CHAPTER 9 : “Miss?”

She froze.

Pakiramdam nya ay nanlamig ng tuluyan ang buo nyang katawan.

Akala nya ay delusyon lang ang nakikita nya kakaisip sa lalaki.

Nang mga oras na yun ay tila napako na ang mga mata namin sa isa’t isa.

Si Marcus sa akin at ako sa kanya.

Bumagal ang oras at nagsipag bagalan ang mga lakad ng mga tao.

Hindi ako pwedeng magkamali si Marcus nga ang nasa harapan nya.

“Miss?” bungad ni marcus sa kanya.

At dun ay tila natauhan si Solenn, nagulat at napatayong bigla sa kinauupuang wheel chair para tuluyan ng talikuran ang lalaki.

Akala ni Solenn ay sapat na ang lakas nya at nanumbalik na. Ngunit sa pagkakatayo nya ay na out of balance ito na sinalo naman ni Marcus. Napayakap si Solenn sa lalaki ng hindi sadya. Nakapa nya ang malaki laking bisig nito at dibdib na halata mong kurbado ng masel na tamang tama naman talaga sa katawan ng lalaki.

Bahagyang naka unbutton ang shirts nito sa bandang dibdib at napahawak siya sa tela na naruruon.

“Miss!” ang kaninang malamyang boses ni m