Chapter Six

Victoria, the Witch Doctor.

"Aray! Ang sakit ng ulo ko." Nasapo ko iyon nang mapamulat ako ng aking mga mata. Nabigla rin ang gising ko nang may kumatok sa pintuan. Walang lakas kong sinulyapan ang wall clock sa mini table na katabi ng kama.

8 o'clock in the morning. Puwede pa dapat ako matulog nito, eh. 

Muli ay narinig ko ang katok mula sa labas. 

"Saglit lang," pagsigaw ko bago kapain ang sapin sa paa. Sigaw ako nang sigaw akala mo maririnig ako mula rito sa silid.

 Marahan kong tinampal-tampal ang mag-asawang pisngi ko bago binuksan ang pintuan.

"V-Victoria?" Bungad ko sa magandang babae na nakatayo sa likod ng binuksan kong pintuan . 

"Hi! Breakfast tayo?" Pag-aaya niya. Pinasasadan ko s'ya ng tingin. Bagay sa kaniya ang suot niyang maluwag na t-shirt at embudo-type na pantalon. Nakalugay ang kulay abo niyang buhok at nababalot nang matingkad na kulay pula ang labi niya.

Pero ang pinagtataka ko, anong ginagawa niya rito? Is she not mad at me? 

 "A-eh-" alangan kong tugon sa kaniya.

 "I don't take 'No' as an answer. Go fix yourself, I'll wait," she said sabay irap sa akin. Grabe ang taray talaga niya sa 'kin.

"B-bakit?" naitanong ko. Nakaka curious lang kasi. 

"Still asking? Just go and get dress," she agaid said, medyo naiinis ata dahil sa tono nito.

"O-okay." 

 "You know, I didn't do anything but it seems like I now into this. I must protect you at all cost." Nagulumihanan ako sa sinabi niya. That words sounds nice, pero bakit naman niya sinasabi ang mga gano'n sa 'kin?

I got changed. Hinarap si Victoria at sumabay na maglakad sa kanya pababa. Hindi na siya nag-abala pumasok sa unit ko nang alukin ko siya. Ni hindi na rin sya muling nagsalita after kong sumama sa paglalakad nya.

Itinutok niya ang sarili sa daan. 

She's weird. Parang kagabi lang inaaway niya ako tapos ngayon aalukin ako nang breakfast? Tell me, does she eat something last night on the party?

And about the party... I don't remember anything after Darren asked me to dance. My head is blank. Basta ang alam ko marami talaga akong nainom kagabi with Cindie.

"Nasaan nga pala si Cindie?" tanong ko sa kaniya.

"Recharging."

"Huh?"

"Nevermind. Just walk."

Hala ang taray na naman?

Napasimangot na lang ako sa kan'ya. Nahilot ko ang aking sentido dahil smasakit pa rin ito, siguro ay dahil sa marami akong nainom na beer kagabi. Nasa huli talaga ang pagsisisi, sana'y hindi na lang ako tumimtim no'n. 

"So, ano'ng gusto mong kainin?" Nagulat ako sa pagtatanong niya sa akin. 

"Ahm... Cup noodles na lang. Para mainit sa sikmura," nakangiti kong sabi.

"No." Naguluhan ako sa sinabi niya. Anong no?

"I want a real breakfast," turan niya. Then she pushed the glass door palabas sa main entrance nang Tenement. 

Victoria.

As I push the glass door, crying and shouting of people hit us. I stopped walking, and the commotion of people also stopped. But not Felicity, she keep on asking about the food. She is annoying. How come we approached her? Revising it, how come Cindie approached her?

But Felicity is not the problem now. It's Mrs. Hermina Pattinson.

Her son died last night after the party. The boy was attacked by Ghouls. And Felicity is the culprit why afterlife ghouls entered the vicinity. 

She accidentally opened the gate, which located on her room.

And my calculations are 100% correct. Mrs. Pattinson is now walking towards us, teary eye and full of anger. 

I have no match to her. She is an ancient pureblooded Awok born year 1620. Apparently, 232 years older than me. 

I can't handle her I know it to myself. I need accompany. 

But who? No one wanted to held a hand, maybe scared to Mrs. Pattinson. Only deities and Gods can defeat her. And for sure they won't meddle to this. 

She was two meters away from us when I started to talk. "Hi! Mrs. Pattinson." I forced a smile so I won't look tensed.

"Move aside. Witch" Napalaki ang mata ko. She is really mad. Her eyes is too sharp to ignore. 

This is insane but I must try talking to her calmly until the Landowner comes back. "Okay. Calm down Mrs. Pattison. Inhale. Exhale."

"Give me that murderer!" Mrs. Pattinson shouted with anger. Her voice roamed to all the corners of the building.

"Murderer? May killer dito, Victoria?" Felicity grab my arm. She is now shaking. 

You! Stupid. I want to tell her.

"Move aside,"I whispered to her. Wala siyang magiging ambag sa pag-alis ng galit ng Ginang. Baka humilata na lang siya riyan at nag-a-agaw buhay na.

She let out a confusing face.

"Pinatay n'ya ang anak ko. She must pay. Let me punish that killer until her last breath on Earth!" Mrs. Pattinson exclaimed. Mukhang wala nang makakapigil sa kaniya. Kailangan ko na lang ata talaga na ipaubaya si Felicity. Madadamay ako sa hinagpis niya kapag nagkataon.

I smiled to her. "Want to have a coffee with me Hermina, and talk?" Alok ko sa kanya. Lumunok pa ako ng laway para sa napakawalang kwentang naisip ko na 'yon. 

Mahilig siyang magkape, ilang beses na din ako nakapag kape kasama nya. Baka sakali lang na magbago ang isip niya't palampasin 'to. 

Ngunit, hindi ko siya masisisi. Walang ina ang hindi masasaktan sa pagkawala nang minamahal niyang anak. Alagang-alaga ni Mrs. Pattinson ang anak na si Henry. Ni-lamok ay hindi niya hinahayaan na makalapit sa kaniyang Unico Hijo.

Humakbang siya, isa pa. At isa pa. 

Okay. I must ready my defense. 

Nasa'an na ba ang Gabriel na 'yon? Ngayon pa nagliwaliw talaga, siya dapat ang mag-a-ayos nito.

I can now see the true identity of Mrs. Pattinson. Her long nails, curly and messy hair, darkend eyes and like bat wings. She revealed herself.

I shooked my head. 

I don't want a trouble, but trouble is with me. 

I mean, with Felicity nadamay lang ako.

   

Bago pa makalapit si Mrs. Pattinson sa amin, I already put a barrier. Specifically, an encantation to shield and protect us.

Isang tila transparent na igloo ang bumalot sa lugar na kinatatayuan namin ni Felicity. Glittering lights is running through the barrier's body.

Narinig ko pa ang pagkasalampak ni Felicity sa lupa. Maybe in great shock.

Isinangga ko ang dalawang kamay sa harapan upang palakasin ang barrier seal. Dinagdagan ko pa ang p'wersa dahil masyadong malakas ang ginang sa akin. Sooner or later magigiba nya ako. 

"Termihalosula," I enchanted. 

A group of birds were flying along us. I called them to sing a calm song for Hermina. It would lessen her anger and she can think in positive way. 

I hope it will work. 

Ngunit alam ko sa aking sarili na hindi ko kakayanin 'to kung aabutin pa nang ilang minuto. I just cursed for frustration. 

Masisira ang ganda ko nito!

Mrs. Pattinson is banging and kicking the seal as if no tommorrow. 

Tumingala ako at nakita ang pabitak ko na pangnggalang. Tunay ngang malakas siya. 

"I'll kill her!" Mrs. Pattinson is shouting histerically. 

"Hey. I can't control this anymore. Get up. And run, as I say so," I commanded Felicity. Kaso parang wala siyang naririnig sa mga sinasabi ko.

 "Hey-"

Naputol ang aking asabihin when I sensed someone entered my shield. Only powerful non-mortal can do that.

"Go. I'll handle it." The Landlord appeared in my side. Good, kanina pa ako nag-a-antay, I told myself. He then glanced to the nervous lady in my back.

 "Take her to my office and close the windows," he said with a commanding voice. Wow, utusan ba ako? 

I just nodded ang let go of my hand that cause the barrier shield to collapse. Then the Landlord immediately shielded his body to Mrs. Pattinson.

He grab her hands and tied it to her back. 

"Let's talk Mrs. Pattinson. Come." Nadaluhan ko na si Felicity pero narinig ko pa rin ang mga kataga na iyon ng landowner. And in just a flick of his fingers, they dissappeared. Maybe teleported to somewhere else.

"Halika na." Tinulungan ko siyang tumayo. 

"A-anong na-nangyari?" she asked while stuttering. "Ha-ha, nananaginip ba ako?" Tatawa-tawa niyang saad, her voice is trembling mukhang pinipilit lang niyang pakalmahin ang sarili.

  

"Mamaya ko na i-explain. Tara na!" 

Hinila ko na lang siya't inalalayan. Alam kong nagulat siya sa nasaksihan. It's her first time seeing 'abnormal creatures'.

Felicity.

Ano ba ang nangyayari?

Nasa isang panaginip ba ako ngayon? Grabe kasi, hindi maka-TAO ang nasaksihan ko. 

Oo tama! Baka panaginip na naman ito just like some other unbelivable dreams that I have.

I pinched myself. "Aray!" Napasigaw ako. 

"Hey! Don't be stupid this is not a dream," turan sa akin nang kasama ko na si Victoria,  nakaupo siya sa sofa ng opisina ng Landowner. 

"Isa ka pa ! Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko. Sino-ay mali- Ano ka?" Sunod-sunod na tanong ko sa kan'ya. Kasi naman kanina may biglang lumitaw na parang shield na hindi ko maintindihan, or anything you call it basta para siyang proteksyon kasi 'di makapasok 'yong matandang babae kanina na nakita kong kakaiba rin ang itsura.

Iyon ba ang aswang? At anong ginagawa nang gano'n dito?

Naguguluhan ako sa mga nangyari. Tinitigan ko si Victoria, mangkukulam ba siya? She can use spells? Magic? Galing ba siya sa Hogwarts? 

Oh my! Hindi ko na alam. Napasabunot ako sa aking ulo sa isipin na 'yon. 

Wait! Baka naman nae-engkanto ako. Diyos mio marimar hindi na kasi ako nakakapag tabi-tabi po, nakakalimutan ko na. 

"Puwede ba. Tumigil ka kakalakad-lakad mo? Nahihilo na ako sa 'yo." Pag-irap pa niya sa akin. 

Tumigil naman ako at nilapitan siya. Yung malapit na malapit talaga na halos magkapalit na ang mukha namin. 

"Sabihin mo. Ano ba talaga ang lugar na ito? At-" lumunok muna ako nang laway  bago ituloy ang sasabihin. "-sino-sino kayo?" Dugtong ko. 

"I'm sorry Felicity pero hindi dapat ako ang mag-eexplain sa 'yo niyan," walang kwentang sagot niya sa 'kin. Ngayon ko lang natitigan nang mabuti ang mga mata nya. It was a-greenish one at hindi contact lens 'yon. Sa sobrang lapit ko sa babaeng kaharap halos kita ko na ang imahe na nasasagap ng mga mata niya. 

It's like a mirror. My reflection is on her eyeballs. Wait-

Sabay kaming napatingin ni Cindie sa likuran nang bumukas ang pintuan. At iniluwa niyon ang may-ari ng lugar na ito. 

Mabilis akong lumapit sa kanya. "Ikaw! Anong alam mo ha." Salubong ko sa kanya. 

"Everything." Nilampasan niya lamang ako at dere-derecho sa kanyang swivel chair.

"So care to explain?" Idinamba ko pa ang aking mga kamay sa lamesa. Yes, I'm really frustrated. Gulong-gulong-gulo ang utak ko.

 "Sit down." He commanded me. 

"Hello. Excuse me. Aalis na ako." Si Vicyoria iyon na nasa may pintuan na. 

"No. I need you here." 

"Ha? May gagawin pa ako." Protesta niya, dali-daling hinawakan ang doorknob at pinilit buksan ang pinto. 

"Shit! Buksan mo 'to," sigaw niya. 

Ni lock niya ang pinto? 

"Pertifiko." Rinig kong bulong niya. Pero kahit anong pilit niya'y hindi niya nabuksan 'yon.

"Mamaya," tipid na tugon ng Landlord sa dalagang kasama ko sa loob.

"P'wede ba? Mamaya na kayo magtalo? Ako muna, please," sabat ko sa usapan nila. 

"Tsk. Whatever," Victoria angrily said. Padabog pa na naupo ulit sa sofa. 

"Okay. Ngayon, sabihin mo Mr. Landowner. Where really am I? Who are you? What is she?" I pointed Victoria. She gave me a what-the-matter-look. "And what is this place?" Sunod-sunod kong tanong sa kanya.

Bumuntong-hininga naman ang magaling na lalaki. Itinukod niya ang tuhod sa kahoy na lamesa't pinagdaop ang mga palad sa harapan. Tinitigan ko siya with my hands on my waist. He looked so calm, while me looked so stressed.

"Tenement Uno is built for Supernatural beings. Deities, Gods, reapers, witches, fairies and many more." He looked me directly to my eyes. "And I am the Landowner of this place since 1650." Then he let go a half smile. 

'Di matanggap ng utak ko ang mga sinabi niya. 

This place is for what?

"And I am offering you the ownership Felicity, be the tenement's new Landowner."

Ha? What is he talking about? 

Ako? 

No. Never.

Ang tinatanong ko ay kung ano'ng klaseng lugar to, bakit pag-alok na sa business niya napadpad ang usapan?

Nangunot ang noo ko sa kaniya. Can someone just shoot me on head right now?!