CHAPTER 2

THIRD PERSON'S POV

"Boss, okay na po ang mga tauhan. Handa na po sila para mamaya." Sabi ng isang malaking tinig.

"Good! Basta't siguraduhin n'yong hindi na siya bukas sisikatan ng araw!" Sambit naman ng isang matipunong lalaki na may hawak na sigarilyo at humahalakhak.

"Are you sure about this, hon?" Malanding tanong naman ng isang babaeng prenteng nakaupo sa tabi ng matipunong lalaki.

"Oo naman hon. Sisiguraduhin kong ako na ang susunod na mauupong CEO sa oras na mawala na s'ya sa landas ko." Naninigurong saad naman ng lalaki sabay hithit ng hawak na sigarilyo.

BRIAN'S POV

 Kasalukuyan akong naghahanda ng mga damit na dadalahin ko sa aking Business trip. Ilang piraso lang ang dinala ko dahil ilang araw lang naman ako sa Quezon, Province at wala akong balak na magtagal o mag-bakasyon. I heard maganda raw ang mga falls doon subalit wala sa isip ko ang mag-relax. I need to finish my business there dahil marami pa rin akong ibang bagay at clients na aasikasuhin. 

  Pasalampak akong humilata sa aking malaki at malambot na kama. Sobra ang stress at puyat ko nang nagdaang araw. Hindi na yata nilalapatan ng malambot na kama ang aking likuran, ngayon na lamang ulit. Napabuntong-hininga na lamang ako at saglit na ipinikit ang aking mga mata. Kailangan kong makatulog kahit ilang oras dahil mamayang madaling araw ang alis ko.

  Ilang minuto pa lamang akong nakapikit nang biglang mag-ring ang cellphone ko. Nakapikit ko naman itong kinapa sa gilid ng aking kama at agad sinagot ang tawag.

"Brian! Nasisiraan kana ba ha!?" Galit na boses ang agad kong naulinigan sa kabilang linya. 

As usual, si Daddy na naman 'to na 'di matapos-tapos ang rant sa'kin.

"Dad please, I'm tired." Sagot ko sa mahinang tinig dahil pagod at antok na talaga ako.

"Palagi kang maraming kina-cancel na meeting, isa na roon si Mr. Chua. Alam mong big client 'yon Brian! Then nabalitaan kong marami kapang pina-fire na tauhan sa kompanya! Ano bang pumapasok sa isip mo Brian?! Deserve mo ba talaga ang posisyong ibinigay ko sayo ha?" Mahabang litanya ng aking Ama.

"I'm sorry Dad. Pagod talaga ako tonight. May Business trip ako tomorrow. Maybe we can talk about this after I came back from my Business trip. Pupunta ako sa bahay, okay Dad. Bye." Paalam ko sa aking Ama sabay ibinaba ang tawag. Isinubsob ko na lamang ang aking ulo sa malambot kong unan.

Well, sanay na ako kay Dad. Palagi namang mali ko nakikita n'ya. Yung mga tamang nagagawa ko para sa kompanya, 'di man lang n'ya naa-appreciate. Pero gaya ng sabi ko, sanay na ako. Hinahayaan ko nalang. 

  At 3:00 am naligo na ako at dumiretso na sa aking kotse. Maaga ang meeting ko with my client at ayoko namang ma-late. Ilang oras ding byahe ang lalakbayin ko patungo sa aking pupuntahan.

  I texted Allison na I'm on my way na to Quezon. Nag-reply naman s'ya agad at sinabing mag-ingat ako. Para akong tinubuan ng kaba sa dibdib sa reply n'yang MAG-INGAT daw ako. Nagtaka man ako dahil sobrang aga naman n'yang magising pero binalewala ko na lamang ito. 

  Habang nasa kalsada ay panay ang tingin ko sa aking side mirror dahil kanina ko pa napapansin ang itim na van na kanina pa nakasunod sa akin. Wala pang masyadong sasakyan ngayon dahil nga madilim pa at nasa may bandang bundok na rin ako ng Quezon kaya naman wala ding masyadong bahay na madaraanan. Mas binilisan ko pa ang pagda-drive ko kahit medyo paliko-liko na ang daan. Subalit napansin kong mas bumilis din ang takbo ng itim na van sa aking likuran. Nagulat na lamang ako nang tumapat ang sasakyan sa akin at bumukas ang tinted na bintana ng van. Nakita ko ang naka-bonet na lalaki na may hawak na baril at nakatutok sa akin. 

 Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya mas pinabilis ko pa ang takbo ko. Subalit huli na dahil ramdam ko ang tama ng baril sa aking kaliwang balikat at kasabay noon ang pagbangga ko sa kung saan at tuluyan nang nawala ang aking ulirat.

ATHENA'S POV

  Nakasandal ako ngayon at bahagyang nakapikit sa upuan ng pick-up truck na ginagamit namin sa pagde-deliver ng mga gulay. Kasalukuyan naming binabaybay ang paliko-likong daan pauwi sa probinsyang aking kinalakihan. Tapos na kaming mag-deliver sa Maynila at ngayon nga ay pauwi na kami. Siguradong matutuwa si Lolo at Lola sa mga pasalubong na iuuwi ko sa kanila. Napangiti ako sa aking isipin.

  Unti-unti na akong hinihila ng antok nang biglang tumigil ang aming sinasakyan. Awtomatiko akong napamulat ng mga mata at diretsong nagtanong kay Mang Densyo, ang ama ni Andrei na nagmamaneho ng aming sinasakyang pick-up truck. 

"Ano pong nangyari Mang Densyo?" Taka kong tanong.

"Iha, tila ba may naaksidente doon banda." Sagot ni Mang Densyo sabay turo sa kulay abong sasakyan na animo'y bumangga sa isang malaking puno malapit sa kalsada.

"Tara na po Manong, tulungan po natin!" Agad kong sambit.

Ginising ko naman agad si Andrei sa aking tabi na humihilik pa.

 Nagulat kami nang makita ang duguang katawan ng isang lalaki. Binalak naming dalahin sa ospital ang lalaki subalit nang makita naming may tama ito ng baril ay agad naming napagpasyahan na dalahin na lamang sa bukid at tawagin na lamang ang Personal Doctor ni Lola. Naisip namin na kung sa ospital namin dadalahin ay muli itong balikan at pagtangkaan ng bumaril dito.

Nagtaka man si Lolo at Lola nang dumating kami sa Bukid na may dalang lalaking duguan ay hindi na muna sila nagtanong. Nandoon na rin si Dr. Ching dahil agad ko itong kinontak at sinabi ang mga nangyari. Kaya nang dumating ito sa bahay namin sa bukid ay kumpleto na ang mga gamit nito sa paggagamot sa estranghero.

BRIAN'S POV

  Nagising ako sa tilaok ng mga manok at payapang huni ng mga ibon. Tila ba nasa isa akong paraiso.. 

  Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata. Unang tumambad sa akin ang puting ceiling. Gagalaw sana ako ngunit bigla akong nakaramdam ng kirot sa aking katawan.

"Oh hijo, gising kana pala? 'Wag ka munang magkikilos dahil may sugat ka. Kamusta na ang iyong pakiramdam?" Naulinigan ko ang tinig ng isang matandang babae na nakangiti sa akin. Nakaupo ito sa isang sofa at nagtatahi siguro ito ng damit.

"Sino po kayo? Nasaan po ako?" Magalang ko namang tanong sa matanda. 

Kahit masakit ang aking katawan sa 'di ko malamang dahilan ay pinilit ko pa ring umupo sa kamang aking kinahihigaan.

"Ako si Lola Linda, nasa Quezon ka ngayon. Sa isang bukid. Nakita ka kase nila Mang Densyo sa daan na bumangga ka sa iyong sasakyan at may tama ng baril kaya dinala ka nila rito. 'Wag kang mag-alala hijo, mabuti na daw ang kalagayan mo sabi ng Doctor. Kailangan mo nalang ng pahinga at para gumaling na 'yang sugat mo." Mahabang paliwanag naman ni Lola Linda.

Tila naman lumulutang ang isip ko at wala akong maalala na kahit na ano. Napahawak na lamang ako sa ulo ko nang biglang kumirot ito.

"Ayos ka lang ba hijo? Naku dyan ka lang ha at papatawagan ko sa apo ko si Dr. Ching. Magpahinga ka muna hijo at dadalhan na rin kita ng pagkain mo dahil siguradong gutom kana. Tatlong araw ka rin kaseng tulog. Oh sya, dyan kana muna ha?" Paalam ni Lola Linda.

"Wait, what? Tatlong araw akong tulog? Ano ba talagang nangyari sa'kin at bakit may sugat ako?"

Nalilito kong tanong sa aking sarili.

  Pinilit ko pa ring tumayo at tumuloy sa bintanang nakabukas sa kwartong aking kinaroroonan. Mula sa bintana ay naamoy ko ang sariwang hanging nanunuot sa aking ilong. Tila ba kay sarap damhin, sumabay pa ang huni ng mga ibong payapang naglalaro sa sanga ng mayayabong na puno ng mangga. Tila ba sa sandaling iyon ay nawala ang kirot sa aking ulo at katawan.

  

"Opo lola, nandyan na po!"

Wari ba ay tumigil ang aking mundo nang napalingon ako sa gawing kanan ko. Sa labas ng bahay ay nakita ko ang isang babaeng mala-dyosa ang ganda.

Mula sa alon-alon nitong buhok na umiindayog dahil sa hangin, bigla n'yang hinawi ito at doon ko napagmasdan ang kanyang mapupulang pisngi, manipis at natural na mapupulang mga labi at ang kanyang magaganda at kulay asul na bilugang mga mata. 

  Bigla akong natauhan nang unti-unti ay napatingin s'ya sa akin.

"Uyy, gising kana pala!" Sigaw n'ya sa akin, sapat lang upang marinig ko sya mula sa bintana.

Hindi ko alam ang magiging reaksyon o sasabihin ko kaya dumiretso ako sa aking higaan at muling humiga doon.

THIRD PERSON'S POV

  Matapos ma-check ni Dr. Ching ang kalagayan ng estranghero ay tumuloy s'ya sa sala at kinausap si Lola Linda, Lolo Ambo at Athena.

"Nagkaroon po ng pamamaga sa utak o encephalitis ang pasyente. Marahil dahil sa impeksyon na natamo n'ya nang bumangga ang kotseng kanyang sinasakyan." Panimula ng Doktor.

"Wala po s'yang matandaan sa nakaraan n'ya. Kahit pangalan o ano mang pagkakakilanlan sa kanya ay wala siyang mabigay na impormasyon sa akin." Paliwanag ni Dr. Ching.

"You mean Doc, may amnesia po s'ya?" Gulat na tanong naman ni Athena na hindi makapaniwala.

"Yes Athena, ganun na nga. Kung pipilitin natin siyang alalahanin ang kanyang nakaraan ay baka mas maging worst ang kanyang kalagayan. Kaya makikiusap po sana ako sa inyo kung maaari n'yo pa s'yang kupkupin hanggang bumalik lamang ang kanyang alaala. Hindi din natin alam kung sino ang mga taong nagtangka sa buhay n'ya kaya hindi natin s'ya pwedeng ipagkatiwala sa iba." Paliwanag pa ng Doktor.

"Paano at kailan naman babalik ang kanyang memorya Doc.?" Tanong naman ni Lola Linda.

"Sa ngayon ay wala pa pong kasiguraduhan kung kailan manunumbalik ang kanyang alaala. I suggest, madalas n'yo syang kausapin at ilabas ng bahay para hindi s'ya mas ma-stress sa kanyang kalagayan ngayon." Paliwanag naman ni Doctor Ching.

"Kung ganoon ay bukas naman ang aming tahanan para sa kanya. Umaasa akong muli ay manunumbalik ang kanyang alaala." Sambit na lamang ni Lolo Ambo.

"Sana nga, kawawa naman ang pamilya n'ya. Baka hinahanap na rin s'ya." Napa-buntong hininga namang sambit ni Lola Linda.

"I'll try my best pa rin po para hanapin ang mga kamag-anak o pagkakakilanlan nya. Balik na lang po ako sa next check up n'ya at make sure po na naiinom n'ya ang mga gamot n'ya. Magpapaalam na po ako." Wika naman ng Doktor at tuluyan nang lumabas ng bahay at nagpaalam.