Chapter 24

Nang halikan niya ang aking noo ay may isang butil ng luha na tumulo sa aking kanang mata habang ako ay nakapikit.

No one can understand how much pain and happiness I felt at the same time... only him.

"Open your eyes," he said.

Sinunod ko ang kaniyang sinabi at tumingin sa papalubog na araw.

"Umuwi na tayo," wika niya.

Tumango ako at saka pinunasan ang aking mga luha. Bago pa kami tuluyang umalis ay tumalon-talon pa ako para hindi mahalata nila Mama at Ate na umiyak ako.

Napatingin ako kay Silas nang marinig ang kaniyang pagtawa.

"You don't need to do that because even though you did that, they will still notice that you cried. They will just stay silent about it," he explained.

Napasimangot naman ako at saka sinundan na lang siya maglakad dahil may punto rin naman siya.

Nang makahanap kami ng tricycle ay agad naman akong nagbayad at hindi gaya kanina ay sa tabi ko na umupo si Silas dahil wala naman nang sumakay na pasahero bukod sa amin.

"Salamat, manong," wika ko nang makababa na k