Chapter 4

I was silent for quite some time. My mind took a break to process what Knoxx just did to me. Wait! Correction it's not only him, but also me.

Goodness! Did we just kiss?

Shit! I think so because I found myself responding to his kisses. Not just for a second but...oh no!

What the hell are we doing? We are bestfriends and bestfriends don't kiss each other on the lips torridly.

Nang mahimasmasan ako nanlalaki ang mga mata kong tumingin kay Knoxx. Pero siya ay may nakahandang malawak na ngiti para sa akin. Uri ng ngiti na akala mo ay may napalunan ito, ngiting tagumpay.

"What did you do, Knoxx Wolfert?" I asked exaggeratedly. Mahina ko pang hinampas ang dibdib niya pero mabilis niyang nahuli ang kamay ko at mahigpit itong hinawakan.

"Baby, calm down."

Calm down? How can I calm down after my bestfriend and I kissed each other? What's next then?

"What did you do to me, Wolfert? W-what did we do? Gosh! Alam mo ba kung ano ‘tong ginagawa natin?" tumango ito na mukhang tuwang-tuwa pa. He is so fucking unbelievable. Anong nangyayari sa lalaking ‘to at basta na lang ako hinalikan?

“Knoxx naman eh, ano bang nangyayari sayo?”

"I just kissed you?" He answered smiling. "Why? Do you want to do it again so you could figure out? Come on, let's do it again baby." Nilapit niya pa ang mukha sa akin pero nilayo ko ang mukha ko sa kanya.

Seriously? I'm not kidding here. Nag-uusap lang naman kami kanina bakit nauwi sa halikan?

"We shared a kiss, Ysabelle. I kissed you and you kissed me back." proud pa nitong sabi samantalang ako hindi na mapakali. “We kissed for like—"

"Oo alam ko, wag mo nang e-elaborate.” Putol ko sa kanya sabay nguso. “Alam kong hinalikan mo ako pero ba't ka nanghahalik? Diba sabi ko sayo para sa boyfriend ko ang magiging first kiss ko? Knoxx naman e!"

"I said I'm your boyfriend now." Kaswal niyang sabi. Hindi pa rin nabubura ang ngiti sa mga labi niya. Dinala niya pa sa labi niya ang dalawang kamay ko saka ito dinampian ng masuyong halik.

"First kiss ko yun e. Tsaka b-bakit...Bakit bigla ka nalang nanghahalik?"

"Ikaw din naman ang first kiss ko ah. Di ka rin lugi sa akin noh? We're both each other's first, Ysabelle so why freak out?"

"Seryoso ka ba Knoxx? Naririnig mo ba sarili mo?

"Hmm, yeah. Why? Anything wrong with what I did?" he looks clueless.

Seryososo ba talaga ang lalaking ‘to?

“Ni hindi ka nga nanliligaw sa akin tapos sabihin mong boyfriend na kita ngayon?”

“I can court you daily, Ysa. We have a life time for that. Besides, you knew me since then. I see you growing up. More than anyone else, it’s me who knew you better.”

“Anong mangyayari sa friendship natin?"

“We can still be bestfriends baby, nothing will change.”

"Bakit ako?"

"Why not you, Ysabelle?"

"Knoxx alam naman natin pareho na hindi ang katulad ko ang bagay sayo."

"Baby, stop—"

"Pagtatawanan ka ng mga tao kapag nalaman nilang isang mahirap na katulad ko ang kasintahan mo. Ni hindi ako umabot sa dulo ng kuko nung mga babaeng may gusto sayo. Mapapahiya ang buong pamilya mo, Knoxx"

"Ysabelle, stop—"

"Knoxx, you don't understand. We're bestfriends yes, but we can't be more than that. I don't want to ruin you. You can't choose me. Masisira ang reputasyon mo hindi lang dito sa lugar natin kundi—"

"Don't belittle yourself, Ysabelle. I chose you because I chose you. There's no question about that. I don't want to be just your bestfriend. I want to be your boyfriend, soon to be my wife and the mother of my kids."

"But Wolfert—"

"No buts Ysabelle. Years of waiting is enough. You are of the right age now. I don't want to wait for another year. Besides, we've known each other since we were young. Ayaw mo ba sa akin?"

Of course not! Ako pa ba ang choosy? Kaya lang…

"Don't you want me to be your boyfriend, Ysabelle? "

He lowered his head, reached for my face and made me look at him.

“Did I scare you? Do you want me to wait until you are ready? I can do that, if that’s what you want.” His voice sounded so soft and understanding.

“Pero diba sabi mo you don’t do relationships?” he nodded confirming what I said, dahil ilang beses niya din itong sinabi sa akin noon. Ito ang palagi niyang sagot sa akin sa tuwing tinatanong ko siya kung may nililigawan ba siya.

“What happened? Why changed your mind now?”

“How can I do relationship if my Baby is still young back then huh?” his voice became soft and gentle. “I don’t want to go to jail and I have high respect for you and your parents.” He stares at me gently like I am the most beautiful woman in his eyes.

“I have to wait for the right time to finally confess to you, Ysa. You know that it’s you since then, right? Can’t you feel it?”

“I can but—"

 “It’s only you that I want. I don’t do relationships because I am waiting for you. I am waiting for the right time for us.”

Ako naman ngayon ang natigilan. Parang ayaw e-process ng utak ko ang mga naririnig ko mula sa kanya. It’s not that, I don’t like him. In fact, I like him a lot. I am just stopping myself dahil alam ko namang walang patutunguhan ang pagkakagusto ko sa kanya.

I am also scared of the fact na hindi kami bagay sa isa’t-isa. Ayoko mang maliitin ang sarili ko pero hindi ko maiwasan. Kumpara sa mga babaeng nagkakagusto sa kanya, walang-wala ako.

“Don’t you want to give us a chance, Ysabelle? Just one chance, let me prove to you that my intentions are pure.” Mahinahon niyang sab isa akin. Tumitig ako sa mga mata niya, kita ko doon ang sinseridad.

“Please, Baby?”

“Are you sure about this? Kilala mo ako, Wolfert, madamot ako. Gusto ko kapag nag-commit ka sa akin, ako lang. I don’t share what’s mine.”  Nanunukat ang mga mata kong tumingin sa kanya pero ganun pa din ang tingin niya sa akin, puno ng katiyakan.

Gusto ko lang makasiguro dahil alam ko sa sarili ko na pagdating sa kanya, magiging madamot ako. Kaya ngayon palang mas maiging alam niya na para simula pa lang klaro na ang lahat sa amin. Ayokong pagdating sa kalagitnaan saka pa ako magde-demand ng ganito-ganun.

I may be young and naive pagdating sa ganitong mga bagay pero alam ko kung ano ang gusto ko at hindi. I grow up alone and when Nanay and Tatay adopted me, I found my home. Silang dalawa lang sapat na sa akin.

Nung nakilala ko si Knoxx, siya lang ang pinayagan kong makapasok sa buhay ko. I’m scared to trust too much, ayokong maranasan ulit ang naranasan ko nung maliit pa lang ako.

Na feeling ko mag-isa lang ako dahil walang gustong umampon sa akin. Na kahit ako pa ang pinaka mabait sa bahay ampunan hindi pa rin ako pinipili. Lumaki akong dala-dala ko ang takot na yun sa puso ko. Kaya noon paman pinangako ko na sa sarili na kapag nagmahal ako, sisiguraduhin kong ako lang sa puso niya. Na hindi lang siya napipilitan o naawa sa akin. Na mahal niya talaga ako dahil mahal niya ako gaya ng pagmamahal sa akin ng mga magulang ko.

“I’m selfish, Wolfert, I’m telling you. Kaya ngayon palang kung hindi mo ako kayang panindigan wag mo na lang—"

“I’m selfish too, Ysabelle. I don’t share what’s mine. Once you’re mine, you are mine alone.”

“Pero masama ugali ko, Tart, m*****a ako at palaban. Madaming may ayaw sa akin.”

“It’s okay, I’m here for you. You don’t need them.”

“Ambisyosa ako, mukha akong pera, sobrang taas ng mga pangarap ko. Mahihirapan ka lang ‘pag ako ang pinili mo.”

“I knew that already, Baby. You can have all my money and I don’t have problem with that. I want you to soar high and dream big. I’m willing to support you on your dreams, Ysabelle.”

“But we don’t know where I came from. Baka may lahi pala akong mangkukulam.”

“It’s okay, I’m willing to bewitched by you. In fact, you did already.” Ngumuso ako sa kanya. Nang-aakusa ‘to.

“I’ve fallen for your charm already, Ysa. Hard and deep. I can’t imagine myself loving someone else not you.”

Totoo ba itong mga naririnig ko? Maya niyan nanaginip lang pala ako.

“Please, Ysa? Give us a chance, will you?”

“Sige payag na ako.” Nakita ko ang pagliwanag ng mga mata niya. “Sa isang kondisyon…”