“Mauna na po ako, Ma’am Dorothy,” ani ng guwardiyang naka-assign sa ground floor ng gusali nang iabot niya ang logbook para pirmahan. Tahimik lang na tumango si Dorothy, suot pa rin ang itim na blazer mula sa kanilang pagbisita sa matandaang Velasco. Wala pa ring tulog, wala pa ring kapanatagan.Nang sumakay siya sa elevator, pinilit niyang iwasang manginig ang kanyang mga daliri. Kailangan niyang magpakatatag. Para kay Agatha. Para sa sarili niya. At para sa kasunduang unti-unti na ring binubura ang mga hangganan.Pagkabukas ng pintuan ng kanyang unit, sinalubong siya ng katahimikan. Wala si Theodore. Nag-text itong may biglaang meeting at babalik daw bandang alas-nwebe. Alas-otso pa lang. Isang oras ng katahimikan.Isang oras ng takot.Naupo siya sa sofa, tinanggal ang sapatos, at ipinikit ang mga mata. Ngunit bago pa siya tuluyang makarelaks, tumunog ang cellphone niya, isang mensaheng walang pangalan, walang contact, walang profile.“Kapag hindi ka tumigil, susunod ka sa tiyahin m
Hindi pa man sumasapit ang gabi, ramdam na ni Dorothy ang lamig sa kanyang mga palad. Hindi dahil sa aircon ng sasakyan kundi dahil sa alalang bumabalot sa kanya, ang una nilang pagtatagpo ng lolo ni Theodore.Ayon sa kwento ng asawa niya sa papel, ang matandang Velasco ay isang dating heneral na naging negosyante at ngayo’y tahimik na naninirahan sa isang mala-hacienda nilang ancestral house sa San Juan. Walang ni isang larawan nito online. Wala ring public appearance. Ngunit ang impluwensiya nito sa mundo ng negosyo at pulitika ay lagpas pa sa hangganan ng pamilyang Velasco.“Are you nervous?” tanong ni Theodore habang minamaneho ang kanilang sasakyan.“Hindi ko alam kung kinakabahan ako… o kung dapat ba akong kabahan,” sagot ni Dorothy. “Hindi ko nga alam kung bakit kailangang makipagkita agad sa lolo mo.”“Because he doesn’t like being lied to,” sagot ng lalaki. “Gusto niyang tingnan ka sa mata. Gusto niyang malaman kung may bahid ng kasinungalingan ang kasal natin.”“E… may bahid
Maagang dumating si Theodore kinabukasan, eksaktong alas-diyes ng umaga. Tahimik siyang pumasok sa condo dala ang isang makapal na leather folder at isang bouquet ng puting lilies, hindi rosas, walang pulang bulaklak, walang bulong ng pag-ibig. Malinis. Simple. Katulad niya.Pagbukas ni Dorothy ng pinto, agad niyang napansin ang pagiging alisto ng lalaki. Tumayo ito nang diretso, parang hindi lang negosyante kundi isang sundalong bihasa sa bawat galaw ng paligid."Bulaklak para sa engagement?" biro niya, pilit ang ngiti. “Hindi mo na kailangang magpanggap.”“Hindi ito pagpapanggap. Isa lang itong simbolo,” sagot ni Theodore. “Para sa panibagong kontrata.”Tinanggap niya ang lilies at ipinatong sa isang baso ng tubig. Walang vase, wala siyang planong maging bride muli, kahit pa pansamantala lang.Naglakad si Theodore papunta sa mesa at inilapag ang folder. Binuksan niya ito na parang isang abogado sa courtroom, walang pasakalye, walang lambing. Hinugot niya ang ballpen mula sa coat poc
Nagising si Dorothy sa mabangong amoy ng bacon at kahit ano pang niluluto sa kusina kaya agad naman siyang lumabas ng kwarto kahit hindi pa tuluyang nakadilat ang mata niya. Naabutan niyang nasa kusina si Theodore at patapos na sa niluluto nito.Nabigla siya sa dami ng pagkain. May tuyo, itlog, bacon, luncheon meat, tocino, hotdog, pati pancake.“Kakatayin na ba ako?” tanong niya na hindi naman nakalagpas sa tenga ni Theodore.“Suhol lang ‘to. Baka magbago pa isip mo.” Natawa naman si Dorothy at kumuha ng dalawang pinggan para sa kanila ni Theodore.“Puwede ba akong magtanong? Hindi mo naman ako papatayin ‘di ba?” saad ni Dorothy.“Depende sa tanong.” Seryosong sagot ni Theodore.Agad naman siyang napako sa kinauupuan niya at gusto niyang tumakbo habang mas maaga pa. Napatitig naman sa kanya si Theod
“Ha?” tila lumabas ang mga salitang iyon sa kabilang tenga ni Dorothy. “Ano?”Napangisi naman si Theodore. “Pakasalan mo ako, Dorothy.”“Bakit? Kakagaling ko lang ng divorce. Kasal?” dire-diretsong tanong niya dahil hindi niya lubos maunawaan ang sinasabi nito. “Hindi nga natin mahal ang isa’t isa.”“Hindi emosyon ang magdudugtong sa ating dalawa kung hindi ang pangangailangan ng bawat isa. Kailangan mo ng proteksyon laban sa magtatangka ng buhay mo ngayong nawalay ka na kay Moreno, at kaya kong ibigay iyon. At sa akin naman…”Napatitig sa kanya si Theodore na parang sinusuri ang katawan niya dahilan para hablutin niya ang kamay niya at takpan ang sarili niya.Ngumiti ito. “Hindi katawan mo ang kailangan ko. Gusto kong maging malaya sa kamay ng Lolo ko at nang tuluyan ng matapos ang pagpapa
“Anim na taon ang tanda sa’kin ng tiyahin mo, nagkakilala kami nang maging legal adviser siya ng ama ko. Akala ko noon ay isa lamang siyang estudyanteng nakadamit nang maayos, o baka baguhan sa kompanya. Hindi ko akalaing isang mataas na posisyon pala ang hawak niya.” Pagsisimula ni Theodore. “Sa mga panahong iyon, nalaman niyang minamaltrato ako at ang baho ng kompanya ng ama ko. Dahil sa malakas niyang paniniwala sa katarungan ay nagbitiw siya sa trabaho at dinala niya ako sa naipundar niyang maliit na bahay.”“Pero siya ang nag-alaga sa’kin hanggang sa paglaki ko.” Saad ni Dorothy. “Buong buhay ko’y siya ang naging ina ko dahil sa tingin ng tunay kong ina, isa lamang akong instrumento bilang pagpapalawak ng impluwensiya ng kasal.”“Sa susunod na natin pag-usapan ‘yan. Ang mahalagang malaman mo ngayon ay kung ano ang panganib na nakaabang sa’yo.” Umupo si Theodore sa upuang katawid niya at tinitigan siya ng seryoso.“H