Chapter 17

CHE-CHE'S POV

Pagbalik ko sa canteen ay naging tahimik na lang ako. Paano ba naman kasi masakit na naman ang tuhod ko. Kakagaling pa lang ng mga tuhod ko ay umakyat na naman kasi ako.

"Beshy, what happening to you? Are you okie o owright?" Tanong sa akin ni Joy.

"My toes my knees are ek-ek." Sagot ko naman sa kanya.

"Oh my gulay, you hab a ray-ray." Natatawa na sabi niya sa akin.

"What's ray-ray my beshy?" Natatawa na tanong ko sa kanya.

"Ray-ray long for rayuma and short for ray-ray." Natatawa na sagot niya sa akin.

Masaya kaming nag-uusap ni Joy habang si Ate Sally ay naiiyak na. Nagkatinginan naman kami Joy. Iniisip ko baka may pinagdadaanan si ate. Malungkot kaya siya? Tanong ko sa sarili.

"Ate, may problema ka ba? Bakit ka umiiyak?" Nag-aalala na tanong ko sa kanya.

"Ha? Ako may problema? Wala, wala naman akong problema." Sagot niya sa akin habang pinupunasan ang mga luha niya.

"Eh bakit ka umiiyak?" Tanong ko pa sa kanya ulit.

"Naiyak lang ako sa kakatawa sa inyo. Kayo na talaga