Happiness was visible on my face habang namimili kami ni Cameron ng mga gamit para sa anak namin. Sa totoo lang ay hindi pa talaga namin alam kung anong gender ng magiging anak namin but because It's my third month carrying the baby, napagdesisyunan namin na bumili na ng mga dekorasyon that's gender neutral.
"Look at this Cameron" wika ko at sabay turo sa toy na seesaw, It's only a small rocking toy pero sobra nalang ang pagka-cute ko sa laruan na ito. It has a simple design ngunit tuwang tuwa ako dito.
And I'm sure if I'm happy about it ay masaya rin ang batang nasa tyan ko.
"That's adorable" tugon ni Cameron sa'kin at sabay kuha ng isa pang laruan na katulad na katulad nito. The smile he have on his lips is also the same smile I had the first time I saw the toy
"You can stop working sa company" tumingin ako kay Cameron na syang nag a-ayos ng damitan nya."Why should I?" I asked him bago ako imupo sya kama nya as I watched Cameron habang hinihimas ko ang tyan kong apat na buwan na. My husband then looked at me as he stopped fixing his collars."You're on your fourth month," he said."At syaka isa pa, you're my wife" paalala nito sa'kin. I smiled a little knowing na nasasanay na ito sa pag sasabing asawa nya 'ko, hindi tulad nung una na madalang ko lang marinig sakanya ang salitang iyon."My assets are yours too, so basically ikaw na rin naman ang may ari nun" wika nito. Hindi naman ako sumagot sakanya bagkus ay nahiga lamang ako sa kama nya at walang anong
"Okay ka lang?" Tanong sa'kin ni Cameron ng napansin nitong buong araw akong matamlay dahil hanggang ngayon ay hindi parin nawawala sa isip ko ang naging usapan namin ng ina ko nung nakaraang linggo. Aaminin ko namang kahit pa nanglaban ako ng araw na 'yon ay grabe ang sakit na idinulot nito sa'kin. It hurts so much that it lingered to me up until now kahit ilang araw na ang lumipas."Yeah," ani ko as I continued working on the papers. Dapat talaga ay mag re-resign na ako nung nakaraan but talking with my mom made me realize na kung susundin ko ngayon ang gusto ni Cameron ay paulit ulit lang na papasok sa utak ko ang nga napagusapan namin.Bagay na hindi makabubuti sa anak namin. That's why I'm here, trying my best to distract myself using my work. "Are you sure?" Tanong nitong muli sa'kin. I just smiled at my husband at syaka isinara ang folder ng matapos ko itong reviewhin. I'm not in the mood to even say anything to anyone at the mo
Tinupad nga ni Cameron ang pangako nya sa'kin. Cause after that night we took the day off and went out, hindi ko naman alam kung ano bang dapat kong sabihin sa pag labas namin.If It's a date or what, I don't know.Ang alam ko lang ay masaya at excited ako ng mga oras na 'yon dahil kalabas kami ni Cameron. I wanted to spend the day off with happiness and nothing else."Cameron?" Saad ng isang babaeng hindi ko kilala habang tinitignan namin ang nga hayop na nasa cage nila. We decided to be in the Zoo dahil hindi pa ako napaparoon buong buhay ko."Thalia?" Tugon ni Cameron sa babae na para bang kilalang kilala ito. The girl then held Cameron's arms at hindi naman 'yon naka-alis sa paningin ko, mukhang close na close ang dalawa dahil sa lapad ng ngiti na ibinibigay nila sa isa't isa. "It's been such a long time! How are you?" Tanong ni Thalia sa asawa ko, natahimik naman ako as I listen to their conversation. Hindi man ako nakatingin sakani
"What's with that smile?" Pang aasar sa'kin ni Zariah habang nasa mall kaming dalawa at namimili para sa anak nila ni Ezikiel na si Skye. Simula kasi ng sabihin 'yon ni Cameron sa'kin ay hindi na ito nawala sa isip ko.Even if I'm being attacked by pregnancy mood swings, iisipin ko lang ang sinabi nya at magiging okay na agad ang araw ko na para bang walang nangyari sa'kin or I heard nothing that made me go mad. Magic words I guess. "Just happy" wika ko kay Zariah habang ang mata ko ay nakapukaw sa mga damit na pang lalaki na babagay sa pamangkin ko. Zariah looked at me suspiciously and It's clear to her face and expression that she doesn't believe me at all."I know that smile Akira. Nakikita ko 'yan nung nagsisimula palang kayo ni Liveon," anito. I stopped looking at the clothes and eventually glanced at the woman beside me who's waiting for me to tell the truth. "Alam mo pala e, bat ka pa nag tatanong?" Pamimilosopo ko sakanya. The
"Oh! I'm so excited!" Saad ni lola Wilma when she looked at the venue of the gender reveal. Ng malaman namin ni Cameron ang gender ng anak namin ay agad naming inasikaso ang gender reveal ng bata. Everyone was excited including my friends and Cameron's. Halos lahat ay may kani-kanilang hula at boto tungkol sa hula nilang gender ng anak namin. "It must be a boy! It shall carry the surname of Villamon!" Saad ni lolo Rollen habang tinitignan ang mga lobo na nag lalaro sa kulay na pink at blue. Me and Cameron chuckeld habang hawak hawak ng asawa ko ang tyan ko at hinihimas iyon."No! It's a girl! Oras na para mag karoon ng isa pang babae sa angkan natin!" Panglalaban naman ni lola Wilma sa asawa. Me and Cameron just looked at eachother habang nakangiti parin sa mag asawa. "Girl or not, matutuloy parin naman ang apilyido namin" saad ni Cameron."Kasi hindi lang naman ito ang balak namin na anak ni Akira," he said. Kaya naman napatingin ako
Kung anong kaba nalang ang nararamdaman ko habang tinitignan ko si papa ng mga oras na 'yon. The man doesn't look pleased at all, kung tignan nya ako ay para bang diring diri ito sa'kin."So, It's true?" Tanong nito haban nakatingin sa tyan ko, agad ko namang hinawakan ang tyan ko using my two hands preventing my father from doing anything bad to my child."Ano pong ginagawa nyo dito?" Tanong ko sa sarili kong tatay. Seems like he's unpleased by what I did just now dahil biglang sumama ang mukha nito."I just wanted to see you and my...""Apo..." may kung anong dilim sa boses nya ng sabihin nya 'yon, if I was the old me I could have been scared bu now, pero hindi ko alam kung bakit ng titigan nya ako ng masama ay nagawa ko ring titigan sya ng masama."The word apo does not suit you at all" saad ko sakanya habang hindi ko parin pinuputol ang pakikipag titigan ko dito. "Kailan ka pa natuto sumagot, Ak
"are you really okay now, Hija? " bungad sa'kin ni lola Wilma kaya naman tumango ako dio as I placed the tea at table. "nabanggit na sa'min ni Cameron ang dahilan kung bat ka bumagsak nung gender reveal. When will your family accepts us?" halata sa boses ng matanda ang pag-aalala at pag tataka sa kung bakit galit na galit ang pamilya ko sa nangyaring kasalan. "lola... " that's all I can say that moment. "a madrigal? I know... " para bang may tinik na bumaon sa puso ko ng sabihin nya 'yon. the Villamon and the Madrigals. everyone knows why these two names can't be together."Is it still a competition? gayong kasal ka na at si Cameron," ani ng matanda sa'kin. Hindi ko maipaliwanag ang lungkot na nararamdaman ko habang kausap ko si lola Wilma. "It has always been a competition to them, lola..." ayoko man sabihin ngunit matagal ko nanh batid ang katotohanan na when it comes to my family? it has always been that wa
CAMERON's POVpara bang binihusan ako ng malamig na tubig na marinig ko iyon mula sa mga taong matagal ko nang inuutusan tungkol sa kaso ng nanay ko.Aftet so many years after I decided to re-open my mothers case matapos kong magkaroon ng isip at sapat na kakayahan. this was the first time I heard them say that.tumingin naman muna ako kila Akira at lola na syang nakatingin din naman pala sa'kin. I can see it in their eyes that they're waiting for my response dahil sa naging reaction ko.Ngunit kahit anong itsura ng mga ito ay wala akong naitugon sakanila kung hindi ang pag excuse ko sa sarili ko. I heard Akira ask me what's wrong, but I was too focused that I couldn't answer my wife.at ng makalabas nga ako ng bahay ay doon ko na pormal na kinausap ang mga tauhan ko."the police who investigated your mothers case," ani ni Aaron sa kabilang linya."we caught him," he said. Para bang kung ano nalang ang pag