CHAPTER 10: "I  am sorry Solenn, we need you...

One year after...

Kinuha ni Solenn ang kanyang simpleng smart phone sa kanyang kanang bulsa at ang kanyang portable speaker sa kanyang knapsack. She turned on the bluetooth at kinonekta ang bawat isa. Unti unting naririnig na nya ang music na nakakaindak sa kanyang pandinig.

Tamang tama para isabay sa gawaing bahay at pagpapapawis. Masarap isabay ang pag indak sa pagpupunas ng mga mwebles. Kasabay ng kanyang pagpapatugtog ay ang paglabas ng kanyang apron na dagliang ipinatong sa kanyang katawan at itinali sa kanyang likuran. Isinuot nya na rin ang mask para sa kanyang ilong. At iniabot ang feather duster na naka hang sa likod ng main door.

Sinimulan na nyang mag linis at magpunas punas ng mga furniture na nandoon habang iniindak ang sarili sa masayang tugtugin.

Napagitla siya sa doorbell na narinig sa loob ng bahay kung saan siya nagtratrabaho ngayon. Inalis nya ang mask na nasa bibig nya at ang kanyang apron. Naghugas din ng kamay na nagmamadali bago pa tumungo sa may pintuan. Daha