Kabanata III

Lucas' POV

        Araw araw pareho lang ang mga pangyayari sa loob ng selda ko—namin. Hindi ko na rin alam kung ilang araw na o gaano na ako katagal na naka kulong. Pero ang mga pasa sa katawan ko ay hindi na mababakas.

       Nakabawi ako ng konting lakas sa mga araw na nagdaan dahil sa nga tinapay at tubig. Siguro ay dahil din sa naka pag pahinga ang katawan ko sa bugbog. Mukhang malapit na rin nila akong ilabas at ibenta. Narinig ko kanina sa usapan nila na  may malaking event mamaya.

        Maraming bisita kaya kailangan nilang maghanda nang maayos. Hindi din sila nag abalang bigyan kami ng pag kain at tubig ngayon araw na ito. Mukhang napaka importante ng okasyon mamaya. O kaya ay may dadating na bigatin.

        Ano naman kaya ang balak nilang gawin sa amin? Halata naman ang sagot. Mula rin dito ay rinig na rinig ang kanilang mga nagmamadali at mabibigat na yabag. Bagamat makakapal ang kisame at pader, wala pa rin ito sa lakas nila.

        Narinig kong bumukas ang pinto at sunod-sunod na mabibigat na yabag ang dumating. Bumukas ang isang selda, dalawa, tatlo at kumalansing ang mga kadena. Maliliit na yabag, mukhang nilalabas nila ang bawat isa.

        Hindi nag tagal may huminto sa harap ko at binuksan ang selda ko. Lumapit siya sa akin ngunit hindi ko siya tinignan sa takot na baka magalit ang mga mata niya sa akin. Hinila niya ang kadena ko at napilitan akong tumayo. Madahas at masakit sa balat.

        Lumakad ako kasunod niya habang hila niya ang aking kadena na gumagawa ng tunog sa bawat pag hakbang ko. Hindi ako tumingala para tignan ang likuran niya pero kita ko ang matutulis niyang kuko sa paa at mga mailiit na paa na pag mamay ari ng iba't ibang nilalang.

        Walang kumibo o gumawa ng ingay galing sa bibig. Para kaming isang mahabang linya ng lubid. Naka pila kami nang tuwid at maayos habang naka kadena. Isa isang pinapasok sa isang kwarto.

        Nang may lumabas ay naka bihis ito nang maayos na damit, hindi ganoon ka disente pero hindi rin kabastos bastos tignan. Nakita ko siyang pumasok sa isang kurtina na nag bukas. Isang entablado ang aking nasilip pero agad rin itong nag sara.

        Maririnig ang isang tinig mula sa isang werewolf siguro. " One hundred thousands of silvers. " Hindi ko maintindihan ang kaniyang sinabi. May sumigaw pang isa. "Three hundred thousands of silver." Maya-maya pa ay tumahimik sila.

        "Okay, white elf sold!" May mga pumalakpak. Nagkaka tuwaan sila sa labas. Hindi ko alam ang halafa ng kanilang binaggit dahil hindi naman ako naka apak sa mas mataas na lebel ng pag aaral. Grade 3 ba 'yon? Sa pag kakatanda ko ay tatlong taon lang akong nakapag aral.

        Ngunit nakakaintindi ako ng ingles ng kaunti sapagkat, minsan ko na itong naririnig sa mga balita. Unti unti ay nagkakaroon ako ng kaalaaman. Mabilis ko lang silang naiintindihan. Sana nag karoon din ako ng pag kakataon na mag aral kahit sarili lamang habang nakakadena.

        Itinulak ako ng bantay ko papasok sa kwarto. Isang maliit na kwarto na nag lalaman ng mga damit at pang ayos siguro.

        Tinitigan ako ng isang werewolf —babaeng werewolf mula ulo hanggang paa. Kumuha siya ng damit bago niya hinubad ang suot ko. Sinuot niya iyon sa akin at kumuha ng suklay ngunit hindi niya nasuklay ang buhok ko dahil sa sobrang pag kakabuhol nito. Kahit ako ay hindi naisip subukang gumamit ng suklay dahil alam kong hindi naman tatalab.

        Tinulak niya ako palabas. Hinatid ako ng bantay sa may kurtina at pinapasok doon. Napa pikit ako sa liwanag na bumulaga sa akin. Napaka liwanag at nakaka bulag. Hindi ako tumingin sa mga nasa harapan ko. Agad silang nagbulungan, hindi ko marinig nang malinaw pero mukhang masaya ang tono ng boses nila.

        "We will start at the bid of 150 hundred thousands of silver!" Narindi ako sa lakas ng boses niya noong sunigaw siya sa tabi ko. Agad na may nagsalita.

        "Two hundred thousands of silver!"

        "Two fifty thousands of silver!"

        "One hundred thousands of gold." Isang malamig na boses ngunit kalmado. Natahimik ang buong paligid at napunong muli ng bulungan.

        Alam kong mas mataas ang gold kaysa silver, ngunit ang mga naglalakihang numero lamang ang hindi ko maintindihan.

        "A-ah, one hundred thousands of gold going twice? None? Sold!" Isang malakas na hampas. "Human is sold to the masked master." Bakas sa tono niya ang saya.

        May kumuha sa akin at dinala ako sa isang kwarto. Malaki at may mga magagandang disenyo, ngayon ko lang nakita ang mga ito. Hindi niya ako pinapaupo kaya nanatili akong naka tayo. Iniwan niya ako rito ng mag isa.

        Base aa itsura ng kwarto ay pang mayaman. Maganda at sadyang nakakahiyang marumihan. Nakakatakot dumikit sa kahit na aling bagay.

        Nililibot ko ang aking paningin nang biglang bumukas ang pinto na agad nag payuko sa akin.

         "Follow me." Ang boses kanina!  Siya ata ang bumili sa akin. Agad akong sumunod sa kaniya, baka ikagalit niya kung hindi ko susundin ang utos.

        May pag iingat sa aking mga hakbang. Hindi lang siya nag iisa, may isa pa siyang kasama na nag hihintay sa labas. Sa tabi niya ay may isang sasakyan. Mukhang mamahalin. Binuksan niya ang pinto at pumasok ang bumili sa akin. Nanatili akong nakatayo. Hindi ko alam kung papasok din ba ako.

        Lumipas ang ilang segundo bago siya magsalita. "Step inside." Agad akong pumasok at umupo sa tabi niya pero hindi didikit sa mamahalin niyang damit. Pilit kong isiniksik muli ang sarili sa gilid. Pigil hininga at kinakalma ang sarili.

        Tahimik ang buong biyahe. Tanging ingay lamang galing sa sasakyan. Hindi mainit ngunit pinag papawisan ako. Nanatiling naka yuko at nakatingin sa sariling kamay na may kadena. Ni hindi ko masulyapan ang paligid sa labas ng sasakyan.

        Buong biyahe akong hindi gumalaw at nagtangkang gumalaw, sumulyap at nag ingay bago ko naramdaman ang pag tigil ng sasakyan.

        Bumukas ang pinto sa gilid ko, muntik pa akong mahulog ngunit mabilis akong kumapit sa gilid pero mas mabilis ang aking pag labas nang maalala ko na nasa tabi ko pala siya.

        Tumayo ako sa gilid at hinintay siyang makalabas. Sumunod ako sa kaniyang likuran ng nakayuko pa rin. Sa likod ko ay ang nagbukas ng pinto. Kahit tumakbo ako ngayon o tumakas ay siguradong kamatayan ang kahahantungan ko.

         Katangahan ang bagay na iyon. Hindi ko gagawin iyon. Kahit naman na gusto ko ng tapusin ang buhay ko ay hindi ko magawa.

        Marami pa akong gustong gawin at makita. Kaya ako nag tiis sa kamay ng tatay ko at piniling hintayin siyang mamatay dahil hindi rin naman ako makakatakas sa kaniya. Palagi niya akong nahahanap, sa huli ay palagi ding mabigat na parusa ang natatanggap ko.