CHAPTER 3

Greg Iverson's POV

Naalimpungatan na lang ako nang may naramdaman akong parang dumampi sa aking balat, specifically sa may parteng pisngi ko kaya naman dahan-dahan kong naimulat ang aking mga mata.

Noong una ay halos hindi ko pa maibuka ang mga 'yon ng maayos dahil galing pa ako sa napakalalim at napakahimbing na pagkakatulog ngunit nang magtagumpay ako ay kaagad tumambad sa akin ang what do they call it? Losyang? Yes! Tumambad sa akin ang losyang kong personal assistant, wearing again her big blouse and a long skirt with her fucking thick eyeglassess. Idagdag pa ang magulo nitong buhok.

Hindi ba talaga marunong mag-ayos ang isang 'to at bakit nakayuko siya mula sa akin na halos magdikit na ang aming mga mukha?!

"What the hell are you doing?! Why are you here inside my room?!"

Kitang-kita ko ang pagkagulat na mabilis bumalatay sa kanyang mukha nang marinig niyang magsalita ako. Kaagad naman siyang lumayo mula sa akin at tumayo ng maayos sa gilid ng aking kama habang medyo nagpa-panic siya na parang nahuli siyang may ginagawang krimen.

"H-Hmm, gigisingin ko lang po sana k-kayo, Sir, dahil k-kakain na po. M-Magtatanghalian na rin po kasi, S-Sir," she stuttered nervously at nang bumaba ang aking paningin ay nakita kong pinaglalaruan niya ang kanyang mga daliri.

Pagkatapos ng ilang segundo ay muling bumalik ang paningin ko sa kanyang mukha. Nandoon pa rin ang takot at kaba na parang anytime ay mahihimatay na lang siya. Tinitigan ko pa muna siya ng ilang segundo bago ko napagdesisyunan na magsalita.

"Okay. You can get out of my room now and next time, do not just enter my room without my fucking permission because what I hate the most is invading my privacy, especially that this is my own room and I own this home. Siguraduhin mo rin na matututo ka ng kumatok sa susunod dahil kung hindi ay maghanda ka ng maghanap ng bago mong trabaho dahil hinding-hindi ako magdadalawang isip na sisantehin ka," masungit at seryoso kong pahayag habang nakahiga pa rin ako sa aking kama.

"Y-Yes, S-Sir. P-Pasensya na po. H-Hindi na po m-mauulit," kinakabahan pa rin niyang sagot habang paulit-ulit na yumuyuko sa aking harapan. "L-Lalabas na po ako, S-Sir. N-Nakahanda na po ang t-tanghalian niyo. P-Pasensya na po t-talaga," dagdag pa niya bago siya gumalaw at talikuran ako.

Nakasunod lang ang mga mata ko sa kanya habang naglalakad siya. Halos madapa-dapa pa nga siya sa paglabas ng aking silid kaya naman napailing-iling na lang ako.

What a fucking clumsy woman!

Bakit nga ba siya pa ang mismong napili kong personal assistant sa mga libo-libong nag-apply?! Kahit sarili ko ay hindi ko rin masagot. Basta pagkakita ko sa losyang niyang picture ay sinabi ko kaagad sa manager ko na siya ang gusto ko. Ilang araw pa lang naman siyang nagtatrabaho sa akin kaya naman sana ay hindi ko pagsisihan sa huli kahit na maraming beses na akong na-badtrip sa kanya.

Akmang babangon na ako nang may maramdaman akong basa sa may bandang pisngi ko kaya awtomatikong gumalaw ang kamay ko patungo doon.

Naglalaway ba ako kapag natutulog? Kelan pa? Pero paano 'to napunta sa aking pisngi kung panis na laway nga iyon?

Pinunasan ko iyon gamit ang aking kamay at inamoy para makompirma.

Walang iyong amoy kaya imposibleng panis na laway ito!

Umiyak ba ako?

Kinapa ko ang aking kabilang pisngi upang matingnan kung may basa din ba doon pero wala na mas lalong nagpadami ng katanungan sa aking isipan.

Ang dami ko ng pinoproblema, dumagdag pa talaga 'to! Kaya naman habang naliligo ako at nagbibihis ay badtrip ako at natanggal lamang iyon nang maamoy ko ang inihandang ulam ng aking alalay.

Chicken Curry, my all-time favorite!

Parang naging hugis puso ang aking mga mata nang mas lalo ko iyong nalanghap at nakita matapos kong bumaba ng hagdanan. Mabilis akong naglaway at bago pa tuluyang tumulo iyon ay umupo na kaagad ako ngunit bago iyon ay napansin ko ang pagngiti at narinig ko ang hagikhik ng aking alalay kaya naman naibaling ko ang aking tingin mula sa kanya.

"Why the hell are you smiling and giggling?" seryosong tanong ko sa kanya.

Mabilis naman siyang napatayo ng maayos mula sa kanyang kinatatayuan at kaagad umiling ng sunod-sunod at ang masaya lang niyang mukha kanina ay mabilis na ngayong napalitan ng kaba at takot.

"W-Wala po, S-Sir. P-Pasensya na p-po," she nervously answered habang nilalaro na naman niya ang kanyang mga daliri.

I stared at her for a few seconds first before I took my eyes off her and just focus my attention on my favorite chicken curry.

Pagkasandok ko ng ulam ay kaagad kong napansin na boneless chicken 'yon kaya muli ko siyang binalingan ng tingin upang magtanong.

"Did you cook this?"

"Y-Yes, Sir," mabilis niyang sagot. "M-May problema po ba? M-Mali po ba ang pagkakaluto ko?" kinakabahan pa rin niyang dagdag.

Imbes na sagutin ang katanungan niya ay isa na namang tanong ang aking isinagot.

"How did you know that I prefer boneless chicken to chicken curry even though you have only just been working for me for a few days?"

"A-Ah, h-hmm, S-Sir Bryan told me about it p-po," she politely said and I just nodded my head as a response so that the conversation will not be too long anymore because I am really already hungry.

Amoy na amoy ko talaga ang napakasarap na amoy ng chicken curry kaya naman mas lalo pang dumodoble ang excitement ko na matikman na iyon sa bawat segundong lumilipas.

Hindi ko alam kung anong nag-udyok sa akin pero may lumabas na lang na mga salita mula sa aking bibig bago ako magsimulang kumain na sure akong hindi ko ginagawa sa mga naging personal assistant ko noon.

"Come here and sit with me, Miss Valencia. Join me and eat. Do not ask anything anymore because I do not want to hear any noise every time I eat , especially if it will comes from you," I said with finality and then decided to finally start eating and just a few seconds later, I already heard and felt her pulling the chair where she was going to sit.