis na tumayo at naglakad papunta sa pinto, pinansin ang tensyon sa hangin. “Nandiyan sila,” ang sabi niya, boses na may kalakip na galit. “I’m sure they’ve been watching us the whole time.”Mariella, na nagsimulang makaramdam ng kaba, ay sumunod kay Giovanni. "Sino sila? Anong gagawin natin?"Giovanni ay nakatingin sa bintana, ngunit hindi tumugon agad. Habang ang ingay sa labas ay lumalakas, natanaw niyang may mga armado na sumusugod sa gusali. "Hindi na nila tayo papakawalan, Mariella," sagot niya sa tono ng kalmado ngunit puno ng determination.Habang ang mga yabag ay naging mas malapit, napansin ni Mariella na ang mga armas ng mga pumasok ay hindi basta-basta. "Mas
Lumipas ang ilang araw, at natagpuan ni Mariella ang sarili niyang nakatayo sa harap ng isang lumang gusali sa downtown, ang unang lokasyon na ibinigay sa kanya ng grupo ni Valderama. Sa loob ng gusali, isang grupo ng mga tauhan ang naghihintay—mga operatiba na gagabay sa kanya para sa pagbabalik niya sa mundo ni Giovanni.Pagpasok niya, sinalubong siya ni Mr. Cortez, may hawak na isang itim na bag. “Dito nakalagay ang lahat ng kailangan mo—damit, pera, at isang bagong phone na may direktang koneksyon sa amin.”Kinuha ni Mariella ang bag at binuksan ito, tinitingnan ang laman. “At ano ang unang gagawin ko?”Ngumiti si Mr. Cortez. “Ang una mong hakbang? Sisiguraduhin mong makikita ka ni Giovanni sa isang sitwasyon kung saan wala siyang choice kundi tulungan ka.”Mariella ay ngumiti nang mapanukso. “At anong klaseng sitwasyon ‘yan?”"Isang pekeng ambush," sagot ni Mr. Cortez habang nag-abot ng isa pang folder. "Isang senaryo kung saan para kang target ng isang assassination attempt. Per
Samantala sa loob ng madilim at mabahong kulungan, nakaupo si Mariella sa isang sulok, nakataas ang isang paa sa bakal na kama habang abala sa pagtalim ng isang maliit na piraso ng kahoy gamit ang isang bato. Ang kanyang mukha ay puno ng inis at pagod. Matagal-tagal na rin siyang nakakulong, ngunit imbes na makisama sa iba, mas pinili niyang makipag-away."Hoy, Mariella," sigaw ng isang matabang preso na si Liza, ang lider ng grupo ng mga babae sa loob ng kulungan. "Balita ko, sinubukan mo na namang bumangga sa mga bantay kanina. Anong akala mo, ikaw ang reyna dito?"Mariella ay nagtaas ng tingin at sinamaan ng tingin si Liza. "At ano naman kung totoo? Mas gusto ko pang mabulok dito nang mag-isa kaysa makisama sa mga katulad niyo."Biglang tumawa si Liza, ngunit ito'y may halong panunuya. "Talaga? Eh, paano kung dumating ang araw na wala kang kakampi rito? Alam mo naman kung anong nangyayari sa mga walang proteksyon sa loob ng kulungan, di ba?"Napangisi si Mariella, itinapon ang pina