The Billionaire's Queen

CHAPTER 1: Dinner

(Violet's P.O.V)

"Damn that bastard! I know he's doing this on purpose!". Tahimik lang naman ako habang nakatingin kay kuya Kevin na galit na galit na napasuntok sa mesa niya. I can't blame him. Sino bang hindi maiinis sa ginagawa ng kapatid niya? I'm starting to get pissed too.

"Kuya, why don't we just make a partnership with other businessman? Hindi lang naman siya ang pwede nating makuhang investor." And he knows I'm right. But I don't know what's keeping him from doing so.

"I-I can't. As a businessman, you know how beneficial it would be for our company if we get him as an investor.", sabi naman ni kuya Kevin.At alam ko kung gaano siya naiinis sa katotohanang iyon. Na ngayon, kailangan namin ang tulong ng kompanya ni Kyle. Sino ba kasing mag-aakala na ang lalaking happy-go-lucky lang noon at walang kapaki-pakialam sa business ay siya ngayong naparangalang YOUNGEST BILLIONAIRE in the business world. "And the other reason is because of dad..."

Napatingin naman ako kay kuya Kevin. Alam kong labag sa loob niya ang pinapagawa ni tito Karl sa kanya dahil obviously, he's not in good terms with his younger brother. The reason? Because once upon a time, both of them fell in love with one girl; my older sister Valerie na asawa ngayon ni kuya Kevin.

"You heard what the doctor said Violet, bawal pasamain ang loob ni dad dahil baka hindi na niya makayanan pa ang susunod na heart attack. Ayokong pasamain ang loob niya dahil lang hindi ko napabalik sa pamilya namin ang gagong yun at sumasabay pa ngayon ang problema ng kompanya. Dammit! I don't know what to do anymore." Alam na alam ni kuya Kevin ang dapat gawin sa mga bagay bagay but looking at him right now, he seems so helpless. Sumabay pang inatake si tito Karl na hanggang ngayon ay nasa hospital pa rin at nagpapagaling.

Napahinga naman ako ng malalim. I need to do it. Kahit ayaw ko pa siyang makita at maka-usap, kailangan ko na siyang harapin. Besides, I'm the Vice President of this company so I really need to do something. And I also care about kuya Kevin's family dahil minsan na akong naging parte ng pamilya nila at sila din ang tumulong sa pamilya ko noong kami ang nangailan so that only means may utang na loob kami sa pamilyang ito.

"I'll talk to him." sabi ko naman kaya napatingin sa akin si kuya Kevin.

"Violet, you don't have to do it...", malumanay namang sabi sa akin ni kuya Kevin.

"But I have to kuya. Alam mo naman ang kondisyon niya di ba? He won't do any talking to our company unless ako ang makikipag-usap sa kanya. So that only gives us two option. Its either I'll talk to him or lose an investor who, as you said as well, can help AC. And I don't choose the latter. I'll try also to convince him to come back and visit tito Karl."

"Violet..." I just gave kuya Kevin a reassuring smile. Ito ang isa sa gusto ko kay kuya Kevin, hindi niya ako pinipilit sa ayaw ko. Noong nalaman nila ang kondisyon ni Kyle, hindi niya ako pinilit na makipag-usap rito dahil alam din niya na ayoko pero wala na akong ibang choice ngayon. Kailangan ko na talagang kausapin siya. "Don't worry kuya, I can handle him."

I know I can. Besides, I've change. I'm not that girl from before anymore.

(Restaurant...)

"Ma'am, are you ready to order now?" Magalang na tanong naman sa akin nung waitress na lumapit. Kanina pa kasi ako rito sa restaurant na meeting place namin. But damn that guy! He's one hour late already!

Pilit naman akong ngumiti dun sa waitress. "Later, on the way na rin naman daw yung kasama ko." Ngumiti naman yung waitress saka umalis.

Damn him! Masasapak ko talaga ang gagong yun!

Wag niyang sabihin na hindi niya ako sisiputin?!

I'm really gonna kill that man!

What th-!

Na-estatwa naman ako nang maramdaman kong may dumampi sa leeg ko. Nakangisi namang umupo ngayon sa harap ko ang lalaking kanina ko pa hinihintay.

"Good evening baby.", he greeted.

"You're late!", inis ko namang sabi rito para mapagtakpan ang biglang pagbilis ng heartbeat ko dahil sa ginawa nito.

He just kissed me on my neck alright and I didn't like the effect of that kiss on me!

"Sorry, something came up but I'm here now right?", he said grinning. Magsasalita pa sana ako pero bigla na nitong tinawag ang isang waitress at umorder. I can't help but scowl when I saw him flirting with the waitress. Oorder na nga lang manlalandi pa!

"So what do you want to order baby?", nakangiti namang baling niya sa akin na parang wala siyang nagawang kasalanan.

"Nothing. I'm not hungry. I just came here to talk about business.", seryosong sabi ko sa kanya.

"We will but we need to eat first. No buts Violet." Pagpipigil naman niya sa akin nang magtangka akong magsalita. "We'll just have the same order.", sabi naman niya sa waitress na ngumiti pa ng pagkalandi-landi bago umalis.

Psh! Mukhang tag-LANDI na ata ngayon a.

"So, it's good to finally see you again Violet.", Kyle while smiling at me.

I gave him a bored look and a very-sweet-sarcastic smile. "I wish I could say the same, but seeing you? It's not really that nice."

"Really? Then how come you called me and asked me to meet you?", Kyle asked while staring at me intently.

Naiilang ako sa tingin niya sa akin pero hindi ko rin inaalis ang tingin ko sa kanya. Ayaw kong isipin niyang may epekto pa rin siya sa akin. Iyon ang pinakahuling gusto kong isipin niya.

"You know why.", seryoso pa ring sabi ko sa kanya.

Habang nakatingin naman ako sa kanya, hindi ko mapigilang hindi pag-aralan ang mukha nito. I must admit, he's still handsome as before. Parang mas gumwapo pa nga ito lalo. No wonder hanggang ngayon, pinagkakaguluhan pa rin siya.

Nang dumating na yung waiter na may tulak tulak na push cart kung saan nakalagay ang orders namin, doon ko lang inalis ang tingin ko kay Kyle.

"Thank you." I said with a smile nang iserve nung lalaking waiter sa harapan ko yung food. Napangiti rin naman yung waiter sa akin.

"You may leave now." Napatingin naman ako kay Kyle na madilim ang anyo ngayon at ang sama ng tingin sa waiter na nag serve sa amin. Natakot ata yung waiter kaya dali-daling umalis. Tss. Ang bastos talaga ang lalaking toh kahit kailan.

Nagsimula naman akong kumain at hindi ko na ito pinansin pa kahit alam kong nakatingin siya ngayon sa akin.

"So, can we start with the real business now?" Paninimula ko naman nang matapos na kaming kumain. Gusto ko na kasing umuwi dahil may naghihintay pa sa akin.

"Why such in a hurry? May date ka ba?", biglang seryosong tanong naman ni Kyle.

"That's none of your business Mr. Anderson.", sagot ko naman sa tanong niya. Clearly, sinasayang ng ugok na ito ang oras ko

"I think it is.", Kyle

"Tch. Don't waste my time here Mr. Anderson. Are you going to help our company or not?", inis ko namang tanong rito.

Napangisi naman siya saka sumandal sa upuan niya. "Is that how you talk to the person who's gonna help your company?", nang-iinis namang tanong niya.

Napahinga naman ako nga malalim. Calm down Violet...relax lang. Alalahanin mong siya ang taong makakatulong sa kompanya ngayon kaya relax lang tayo...

"I'm sorry. But Mr. Anderson, are you really going to help us?", kalmado ko namang tanong na mas nagpangisi sa kanya.

"How was your life Violet?", tanong naman niya imbes na sagutin ang tanong ko kaya tuluyan na talaga na nag-init ang ulo ko.

"This is bullshit. You're clearly wasting my time. I did not come here to catch up with you Mr. Anderson kaya kung sasayangin mo lang pala ang oras ako, I might just as well leave." Agad ko namang kinuha ang bag ko saka tumayo at tinalikuran na siya pero napatigil ako nang magsalita ulit ito.

"I'll help the your company...but in one condition.", I heard him say.

Nilingon ko naman siya. "What condition?"

Then a smirk was plastered on his lips. And looking at his face right now, something's telling me that I'm not gonna like his condition.

End Of Chapter 1