“Mabuti at nasundo mo kami ngayon, Kiel. Ang akala ko ay hindi ka sasama kay Michelle sa pagsundo sa amin, given na may sakit si Francis,” kaswal na sabi ni Ernesto habang naghahapun sila. Naroon sila sa mansiyon ng mga Dela Fuente. Doon sila dumiretso mula sa airport.Tipid na ngumiti si Kiel, humigpit at hawak sa mga kubyertos. “This is my first time meeting my beautiful fiancee’s parents. I wouldn’t miss this for the world, Sir,” anang binata, makahulugang sumulyap kay Michelle na noon ay nasa kanyang tabi. Ngumiti rin ito sa kanya subalit hindi abot ng tainga.Sa totoo lang kanina pa niya na matamlay si Michelle nang araw na iyon. She used to be so vibrant, a real charmer. Subalit sa araw na 'yon, tila walang lakas ang dalaga. Hinsi tuloy alam ni Kiel kung may sakit ba ito o sadyang pagod lang. “That’s so nice of you, Kiel. Once you and Michelle are married, sigurado akong magkakasundo tayo nang husto,” sabi pa ni Ernesto, kinuha ang kopita ng alak na nasa harapan nito at itinaa
“Ano nang progress sa pinapagawa ko sa ‘yo, Michelle? Napapapayag mo na ba si Kiel na ituloy ang kasal ninyo kahit na hindi pa magaling si Francis?” tanong ni Ernesto sa anak. Siya na ang tumawag dito dahil hindi naman ito nagpaparmdam sa kanya—pinaninindigan ang pagiging walang silbi nito.Napatikhim si Michelle, inayos ang emosyon. “D-Dad, hindi ko pa po nagagawa. I still feel it’s insensitive to impose when—““Insensitive? Anong insensitive doon? Gumastos na kayo, handa na ang lahat? Isang tao lang naman ang hindi makakadalo pero ipo-postpone ninyo ang kasal. Hind ba mas insensitive ‘yon sa mga guest na naimbitahan na ninyo?” pagpupumilit ni Ernetso“Dad—““Do not call me Dad, you stupid girl! Wala akong anak na boba!” ani Ernesto bago gigil na tinapos ang tawag.Ilang sandali ring napatitig si Michelle sa kanyang cellphone. She is still conflicted of what she was about to do. Subalit alam niya, iyon lang ang tanging paraan upang makawala siya sa pagpapahirap ng ama at sa wakas ay
“Do you have lots of friends in the Philippines, Erin? Or maybe people who have access with personal legal documents or of sorts?” tanong ni Cora kay Erin habang naghahapunan sila sa apartment ng mag-ina.“Documents po? You mean, registries?” ani Erin, bahagyang tumigil sa pagkain.“Birth certificates to be specific,” ani Cora.“Mom…” tawag ni Liam sa ina, may himig saway.“Common, Liam. It’s time. I am running out of time. You have to find them. You need to,” sagot ni Cora sa determinadong tinig bago muling bumaling kay Erin. “Honestly, tuwing may mga dumarating na tenants dito at Pilipino, lagi kong tinatanong kung marami ba silang kakilala o kaibigan back home. You see, life is happening so fast lately and...”“Mom, please. Let’s eat dinner first, okay?” muling putol ni Liam sa ina. “Baka sa susunod, ayaw na ni Erin kumain dito kung kukwentuhan natin siya nang kukwentuhan. Isa pa, malapit ka nang uminom ng gamot. Remember that has to be timed right.”Marahang nagbuga ng hininga ang
“Kumusta ka dyan? Ayos ka lang ba?” tanong ni Suzanne kay Erin habang kausap nito ang kaibigan sa video call.“I’m okay here. Medyo nakakapag-adjust na rin,” sagot naman ni Erin, bahagyang ngumiti. Iyon na ang ikatlong araw ng dalaga sa kanyang bagong apartment. And so far, okay lang naman siya kahit na mag-isa pa rin siya roon.Nahanapan ni Rolly ng makakasama si Erin sa buong maghapon. Si Leia, isa ring Pilipina na naghahanap ng pansamatanlang trabaho. Estudyante ito sa university malapit sa apartment ni Erin at inirekomenda ng isa ring kaibigan ni Rolly. Subalit sa gabi, ang klase nito kaya hindi nito masasamahan si Erin sa gabi.Subalit ayos lang iyon kay Erin. Ang importante may makakasama siya sa maghapon. Nasa first trimester pa lang naman siya ng kanyang pagbubuntis. Hindi rin siya alagain dahil kaya naman niyang kumilos kahit paano. Ang iniaasa lang niya kay Leia ay ang pagluluto ng pagkain at paglilinis ng apartment. And so far, nagagawa naman ni Leia ang mga ‘yon. Kaya nama
“Tama na, Kiel. Busog na ‘ko,” ani Francis kay Kiel nang akmang susubuan na naman ng binata ng pagkain ang ama.“Okay, Dad. Itatabi ko lang itong mga pagkain,” anang binata bago isa-isang inayos ang mga lunchboxes na nasa table sa tabi ng hospital bed ng ama. Luto ni Medring ang lahat ng mga iyon. Nag-request kasi si Francis na lutong-bahay ang gusto nitong kainin sa araw na ‘yon kaya ‘yon ang pinadala niya kay Lucas kaninang umaga mula sa kanilang bahay.Tatlong araw na mula nang makalipat na si Francis sa regulat private room. At malaki na rin ang improvement sa kondisyon nito. He is regaining his strength day by day. And the doctors assured that with his progress he will make a full recovery within the next few months. Bagay na labis na ikinatuwa ni Kiel.Now that his father is recovering well, he has time to deal with other things. Kahapon, nagsimula nang magbigay ng updates si Kiel sa mga kliyente niya. Nagpapasalamat ang binata dahil naunawaan ng clients niya ang pagsamantalang
Sumilip si Erin sa bintana ng apartment na kanyang kinaroronan. Mula roon ay tanaw ng dalaga ang malawak na park at nagtatayugang buildings ng siyudad at iba pang establishments sa malapit.The view from the apartment was very modern, hindi nalalayo sa tanawin na nakapalibot sa condo niya sa Maynila.Maya-maya pa, “Erin,” tawag ni Rolly sa likuran ng dalaga.Agad namang nilingon ni Erin ang kapatid, unti-unting humarap dito pagkatapos.“How do you find the place? Ayos na ba sa ‘yo ‘to?” tanong ni Rolly sa kapatid.Pilit na ngumiti si Erin, tumango. “O-oo, Kuya. I like the place. Accessible din sa lahat ng kailangn ko pati ang healthcare,” sagot ng dalaga bago muling ibinalik ang tingin sa bintana.Doon, sa fully-furnished na apartment na ‘yon, titira si Erin mula sa araw na ‘yon. Nang simulan siyang kausapin ng kapatid kaninang umaga tungkol kay Fernan, alam na agad ng dalaga kung tungkol saan iyon. Hindi diretsong sinabi ni Rolly kay Erin ang tungkol sa ipinagtapat ni Fernan nang na