CHAPTER 18

MATINDI ang panlalamig ko nang sandaling lulan na kami ng elevator patungo sa floor kung saan ang venue ng event. Panay ang pagbuka at kuyom ng aking mga palad dahil sa panlalamig nito, mariin akong napapikit at pilit na pinapakalma ang sarili.

Hindi mawala-wala sa isipan ko ang mga katangungang... Paano kung may makakakilala sa akin? Paano kung bigla na lang nila akong kuyugin at husgahan? Paano kung bigla nilang malaman ang katotohanan ko? Paano kung mangyari na naman ang nangyari noon?

Pumikit ako ng mariin at ipinilig ang aking ulo upang mawala ang mga ganoong isipin. Kailangan kong kumalma. Kailangan kong isipin na wala namang nakakakilala sa akin doon kaya hindi na dapat akong kabahan ng ganito. Besides, we are all wearing masks so malabong may makilala ako o may makakakilala sa akin.

"You look constipated, Malaya. Are you really alright?" Tanong ni Darius sa malamig ngunit kuryosong tono.

Dalawang beses akong kumurap at inayos ang sarili nang makita ang sariling repleksyon