Isang Buwan ang LumipasMula sa malayo, pinagmamasdan ni Madeline ang mga bata sa Heaven’s Door Orphanage habang abala sila sa pag-aani ng prutas at gulay mula sa kanilang hardin.Muling bumalik sa kanyang isipan ang araw nang tuluyan niyang natuklasan ang kanyang tunay na pagkatao at ang kanyang tunay na ama—si Shun Saito, ang may-ari at tagapagtatag ng Heaven’s Door Orphanage.Bagaman isang buwan na ang lumipas mula nang pumanaw ang kanyang ama, dama pa rin niya ang panghihinayang. Huli na nang malaman niya ang kanyang tunay na pagkatao, ngunit tinanggap na rin nila na panahon na ng kanyang ama upang makapiling ang Makapangyarihang Lumikha.Dahan-dahan siyang nakaka-move on sa tulong ni Tiya Yumi, ng kanyang matalik na kaibigang sina Peppy at Rachel, at ng mga bata sa ampunan.Gayunpaman, hindi na niya gaanong nakikita si Oliver mula nang ihatid nila sa huling hantungan ang kanyang ama.Miss na miss niya ito, ngunit wala siyang karapatang maramdaman iyon dahil wala namang namamagita
Tumakbo si Oliver na parang nawawala sa sarili habang mabilis siyang dumaan sa pasilyo ng ospital kung saan nakakonfine si Uncle Shun.Nakareceive siya ng emergency na tawag mula kay Aunt Yumi, at sinabi nito na lumala ang kalagayan ng matanda dahil sa komplikasyon sa puso.Inilipat na siya sa Intensive Care Unit para sa masusing obserbasyon. Kailangan niyang sumailalim sa open-heart surgery sa lalong madaling panahon, ngunit nasa listahan pa rin siya ng mga naghihintay para sa isang donor ng puso...Pagpasok ni Oliver sa silid, nakita niyang natutulog si Uncle Shun, napapalibutan ng iba't ibang tubo sa katawan. Nasa tabi nito si Aunt Yumi, mahigpit na hawak ang kamay ng matanda habang binabantayan ito."Auntie Yumi," mahina niyang tawag.Napatingin ang matanda sa kanya, pilit pinipigilan ang pagluha."Oliver... Napakakritikal ng lagay ng tiyuhin mo. Sinabi ng doktor na kailangan niyang sumailalim sa open-heart surgery, kundi... Hindi pa ako handang mawala siya!" lumuluhang sabi ni Au
Gabi na at nagbabantay si Madeline sa mga natutulog na bata. Siya ang nakatokang mag-ikot ngayong gabi upang suriin ang bawat kwarto ng mga bata sa ampunan.Matapos niyang suriin ang lahat ng kwarto, naglalakad na siya sa pasilyo at malapit nang lumagpas sa opisina ni Auntie Yumi nang bigla siyang huminto nang marinig niya ang tunog ng telepono sa loob.Napakalakas ng tunog ng telepono kaya natatakot siyang magising ang mga batang natutulog malapit sa silid.Wala siyang ibang pagpipilian kundi pumasok sa opisina upang sagutin ang tawag."Hello, ito po ang Heaven’s Door Orphanage, paano po namin kayo matutulungan?" sagot ni Madeline sa tawag."Paumanhin, maaari ko bang malaman kung sino ito?" narinig niyang tinig ng isang matandang lalaki mula sa kabilang linya."Ako po si Madeline, isa akong bagong staff dito sa Heaven’s Door Orphanage. May maitutulong po ba ako?" magalang na tugon ni Madeline.Nagulat siya nang biglang maputol ang tawag.Ibinaba ni Madeline ang telepono sa cradle nit
Tatlo sila na nagpasya na matulog at tapusin ang araw dahil maaga silang magsisimula bukas.Bago tuluyang makatulog si Madeline, naalala niya si Mother Superior, ang mga madre, at ang mga bata sa Sunshine Orphanage.At matapos ang ilang minuto, tuluyan na siyang napalalim sa pagtulog…Kinabukasan.Hawak ni Madeline ang dalawang brown paper bag na puno ng grocery habang naglalakad kasama si Tiya Yumi.Hiningi ng matanda na samahan siya sa pamimili upang bumili ng dalawang linggong supply para sa Heaven’s Door Orphanage."Ano sa tingin mo ang masasabi mo tungkol sa Japan, Madeline?" biglang tanong ni Tiya Yumi."Sa ngayon, maayos naman, Tiya." nakangiting sagot ni Madeline."Ikinalulugod kong marinig ‘yan. Sigurado akong masasanay ka ring mamuhay dito sa Japan sa lalong madaling panahon," wika ni Tiya Yumi."Sa tingin ko rin," sagot ni Madeline."Ay, muntik ko nang makalimutan! Nangako ako sa mga bata na bibili ako ng donuts para sa kanilang meryenda mamaya. Dadaan lang ako saglit sa do
Gabi na, ngunit hindi pa rin makatulog si Madeline. Paulit-ulit na naglalaro sa kanyang isipan ang kanilang pag-uusap ng Mother Superior kanina."Ito na ang bihirang pagkakataon mong muling hanapin ang iyong ama..." wika ng matandang madre.Maingat na bumangon si Madeline mula sa kanyang kama. Dahil hindi siya dalawin ng antok, napagpasyahan niyang maglakad-lakad sa labas upang malanghap ang sariwang hangin at malinis ang kanyang isipan.Makalipas ang ilang minuto, nakarating siya sa palaruan ng ampunan at naupo sa isang duyan. Tahimik niyang pinagmasdan ang bilog at maliwanag na buwan."Ano sa tingin mo ang dapat kong gawin, Mama? Gusto mo bang hanapin ko ang aking ama, o kalimutan na lamang siya at magpatuloy sa aking buhay?" Mahinang bulong niya habang nakatitig sa buwan.Sinubukan niyang pakinggan ang kanyang puso at isipan. Sa kaibuturan ng kanyang puso, matagal na niyang hinangad na makita ang kanyang ama. Gusto rin niyang malaman kung bakit sila iniwan nito at kung bakit, sa ka
Si Darlene ay kasalukuyang nasa kanyang paboritong coffee shop, habang naghihintay sa isang taong naging bahagi ng kanyang buhay.Nagpasya siyang makipagkita sa dati niyang guro sa Ingles noong high school sa Alta Tierra High—at ang una niyang pag-ibig—si Ginoo Oliver Burton. Kailangan niya itong makausap sa huling pagkakataon bilang dating guro at estudyante.Makakasama niya ito sa isang charity project sa loob ng maikling panahon, kaya nais niyang linawin ang anumang hindi pagkakaintindihan sa pagitan nila.At higit sa lahat, nais niyang makipag-usap nang huling beses at tuluyan nang magpatuloy sa buhay kasama si Aston…"Hello, Darlene. Pasensya ka na kung napaghintay kita nang matagal."Natauhan si Darlene mula sa kanyang malalim na pag-iisip nang marinig niya ang boses ni Ginoo Oliver Burton.Isang maliit at magalang na ngiti ang kanyang pinakawalan habang nakatingin sa kanya."Hi, Sir Oliver. Ayos lang, kakarating ko lang din naman halos. Maupo po kayo." sagot niya.Lumapit ang i