Chapter 6: Speculations

"Beh! Halika na, baka ma-late tayo sa opening ng boutique natin!" bulyaw naman sa akin ni Yumi habang nandito kami sa taas.

Katatapos ko lang kasi magbihis at nagsusuklay palang ako pero excited na agad siya. Nag-hire na rin kami ng ilang tao para sa boutique namin ni Yumi. Ilang buwan kami naghirapan sa pagplano at pag-design ko. May mga co-designers akong na hire at ilang staff kaya naman medyo hindi na kami nahihirapan. 

"Wait! Hintay lang naman, akala mo naman ay may naghihintay na bisita sa atin eh."

Napatawa naman siya. "Ano ka ba, may mga costumers na kayang naghihintay sa baba para bumukas at sobra nilang nagustuhan ang mga designs mo."

Napatigil naman ako sa ginagawa ko at napatingin na sa kaniya. "Oh? Akala ko ba sila Ven at Matthew lang ang nandoon sa baba."

Hindi naman kasi ako umaaasang may dadalo sa opening ng boutique namin ni Yumi lalo na at nag-uumpisa palang kaming dalawa. Ang alam ko lang ay mga staff ang kasama namin for the opening ngayon.

"Okay, sige. Susunod ako, mabilis lang 'to."

"Okay, hintayin ka namin."

Bumaba na rin uliy si Yumi kaya dali-dali na akong nagsuklay. Hindi naman ako sanay mag-ayos ng sarili ko dahil tanggap naman ako ni Alex sa kung ano man amg mukha ko. 

Agad na rin akong bumaba at nagulat nga ako nang makita ko ang iilang mga costumers na nagbabantay sa labas. Sinalubong na rin ako ni Yumi na nakangiti kaya lumapit na rin ako sa kaniya.

"Tara na mag-ribbon cutting, nandoon na rin sina Dexter."

"Hindi ko talaga akalain na maraming tao rin ang pupunta dito," sambit ko pa.

Marahan niya naman akong hinampas. "Ano ka ba, ikaw pa ba? Alam mo naman na pati ako ay hangang-hanga sa 'yo."

"Sus, siya tara na."

Tumungo na kaming dalawa ni Yumi sa gitna habang nasa harapan namin ang ibang staffs pati na rin ang ibang costumers na gustong bumili agad after opening. Ibinigay na nila sa amin ang customized scissor at pumwesto na kaming dalawa sa gitna. Habang tinitingnan ko ang harap ng boutique na may pangalang, Y & M ay napapangiti nalang ako. Isa itong d****e come true para sa akin na nangangarap dati ba magkaroon ako ng sarili kong clothing line.

Napatingin naman ako kay Yumi na maluha-luha ang mga mata. We started cutting the ribbons and finally, open na rin ang pinagpuyatan naming boutique for how many months. 

"Congratulations!" 

A lot of confettis scattered on the floor kaya naman napatawa kaming dalawa ni Yumi. Binuksan na namin ang boutique at napapangiti nalang ako na nakikita ko na ngayon lahat ng mga designed apparels ko kahit na we well sell it for a cheaper price since ang mga fabrics na pinili namin ay designed for the mass din.

Pumasok na rin ang mga costumers namin kaya pumwesto na lahat ng staffs. Kaming dalawa naman ni Yumi ay napa-upo na sa loob ng staff area habang napapatingin sa maliit na window kung saan tanaw ang lahat ng mga tao sa boutique.

"Grabe, Beh! Hindi ko akalain na magiging ganito karami ang costumers natin sa opening. Ang powerful din naman ng database na ginawa mo sa social media."

Tinapik niya naman ako. "Of course, ako pa ba? Alam mo namang palagi akong active sa social media. Don't worry dahil in the next few days, mas dadami pa ang mabebenta nating dalawa. Apir!"

Napa-iling nalang ako sa kaniya at agad na rin kaming lumabas. Naging abala naman kami sa buong araw dahil hindi namin akalain na mas dadami pa pala ang pupuntang costumers. Malaki nga rin talaga ang tulong ng pwesto namin since pinalilibutan ito ng mga establishments at subdivision. 

"We juat sold 125 apparels for a day! Ang dami, Beh!" tuwang-tuwang sabi naman sa akin ni Yumi.

Ngayon lang kami nakapagpahinga dahil ang dami naman talagang tao kanina sa opening namin. O didn't expect a lot of costumers pero sobrang grateful ko rin naman at the same time dahil kahit papaano au nababawasan ang anxiety ko na baka mapunta lang sa wala ang pinaghirapan ni Yumi na 10 million para sa capital ng boutique na 'to.

"Actually, hindi rin ako nag-expect na dadami ang bibili ngayon, Beh. Thankful ako sobra para sa mga costumers natin." 

"Siya, magpahinga ka na at sa next day ka nalang mag-design ng mga bago. Marami pa namang stocks eh," pahayag niya pa kaya napatigil ako sa ginagawa ko.

Napa-iling nanan ako sa kaniya. "Hindi pwede, nako! Kailangan kong mag-ipon ng mga designs at marami pa akong kailangan gawin. Alam mo naman kailangan nating kumayod."

Siya kasi ang humahawak ng pera at mga sales namin at ako naman ang nagde-design kaya naman hindi na ako mahihirapan lalo na't may isa pa naman akong kasama. Naging mahirap ang ilang buwan namin sa pag-prepare para mag-open nitong boutique pero masasabi ko naman na ngayon na worth it naman lahat ng mga sleepless nights namin ni Yumi at ng ka-team ko.

Nagulat naman ako nang bigla niyang ibinaba ang kaniyang laptop at lumapit sabay masahe sa likod ko.

"Bumabalik na naman ang Kimberly na kilala ko. Laging binubuhos ang lahat sa pagtatrabaho. Alam mo, minsan, kailangan mo ring magpahinga, okay? Baka naman sa sobrang trabaho mo na 'yan ay biglang may isang Alex na naman ulit ang dumating sa buhay mo?" 

Bahagya nalang akong napatawa. "Malabo, Beh. Hindi ko na kayang masaktan pa ulit nang ganoon. Sarili ko nalang muna ang uunahin ko ngayon at alam kong doon magiging masaya para sa akin si Alex."

Napahinga naman ako nang malalim dahil kahit papaano ay hindi na ako ganoon nasasaktan ngayon. Hindi ako masaya pero thankful pa rin naman ako at maraming blessings ang dumadating.

"Pero Beh, wala ka na ba talagang balak magkaroon ng anak? Pamilya gano'n? Nagtataka nga ako bakit hindi ka pa buntis eh," anito.

Napahinga naman ako nang malalim. "Ako nga rin eh. May nangyari na rin naman sa amin ni Alex, pero wala naman akong nararamdaman na kahit ano."

Nagulat naman ako nang bigla niya akong tinapik. "What if buntis ka na nga tapos asymptomatic lang talaga ang signs. Try mo kayang magpa-check up? Kasi kung buntis ka man, siguro mga three months na rin."

Hindi ko naman alam kung matatawa ba ako sa mga sinasabi ni Yumi sa akin ngayon o matutuwa. Gusto ko rin namang magka-anak ako, pero ayoko namang lumaki na siya walang ama. Nakakalungkot lang isipin na hindi pa siya naipanganak ay wala na siyang tatay.

"Ano ka ba, Beh. Hindi naman siguro..."

"Hindi ka sure, no?"

Umiling ako. "Hindi...eh, kasi naman..."

"Kaoag lumuwag ang schedule natin ay sasamahan kita sa isang obstetrician para malaman kung buntis ka nga ba o hindi."

"Ay ikaw ang bahala, basta..."

Napatigil naman ang pagsasalita ko nang marinig ko ang pangalan ng kapatid ng Mommy ni Alex sa balita. 

"Anong me'ron?" tanong ni Yumi.

Napatingin na kaming dalawa sa telebisyon at ibinalita na magkakaroon daw ng engrandeng kasalan ang isang sa mga anak ni Melody Madrigal.

"Ikakasal na pala ang bruhildang si Trina?" pagtatakang tanong ni Yumi kaya napatingin na ako sa kaniya.

"Hindi ko alam...pero kasi nag-aaral palang 'yon. Third year college palang yata kaya paano 'yon ikakasal?" 

Nangunot naman ang noo ko dahil nakakagulat nga naman talaga ang anunsyo ng pamilya nila. It's been three months since nawala si Alex at bad omen daw na magpakasal ang pamilya sa taon na may namatay sa relatives nila kaya hindi ko maintindihan kung ano ang gusto nila ipalabas.

Napatango naman si Yumi. "Ay oo nga pala. Bakit may kapatid pa bang iba si Alex maliban kay Trina?"

Umiling ako. "Wala na. Dalawa lang 'yan silang magkakapatid eh, atsaka wala rin naman akong kilala na adopted child ni Mama--I mean ni Tita Melody."

Nasanay na kasi akong tawagin siyang Mama kahit na kinasusuklaman niya ako. Akala ko kasi ay kapag tumagal kami ni Alex ay matututunan niya akong tanggapin, pero hinding-hindi na 'yon mangyayari kahit kailan.

Napabuntong-hininga nalang si Yumi at tumayo na gaking sa couch. "Hay nako! Hayaan mo nalang 'yan at magpahinga nalang tayo, Beh. Marami pang gagawin bukas kaya huwag mo nalang isipin ang pamilyang 'yan at sakit lang talaga ng ulo ang ibibigay nila sa 'yo."

"Kaya nga, sige na, mauna ka na at tatapusin ko lang 'to."