Share
Chapter 57
Bumigat ang paghinga ko. Ako na nga itong ginawan ng mali, bakit parang ako pa ang may kasalanan? Ako pa ang mali na itinawag ko sa pulis ang nangyari? Hindi ko naman alam na kapatid ko pala ang salarin! Hindi ba tamang humingi ako ng tulong sa mga pulis, kasi kahit isa naman sa kanila ay hindi ako tutulungan?
"I'm sorry to bug in, but Jothea is the victim here. She has the right to call the police for help, and she also has the right to put him in jail because the evidence proves that he's guilty," komento ni Ismael na nagpangisi kay dad. Tinapatan ni dad ng baston niya ang dibdib ni Ismael.
"And who are you again? Who are you to speak for my daughter? Are you her boyfriend?" Napalunok ako. Kita ko ang kademonyohan sa mukha ng ama ko. Kahit kailan talaga hindi niya ako pinahalagahan bilang anak niya. Ngayon naman na may nagb
Related chapters
Take Me Down, Professor Chapter 58
"Your parents don't like me; I can sense," sambit niya habang hawak ang mga kamay ko. Pinisil ko iyon."They don't like you, not because of you, but because of me. They hated me that much," sagot ko. "Aren't you scared about what my mother told you? That I can become worse or evil?"Tumawa siya. "Mas nababahala nga ako kapag bumabait ka, Jothea," pang-aasar niya na naging dahilan ng pagnguso ko."Ganoon ba kasama ang ugali ko?" nagtatampo kong tanong.Nasanay na lang ba siya sa akin?Sumulyap siyang sandali sa akin bago ibinalik sa kalsada ang atensyon. "You have the rudest mouth, I know, Jothea, but you are also the sweetest person I have ever known."
Take Me Down, Professor Chapter 59
"Love, come here. I'll treat your wound," malambing kong sambit nang makaupo ako sa couch pagkatapos kong kunin 'yong first-aid kit. Gawa kasi ng labi niya, may dugo at parang namalma sa suntok na ibinigay sa kaniya ni Professor Sybill kanina. Sinunod niya naman ako. Nakaharap siya sa akin at tinitingnan ako lalo na ang mga namumugto kong mga mata. Halos kalahating minuto rin akong umiiyak kanina bago ako tuluyang kumalma. Pakiramdam ko naman ay nailabas ko na lahat ng ikinimkim kong sama ng loob. Inumpisahan ko nang gamutin ang labi niya. Naalala ko tuloy no'ng nasa camping kami. Noong napaso siya. Ginagamot ko rin siya noon. Ilang saglit lang ay natapos ko nang gamutin si Ismael, kaya naman tumayo na ako para ibalik, 'yong first-aid kit sa cabinet, nang bigla niyang hilahin ang kamay ko. Napaupo ako sa mga hita niya. "What is it, love? I'm done na po."
Take Me Down, Professor Chapter 60
I yawned when I entered the class. Kahit pagpikit ng mata kagabi para matulog ay hindi ko ginawa. Ismael was true to what he said. Sana hindi ako pumayag. He kissed me all night. We made love as if we were trying to release the stress we faced all day. Pagod na pagod tuloy kaming dalawa at bukod do'n, puyat na puyat kaya inaantok kaming pumasok sa Marcus University.Ang balak ko lang ay kumuha ng damit kahapon, eh!"Hey, Thea, nakapag-ambag ka na ba?" tanong sa akin ni Sav nang umupo siya sa tabi ko."Ambag? Para saan?" nangangaling sambit ko sa kaniya."Gosh, you didn't know? Birthday ni Professor Mondalla today. Atacia said, bibilhan daw natin siya ng cake."Napasinghap ako at ibinaling ang tingin ka
Take Me Down, Professor SEASON 1: Finale
Tumango ako at sabay naming pinagsaluhan ang pagkain inhanda ko para sa aming dalawa. Would it be like this every year on his birthday? 'Cause I wish to be with him just like this. Kahit simple lang kaming nag-uusap, kumakain at tinitingnan ang isa't isa pagkatapos ay ngingiti ay sapat na sa akin. Naluluha akong isipin na sa kabila ng mga pait na naranasan ko, narito siya na pamapawi sa lahat ng iyon. I am so thankful to God that he brought him here for me."You're aware that your eyes can melt me, right?" biro niya bago pinunasan ang bibig ng tablenapkin. He sipped his wine and looked at me."I am just enjoying my view," sagot ko. "Hindi kita masisilayan bukas dahil Tuesday. Wala kaming klase sa 'yo," dagdag ko pa."Someday, you
Take Me Down, Professor SEASON 2: Opening
"You will get over it. Trust me, Miss Alvandra," sambit ni Dean Dator sabay tapik sa balikat ko bago niya ako iniwan sa opisina niya.Muli, bumuhos na naman ang mga luha ko. Ilang beses na akong nagtanong sa kaniya kung nasaan si Ismael, pero tuluyan na nga raw itong tinanggal sa Marcus University. Hindi na raw ito kailanman babalik. For the second time, nawalan na naman kami ng calculus professor, and it was because of me.Pinunasan ko ang mga luha ko, pero kahit anong gawin kong punas ay sige pa rin ang pagtulo nito. Hindi mawala-wala sa alaala ko ang mga sandaling iniwan niya ako. Ayokong maniwala na niloko niya lang ako. Hindi makumbinsi ang puso ko na kasinungalingan lang ang lahat.Napakaimposible. Ismael loves me. He really does. Hindi niya makakayang iwan
Take Me Down, Professor Chapter 63
Agad akong namutla sa narinig. Kung alam ko lang na doon niya ako dadalhin ay hindi ako sasama sa kaniya. "T-teka, sandali, Isa. Bakit mo ako dadalhin doon?""Because of my brother's sudden disappearance?" tanong niya. Mas lalong napuno ang dibdib ko ng kaba. Kahit ako'y walang maisasagot kung tatanungin nila ako kung nasaan ang lalaking 'yon.Hindi ko alam.Ilang oras ang lumipas nang makarating kami sa Mondalla's Residences. Kumirot agad ang puso ko. The last time I went here was with Ismael. I can't help but feel empty.I followed her to their grand mansion, and just like before, a lot of maids and butlers welcomed us."Welcome back, Miss
Take Me Down, Professor Chapter 64
"What is it now?" Umawang ang bibig ko nang marinig ko ang bungad niya sa Xairome na iyon. "Where are you?" Napalunok ako dahil sa lalim ng boses ng lalaking kausap niya. "Why do you care?" Totoo nga ang balita. She sounded like me. "I've been trying to call you yesterday, but you were unreachable. Where did you go?" "What does it have to do with you?" "We need to talk about what happened." "Come on, it was just a one-night stand. Why are you being so clingy?"
Take Me Down, Professor Chapter 65
"Do you want me to give him a chance?" sinserong tanong ko. "If that's what you want me to do, I can't do that, and I don't want to do that. I'm still waiting for someone, Sav. I'm bound to marry." Ipinakita ko sa kaniya ang promise ring sa daliri ko. "Waiting for someone requires patience and courage. In fact, it requires a lot. It keeps you awake, hoping that one of these nights he'll appear on your bed and embrace you. You are dying while keeping yourself sane and alive, moving forward even though you are stuck in the loop. It's pretty tiring because you want the situation to change, but you don't have a choice but to see it until the end, not knowing when the end is. That's how it feels, Sav."Hindi siya nakapagsalita, pero nababasa ko sa mga mata niya ang lungkot. I smiled. "Don't be sad for me. Ginusto kong maghintay. Ikaw, if you really want Raviel, why not confess?"
Latest chapter
- Take Me Down, Professor Chapter 117
- Take Me Down, Professor Chapter 116
- Take Me Down, Professor Chapter 115
- Take Me Down, Professor Chapter 114
- Take Me Down, Professor Chapter 113
- Take Me Down, Professor Chapter 112
- Take Me Down, Professor Chapter 111
- Take Me Down, Professor Chapter 110
- Take Me Down, Professor Chapter 109
