After two- hours tanaw ko na ang rest house na isa sa pagmamay-ari. Actully, I have 20 rest houses and the Villa also. Aside from the Mi Amore shelter, I manage a lot of business here. Mas gusto ko lang talagang mag stay sa Cali, sapagkat mas comfortable akong mamuhay roon. The opposite of my Lil-sister, she wants to live in this country and to promote her advocacy. That every child has a special. She built the Mi Amore shelter in 2000. And if she is still alive now, I'm sure that she built more shelters. But apparently her legacy will stop. Until I continued her advocacy. Natigil ang pagbabalik tanaw ko ng umungot si Vanessa at mukhang gising na ito. "N...Nasaan na ba tayo?" tanong ni Vanessa na pupungas pungas pa."I'm glad that you are awake. Nandito na tayo sa rest house ko and for the meantime kailangan nating mag stay dito kahit isang linggo, hangga't hindi tayo makakasigurado na hindi na sila babalik." aniya. "Okay. But can you call Brix and ask him if Ally is okay. I'm sure
After two-weeks nang palalagi nila sa rest house naisipan na nilang bumalik ng resort, sapagkat may mga kailangan pang gawin at asikasuhin ang dalawa. Ayon naman sa tauhan ni Caleb wala na ring nagmamanman o bumalik na armadong lalaki sa resort simula ng umalis sila. Kaya napanatag na rin kahit papaano si Caleb para kay Vanessa. Habang nakatunghay si Vanessa sa kawalan lumapit si Caleb at yumakap mula sa likuran nito. Medyo nagkapalagayan na sila ng loob sa dalawang linggo na minu-minuto, oras-oras at araw-araw na magkasama. Nagkaroon na rin sila nang deep talk para mas maintindihan pa nila ang bawat isa. "Hey! Ang lalim ng ini isip ah. Ako ba 'yan?" biro pa nito kay Vanessa. Hindi man sila pero ang mahalaga meron silang pagkakaunawaan na sila lang dalawa ang nakaka alam."Ang kapal huh! Hindi kaya." sopla niya kay Caleb kasabay nang mahabang buntong hininga. Iniisip ko lang na sana mahuli na ang totoong pumatay sa kapatid mo. Sa totoo lang, nahihinayangan ako sa pagkamatay niya. Al
Lulan na ako ng bus ng biglang pumatak ang mga luha ko ng hindi ko namamalayan. Sobrang nalulungkot ako ng iwanan ko si Caleb, kaso tama rin naman siya kong sabay kaming mamatay paano mabibigyan ng linaw ang kaso ni Chandz na matagal ng nahimlay at hanggang ngayon wala pa ring nakaka alam ng tunay na dahilan ng pagkamatay nito. Panay linga niya sa paligid at pinagdarasal na lamang na sana maging okay si Caleb at magkita pa sila sa Batangas, dahil kong hindi na mas lalong hindi kakayanin ng konsensya ko na mawala ito ng ganon kaaga. Hindi niya deserved na mamatay ng ganon ganon na lamang.Dahil sa pagod at hinagpis nakatulog ako sa buong byahe, nagising na lamang ako malapit na ako sa pier ng Batangas. "Batangas pier! Batangas pier!" sigaw ng malakas ng konduktor ng bus na nasakyan ko. Kinuha ko ang shoulder bag ko at naglakad na ako pababa ng sinakyan kong bus. Palinga linga ako kong may makikita akong sasakyan na patungong Malvar Batangas kong saan ang sinabing location ng rest hou
Kasalukuyang nagtatalo ang matanda na abuela ni Caleb at ang pinsan niyang si Marcus. Nagagalit ang binata sapagkat hindi siya napagbigyan ng matanda sa gusto niya. "This is too much, Marcus. Ilang Milyon na ang napapatalo mo sa sugal, itigil muna 'to habang maaga pa, apo." wika ng matanda na nakiki usap sa kaniyang apo na tumigil na sa pagbibisyo at sugal, ngunit walang paki alam ang binata kaya mas nakipag palitan pa siya ng salitaan sa lola niya. "Ano bang paki alam mo sa buhay kong matanda ka. Pera lang ang hinihingi ko bakit hindi mo na lang ibigay at ang dami mo pang arte dyan." wika nito nanlilisik ang pulang mga mata nito. Kitang kita na gumagamit ang binata nang pinagbabawal na gamot at nagawa pang mag nakaw sa kaniyang abuela at nang maubos ang kaniyang nanakaw sa kumpanya at nagtago ngayon ay babalik ito na parang wala lang nangyari."Aba'y bastos ka talagang bata ka. Suwail ka, wala kang modo, wala kang galang, wala--" hindi na natuloy ng matanda ang sasabihin ng nanikip a
Nagmamadaling naglalakad nag nurse sa hallway ng mapansin ito ni Caleb. Tila nagmamadali siya at nang usisain niya ang staff. Sinabi nitong nagkaroon ng emergency sa O.R kong nasaan ang kaniyang abuela."Code blue! Code blue!" wika ng nurse in-charge sa patient. Aligaga ang lahat sa loob ng O.R. Nang nag flat line ang heart beat nito."Check the vital sign of the patient." utos ng doctor sa nurse. Maagap namang kumilos ang nurse matapos nitong ma-check ang vital sign sumunod naman ang CPR na ginagamitan ng defibrillator. "Clear! wika ng doctor habang nirerevive naman ng nurse ang matanda."Clear," ulit ng Doctor. "Clear!" Hanggang sa maging okay na ulit ang heart beat nito. Nakahinga n maluwag ang Doktora na si Annalyn Villarama. Maging ang kasama nila sa OR ay nakahinga ng maluwag. Nang medyo nag-okay na ang pasyente at natapos na din ang operation. Lumabas na si Dr. Villarama na sinalubong naman ni Caleb."Doc what happened?" "Well, the patient now is stable after she revived."
Hindi naman malaman ni Caleb kong bakit inis na inis si Vanessa sa kaniya, kanina lang naman okay sila tapos bigla bigla na lang itong naging tigre at nagalit saakin. Mga babae nga naman minsan talaga ab-normal. Hindi mo naman ina-ano, bigla na lang magtatantrums, tapos pag tanunin mo puro wala. Nakaka frustated, tulad ngayon inalok ko lang naman na kumain kami ang sagot ba naman sa akin ay; "Hindi ako nagugutom, kumain kang mag-isa mo." Kaya naman sa inis ko nilayasan ko siya at tumambay ako sa cafeteria ng ospital. Baka sakaling kapag 'di niya ako makita ng ilang minuto mag bago ang mood niya.Pilit kong ni-rewind ang mga sinabi ko kanina para malaman ko kong saan siya nang gagaling. Ngunit wala talaga akong maisip na kahit ano pa. Hanggang sa tumawag sa akin si Brix at nangamusta sa amin ni Vanessa."Hello, bro. Balita ko binasted mo si Vanessa?" pang-aasar pa nito."Huh? Pinagsasabi mo? Nakuha mo pa talagang mang bweset galing mo talagang tumiming, ano. Kasagsagan nang badtrip ko
Dahil ilang araw nang hindi ko nakikita man lang si Caleb, bigla ko siyang namiss at ang pangungulit at demanding nito. Ganon siguro talaga kapag nasanay ka na parati siyang nandyan tapos kapag nawala bigla mo na lang itong mamimiss at hahanapin. Ginugol ko ang oras ko sa pag bantay ng abuela nito kasama si Nay Celia. Ayon sa kaniya nagpaalam daw ito na may lalakarin. Kaya naman nakaramdan lalo nang inis dito. Napatingin ako sa pag ring nang cellphone ko. Isa itong reminder para sa birthday ko. Akalain mo 'yon ang bilis nang panahon birthday ko na naman, pero single pa rin naman ako at wala na yata akong balak pumasok sa relasyon sa puro sakit ng ulo lang.Nagpaalam ako kay Nay Celia na babalik ng Villa kaso lang ng aalis na akong ospital tumawag naman si Brix sa akin. "Hello, Brix. May kailangan ka ba?" tanong ko."Happy Birthday Vanessa," bati nito. Sa lahat nang nakaka kilala sa akin si Allyson lang ang tanging nakaka alam ng birthday ko kaya nagtaka ako kong paano nalaman ni Brix
Walang kamalay malay si Vanessa, na pabalik na nang resort si Caleb at may hinahandang pakulo para sa birthday niya. Nabilinan na rin niya ang cook at staff nang resort kong ano ang kanilang gagawin sa araw na 'yon.Habang abala ang lahat sa pag dedecorate para sa surprise party para sakaniya, inutos ni Caleb sa mga tao roon na hwag na hwag ipapa alam kay Vanessa ang lahat. Lingid sa kaniyang kaalaman may surpresang nag hihintay sa kaniya mamayang gabi at kagagawan itong lahat ni Caleb ang lalaking in-denial pa rin sa kaniyang nararamdaman para kay Vanessa.Dahil sa kanina pa nasa loob nang kwarto si Vanessa, bigla siyang nabagot at lumabas sandali. "Huh?" gulat ko. Napatingin naman ako sa taong papalapit sa'amin ang lalaking ilang araw ko nang hinahanap or should I say namimiss. No other than that, it's CALEB! Ang lalaking akala ko ay ghinost na ako at iniwan dito."Happy Birthday Vanessa, flowers for you," bati nito. Sabay abot nang bulaklak saakin. Hindi ko alam kung kukunin ko b