Napakunot ang noo ko. "Lunch? You ordered food for me?"
Fin chuckled. "Of course. What kind of boyfriend would I be if I let my hardworking CEO starve? Consider it a little reward for surviving your morning tasks."Napatigil ako, bahagyang ngumiti pero pilit kong itinago. "You didn’t have to. I can manage my own lunch, you know.""Well, I wanted to. So deal with it," sagot niya, sabay lingon na parang may inaasikaso pa. "Anyway, I’ll call you later. Don’t skip your lunch, Kylus."At bago ko pa masabi ang anumang sagot, pinutol na niya ang tawag. Napabuntong-hininga ako at napailing habang nakatingin sa screen. Minsan talaga, hindi ko alam kung paano niya nagagawang alagaan ako kahit nasa malayo siya.Pagkalipas ng ilang oras, dumating nga ang lunch na pinadala niya. Maayos na naka-pack, at may kasamang maliit na note:"Don’t work too hard. Eat well. – Fin"Napangiti ako habang binabasa iyon. Kahit simpleng bagay lang, daPara akong napako sa kinatatayuan ko. Bigat ng tanong, pero alam kong kailangan kong ipakita sa kanila na seryoso ako."Handang-handa po ako, Sir. Lahat ng ginagawa ko ngayon ay para kay Fin. Ayokong may kulang o may maging problema sa araw na 'yon. Gusto ko pong maramdaman niya kung gaano ko siya kamahal at gaano ako kaseryoso sa relasyon namin."Tahimik silang dalawa. Para bang tinitimbang ang bawat salitang binitawan ko.Nagpalitan sila ng tingin bago muling nagsalita si Mrs. De Soleil. "Alam mo naman siguro na hindi basta-basta ang pag-aasawa, Kylus. Hindi lang pagmamahal ang kailangan."Tumango ako, mahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamay. "Opo, naiintindihan ko. Pero handa po akong patunayan sa inyo na kaya kong alagaan at mahalin si Fin habang buhay."May saglit na katahimikan.Hanggang sa lumambot ang ekspresyon ni Mrs. De Soleil. "Maayos kang magsalita, Kylus. Pero mas gusto naming makita kung paano mo siya pangangalagaan
Ang nakaraan...“Fin, please,” halos humagulgol ako, ngunit pinigilan ko. "I’m not lying. You have to believe me. It’s the truth."Napansin ko na parang naguguluhan na siya. Hindi ko alam kung anong sagot ang aasahan ko mula sa kanya, pero nakita ko sa mga mata niya na hindi pa siya handa, hindi pa siya makapaniwala."You think I’m going to just accept this? That you and Kylus—this mess you're in?" May takot at galit na tumitimo sa kanya. "Get out. I can't... I can't handle this right now."Narinig ko ang sakit sa boses ni Fin, at kahit na gusto ko pang makipag-usap, alam ko na hindi ko siya pwedeng pilitin. Hindi ko alam kung anong mga katanungan ang naglalabas-masok sa kanyang utak, pero ang huling tingin niya sa akin ay nagpapakita ng kalituhan—ang galit at pangungutya ay tila humahalo sa kanyang emosyon."Hindi ko pa rin maintindihan, Avriel. Hindi ko alam kung anong nangyayari." Ang sinabi niya na may halong kalungkutan at takot.
Ilang minuto kaming tahimik, at ang mga salitang iyon ay nagbigay sa kanya ng kaunting pag-asa. Marami pang kailangang mangyari, at alam kong hindi madali ang magiging daan, pero ipagpapasalamat ko na nariyan ako para sa kanya sa bawat hakbang. Dala ko ang pregnancy test, ang mga kamay ko ay nanginginig sa kaba habang papalapit ako sa office ni Fin. Ang bawat hakbang ko ay mabigat, ngunit kailangan ko itong gawin. I wasn’t ready for this... but I had no choice. Kung gusto kong makuha ang pansin ni Fin, kailangan kong maging malupit, kailangan niyang malaman ang totoo—kahit hindi ko alam kung paano ko siya kakasuhan ng ganitong bigat. Pagdating ko sa office, tinanong ako ng guard, ngunit hindi ko siya pinansin. Dumiretso ako sa loob, at nang makita ko ang paborito kong upuan sa reception area, mabilis akong pumwesto doon. Inayos ko ang buhok ko, pinilit gawing kalmado ang sarili, at pagkatapos, nag-text ako kay Fin. "Can we talk? Please, i
Ang nakaraan...Kylus POV"Fin! That’s not it!" mabilis kong sagot, pero hindi ko na rin kayang iwasan ang tawanan sa tono ng boses ko. "I didn’t mean to. And you’re here too!"Ngunit hindi tumigil si Fin, at lalo pang naging playful. "Aha! So you're the one to blame, huh?" she teased, with a mix of sarcasm and playfulness. "I guess you can’t hide your secrets after all.""You're the one," sabi ko, medyo nahihirapan na sa kakatawa at kaasarang nararamdaman. "You’re something else, Fin. I didn’t even know you were there!"Ang mga mata ni Fin ay may kasamang pagka-irritated, pero sa likod ng mata niya, may pagpapatawa pa rin. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang mga braso ko."So what now, Kylus? When are you going to introduce me to these kinds of shows?" she said, pulling me closer.Napasinghap ako, hindi ko alam kung seryoso ba siya o biro lang. Tumingin ako sa mga mata niya, at doon ko nakita na hindi lang siya nagbib
Nanginginig ang boses niya. Nangingilid ang luha."I tried to ignore it... I really did." Napahikbi siya. "Pero ang sakit, Kylus. Ang sakit palang mahalin ka."Parang may humigpit na tali sa leeg ko. Hindi ko alam kung awa ba 'yon o guilt."Ms. A..."Mahina kong sambit. Sinusubukan kong kontrolin ang emosyon ko. Pero paano? Paano ko siya haharapin ng walang nasasaktan?Napatawa siya—pero mapait, puno ng poot at lungkot. Nanginginig ang balikat."Ang tanga ko, diba?" Nag-angat siya ng tingin, puno ng sakit. "Ano bang inaasahan ko? Sino ba naman ako para mahalin mo? Tutor lang ako. Isang background character sa buhay mo."Tumulo ang luha sa pisngi niya. Sunod-sunod. Walang tigil."Pero ikaw..." Huminto siya, nanginginig ang labi. "Ikaw at si Fin? Perfect."Napakuyom ako ng kamao. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya."Ms. A, hindi sa ganun—""Don’t explain!" sigaw niya, nang
Avriel POV Mabilis akong tumayo mula sa pagkakaupo, nahulog pa ang ballpen na kanina ko pang hawak pero hindi ko na iyon pinansin. Parang awtomatiko ang kilos ko—ang tanging nasa isip ko lang ay kailangan ko siyang habulin.Mabilis akong lumabas ng opisina, halos mabangga ko pa si Yeshua sa pagdali ko."Avriel!" tawag niya, pero hindi ko na siya nilingon.Mabilis ang tibok ng puso ko habang tinatakbo ko ang mahabang hallway. Pakiramdam ko sumisikip ang dibdib ko sa kaba at pag-aalala. Sana… sana hindi pa siya nakaalis.Pagdating ko sa lobby, mabilis kong sinuyod ng tingin ang paligid. Wala siya.No. No, please…Lumapit ako sa receptionist, bahagyang hinihingal. "Excuse me, did Mr. Kylus already leave?"Nagulat ang receptionist sa biglaan kong tanong pero agad namang sumagot. "Ah, yes ma’am. Pero—"Hindi ko na hinintay ang kasunod niyang sasabihin. Agad akong lumabas ng building, at sinalubong ako ng ma