“Baaaaby, bakit may kondisyon?”
“Shh!” Tinakpan ko ang bibig niya at pinanlakihan ng mata. Para naman itong batang mabait na biglang umamo ang mukha. “I’m doing this for us. Makisama ka muna sa akin, sa ngayon. Hindi rin naman ‘to magtatagal eh. Isang taon lang. ”
“Isang taon?” Masungit nitong sabi pero desidido akong tumango sa kanya. Just until I finish my studies. Isang taon nalang naman at matatapos na ako sa kurso ko.
“What condition was that then?” He asked defeated.
Sabi ko diba? Sa akin lang nagpapa-under ang Sarmiento na ‘to. Sa akin lang din ito nagpapa-bebe. Kung sa ibang tao lang ‘to, hindi ako sure.
Ibang-iba ang Knoxx Wolfert na nakikipag-usap sa mga business partners niya sa Tart ko. Yung Knoxx na halos hindi man lang ngumiti at palaging puno ng awtoridad kung nakikipag-usap. Mapanegosyo man o kahit sa mga kaibigan niya. Knoxx is the reserved type. He only talks a lot kapag ako ang kasama niya.
Ang Knoxx na nakilala ng mga tauhan nila dito sa hacienda ay sobrang layo ng Knoxx na nasa harapan ko ngayon. Masyado itong seryoso pagdating sa trabaho. Magaling itong makisama at maayos sa mga empleyado pero ang trabaho ay trabaho. He is the exact opposite of his twin. Knoxx is the stricter and more serious version of Knight. But I like him more, better than anyone else.
But, there’s only one but…
Ang feeling ko ba kung hihilingin kong secret lang muna ang relasyon namin? Alam ko kasing isang malaking chismis kapag nalaman dito sa amin na ang isang Sarmiento ay nahulog sa isang hamak lamang.
At least kung makatapos na ako ng pag-aaral, hindi na ako ganun ka alangan sa kanya. Alam ko namang mabait ang mga magulang ni Knoxx lalo na si Senyora Miranda pero naalangan pa rin ako.
“Can we keep this between us muna?” Malumanay kong sabi sabay pakawala ng iang malalim na buntong hininga.
“What do you mean?” Bahagyang kumunot ang noo niya.
“I mean, tayo lang muna ang makakaalam.”
“You want to keep me secret, Carla Ysabelle?” Ang kaninang saya sa mga mata nito ay napalitan ng iritasyon.
Iritado ba siya dahil ayokong malaman ng iba ang relasyon namin? Hindi ba siya nag-aalala sa sasabihin ng iba? Na baka madungisan ko ang apelyedo nila?
“Ayaw mo ba? Ikaw kasi ang iniisip ko eh.” Nahihiya kong amin sa kanya.
“You don’t want people to know about us? Kinakahiya mo ba ako, Carla Ysabelle?”
Hindi naman ganun ang punto ko kaya lang parang ganun yung dating sa kanya. Mukhang hindi niya nga ata nagustuhan at buong pangalan ko na ang binanggit niya.
“Aren’t you proud of me to be your boyfriend?”
“Of course, I am.” Mabilis kong sagot sa kanya. “It’s just that, it’s you I am thinking, Tart. I don’t want to taint your reputation. It doesn’t matter to you, I know, but I want to ready myself first, at least? Para kahit papano, may maipagmamalaki din naman ako.”
Matagal itong hindi nagsalita. Maybe he was offended that I will keep our relationship between us for the meantime, pero hindi na man yun para sa akin. I am doing this for him. Lalo na ngayon na siya ang may hawak halos lahat ng negosyo nila.
“Isang taon lang naman. Patapusin mo lang ako para kahit papano, hindi naman ako ganun ka alangan para sayo.”
“You are more than enough for me, Baby. You don’t need to prove your worth.”
I sighed, hindi ako nakasagot. Mahabang katahimikan ang namagitan sa amin.
“Is that what you want?” Kapagkway tanong niya sa akin. Nahihiya akong tumungo sa kanya saka nag-iwas ng tingin.
“Hey, it’s okay. If that’s what my baby wants then I will gladly do it.” He said cupping my face before planting a soft kiss on my lips. “Don’t worry about me, okay? What my baby wants is what matters to me.”
“Thank you, Tart.”
“Only for a year, Ysabelle. Just until you graduate.” I nodded agreeing to him. Malambing akong ngumiti sa kanya pero sinimangutan niya lang ako. Gayunpaman alam kong hindi ito galit sa akin.
“What time are you free tomorrow? Susunduin kita dito at pupunta tayo sa cabana.”
May cabin na pinagawa si Knoxx sa pinakamataas na parte ng hacienda nila. Doon kami tumatambay kapag gusto niyang magpahangin at kapag galing kami maligo sa talon. Maganda ang pwesto doon sa itaas, kita ang buong lawak ng hacienda.
“Hapon nalang kasi may tatapusin pa akong projects namin. Siguro mga alas tres para hindi rin tayo gabihin.”
“Okay.” Pagsang-ayon nito. “I’ll bring Chival tomorrow.” My smile widened. Chival is the name of his horse. Ang kabayong ginagamit namin kapag namamasyal kaming dalawa dito sa hacienda nila.
“Let’s get inside Baby, Tatay Ador is waiting.”
Pagtingin ko sa labas andun nga si Tatay, nakatayo sa labas ng bahay at nakatingin sa sasakyan ni Knoxx. May ibang kapitbahay rin na nasa labas ng mga bahay nila, nag-aabang ng magandang pwedeng pagchismisan. At walang iba yun kundi ako.
“Wag ka nalang kaya pumasok. Madaming kapitbahay ang nakatingin sa atin baka—”
“Let’s go Ysabelle. Let them think what they want to think.” Humaba ang nguso ko pero wala rin naman akong nagawa.
Nauna na itong lumabas sa sasakyan niya. Pagkatapos umikot ito sa bahagi kung nasaan ako para pagbuksan ako ng pintuan. Dati kinokontra ko pa siya kapag ‘pag pinagbubuksan niya ako pero wala din naman akong nagawa dahil matigas din ang bungo ni Knoxx.
Mga ganitong bagay ang hindi ko pwedeng kontrahin sa kanya. According to him, that’s how I should be treated. Dapat pinagbubuksan at inaalalayan. Ganda yern?
Pagkababa ko kinuha niya ang mga gamit ko sa likod ng sasakyan niya. Tutulungan ko pa sana siyang magbibitbit sa tatlong bags ko pero hindi niya ito binigay sa akin. Sa halip pinauna niya na akong maglakad papasok.
“Tatay kong gwapo, magandang hapon po!” bati ko kay Tatay sabay mano. Natatawa itong ginulo ang bangs ko.
“Himala at maayos buhok mo ngayon. Nagmukha kang tao.”
Si Tatay isa pang bully.
“Si Wolfert nagtali nito Tay, sinundo niya ako sa school at sumama dito dahil gusto daw mukbangin ang tahong ko ngayon.”
“Ysabelle!”na-eeskandalong saway ni Knoxx sa akin. Naguguluhan akong lumingon sa kanya. Nakasunod na pala ito sa akin.
“Bakit?” tanong ko.
“Susko kang bata ka! Kung ano-anong lumalabas dyan sa bibig mo.”
Pati si Tatay? Ano bang mali sa sinabi ko?
“Come here, Ysa.” Tawag niya sa akin. “Magandang hapon po, Mang Ador.” Pagkatapos ay bati niya kay Tatay. Lumapit ako sa kanya para kunin sana ang mga bags ko pero hindi niya ito binigay sa akin. Napansin kong medyo sumungit ang anyo nito.
“Magandang hapon din sa inyo, Senyorito. Nangungulit na naman ba itong anak ko?” Tanong ni Tatay, tipid na ngiti lang ang sagot ni Knoxx sa kanya.
“Pasok ka muna, Senyorito.”
“Ah, wag na po, Mang Ador. Hinatid ko lang si Ysabelle.
Anong hinatid? Sabi niya magmumukbang kami ngayon.
“Mag-uusap lang kami saglit, uuwi din agad ako.”
“O sya, sige maiwan ko muna kayo dito Senyorito. Hintayin ko muna si Mildred sa may labasan.” Magalang na tumango si Knoxx sa kanya. “Painumin mo muna ng kape ang Senyorito, Cara. May champorado doon, baka gusto niyong kumain.” Bilin ni Tatay bago ito tumalikod sa amin.
“Tara, Samahan mo ako sa loob.” Aya ko sa kanya nang kaming dalawa na lang ang naiwan pero umiling ito sa akin. Napansin ko din ang bahagyang pamumula ng mukha niya.
“Anong nagyayari sayo? Bilisan mo kasi mag-gagabi na oh.”
“Let’s do it tomorrow, Baby.” Mahinang sabi niya, sapat na ako lang ang makakarinig.
“Bakit bukas pa, akala ko ba ngayon mo gustong magmukbang ng tahong ko? Ang gulo mong kausap Wolfert.” Nakanguso kong sabi sabay hila sa kanya pero lalo ata itong naging tensyonado. Tumingin pa ito sa paligid. And yes andun pa ang mga kapitbahay namin nakatingin sa amin.
“Tara na sa loob Knoxx, para masimulan mo ng kumayod, dalawang piga pa ang gagawin mo. Gusto ko yung purong katas para mas masarap.”
“Baby, lower your voice.” Maingat niya pang tinakpan ang bibig ko para patahimikin ako.
Kumunot ang noo ko sa kanya. Wala naman akong sinabing masama diba? Nagkakayod naman talaga siya ng niyog eh. Gusto niyang, kumain ng tahong ko diba eh di magkayod siya ng niyog. Gusto niya ng ginataan so pipigain niya ang kinayod niya.
“They might hear us.”
“And so? Magkakayod at magpipiga ka naman talaga ah. Bakit kanino pa ba ako magpapakayod at magpapapiga?
“Ysabelle, your mouth.” Mahinahong saway niya sa akin.
“Ang gulo mo, Tart. Akala ko ba kakain ka ng tahong ko? Paano tayo mag-giginataan kung hindi ka—”
“Yes Baby, I understand. Pero bukas nalang, okay?”
“Bakit bukas pa, e gusto ko ngayon.” Parang batang nagmamaktol kong sabi sa kanya.
“Kasi, naiiskandalo mga kapitbahay niyo.” Pagtingin ko sa labas andun nga mga kapitbahay namin, halatang pinag-uusapan kami. Pero akala ko ba wala siyang pakialam.
“If it’s only me, it’s fine. But I don’t want people here talking about you.” Aniya saka tumingin sa labas. Tinging may babala. Nakita ko ang mga kapitbahay na kanya-kanyang pasok sa mga bahay nila.
Isang malakas na buntong hininga ang aking pinakawalan. Ito pa nga lang yung nakikita nila, ano pa kaya ‘pag nalaman nilang kami n ani Knoxx?
“Doon nalang tayo sa cabana magluluto bukas, para makapag picnic na rin tayo. What do you think?”
Pwede rin.
“You start doing your project tonight para mas maaga kang matapos. Maaga kitang puntahan dito bukas or else, you can bring it there and I’ll help you.”
Ay mas gusto ko yun. Ang laki ng mga grades ko kapag tinutulungan niya ako sa project ko.
“I have to go now, Baby. I’ll call you later, okay?” tumango ako. “Now, get inside. I don’t want your neighbors talking about you or else I will fire all them.”
“Wolfert!”
“I’m not kidding, Ysabelle. I don’t want people gossiping about you. I won’t hesitate firing all them. I swear.”
“Wag ka nga! Masyado mong pinapahaba ang buhok ko.” Nakanguso kong sabi.
“I’m serious here, Ysabelle.” Now he is back to his old self, the serious and strict version of him.
“Okay. Sige pasok na ako. Bukas ha?” pagpapaalam ko sa kanya. Hinatid niya ako hanggang sa may pintuan. Sapat na para hindi kami makita ng mga kapitbahay.
“See you tomorrow, Baby. I love you.” He said lovingly. He reached for my face and gave me a chaste kiss on the lips.
“I love you too, Tart. Be ready for the mukbang okay?”
“M-mukbang?” his face turned red. “Are you sure about that, Baby?” I nodded. I’m very sure, mukbang lang naman pala eh.
“Once I mukbang you, there’s no turning back.” There’s a warning in his voice and his
“H-Huh?” I asked confused.
His voice sounded sensual. Parang iba yung naging dating ng mukbang na sinasabi niya. Lalo na sa paraan ng mga titig niya sa akin.
“The moment you let my tongue touch you, you are mine, Ysabelle. If you are not ready then don’t let me.” He whispered sensually making my throat dry.
My wife loathed me. Tatay Ador's death didn't stop her from moving out of our place. When I called Alex to look after my wife and make sure no one's gonna hurt her again, he told me that they are already taking their things out of their house. This is what we planned but why the hell it fucking hurt me? Thinking that my wife will leave our place it feels like killing me. Ng daming magagandang alaala namin doon sa bahay nila. Doon na sya lumaki at nagkaisip pero ngayon kailangan nyang umalis dahil sa kasalanan di nya naman ginawa. Oh God. What have I done? Did I do the right thing? I was in the hospital and I want to come to her but my friends won't allow unless I'm cleared. Ginagamot ng doktor ang tama ng baril sa tagiliran ko. I was shot earlier today. I didn't even feel the bullet. I only found out when there's a blood in my shirt already. One of the governor's men did this to me. They ambushed me. Gumanti sa akin sa ginawa kong pagbaril sa kasamahan nila but he was dead alr
I thought everything was done and we can live peacefully again but I was wrong, again. It was just the beginning of another nightmare. The mayor died and so his men. Pagkaalis namin dumating ang mga dating niyang kasama illegal nilang negosyo at yun ang tumapos sa kanila. Ang footage lang nung mga lalaking sumunod sa amin ang nakita sa CCTV. Nilinis ni Montenegro at ng mga tauhan nya ang lahat ng cctv footage na maaring makapagturo sa amin na kami ang unang nagtorture sa kanila. Nung dumating ang mga pulis at reporter patay na ang apat. Akala ko talaga doon na magtatapos ang lahat pero hindi pa pala. Nagkabarilan ang mga tauhan ng mga De Lima at tauhan ni Nate bago pa kami makabalik sa ospital. Nabaril si Milo at ibang kasamahan niya. Walang namatay sa tauhan ni Castillo pero tatlo ang namatay sa kalaban. At ang masakla, nakatakas si Miracle. Pinaghahanap na sya pero hanggang ngayon hindi pa rin sa mahanap. Nagluluksa ang buong lalawigan sa pagkamatay ng 'butihing mayor' pero h
Trigger Warning: Read Responsibly (Please skip this chapter kung may pinagdadaanan ka.)__________________________________I'm alive but I feel like a dead man walking. I survived each fucking day broken and wounded. This is the hardest time of my life. Sunod-sunod ang problema ng pamilya. Kailangan dalhin si Mamá sa ibang bansa para sa gamutan nya. Knight's also having his own problem. Tumawag sa akin ang doctor nya hindi na raw regular na nagpapa-check up si Knight sa kanya. Tinanong ko si Knight kung may problema ba pero ayaw naman nyang sabihin. Ang sabi niya ayos lang daw sya at magsasabi lang kapag hindi niya na talaga kaya. Naniwala ako sa kanya sa pag-aakalang ayos lang talaga sya pero isang pagkakamali din pala ang ginawa ko. My twin was in deep shit and I should have known that. Everyday I have to juggle with our companies problem, our family's problem and my personal problem. It's not that I am complaining. Wala namang problema sa akin, sanay na akong humarap sa mga pro
My whole life, all I wanted to do is to make Ysabelle happy. I wanted to give her the love and protection that she deserves. I wanted her to have that smile plastered on her face. I want to give her the world. She is my precious. My first love. My first in everything. Our whole relationship was magical. It was so strong and powerful. She's the young girl who brought love and excitement into my life, made me realize how amazing it is to give your heart to someone. Because of her, I discovered a feeling I never could have imagined would be so strong. I am so delighted beyond words to have her in my life and I wish that I could spend all the time and the rest of my life with her. I love hearing her magical voice, her corny yet funny jokes which awakes me and my feelings. I love watching her innocent face, her beautiful eyes like an ocean. I love feeling the tenderness and warmth of her touch and love. She is all mine and I cannot share her with anybody. I am selfish when it
"Tart." Tawag ko kay Ysabelle sa mahina at mababang boses. Palakad na ito paalis. Hindi niya alam na nasa likod niya ako. Huli na naman itong lumabas sa classroom nila. Nahuli na naman ata sa pagkopya at mukhang may dinaldal na naman kanina. Now that she's grown up, she became more madaldal. Para itong kakandidato sa daming kakilala at kung saan-saan pa napupunta. Pero ang sabi nya strategy lang daw niya 'yun para madami siyang maibenta. Minsan nga hindi ko maiwasang magselos sa atensyong binibigay nya sa iba pero ayaw ko naman syang pigilan. I want her to grow happy, yung na-eenjoy niya ang buhay niya. But I also make sure that no one comes close other than me. I'm a jealous guy and I don't want it when I'm jealous. I'm the worst. "Tart!"Mukhang nagulat pa ito pagkakita sa akin pero agad naman nagliwanag ang mga mata nya. "Hi Tart ko!!!" May kasama pang tili ang pagtawag niya sa akin. Pawisan na naman ang mukha at hindi na nakaayos ang pagkatali ng buhok. Saan-saan na naman
"Wooooow!" "Ang gaaaaanda!" "Ang baaaaaango!" "Sure ka po Kuya na sayo ang van na 'to?" Nagniningning ang mga mata ng Ysabelle ko habang nakatingin sa loob ng van. I feel a little guilty that she cried because of my foolishness earlier that's why I'm here with her now in my van showing what's the inside. Tumango ako at ngumiti din sa kanya. "Yeah, this is mine." And it can be yours too, Baby. Of course I didn't say that, I don't want to creep her out. Lumawak ang ngiti nito at namamanghang tumingin sa loob. Ang ganda nya talagang bata. Mas maganda pa sya sa barbie niyang binili ko sa US. After more than a year of just simply looking at her from afar , finally we got up close. And I must say that she looks prettier each day. As I was staring at her I can see her beautiful pair of bluish gray eyes is twinkling. Literal na kumikislap ang mga mata nito sa paningin ko. Pwede pala ang ganun? Akala ko sabi-sabi lang nila ang ganun na kumikislap ang mata. But now looking at her