"Everything's ready?" tanong ni mommy sa akin. Tumango ako bago pasadahan ng tingin ang mga maletang dala ko. We're heading to the airport kasi mag aalas sais na ng umaga. Ang sabi ni mommy ay roon na raw sina Elli, hinihintay kami.
They're not coming with us though. Si tita kasi ang nag asikaso ng sasakyan naming eroplano kasi nga busy si mommy kahapon. Parang ihahatid lang nila kami tapos nauna na sila roon.
Mommy opened the car's door for me. Matapos non ay umikot siya para makapasok kung nasaan ang pinto ng driver's seat. Si mommy ang magd-drive ng sasakyan habang 'yung mga bodyguards naman ay nakasunod lang sa amin sakay ng isang van.
After almost an hour, we reached baltimore. I almost fell asleep because of that long ride. Ilang minuto lang ang nakalipas nang nakarating kami sa airport. Sa saktong tapat kami ng eroplano huminto para maiwasang pag kaguluhan n
Lumipas ang hapon hanggang sa sumapit ang gabi. Dumating si mommy kasama ang mga bodyguards. Melania was silent the whole time since we arrived. Hindi ko alam kung mabait na siya o wala lang talaga siyang pakialam sa amin. "Saan ka ho nakahanap ng hotel?" tanong ko nang pumasok si mommy sa loob ng kwarto. "Just a few miles near boracay. Maganda 'yung view, kitang kita 'yung kabuoan ng beach. You should come to see sometimes," sagot niya. "I would. Wala naman akong madalas na kausap dito. Wala rin akong ginagawa 'pag walang klase." "Ipapasyal kita rito 'pag wala kang klase. Malaki ang bahay na 'to pero talagang wala kang magagawa 'pag wala kang kausap. Ang buong islang 'to ay maraming magagandang tanawin. Sayang naman kung hindi mo makikita." Umayos ako ng upo at nag angat ng tingin. Kahit hindi pa nag uumpisa ang klase ko ay excited
"It's alright, dear. I haven't used that one. Ikaw pa lang ang unang nakapag bukas ng kahon na 'yan," si mommy. Ngumiti ako at muling tiningnan ang paper bag. "This is for...Peter? Oh, yes. This is for you." Inabot ko sa kanya ang isang maliit na kahon. It is a rolex watch. Nadaanan namin ni mommy 'yon bago kami umuwi galing sa arundel mills. "This is nice," puri niya rito bago ako kindatan. Mahina akong natawa bago muling tiningnan 'yung laman ng paper bag. Nang makitang wala ng laman 'yung pangalawa ay kinuha ko ulit yung pang huling paper bag kay mommy. "What are you looking for?" kunot noong tanong ni mommy sa akin. "I can't find Damian's..." sagot ko at patuloy pa rin na nag hahalungkat. "Maybe you left it in your room?" "I didn't. Hawak ko pa nga 'yon kanina." "Gaano ba kalaki 'yung gift mo, Azari? Baka nga naiwan mo sa kwarto mo," si Ria. Umiling ako. Hindi 'yun sobrang laki. Kung
Seriously? Sa rami ng sinabi kong salita ay si Andro lang ang nakakuha ng interest niya? "Andro Lynch? Don't you know him? Kilala mo dapat siya kung stalker ka nga talaga," sabi ko. Kumunot ang noo niya at seryosong tinitigan ako. "I know his name. I can even remember your caption on your post saying, 'we can't be husband and wife if we're like this' What I mean to say is, ano mo siya?" "He's a friend of mine. Why? Wanna be friends with him? He's a good guy. Sure akong mag kakasundo kayo," suhestiyon ko. Nag-iwas siya ng tingin at sumandal sa backrest ng batong upuan. "No, thank you," sabi niya, parang ayaw na ayaw niya talaga. Wow, ha? Mas mabait kaya si Andro sa kanya. Kung maka ayaw naman siya ay parang pipilitin siya ni Andro. Hindi ako sumagot at nanahimik na lang. Maya-maya ay tunog ng cell
"Pumasok ka na roon sa loob, ako na mag liligpit niyan. Hindi maganda magbasa rito tuwing gabi dahil pangit ang ilaw at mahamog," utos ni Damian sa akin. Saglit akong nag isip bago tumango. Oo nga, hindi maganda ang liwanag 'pag nanggagaling lang sa ilaw. "My book, ha? Don't forget," paalala ko bago nag lakad papasok sa loob. Iniwan ko silang dalawa roon at pumasok ng kwarto. Dahil hindi pa naman ako nakakaramdam ng antok, binuksan ko ang laptop ko at tinawagan si Elli. Ilang ring lang ang nakalipas bago niya sinagot 'yon. "Hey," bati niya. Nakaupo siya sa sofa habang may iniinom na kung ano. I think it's coffee? Elli's a coffee person, eh. Messy bun ang ayos ng buhok niya at nakasuot ng spaghetti strap. "Hey. Kakauwi mo lang?" tanong ko. Nang mainggit sa iniinom niya ay kinuha ko rin ang tumbler ko na may lamang tubig. Sabay kaming
Muli kong ipinaypay ang sombrero sa akin. Tagaktak ang pawis ko dahil sa init. Gamit ang palad, 'yun ang pinunas ko sa leeg para mabawasan ang pawis. "Here," si Damian. Inabot niya sa akin ang itim na panyo bago kunin ang sombrero sa kamay at kusang pinaypayan ako. Saglit akong natigilan at kumurap-kurap. Nang matauhan ay agad kong kinuha 'yon at ipinunas sa sarili. Ipinalibot ko 'yon sa leeg, hanggang sa dibdib. Idinamay ko na rin ang noo na kanina pa tagaktak sa pawis. "Thanks," sabi ko nang matapos. Inabot ko sa kanya 'yon at agad naman niyang kinuha. Akala ko ay ibabalik niya na 'yon sa bulsa niya pero nagkamali ako. Inilapag niya ang beach hat ko sa upuan at lumapit sa akin. Kinuha niya lahat ng buhok ko gamit ang isang kamay at itinaas 'yon. Pinunasan niya ang batok ko hanggang sa leeg. Saglit niya pang pinunasan ang noo ko nang may tumulo uli na pawis doon.
I woke up at my bed. Hindi ko alam kung anong sumunod na nangyari kanina dahil ang tanging naaalala ko lang ay nagha-hum ng kanta si Damian. It is exactly 7:30 pm. Paniguradong nakauwi na si mommy with my psychiatrist. Bumangon ako sa higaan at dumiretso sa banyo. Lumapit ako sa salamin at tiningnan ang repleksyon doon. My eyes are a bit red. Hindi halatang umiyak ako pero kung lalapitan mo ay masasabi mong oo. Inayos ko lang ang buhok ko bago lumabas ng kwarto at bumaba. I'm really hungry dahil hindi ako nakapag miryenda kanina. Kakatapos lang kasi ng tanghalian noong nakatulog ako tapos ngayon lang ako nagising. I wonder kung binuhat na naman ako ni Damian papuntang kwarto? Pangalawang beses niya na 'yon ginawa kung talaga ngang binuhat niya ako kanina. Dumiretso ako sa dining area at nadatnan doon sina daddy. Melania's on his side
"Where are we going?" tanong ko. Matapos naming kumain ng almusal ay dumiretso kami sa boracay. We stroll around the beach pero hindi kami naligo. Dad only took a lot pictures of me malapit sa dagat. He's my photographer for this day. After the stroll ay kumain kami ng tanghalian sa isang eatery malapit lang sa beach. It is a nippa hut at puro pagkaing Pilipino ang naroon. Kitang-kita ang mga naliligong tao sa beach mula sa pwesto namin. A lot of foreigners were sunbathing. I wonder kung ilang oras na silang nariyan. Mostly sa US ay inaabot ng mag hapon ang mga tao para lang mag pa tan ng balat. Hindi kasi masakit sa skin ang sinag ng araw roon. "Do you wanna visit my farm? Mas marami ang bunga, you can eat what you want," yaya ni daddy. Sumimsim ako sa buko juice bago siya sinagot. "Sure. I'm too pagod na to stroll
Ngumisi siya. Hindi ko napigilan ang pamumula nang mahina siyang tumawa at lumayo sa akin. "Pft. I'm just playing with you, Zari," tumatawang sabi niya. Muli akong umirap. "Sa tingin mo nakikipaglaro ako, ha?" nanghahamon na tanong ko. Laro? Anong tingin niya sa akin? Nakikipagbiruan? Akala ko pa naman ay may problema na siya kaya siya nagkakaganon. "Of course, you're still a kid. You should enjoy your childhood and play with me," sagot niya. Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Nang maasar ay basta na lang ako kumuha ng kung ano sa lamesa at binato sa kanya. "Hindi na ako bata! Kung makapagsalita ka naman eh ilang buwan lang naman tanda mo sa akin!" sigaw ko sa kanya. Eksperto niyang inilagan ang binato kong tubigan at kinagat ang labi, tila ba nag pipigil ng ngiti. "You are."