Semua Bab The CEO's Accidental Bride: From Ex-wife to Heiress: Bab 1 - Bab 10

Agatha Navarro. Isang kilalang abogado at CEO ng pinakamalaking law firm sa kanyang panahon. Malakas na mandirigma ng katarungan at isang hinahangaang tao ng karamihan, mayaman o mahirap. Natural ang kanyang kapangyarihan at dahil din dito, ang kanyang mga kaaway ay hindi imposible. Hindi alam ni Dorothy kung dahil ba iyon sa unang tanong ni Theodore o dahil ba sa pangalawa. Mababaw man kung iisipin pero matagal na nang nadinig niya ang tanong na iyon. Ang simpleng katanungan kung kumain na ba siya ay naging imposible nang isaad niya kay Lucas ang kanyang pangarap na maging CEO ng sarili niyang design firm at ipagpaliban muna ang kanilang pagsisiping. Pinalampas niya muna ito bilang isang pagtatampo, hanggang ang mga araw ay tumagal nang buwan, hanggang sa umabot ng dalawang taon. Hindi siya agad nakasagot. Nakatingin lang siya sa paper bag at sa dalawang cup ng kape na hawak ni Theodore. Maayos ang pagkakatayo nito, tuw

“Ha?” tila lumabas ang mga salitang iyon sa kabilang tenga ni Dorothy. “Ano?” Napangisi naman si Theodore. “Pakasalan mo ako, Dorothy.” “Bakit? Kakagaling ko lang ng divorce. Kasal?” dire-diretsong tanong niya dahil hindi niya lubos maunawaan ang sinasabi nito. “Hindi nga natin mahal ang isa’t isa.” “Hindi emosyon ang magdudugtong sa ating dalawa kung hindi ang pangangailangan ng bawat isa. Kailangan mo ng proteksyon laban sa magtatangka ng buhay mo ngayong nawalay ka na kay Moreno, at kaya kong ibigay iyon. At sa akin naman…” Napatitig sa kanya si Theodore na parang sinusuri ang katawan niya dahilan para hablutin niya ang kamay niya at takpan ang sarili niya. Ngumiti ito. “Hindi katawan mo ang kailangan ko. Gusto kong maging malaya sa kamay ng Lolo ko at nang tuluyan ng matapos ang pagpapa

Maagang dumating si Theodore kinabukasan, eksaktong alas-diyes ng umaga. Tahimik siyang pumasok sa condo dala ang isang makapal na leather folder at isang bouquet ng puting lilies, hindi rosas, walang pulang bulaklak, walang bulong ng pag-ibig. Malinis. Simple. Katulad niya.Pagbukas ni Dorothy ng pinto, agad niyang napansin ang pagiging alisto ng lalaki. Tumayo ito nang diretso, parang hindi lang negosyante kundi isang sundalong bihasa sa bawat galaw ng paligid."Bulaklak para sa engagement?" biro niya, pilit ang ngiti. “Hindi mo na kailangang magpanggap.”“Hindi ito pagpapanggap. Isa lang itong simbolo,” sagot ni Theodore. “Para sa panibagong kontrata.”Tinanggap niya ang lilies at ipinatong sa isang baso ng tubig. Walang vase, wala siyang planong maging bride muli, kahit pa pansamantala lang.Naglakad si Theodore papunta sa mesa at inilapag ang folder. Binuksan niya ito na parang isang abogado sa courtroom, walang pasakalye, walang lambing. Hinugot niya ang ballpen mula sa coat poc

“Mauna na po ako, Ma’am Dorothy,” ani ng guwardiyang naka-assign sa ground floor ng gusali nang iabot niya ang logbook para pirmahan. Tahimik lang na tumango si Dorothy, suot pa rin ang itim na blazer mula sa kanilang pagbisita sa matandaang Velasco. Wala pa ring tulog, wala pa ring kapanatagan.Nang sumakay siya sa elevator, pinilit niyang iwasang manginig ang kanyang mga daliri. Kailangan niyang magpakatatag. Para kay Agatha. Para sa sarili niya. At para sa kasunduang unti-unti na ring binubura ang mga hangganan.Pagkabukas ng pintuan ng kanyang unit, sinalubong siya ng katahimikan. Wala si Theodore. Nag-text itong may biglaang meeting at babalik daw bandang alas-nwebe. Alas-otso pa lang. Isang oras ng katahimikan.Isang oras ng takot.Naupo siya sa sofa, tinanggal ang sapatos, at ipinikit ang mga mata. Ngunit bago pa siya tuluyang makarelaks, tumunog ang cellphone niya, isang mensaheng walang pangalan, walang contact, walang profile.“Kapag hindi ka tumigil, susunod ka sa tiyahin m

Nang magising si Dorothy kinaumagahan, hindi niya agad namalayan kung anong oras na. Ang sikat ng araw ay pasilip-silip lamang mula sa gilid ng kurtina, at ang liwanag ay malambot, hindi nakakasilaw. Sa ilang segundo, hindi niya agad naalala kung nasaan siya o kung anong nangyari. Para bang nagising siya sa isang bahay na hindi kanya, isang katahimikan na hindi siya sanay marinig tuwing umaga.Paglingon niya sa orasan, alas-nwebe na. Mas mahaba ang tulog niya kaysa inaasahan. Karaniwan ay madalas siyang nagigising sa aligaga at kabang walang malinaw na pinagmumulan, ngunit ngayon, tila nagpahinga ang isip niya kahit sandali. Isa itong bihirang pangyayari.Tumayo siya at lumabas ng kwarto, tahimik ang buong unit. Naroon ang amoy ng mainit na kape na hindi niya naman inihanda, at mula sa bukas na pinto ng kusina, nakita niya si Theodore, nakatalikod habang binubuksan ang isang garapon ng honey. Naka-button down shirt ito, bukas ang itaas na butones at medyo gusot pa ang manggas. Mukhang