Kakatanggap lamang ng balita ni Brandon na sa wakas ay nakaraos na ang asawa sa panganganak ng makatanggap siya na tawag mula sa kaibigang doctor.Inaasahan na niya iyon at alam niyang bibiruin siya nito na ipadala agad ang tseke o kabayaran sa serbisyo nito pero pagkatapos, ang bayad ay mauuwi lamang sa iilibre niya ng kape ang kaklase.Sinagot muna ni Brandon ang tawag na iyon dahil nagaalala din namam siya sa nadisgrasya ng kanyang tauhan."Pre, whats up, baka naman ma scam mo na naman ako sa singil ha? Hows your patient?" tanong ni Brandon sabay tawa."Nalapatan ko na ng tamang gamot ang mga sugat at galos niya Pre ang kaso mayproblema" sabi ng doctor."Woah...! dont tell me you're a doctor of money na ngayon ha. Don't tell me you will bargain on me fisrt before treating her. Hoy hindi ka papasa sa math natin kung hindi kita pinapakopya. Did you forget that?" natatawang sabi ni Brandon."Really?Kaya pala nag medicine ako imbes na architect" sabi nito sabay hagalpak ng tawa."Seri
Samantala.... Katahimikan ang namamayani sa buong kabahayan ng mansion ng mga Saavedra maliban sa tahimik at walang tunog na halakhak ng isang nilalang na nakasiksik sa sulok ng kama.Pagkatapos ay agad pinunas ang luhang kanina ay dumaloy habang nagpaaawa Tumayo ito at humarap sa salamin. Naghanap ng suklay at inayos ang kanyang buhok pero ng maalala ang sitwasyun ay muling ginulo ang buhok saka pinakatitigan sa salamin ang mukhang halos hindi niya masikmura.Dumating na ang sandaling matagal na niyang plinano.Dumating na ang oras ng kanyang pagbangon. "Mga hangal....! mga uto-uto!" sigaw sa tahimik na paraan ni Lucille."Humanda kayo! humanda ka Irene. Matitikman mo ang lupet ng paghihiganti ko. Ipatitkim ko ang pait ng dinaranas ko ngayon. Ikaw... ikaw ang may kasalanan ng kapangitang ito"Sagad sa botong galit ni Lucille kitang kita sa reflection niya ang pula ng mukha at panlilisik ng mga mata. Mga ilag sandaling pinaiawalan ni Lucille ang galit at suklam na iyon bago unti unt
Tumahimik ang paligid. Maging si Don Eduardo ay nanahimik muna saglitahabang katahimikan , nakakabongi at nakakainip.Si Don Eduardo ang hindi nakatiis kaya nangsalita itong muli. "Sige Miss, bababa na muna ako.Sige lang take your time pero pakiusap hieag kang matakot. Kung handa ka na at okay ka na lumabas ka na lang ngakakain la na ha" sabi ng matanda. Nang marinig iyon ni Lucille ay nagpanic ito sa loob. Kapag pinakawalan pa niya ang pagkakataon iyon baka msgbago ang ihip mg hangin. Kailangan niyang samantalahin na nasa panig niya ang pagkakataon. Kaya ng sandaling iyon ay nagpasya si Lucille. Pahakbang na patalikod ang matandang Don at si Ruben ng marinig nila ang ingay sa loob ng silid.Tila ingay ng hinihilang mabigat na gamit. "Don Eduardo, mukhang inaalis na po niya ang mga harang" bulong ni Ruben. "Mabuti naman kung ganun.Sige kapag nagbukas yan ng pinto ay isama mo na sa kusina. Doon ko na siya sa hapag kainan kakausapin. Mangalay na ang paa ko" sabi ng Don at itinuloy n
" Problema ka ba sa lugar Miss?" medyo nagtatakang tanong ni Ruben. Yung reaction kase ng babae ay parang nandiri sa lugar. Natauhan namam si Lucille sa kaaetihan niya mabubuking siya ng wala sa oras. "Ah nagulat lang ako, paliramdam ko kase paeanf ayaw lo ngaliit parang yin ang pagkatao ko parang talot ako sa maliit na lugar" palusot na lamang ni Lucille.Kumunot na ang ulo ni Ruben saka tinitigan siya kaya nagkunwaring masigla si Lucille at inayos agad kunwari ang mahihigaan.Nahiya naman si Ruben na panuorin ito habang nakahiga sa double deck kaya nagpaalam na din ang driver ni Brandon pero muling naging palaisipan kay Ruben ang reaction na iyon ng babae.Tatlong araw ng nasa mansion si Lucille pero noong unang araw lamang siya pinasabay ng matanda sa pagkain. Kinagabihan din ng araw na yun ay mga katulong na ang kasabay niyang kumain. Kaya labis na ipinagngitngit iyon ng kalooban ni Lucille lalo pa at natatapakan ang pride niya. Pinakaayaw pa naman niya ay ang ituring siyang ba
“Mark… Mark… Please wag mo akong iwan.... please para mo ng awa?”Pagmamakaawa ni Irene.“Let me go Irene, hinding hindi kita mapapatawad sa pagtataksil na ito. Hindi kita kayang tingnan man lang, nasusuklam ako sayo” Nang gagalaiting sabi ni Mark habang pilit na kumakawala sa pagkakahatak ni Irene sa damit niya.“Please Mark sandali.... lang...Please sanadali lang. Magpapalwanag ako, Mark maniwala ka hindi ko alam kung ano ang nangyari. Ang nakita mo Hindi ko alam kung paano nakapasok kang lalaking iyon Mark"“Hindi mo alam? D*mn it! Irene stop lying!”"Bullsh*t ! ano bang tingin mo sa akin t*nga ? g*go?, may pass word ang condong ito Irene no one can enter my apartment without a key maliban na lang kung binuksan mo Irene”"So tell me tell me ano pang kasinungalingan ang ipalulusot mo Irene hah? Pwede ba gusto ko pagbalik ko hindi ko na makita ang pagmumukha mo. I want you out of my house and my life"sigaw ni Mark"But I really don’t know Mark kung paano siya nakapasok hindi ko siya
"Ano ba Irene? bilisan mo naman malalate na naman tayo sa trabaho sa kabagalan mo eh" Sigaw ng kuya na. Nakikiangkas kase siya sa motorsiklo ng kuya niyang padala ng asawa nitong nasa dubai. Halos parehas sila ng oras sa trabaho pero dahil mas malayo siya at hinahatid muna siya ng kuya niya ay kailangan nilng umalis ng maaga. Sa isang pagawaan ng mga tiles nagta trabaho si Irene malaking kompanya ito. Bilang time keeper.It was an ordinary days, normal ang lahat, hinahatid lang siya ng kuya niya pero siya na lamang bumibiyahe sa oras ng uwian. Mas maaga kase ang uwian niya kesa sa uwi ng kapatid at ayaw niyang maghintay ng almost 3 hours para lang makalibre ng angkas. Pagbaba ng jeep ay kailangan pa ni Irene na mag abang ng tricycle para naman magpahatid sa lugar nila na medyo looban pa.Pero isang lalaki ang bumulaga sa kanya. Kumapit ito sa braso niya saka humingi ng tulong."Miss.. miss... tulungan mo ako hindi ko alam ang lugar na ito.Hindi ko alam kung nasaan ako" sabi ng lalaki.
Huminto ang tricycle sa tapat mismo ng bahay nila Irene bumaba rin ang lalaki saka luminga linga sa paligid."Ayan lalo ka ng naligaw dulo na itong amin. Mas lalo kang mahihirapan humingi ng tulong. Karamihan sa kapit bahay ko bakanting bahay pa. Ung kanina sa bungad ng subdivision doon sa may talipapa doon lang may telepono" sabi ni Irene sa lalaki."Naku naman kase sumakay kapa eh, doon sa highway marami kang mahihingian ng tulong" dagdag pa ni Irene. Papasok na ng bahay si Irene ng hawakan siya ulit ng lalaki sa braso"Miss tulungan mo ako. Wala akong kilala at walang akong matandaan" muling pakiusap ng lalaki."Ano ba naman Mr.? Ano bang gagain ko naman sayo?Wala nga akong maitutulong sayo" asik ni Irene malapit na siyang mapikon sa lalaki. Padabog na pumasok si Irene sa loob ng gate at dere-deretsong pumasok ng bahay. Agad na nagpalit at saka nagsaing parating na kase din ang kuya niya.Naghagilap ng mailuluto mula sa ref si Irene. Pinili niya ang tocino para madaling maluto. Mat
Sa paglipas ng mga araw nakampante na sina Irene kay Tisoy at ganun din ang binata. Yun nga lamang nahihirapan ang kuya niyang ihanap ito ng mapagkakakitaan dahil sa kawalan ng pagkakakilanlan.Mabilis na lumipas ang tatlong buwan para sa kanila. Hanggang isang araw nasira motor ng kuya niya kaya nag angkas silang magkapatid.Paguwi nila ng gabi ay nakita nilang nagkakalikot ito ng motorsiklo.Nagulatvman ay hinayaan na lamang nila ito. Masayang ibinalita ni Tisoy na napa start na niya ang ito pero hindi pa okay dahil pumupugak pa at namamatay .Isang gabi, nagliligpit si Tisoy sa kusina at nanonood naman ng kdrama si Irene habang tinutupi ang nilabhan noong linggo. Panay na ang tingin nya sa relo dahil gabi na wala pa ang kuya niya.Madalas ay pinaka gabi na ang alas otso pero past 9 na ay wala pa ito. Pinatay na ni Irene ang TV dahil alam niyang magpapahinga na si tisoy. Lumabas si Irene ng balisa at patanaw tanaw sa gate. Okay kalang ba Ren? bulong ni Tisoy na nasa likod niya rin p