เข้าสู่ระบบแชร์
Simula
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-08-20 22:44:06"Manloloko!"
Napailing na lang ako sa sigaw niyang 'yon. Madilim ang lugar at tanging mga ingay lang ng kuliglig at nang kanyang sigaw ang maririnig. Napakalamig din ng hangin dala siguro ng mga naglalakihang puno sa aming paligid.
Nakangisi akong humarap sa lalaking lobo na ngayon ay nakatali sa isang malaking puno. At hindi ko maiwasang mapangisi dahil halos patayin na niya ako sa kanyang mga tingin.
"Kalma," ani ko bago dahan dahang hugutin ang patalim na nakalagay sa aking bewang. "Tagal mong nagtago, ah."
Aba, siraulo pala siya, eh. Inabot ako ng limang araw para lang makita siya. Napakailap ng isang 'to. Hindi niya alam na napakaimportante ng oras ko.
"I-Ikaw si Prodigy? T-Tang-ina mo!"
Muli akong napailing. "Hindi mo ba alam na masamang magmura? Baka mapunta ka niyan sa impyernong gago ka."
Kuminang pa ang hawak kong patalim nang masinagan ito ng buwan. Nanlaki ang mata nito nang makita kung gaano iyon kahaba.
Kilala ako sa paggamit ng espada bilang pagpatay sa mga Rouges. Makaluma raw sabi ng ilang hunter na nakakasalamuha ko pero wala akong pakialam. Di hamak na mas magaling ako sa kanila kaya bakit ako magpapaapekto? Nakabaril na ang ilan sa mga hunters pero iilan lang ang napapatay nila.
"Kuya, paparating na sila! Papatayin mo ba yan o ako na? Sayang ang oras!" sigaw ng kapatid ko na nakatayo sa isa sa mga sangay ng puno.
"Nilinlang niyo 'ko! Bakit hindi niyo sinabing mga hunter kayo?"
Hindi ko maiwasang matawa. Ngayon ay mukhang hindi ko na kailangang gamitin ang espada ko. Hindi na ako nagtaka nang tumarak ang shuriken ng kapatid ko sa kanyang noo.
"Bakit mo naman ako inunahan?" tanong ko sa kanya.
Tumalon ito pababa sa puno. At naglakad para kunin sa noo ng lobo ang kanyang shuriken.
"Alam ko na kung bakit naging Rouge ang isang 'to. Paniguradong tinanggal sa pack dahil sa kabobohan," sagot nito.
Narinig ko na ang mga kaluskos sa hindi kalayuan.
"Tara na," ani ko bago pumunta sa pwesto ng lobo.
Hinawakan ko ang buhok nito at hiniwa ko ang kanyang leeg. Pag-alis namin ay siyang pagkarinig namin sa mga alulong.
"Matt," ani ko sa kapatid ko habang tumatakbo.
Lumingon ito. "Hmm?"
"Matulog ka na. Ako na lang ang magdadala nito sa mga officials."
"Kumain ka kaya muna kuya? Baka malipasan ka," sabi nito na nagpangiti sa akin.
Baka nga malipasan ako. Apat na oras ang lalakbayin ko para lang maihatid ang ulo nito. Napailing na lang ako. Kakaiba talaga itong kapatid ko. Sa edad na 16 ay halos mas matanda pa kung mag-isip sa isang katulad ko na 20.
Nadaanan namin ang mauusok na mga eskinita. Wala nang tao. Walang buhay. Nakakalungkot pero isa sa ang village namin sa mga naging centro nang digmaan noon. Digmaan laban sa mga lobo at ng mga Tao.
Nang makarating kami sa bahay ay agad kaming nagtaka dahil mayroong tao ang nakatayo roon. Hindi, hindi siya tao. Hindi siya normal na tao.
Agad kaming napaatras.
"Anong kailangan mo?" tanong ko.
Humarap ito. Doon namin nakita ang kulay abo nitong mata. Matangos ang ilong nito at maputla ang kanyang balat.
Ngumisi lang ito at hindi sumagot.
"Sasagot ka ba o tatanggalan kita ng ulo? Mamili ka," ani ng kapatid ko.
Napailing ang lalaki. "Chill. Labag sa batas ang gagawin mo bata," sagot nito.
Nagkatinginan kaming magkapatid. Hindi siya Rouge. Hindi namin siya pwedeng patayin.
"Sumagot ka na lang. Wag mong sayangin ang oras namin," ani ko dahilan para mapatingin siya sa akin.
Dumapo ang tingin nito sa hawak kong ulo.
"Woah, hindi ba iyan ang nasa pinakataas ng wanted list? Mukhang kayo nga ang hinahanap ko...Prodigies."
"Sabihin mo sa mga kasama mo na lumabas at wag kaming palibutan," utos ko.
Napatawa ito. "Akala ko hindi niyo napansin." Pumalakpak ito ng tatlong beses. "Labas na," aniya dahilan para lumabas ang apat niyang kasama.
Hindi katulad niya ay mas mahihina ang mga iyon. Sigurado ako. May hinagis itong kulay abo na envelope.
Nagkatinginan kaming magkapatid. Iisang pack lang ang gumagamit nito.
"Galing ako sa Hilaga. Nagpunta kami sa sentro pero hindi kami pinayagan ng mga officials na kunin ang address niyo. But our pack is in a big chaos. Our Alpha needs your help."
บทล่าสุด
The Alpha's Keeper Acknowledgement
To my readers, friends, co-writers-- I thank you with every inch of my heart for staying with me on this new long journey. Thank you so much for all your support!I've been so fortunate to received followers while writing this story. Thank you so much! It's my first English story btw so thank you for your understanding hahaha.To Blake and Felix, thank you for this wonderful journey. But honestly, the both of you helped me to develop this story into what it isThat's it! The story of Blake and Felix is over! It's hard for me to let them go because I always dream about them hahaha.Again, thank you for reading and waiting. and I hope you find Felix of your life! The one who will watch over you no matter what attitude you have. Keep safe, guys!Sugarmaui-
The Alpha's Keeper Epilogue
Pagbangon ko ng kama ay agad ko nang narinig ang mga ingay sa baba. Ang mga ingay at boses na halatang may ginagawa."Blake, anak! Halina't kumain ka na muna!"Sa paghakbang ko ay agad kong narinig ang boses na 'yon. Ang boses na kahit kailan ay hindi ko akalain na totoo. Ang boses na matagal kong hiniling at matagal kong hinanap.Hindi man boses ng babae, ramdam ko naman ang pagmamahal nito nilang ina. Ang aking nanay, si Mommy Maui. Hindi katulad ng ibang nanay, si Mommy ay isang lalaki. Isa syang carrier, katulad ko."Sge po! Ihahanda ko lang yung gagamitin ko. Saglit lang 'to, mommy," sagot ko."Magdahan-dahan ka sa pagkilos mo, ok? Baka madulas ka! Na sa baba lang kami at malapit na kaming matapos."Naglakad ako papunta sa cabinet. Sa salamin non ay natanaw ko ang aking sariling repleksyon. Kitang-kita na ang umbok ng aking tyan. Hinimas ko ito at hindi naiwasang mapangiti.Walong buwan na ang nakakalipas. At ngayon
The Alpha's Keeper 49
BLAKE'S POINT OF VIEWPangamba at takot ang unang bumungad sa akin nang dumilat ang aking dalawang mata. Isang hindi pamilyar na lugar ang agad na pumukaw ng aking pansin. Isang madilim na paligid na sumisigaw ng hindi magandang pangyayari. Isang mansyon na napakalawak.Mga chandelier na mayroong mga itim na tela na nakasabit sa itaas. Mga vase at painting sa bawat sulok na tila ba napaglipasan na ng panahon dahil sa mga alikabok. At hindi katulad ng ilang typical na mansyon, ang malawak na bahay na ito ay kulay itim.Hindi ko maiwasang mapangiwi nang tangkain kong tumayo. Hapdi ang agad na dumaloy sa aking kamay. Taka ko iyong tinignan at doon ko nakita na nakatali iyon gamit ang nylon."N -na saan ako?" nauutal kong tanong sa sarili.Pilit kong inayos ang sarili sa pag-upo. Ngunit wala akong ibang magawa kung hindi ang manatili sa hindi magandang pwesto.Hindi ko alam ang nangyari. Ang alam ko lang ay magaganap na ang Caliagr
The Alpha's Keeper 48
Halos mapalingon kaming lahat sa boses na 'yon. Sumilay sa amin ang isang pigura. Ang kanyang tindig, ang kaniyang presenya."A -argus?"Sinubukan kong basahin ang bawat kilos niya pero wala akong makita bukod sa blanko ang kaniyang mata. Tila naging matured din ang itsura nya dahil sa kaniyang bigote. Ang suot na sombrero ay na sa kanang kamay nya. Pati ang mga kasama ko ay tila napako rin sa kanilang kinatatayuan.Marahil ay nangangapa rin dahil hindi namin alam kung kakampi sya o kaaway. At kung sakali man na kaaway sya ay wala kaming magagawa kung hindi ang tumakbo.Hindi pa nakaka-recover ang mga kasama ko kaya hindi makakabuti kung lalaban kami. Ang tanging paraan lang namin ay ang tumakbo mula sa kaniya.Parang wala syang narinig. Wala itong alinlangan na pumunta sa harapan namin.Pero halos mapahinto kaming lahat nang biglang maglabas ng dugo ang kaniyang bibig. Napahinto sya sa paglalakad at halos mapatili an
The Alpha's Keeper 47
Sa apat na taon kong pamumuhay sa sentro at sa kanluran, simula nang nawala ang mama at papa ko, ang tanging gusto ko lang ay maipaghiganti at mapatay ang mga taong lobo na humamak sa kanila.Gusto ko lang na makuha ang ulo ng mga taong lobo na gumambala sa amin ng gabing iyon.Apat na taon akong nagkimkim. Apat na taon akong nagtiis. Apat na taon akong naghintay. Higit sa apat na taon akong nag ensayo para malaman ang katotohanan. Puro sakit at galit ang namayani sa apat na taon kong pamumuhay.Ngunit ngayon, na sa harapan ko na ang taong makakatulong sa amin ni Aikee para maging malinaw ang tunay naming pagkatao. Para malaman ang katotohanan. Katotohanan sa mga nangyari noon.Simula bata kami ay alam na namin na hindi namin tunay na magulang sila Mama Greta at Papa Jose. Lagi nilang sinasabi na may pamilyang naghihintay sa amin pagdating ng panahon. Na may pamilyang lubos kaming hinihintay.Kaya ang akala ko noon na kapag natanggap ko
The Alpha's Keeper 46
Ramdam ko ang lamig mula sa aking likuran. Masakit ang ulo ko at hindi ko alam kung bakit. Mariin akong napapikit. Ilang beses akong napakurap para makita nang maayos ang na sa paligid ko.Fuck!Rehas at madilim na paligid ang bumungad sa akin. Agad nangunot ang aking noo.Nasaan ako?Sinubukan kong bumangon. Pilit akong umayos pero may malamig akong naramdaman na nakadikit sa paa ko. Tinignan ko 'yon at doon ko nakita ang isang kadena.Hayop na Manong yan. Talagang tutuluyan nya kami?Kinapa ko ang katawan ko. Wala namang masakit sa mga parte nito. Nakakapagtaka lang kung bakit hindi man lang niya ako binugbog kaagad.Pilit akong kumawala sa kadena. Hila dito. Kutkot doon. Pero kahit anong gawin ko ay napakahigpit non. Habang pinipilit kong tanggalin ang kamay ko ay nakarinig ako ng isang tawa sa gilid ko."Hindi mo na iyan maaalis, kuya."Napalingon ako nang makita si Aikee.
