((( Julius POV’s )))
Nagising ako. Dahil ramdam ko napakalamig pero umiinit ako.
Di ko maintindihan ang sarili ko.
Nakaswitch-off ang ilaw. Tss. Naka-robe ako. Tsk!
Anong problema ng paligid? Di talaga ako mapakali sa nararamdaman ko.
Anong klaseng alak ba yun? Tsk.
Inis kong kinapa ang lamp-shade ng bigla akong mahulog.
Argh! Tss!
Nasindihan ko ang lampshade ngunit ng mahiga na ulit ako. Natigilan ako. May babae sa kama ko! Tatayo na sana ako para mapatay ko ang gumawa nito. Nang gumalaw at napaharap sa akin. Tulog siya. Sa mukha ng babaeng yun, naalala ko si Janine.
Napatitig ako ng husto. Na lalong nagpainit sa katawan ko.
Di ko namalayan, titig na titig ako sa labi nito.
Hangang sa di ko napigilan ang sarili ko. Nilapitan ko siya at hinalikan. Na tuluyang di ko na talaga nakontrol ang sarili ko.
Tumugon ang babaeng yun. Kaya tuluyan na akong nalunod sa ginawa ko.
Oo...may nangyari sa amin kung sino man ang babaeng 'to.
((( Janine POV’s )))
Hindi ako makahinga ng maayos. Kaya napamulat ako.
Ngunit di ko nagustuhan ang dahilan! May lalaking nakadagan sa kalahati kong katawan! Napabalikwas ako ng bangon.
Gumalaw ng kunti yung lalaki. Hindi ko siya matitigan dahil napantanto ko. Wala akong saplot!
Hinila ko yung kumot.Upang magsanhi na magising yung lalaki.
Agad kong tinakpan ang sarali ko. At halos di ako makapaniwala na ang lalaking yun ay...
“Zhi-Julius?!”
Tinignan lang ako ni Julius saka siya tahimik na pumikit ulit. Aalis na sana ako sa kama nang may malakas na kamay na humila sa braso ko.Upang makahiga ulit ako. Niyakap niya ako. At ibinulong...
“Matulog muna tayo...”
Mahigpit ang yakap niya sa akin na parang ikina-comportable ko. Kaya unti-unting pumikit uli ang mga mata ko lalo na ng halikan niya ako sa noo. Ngunit!
Napamulat uli ako dahil hindi panaginip ang nangyari kagabi at lalo na ngayon! Napabangon ako!
“Ahhhhhhhhhhhhhhh!”sigaw ko.
Napabangon rin siya. Hawak ko ang kumot lumayo ako sa kanya.
“Huwag kang lalapit sa akin!” Pero bigla lang siya ngumiti ng matitigan niya ako.
((( Julius POV’s )))
Napabangon ako dahil sa bungangang yun. Tinignan ko yung babae.
“Huwag kang lalapit sa akin!” Bigla akong ngumit at natawa sa sarili ko. Kung gano'n ang babaeng 'to ay walang iba kundi si Janine.
“Seems I have a “good” Morning. Good morning Janine.”Bigla akong pinaghahampas ng unan ni Janine. Ewan parang ang saya eh. Nakalapit ako sa kanya. Pinigilan ko ang kamay niya saka hinila ko siya palapit sa akin.
“Bitiwan mo ako Julius!” Hinalikan ko siya sa noo.Natigilan siya sa kakapalag.
“Now, your mine.” Saka ko siya hinalikan sa labi.
Bakas sa mukha niya ang pagkagulat. Kaya bigla niya akong sinampal. Ngumiti lang ako bilang tugon...
“I know. I deserve it.” At muli ko siyang hinalikan.
“Julius! Gumising ka nga!” At pinagsasampal ako ni Janine, magkabilaang pisngi. Pinigilan ko ang kamay niya.
“Gising na gising ako. Gusto mo pa?” Pak!
Aww...yun ang masakit.
“Di ako nakikipaglokohan sa'yo!” Ngumiti ako.
“Sa tingin mo niloloko kita?”
“Ahhhh....hmmm..” Hinalikan ko eh.
At bago ako bumangon, hinalikan ko siya sa pisngi. Natulala siya.
Bumangon na ako. Tinali ko ang robe ko at kinindatan siya bago ako pumunta ng banyo.
Nang makapasok ako, narinig ko ang pagsisigaw ni Janine.
Nakita ko naman ang refleksyon ko sa salamin. Ngiting-ngiti na napapailing. Naghilamos ako. Iniisip ko kung sino sa dalawang ama-amahan ko ang gumawa nito.
@DeathWish
( Julius )Lahat ng problema laging may katapat na sulosyun.Kumplikado nga lang kapag napakarami ng sulosyun.dahil mamimili ka kung alin ang tama at nararapat.Kailangan lang natin mag-isip ng maayos.At isa-alang-alang ang kinabukasan ng desisyon mo sa pagpili ng sulosyun.Tama.No Man is an Island.Kahit sabihin mo pang kaya mong manirahan mag-isa. babalutin ka lang ng kalungkutan.Mararamdaman mo lang na walang nagmamahal sa'yo at isinumpa ka para maging malungkot.Tumindig ka man sa sarili mong mga paa.Kailangan mo pa rin ng matatayuan.May pagkakataon na di mo namamalayan.Kailangan mo ng masasandigan, karamay, katuwang at pagmamal. Dahil yan ang bagay na hinabanap ng isang tao para mabubay ng maligaya.Di mo rin namamalayan na unti-unti kang napapalapit sa isang tao. Gaano man katindi ang pag-iwas mo sa kanya.Hahanap-hanapin mo lang naman
"Uy bata… Tahan na.""Paano ako tatahan? Tayong dalawa lang ang andito sa masukal na lugar na'to!""Hindi ah. Andami kayang paru-paro oh.""Ano naman magagawa ng paru-paro?""Eh, ano pa ba ang magagawa rin ng iyak mo?""Natatakot ako.""Mahahanap din nila tayo. Kaya wag ka ng umiyak."Patuloy sa pag-iyak ang batang babae nang…"Sumasakit tuloy ang ulo ko sa'yo."Natigilan ang batang babae. Tinignan niya ito."Namumutla ka?" Saka niya sinapo ang noo ng batang lalaki."May lagnat ka." Tumango yung batang lalaki."Dapat ako ang umiiyak di'ba?""Masama ang pakiramdam mo?""Oo. Kaya wag ka ng umiyak.""Sigurado ka bang mahahanap nila tayo.""Oo. ""Uulan.""Kasi umiyak ka kasi." Tumayo yung batang lalaki."Hanap tayo ng masisilungan habang di pa umuulan."Inilahad ng batang lalaki ang kamay niya sa batang babae.Inabot naman ito
( Julius )Tinapik ako sa balikat ni Daniel."Kung di ako dumating, ang ganda sana ng wakas niyo.""Ayaw mo noon may part 2 pa.""Tss. Kakasawa na kung kayo parin ang bibida.""Haha. Salamat.""Hindi. Andito lang ako para kay Janine.""Di ka na nagsasawa. Ako parin ang pipiliin ni Janine.""Tsk. Kapag sinakatan mo siya, hindi lang ang tsungo niyang kapatid ang uupak sa'yo. Ingatan mo si Janine. Sige, sususnduin ko na yung anak ko.""Mahanap mo rin sana ang kaligayahan mo Daniel.""Nahanap ko na." Sagot niya habang naglalakad na palayo sa amin.Palabas na kami ng Airport nang… May babaeng nakatayo.Suot ay ang pangkasal na nagulo. Yung babaeng tinalikuran ko sa pangako kong wala namang saysay.Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Janine.Ngumiti sa amin si Ivy."Masaya ako na makita kayong magkasama uli."
( DEO )Dahil sa utos ni Sir Julius. May bagay akong nakaligtaan. Ang mga taong nasa likod ng pangyayaring ito.ay may chansang makatakas.Tumawag ako sa tauhan ni Julius na huwag nilang hahayaan na makaalis sina Mr. JAUISE at Miss Leiy. Ngunit huli na ako dahil nakaalis na sila.( JANINE )Dahil hindi ako nakatulog ng maayos sa mga nagdaang araw. nakatulog ako sa upuan ko. Kaya ng magmulat ako. Wala ng mga pasahero na ikinagulat ko.Teka? Lumipad pa lang yung eroplano? Lumanding na ba? Mahaba ba yung pag-idlip ko?Tumayo ako. Saka nasaan ang mga flight attendants? Huh?Nanaginip ba ako?Sumilip ako sa bintana. Nakalanding na nga…Nang biglang .. bumukas ang pinto.Naglakad ako papunta roon. Bumukas ang main door ng eroplano. Pagsilip ko…Halos napasapo ako sa gulat. May malaking tarpul
( Miss Leiy )Si Daniel. No! Ibig ba nitong sabihin…Mismo sa araw na ito magkakalinawan ang lahat?!No! Not this time!"Guard ilabas niyo na yan." Utos ni Uncle.( DANIEL )Anong ibig niyang sabihin?"Guard ilabas niyo na yan." Utos ng matabang Middle-aged na lalaki. Tumalikod na si Julius at bago pa man ako makaladkad.Saka pumasok sa isipan ko ang sinabi niya.Ako ba?! Ako ba ang dahilan?!"Julius! Wala kaming relasyon ni Janine! Magkaibigan lang kami!"( Ivy )Sa sinabi ni Daniel. Biglang natigilan si Julius.Lalo na nang humarap siya. Natatakot na ako.Kaya ako na ang napaurong. Hindi!"Bitiwan niyo siya." At tuluyan na akong napatalikod.( DEO )Nang dumating ako. Akala ko huli na ako. At n
(Julius)Sinarhan na ang pinto. Senyales na dumating na ang bride ko.Napaupo ako. Kinakabahan ako sa gagawin ko.Kailangan ko bang pakingan ang sinabi ng anak ko."The rule is... Iyong dapat po ihaharap niyo sa Kanya ay yung mahal niyo po at mahal din kayo. Do you love Mama Ivy?"Para ito sa kanya at para sa ikakatahimik ng pamilya namin ni Janine.Huminga ako ng malalim.Nagkamali ako. Hindi dapat ako nagmadali sa pasyang ito.Kung di matutuloy ang kasal namin ni Ivy.Aalis siya. Paano na si Kevin?Saka narinig ko na ang Wedding March song.Bumukas ang pinto…( Miss Leiy )Sa araw na ito yung ikinakatakot ko na baka di dumating si Julius ay hindi nangyari.Oo, nakaramdam ako ng tuwa.Sa wakas ito ang araw na gusto kong mangyari.na kala ko impossibleng mangyari.Ngunit ng makita ko