Mamamatay Na Ako... Bukas!

PAG-AALAY

Para sa matalik kong kaibigang si Bianca, at sa pinsan kong si Jomari na nangarap na maka-talik ang matalik kong kaibigan… Maganda ba ang langit?

***

"MAMAMATAY NA AKO..." paulit-ulit na sinasabi ng maliit na boses sa isip ko. Walang iba kundi sa akin ang maliit na boses na iyon. Ito na yata ang pinaka nakakatakot na sandali ng buhay ko. Narito ako sa isang silid na bahagyang nasisinagan ng liwanag. Bahagya ko ring nasisilayan ang mukha ng walang hiyang kasulukuyang lumalapastangan sa akin! Nakangisi siyang parang isang demonyo!

Nakahiga ako sa isang malambot na kama. Nakatodo ang lamig ng air-con. Nanghihina ako sa lamig. Nakaibabaw sa akin ang walang hiyang gustong tumikim sa sariwa kong katawan! Wala siyang saplot na pang-itaas. Magkagayunman, hindi ako naaakit sa ganda ng katawan niya. Nasusuklam ako!

Gumagapang ang mga kamay niya sa iba't ibang parte ng katawan ko: sa hita ko, sa gitna ng pantalon ko, sa tiyan ko, sa d****b ko. 'Di pa nakuntento, itinaas niya ang pang-itaas na damit ko. Nandiri ako nang maramdamang dumampi ang laway niya sa d****b ko. Wala akong ibang nagawa kundi umiyak. Ayaw ko sana, pero hindi ko kayang sikmurain ang kababuyang ginagawa niya sa akin. Ang masama pa noon, hindi lang puri ko ang gusto niyang kunin, kundi pati buhay ko!

Masaklap, pero alam kong iyon ang kahahantungan ko. Pagkatapos niyang makakuha ng pansamantalang kaligayahan, alam kong parang b****a lang niya akong itatapon gaya ng ginawa niya sa mga kaibigan ko. Pinatay niya sila! At ngayon, ngayong ubos na sila... Ako naman ang isusunod niya.

"Ikaw, Bianca, alam mo ba kung kailan at paano ka mamamatay?" tanong niya sa akin. Mapanubok ang tanong, kaya kailangan din ng mapanubok na sagot.       

Sa kabila ng takot na nararamdaman ko, nagpakita ako ng katapangan.       

"Hindi! Pero sige, kung gusto mo akong patayin... Kung mamamatay man ako, huwag BUKAS! Sige na, ngayon na!" paghamon ko sa kanya.

Akala ko, kahit paano maaawa siya sa akin. Pero hindi! Sinakal niya ako!

"Hayop ka!" sigaw ng isip ko. Hindi ako makapagsalita. Hindi ako makahinga!

Sinubukan kong pigilan ang mga kamay niya, pero masyado siyang malakas! Wala na ring silbi ang mga paa ko. Kanina pa ako pumapadyak at lumalaban para sa buhay ko. Kanina pa rin dumadagan sa akin at nagpapakasasa sa makamundong kaligayahan ang baliw na ito.

"MAMAMATAY NA AKO..." sabi ng maliit na boses sa isip ko. Hindi ko na pinilit huminga. Itinigil ko na ang paglaban. 'Di nagtagal, nakita ko na lang na dumilim ang paligid ko. Isa lang ang nasa isip ko, hindi na ako aabutan ng BUKAS. Susundan ko na ang mga kaibigan ko, ngayon na...