"W-wala akong masamang itnensyon" wika ni Grasya na ngayon ay mahigpit na hawak-hawak ni Samuel sakaniyang pulsuhan dahilan upang maibagsak niya ang baso at mabasag iyon sa sahig.
Salubong ang kilay ni Samuel na nakatingin ng deretcho sa mata ni Grasya.
"S-siya ang nagsimula!"Sigaw niya pa at pinatay ako ng tingin.
Sinulyapan ko siya at inis na tinignan.
Sasabat sana ako kaso naunahan ako ni Samuel.
"Nakita ko ang buong pangyayari" saad niya na siyang nagpatahimik saaming dalawa.
"Kuya, si Ina" Napalingon ako sa aking likod at nakita ang binatilyong nagturo sa'kin kanina ng direksyon.
"Federico?Samuel?Anong kaguluhan ang nangyayari dito?" tumataas palang ito sa hagdan ngunit rinig na namin ang kaniyang boses, wala akong ideya kung sino.
"Anong ginagawa mo kay Grasya" patuloy ng isang babaeng
HABANG naghihiwa ng Karne dito sa kusina, lumilipad ang isip ko. Hanggang ngayon ay 'diko maiwasang matakot sa mga nangyayari sa'kin, ba't ba nila ako hinohostage?! nakakainis naman e! ano bang kailangan nila sa'kin? hindi na nga lang ako taga rito sa panahong 'to pinapahirapan pa ako!Habang inaasikaso ang mga sangkap ay naalala ko ang tagpo namin ni Miguel kagabi.Kusang tumulo ang aking luha dahil sa takot. "Binibini, ayos ka lang?"tanong ni Miguel at humakbang ng dalawang beses palapit sa'kin. Hindi ako makapagsalita dahil hanggang ngayon ay nangangamba pa'rin ako at natatakot."Sino ang mga kalalakihang iyon?iyo bang kilala sila?"tanong niya tanging pag iling ang aking naisasagot."Hindi ko sila kila" saad ko at tumingin sa mata niyang nangangamba rin.Napahinga siya ng malalim at tumingin sa ibang direksyon. "Nakatakip ang kanilang mukha, hindi rin sila nagsalita.Wala tayong pagkak
ISANG araw nalang at papayagan na rin kaming umuwi ni Mang Tuding sa bahay.Sa Mansyong ito, pinipili lang nila yung papayagang umuwi.Biyernes at sabado lang dapat kami mawawala pero pinayagan yung kahilingan ni Mang Tuding na hanggang Linggo nalang dahil magsisimba pa raw kami ng magkakasama.Mukha ngang malakas talaga si Mang Tuding sa pamilya nila.KINABUKASAN ay napaka aga kong gumising, wala pa namang oras ng pagtratrabaho kaya pumunta muna ako ng hardin."Ate Felicia" Napalingon ako sa pinagmulan ng boses na iyon.Si Federico."Oh?aga mo ah?"saad ko at tinignan siya mula ulo hanggang paa, pormadong pormado."May aasikasuhin lamang po ako na ipinaguutos ng aking guro. Babalik rin ako mamayang hapon"Saad niya.Napatango nalamang ako."Ngunit mamaya pang alas otso ako aalis"saad niya at napakamot sa ul
"F-Felicia, nais n-ni Donya Valencia na ikaw ang maghatid nito sakaniya" saad ni Danaya habang inaabot saakin isang tasa ng tsaa.Nakakapagtaka kung bakit nanaman siya nauutal at parang takot na takot.Tulad ng dati ay nangangatog din siya na parang natrauma. Napapansin kong madalas siyang ganyan lalo na kapag inuutusan siyang lumabas."Ayos ka lang?"tanong ko saka kinuha ang tasa.Tumango lang siya at ngumiti, ang ngiting alam kong peke."Ayos lamang ako. Idala mo na iyan kay Donya"saad niya at sinikap na huwag mautal.Tumaas ang kilay ko."Pinagmamalupitan kaba ni Valencia?"pagtataray ko. Nanlaki naman ang mata niya at agad na umiling."Hindi. hindi ko nga siya madalas nakakasalamuha."pagdedepensa niya.Napahinga ako ng malalim dahil alam kong 'di naman kami ganon ka-close para sabihin niya saakin ang lahat, iniisip niya sigurong pag nagsumbong siya sa'kin isusumbong ko din siya kay Valencia.
Naguunahang tumulo ang bawat butil ng pawis ko dahil sa tirik na tirik na araw. Nasa kalagitnaan kami ng Pag a-ani. Naisipan kasi nila Aling Panyang na maki tulong kami sa mga trabahador rito sa bukid dahil wala naman kaming gagawin ngayon at mas mainam nalang na tumulong kaysa mamasyal dahil wala kaming sapat na pera upang ipambili sa kung anong makita namin.Naging kumportable naman ako kahit papaano sa suot kong puting kamisa de tsino dahil nakakasawa rin ang mahabang saya na laging sumasagabal sa aking kilos.Ang sakit na rin ng likuran ko at sobrang init na ng aking pakiramdam dahil bukod sa first time ko itong gawin, hindi ako laking probinsya at bihira lang magpawis na minsan ay hinahadlangan pa ng aircon.Kahit naman nakakapagod ay nage-enjoy rin naman ako dahil nakikichika kami ni Elina sa mga kuwento ng mga kasama naming dalaga na naga-ani. Panay naman ang pag palakpak ng tainga namin ni Elina tuwing mai-inggit sila dahil imbitado k
"Ano na ate?"napakurap ako kay Federico at ilang sandali pa ay napahinga ako ng malalim dahil ang akala ko ay tunay ko ngang sinigaw ang salitang 'ikaw'Ponyawa nag iimagine lang pala ako.Napatingin naman ako kay Samuel na seryoso na muli ang tingin sa'kin.Napalunok ako ng ilang beses bago magsalita."S-samuel ikaw ang---" magsabi sakanila dahil nahihiya ako!Hindi ko na natapos ang sasabihin ng biglang bumungisngis si Federico na hindi na mapigilan ang pangaasar!si Elina naman ay mahinhin na tumatawa."A-Ang ibig kong sabihin!" sigaw ko, jusko malo nanaman ang nasa isip nila! "ikaw Samuel ba ang magbabayad?hehe kanina pa nakahinto ang kalesa e" Palusot ko kaya natigilan naman silang lahat."Ah sige baba na tayo" Wika ni Federico at iniwanan ako ng tingin na para bang sinasabi niyang hindi pa tapos ang pangaasar ko sa'yo.&nb
“Uncle pa lapag nalang po muna dito,” rinig kong saad ni mama habang pababa ako sa sala. “Ang ganda talaga, I love it!” Dagdag niya pa. Bagong antique nanaman? Nagmimistulang museum na ang bahay namin dahil kay Mama. Napaka hilig kasi niya sa mga makalumang bagay. Kung sa unang tingin ka babase ay masadabi mong isa siyang galante na mahilig sa pamahiin, mabait at mahinhin mag payo. Pero isa ‘yong malaking MALI! Ma-attitude kasi siya, maarte at conyo pa minsan. Kung dinaig niya ang lola ko sa antique, dinaig niya naman ako sa pagandahan at kaartehan. “Omg, gising na pala ang panganay ko.” Tumango nalang ako at hinalikan siya sa pisngi. Maarte man siya o nakakairita minsan, hindi ‘yon basehan upang mawala o mabawasan ang sobrang pagmamahal ko sakaniya. “Siya ‘yung panganay ko, uncle” pagpapakilala niya sa’kin. “ Hehe, hi po” Bati ko sa kay Mang Eric at sa lalaking kasama niyang nagbuhat, lakas naman ni lolo, sa tand
N-nakaupo Ako sa gitna Ng Tulay?! Ba’t ako nandito? Nakatulog ba ako sa Aparador na ‘yon at dinala ako ni papa dito? Imposible! Ang tanda tanda ko na para buhatin niya. Napatayo ako at pinagmasdan ang paligid, nasa gitna ako ng tulay na may ilog sa ilalim nito. Nagulat ako ng marinig ang malalakas na yabag na nagmula saaking likuran. Mas lalo ako nagulat ng makita ang mga taong nakasakay sa kabayo na unti-unting lumalapit saakin. Nakasuot pa sila ng kinda--- ano yan?Costume ng mga sundalo during Spanish Colonial period pa ata hahahaha! Jejemon ampota. Natawa nalang ako ng marealize na nasa kalagitnaan pala ako ng shooting. “ Heneral natakasan ta’yo ng mga rebelde!” Sigaw ng isa. In fairness. Kagabi lang ay nanaginip akong nakapasok ako sa liwanag ng aparador ah. Nanlaki ang mga mata ko ng malapit na sila sa
" Tumawag ka'yo ng Doktor! " utos ng isang kawal na umaalalay ngayon sa Heneral.Nanlaki ang mata ko ng makita ang nagdurugo niyang Tagiliran." Wait! Totoo yan? " lahat sila ay napatingin sa'kin.Seryoso ako, kinakabahan na ako sa nangyayari.Lahat sila ay nakatingin sa'kin na para bang sinasabi ng mga tingin nilang what the fuck hindi ba obvious?!Hanggang ngayon ay hindi parin ako kumbinsido na nasa panahon ako ng kastila dahil napakaImposible!Unti-unti akong lumapit sa Heneral at hinawakan ang nagdurugo niyang sugat. Bigla siyang Napadaing ng malakas."Nasisiraan ka ba ng bait?!" Inis na sigaw ng kawal saakin."Walang doktor! " sigaw ng isang kawal." Mahigit isang oras pa ang tatahakin natin kung itatakbo natin siya sa ospital...mauubusan siya ng