Si Lexus naman ay umiling-iling habang ako ay nangangamatis na. "Hala, hindi! Mamamasyal kasi kami! Ang judgemental mo, ha."
Tumango-tango siya, kunwari ay naniniwala. "Sige, sabi mo eh. By the way, siya pala ang asawa mo, girl?! Ang suwerte mo grabe! Ahhh," pabiro pa siyang umungol kaya natampal ko siya sa braso.
"May nakita akong mga men in black sa labas kanina. Tauhan nyo ba ang mga 'yon, sir? Pinigilan ba naman akong kumatok dito, eh mabuti at may picture kami ni Celes at iyon ang pinakita ko. Pinayagan naman nila ako kahit papaano, nqkakainis nga lang. Mukha ba akong others?" mahabang sabi niya kaya napatingin ako kay Lexus na may nanlilisik na mata.
"Sorry." Ngumiti siya at saka nag-peace sign sa akin.
Napa uh-oh naman si Ericka saka nagpaalam na lalabas na, "Goodbye na, bespren! See you when I see you!"
Napailing-ling ako, akala ko talaga kung sino siya kanina,
Matapos manood ng dancing fountain ay inaya niya akong kumain. Nagugutom na rin kasi kami pareho. Sa Jollibee ang pinili ko. Paborito ko kasi ang fast food chain na ito simula bata pa lamang ako. Iyon nga lang ay madalang lang kaming makakain para sa seguridad namin. Ang Jollibee'ng ito ay kakaiba, mula kasi sa labas hanggang sa loob ay puros pangsinauna ang itsura. Pero mas maganda iyon sa paningin ko imbis kasi na aircon ay bukas ang bintana. Sariwang hangin ang malalanghap mo. Hindi tulad sa siyudad na polluted ang hangin, puros itim na usok na nang gagaling sa sakyan ang maaamoy. Dito kasi, imbis na sasakyan ay kalesa ang ginagamit nila. Ang lakas makaluma pero ang ganda. Ibinabalik nila ang dating nakasanayan. Minamahal pa rin nila ang nakaraan. I feel like I am in the 18th century. Gabi na, mag-aalas nuwebe na rin kasi ng gabi kaya medyo tahimik na ang paligid. Tanging pagpadyak ng kabayo at kuliglig sa gabi
One of the most beautiful and amazing street sorrounded by houses built during the spanish era. It is one of the perfect place for a tour in the past. Being sorrounded by old houses, Calle Crisologo is also called THE HERITAGE VILLAGE. Si Lexus mismo ang nagsilbing tour guide ko simula nang makatapak kami rito sa Vigan, Ilocos sur. Mukhang nakailang punta na siya rito dahil alam niya lahat ng pasikot-sikot mula sa daan at sa mga imprastraktura na nakapaligid. Siya ang nagpaliwanag sa akin kung ano at saan nagmula ang lugar na ito. Kung paano nabuo, anong itsura noon at paano dinarayo ng mga turista. Para siyang teacher sa History kung magkuwento dahil lahat iyon ay detalyado. Sa lahat ng napuntahan ko, itong Calle Crisologo ang pinakanagustuhan ko. Talagang pang-unang panahon ang datingan. Ang mga bahay sa paligid ay gawa pa noong spanish time. Ang ganda at ang unique p
Ayoko pang umuwi, ayoko pang iwanan ang Ilocos pero kailangan na talaga naming umuwi. Una ay hindi kami nagpaalam na aalis kami. Alam kong nasa tamang edad na kaming magdesisyon para sa sarili namin pero inaalala namin sila mommy, daddy, tito jack at si tita na sa malamang sa malamang ay nag-aalala na ang mga iyon ngayon. Hindi pamandin kami nagpaalam. Napabuntong-hininga ako at napasulyap kay Lexus na sinasabayan ang kantang tumutugtog sa stereo ng sasakyan, kanina pa iyan at tila hindi napapagod. Kinareer niya ang maganda niyang boses. Talagang ayaw magpatalo kay Baekhyun, huh. Please Forgive me ang title no'n at nalimutan ko na kung sino ang kumanta. Unang line pa lang ng kanta ay todong-todo na ang boses niya. Kunwari pa nga ay may hawak pa itong mikropono habang kumakanta nakaka-amuse siyang panoorin. Hindi ko talaga expected na may ganito rin siyang side.&nb
Inilapag ko ang sulat sa gilid ng mesa at saka binuksan ang box. My eyes glistened in tears when I saw what is inside. These are all my stolen pictures when we are in Ilocos, mukha pa akong tanga sa ibang picture kaya nakakahiya. There are also tons of chocolate inside, Ferrero, Toblerone, Snickers, Dairy milk and even KitKats my favorites!Ilang sandali pa ay kinuha ko ang may kaliitang box sa gilid at saka binuksan 'yon. Namalisbis ang luha ko nang mapagtantong isa iyong singsing. Pinunasan ko ang pisngi kong nabasa na ng luha, ang bilis ng tibok ng puso ko, nanginginig pa ang mga kamay ko nang isuot ko iyon sa daliri ko. It perfectly fits my finger. Kulay silver iyon at may maliit na diyamanteng hugis korona sa gitna. Napakagat labi ako, ang saya ko at the same time ay emosyonal, ganito pala bumawi ang lalaking 'yon at parang gusto kong mag-away na lang kami pal
Ilang linggo na ang lumipas simula nang itali niya ang mga kamay ko sa kama. Akala ko nga ay may gagawin siya pero iniwan niya lang ako roon na parang tanga. Ang sabi niya ay kasalanan ko raw iyon kasi tinawag ko siyang bakla. Whatever, para naman kasi siyang ganoon, napakaarte! Ang attitude niya masiyado. Dinaig pa ako kapag ako ang nireregla. "Where are we heading?" he asked while sitting beside me. "Shut up Salvatore," sabi ko at ipinokus ang tingin sa daan. Yes, I am now driving my baby McLaren Senna, last week pa. Pupunta kami ngayon sa mall kasi nami-miss ko nang gumala. Magpapakulay nga sana ako ng buhok dahil sawang-sawa na ako sa kulay itim. "Nagkakotse ka lang inaaway mo na ako," pilit niyang pinalungkot ang boses niya na siyang ikinangiwi ko. "Baka nakalimutan mong pinagtaksilan mo ako?" taas-kilay na tanong ko. I always bringing that u
May nararamdaman siya para sa akin? O sadyang ilusyon ko lang 'yon dahil nahihilo na ako? Nabaling sa puwesto ko ang magkapatid pero nagsalita si Kuya Lace, "Ano?" Bumuga nang marahas na hangin si Lexus. "Hindi siya mahirap mahalin," pagpapatuloy niya pero kita ko ang ngiti sa labi niya. Iyon nga lang ay hindi abot sa mga mata. "Alam niya ang nagawa ko noong unang gabi ng kasal namin..." he trailed off Liar! Hindi mo sinabi sa akin kung sino! Pero bakit iyong nag-iisang kaibigan ko pa? Mga taksil! "The pretending, tumigil na iyon nang may mangyari sa amin lalo na nang makita ko siyang nanginginig sa takot, kaya huwag kang magsalita dahil wala kang alam. Hindi mo alam kung ano ang naramdaman ko nang pilitin nila akong ikasal sa babaeng hindi ko gusto. Ayoko pang matali alam mo 'yan, tang ina. Pero nang makita ko ang takot sa mga mata niya, nagsisi ako. Simula noon ay inalagaan ko siya ng hindi
Ilang araw na simula nang makalabas ako sa hospital. Walang imik naman akong inaalagaan ni Lexus. As usual, hindi ko pa rin siya kinakausap. It's just, ayaw pa gumana ng utak ko para malaman kung ano ang gagawin kasi hindi naman ganoon kadali iyon. Hindi pa rin siya pumapasok sa trabaho, ilang araw na. Ang sabi niya ay gusto raw niya akong alagaan. Babawi raw siya. Habang ako ay halos sa kuwarto na nga lang umiikot ang mundo ko dahil hindi man lang ako lumalabas. Tinatamad ako, mas gusto ko pang mahiga na lang sa kama maghapon kaysa tumayo o kaya naman ay maglakad-lakad. Tinatamad na rin akong kumain, maligo, magsalita maski ang bumangon. Tumunog ang cellphone ko pero hindi ko iyon sinagot dahil tinatamad ako. Ilang beses pa iyong tumunog hanggang sa napagdesisyunan kong sagutin dahil naririndi ako. Pinalitan ni Lexus ang ringtone ko! Imbis na boses ni LANY ay boses niya ang nilagay niya haba
"Anong paguusapan natin?" nakataas-kilay na tanong ni Ericka. Kinakabahan pa ang gaga. Aba, dapat lang. "Um-order muna kaya tayo, 'no? Anong gusto mo?" mahinahong tanong ko dahil hindi siya mapakali. Para siyang uod na binudburan ng asin, ang likot. Beef steak, hawaiian pizza and fruit cocktail ang in-order ko, tinap ko iyon sa ipad na menu bago binalik sa waiter. Ganon din ang in-order ni Ericka. "M-May shooting pa kasi ako. B-Bisan natin dah baka pagalitan ako," sabi niya. Halatang naiilang. Dapat lang talaga. "Lunes ngayon hindi ba? If I'm not mistaken, break niyo ang Lunes. dahil Martes hanggang linggo ang shooting niyo," sabi ko dahil iyon naman ang totoo. Napalunok siya at nag-iwas ng tingin. "Alam mong siya ang mapapangasawa ko hindi ba?" Basag ko sa katahimikan. Tumango siya. "Bakit mo nagawa iyon? Kaibigan pa naman kita. Hindi mo ba naisip ang mar